Jak ktoś mi powie, że „7” jest szczęśliwą cyfrą to dostanie kopa ;-) ale do rzeczy.. byłem już tu kiedyś 7 lat temu i po 7 latach małżeństwa (niestety chyba skasowane mam konto). Tak moja Pani poleciała w tany. Opisywałem historie, dostałem sporo wsparcia, informacji. Nawet pamiętam Ciebie poczciwy, Yorik i kilka innych osób było i widzę, ze nadal pomagacie. Mega. Choć niestety chyba musze potwierdzić moim przykładem nie wyjątek a regułę. & lat temu po godzinie „zero” było ciężko, nie ma co ukrywać. Oczywiście dzieci (małe), kredyty itp. Itd. Szarpanie, terapie. Z perspektywy czasu czy żona poniosła jakieś konsekwencje? Tak, czy dobitne i wystarczająco, ciężko stwierdzić (a raczej nie skoro tu jestem ;-)) Spora zmiana jednak zaszła we mnie i to uważam za wielki plus, choć przyznam bolało mocno i boli dalej, bo najgorzej zmieniać siebie, a i tak uważam, że pewnie utrwalone wzorce, zachowania zmienić jest ciężko, ale najważniejsze być ich świadomym, to już jest coś. Tak czy inaczej, zmiany zaszły, po latach ustatkowało się. Jak się uporałem, stwierdziłem nie sprawdzam, nie kontroluje, chcesz kobieto idź wolno, prawda jest taka, że i tak pewnie rzeczy prędzej czy później wyjdą same. Wydaje mi się, że tez jasno to podkreślałem (oczywiście nie tak wyglądał cały związek haha) I spoko, życie trwało, dzieci dorastały, w między czasie jakiś domek na kredyt wpadł. Standardowo żona chciała kolejnego dziecka zaraz po, ale niestety plan jej nie wypalił. Czego nie ustrzegła się rodzina przeciwna, ale cóż. Do rzeczy :-) Niedawno skontaktowała się ze mną żona tego kolesia, czy mam jakieś papiery jeszcze, bo ona chce rozwodu itd. Itp. I że z informacji wie, że on się z moją żona kontaktował, ale że ona go spuściła po żyletce. Pomyślałem spoko, jej plus no ale sytuacja uruchomiła mechanizm, szybki look w telefon faktycznie kontakt był ale gość dostał kopa… sęk w tym że żona ani słowa o tym nie wspomniała. Ja jej powiedziałem, ze tamta dzwoniła, wtedy potwierdziła kontakt. Tylko, właśnie tylko… lekki proces się zainicjował… a i zachowanko ostatnio jakieś hmm wiecie nietypowe. Żonka niestety nie wylogowana z tabletu, a te same apki co w tel, patrzę w WhatsApp i proszę piękna wymiana z aktualnym kolegą z pracy. Nie było tego wiele bo widać że kasowała, fizycznie udało mi się pstryknąć jakąś wymianę, droczenie, emotikonki z całuskami, i tekst koleżki że stara się być grzeczny i ostrożny. Tyle i aż tyle, bo przy aktualnej sytuacji to zmienia diametralnie postać rzeczy. I teraz najważniejsze, wiecie nie czekam na poklepanko po plecach czy wsparcie bo już nie potrzebuję, takowe dostałem 7 lat temu. Pytam bardziej prozaicznie i technicznie. Bo papierki rozwodowe pójdą jak nic, problem jedynie taki, że pewnie koło wakacji, niestety teraz młoda ma egzaminy ósmoklasisty i nie chce jej fundować Armagedonu. Wiem co powiecie, że to kolejne wytłumaczenie, nie ma co patrzyć na to, albo mam jaja albo nie, ale tu inne kwestię wchodzą jeszcze w to. Natomiast zastanawiam się czy ciągnąć temat dalej tzn śledzić, nagrywać, szukać konkretnych haków (ale wiem że psychicznie to nie dla mnie, tylko chciałbym żeby jednak rozwód był podyktowany z jej winy, choćby na przyszłość, żeby mnie po sądach nie ciągała) czy dać sobie spokój i uświadomić wiedzę. Jak będę ukrywał, muszę funkcjonować normalnie, a ja nie wyobrażam sobie teraz że miałbym ją przytulać, całować czy się z nią kochać. Dla mnie ta wiedza którą mam na ten monet przekreśla już wszystko, kwestia tylko jak się do tego zabrać. Nie potrzebuje już żeby szorowała przysłowiową „d” o asfalt i odczuła konsekwencje, bo w słowniku już nie funkcjonuje, żadna inna szansa oprócz jednej, którą dostała. Pozdrawiam