Witam Na początku chciałbym podziękować wszystkim którzy opisali swoje historie na tym portalu. Czytanie ich oraz komentarzy dało mi dużo siły w tym ciężkim dla mnie okresie. Wiele razy zastanawiałem się jak ułożyło się wasze życie po kilku miesiącach. Co się zmieniło?, czy poradziliście sobie z bólem? Postanowiłem więc napisać co słychać u mnie - może kogoś z was to zainteresuje. Może ktoś z Was napisze jakiś komentarz ( a przeczytam każdy z wielką chęcią). Od wydarzeń które opisałem we wcześniejszym temacie minęło już trochę ponad 9 miesięcy. Wszystkich którzy zapomnieli lub nie czytali odsyłam do tego tematu ;) Mojej byłej nie przedłużyli umowy, (wygasła z końcem grudnia) po ok miesiącu zniknął z pracy również facet do którego odeszła. Fakt wyłudzenia bonów towarowych, okłamania i narażenia na nagany niewinnych osób które jej zaufały, podpisując za jej prośbą druki sprawił że wiele osób zmieniło o niej zdanie. Dla mnie oczywiście najważniejsze jest że nie widuje ich już każdego dnia - jak miało to miejsce przez ponad pół roku. Przez wiele miesięcy zastanawiałem się czy mogłem zrobić coś więcej - bo widzę też winę w sobie. Może gdybym wychodził z nią więcej, starał się bardziej nie odeszła by, nie w taki sposób. Do dziś zdarzają mi się dni że przypomni mi się coś z tamtego związku i na nowo zaczynam zadawać sobie te same pytania. Staram się tłumić je w sobie - ale nie wszystkie rany zdążyły się zabliźnić Dwa dni temu widziałem ich razem na mieście więc może dlatego pomyślałem by tu napisać A ja aktualnie jestem sam - wychodziłem na randki, ale nie poczułem tego czegoś. Ciągle jednak mam nadzieje że jakaś fajna dziewczyna na mnie gdzieś tam czeka Staram się poza niektórymi słabszymi dniami iść do przodu - próbuje zmienić prace, chodzę spowrotem na treningi, na powrót potrafię się śmiać i cieszyć z małych rzeczy Mam nadzieję że mój opis nie jest jakoś strasznie nieskładny. Pozdrawiam wszystkich zdradzonych i życzę szybkiego powrotu do równowagi :)