Witam. Jesteśmy małżeństwem 5 lat. Mój mąż jest lekarzem a ja prowadzę własną działalność gospodarczą. Na początku było między nami super. Wspólne plany, zainteresowania, marzenia. Wszystko zaczęło się psuć w momencie kiedy odkryłam pierwszą zdradę męża. Zdemaskowalam męża. Mąż zarzekał się, że to nic poważnego, że to tylko seks. Wybaczyłam. Później było już tylko gorzej. Kolejne panienki, ostatnia 20 lat mlodsza. Mąż wniósł pozew o rozwód bo stwierdził, że chce sobie układać z nową panna życie. Naobiecywal jej złote góry, ale po kilku dniach wycofał pozew i wrócił ponieważ stwierdził, że to jednak nie to. Przez rok było ok. Do momentu, kiedy dowiedział się, że jego 20 lat młodsza ex kochanka dla której chciał się rozwieść zaszła w ciążę. Obecnie jest w 5 miesiącu. Mąż twierdzi, że to nie jego dziecko ale stał się od tego momentu nie do zniesienia. Albo wpada bez powodu w złość ( raz doszło nawet do rękoczynów- szarpał mną, kopnął i uderzył w twarz o pierdolę), mówi, że mam spadać na drzewo, nie odbiera telefonów, nie odpisuje na wiadomości, 4 miesiące nie odzywa się obecnie, wychodzi bez słowa po 22 , wraca o północy, zaczął się odchudzać, jeździć na rowerze, ćwiczyć na siłowni, kupować nowe ciuchy. Wprowadził ciche dni, na fb oznaczył status" w separacji", wprowadził oddzielne konta w banku, sam płaci kredyty itp ze swoich kont a ma kilka. O wszystkim opowiada swoim przyjaciółkom, skarży się im ( przyjaciół mężczyzn nie ma). Byliśmy na terapii par z inicjatywy męża ale prawdę mówiąc to mąż jeździł na terapię a i tak spotykał się z kochanką. W aucie jego wala się viagra choć my ze sobą nie uprawiany seksu bo mąż ma problemy z erekcją. W zasadzie mieszkamy pod jednym dachem a każde sobie. Mąż nie chce rozmawiać, przyjął strategię karania ciszą. Poza kilkoma epizodami wybuchu złości bez powodu. Non stop siedzi z nosem w telefonie, wszystkie możliwe portale, pocztę, telefon ma na kilka haseł. Dzieci nie mamy. Mąż ma 45 lat a ja 40 lat. Jak mam się zachowywać, żeby przetrwać. Ze względu na niepozalatwiane do końca sprawny finansowe nie możemy na chwilę obecną wziąć rozwodu. Atmosfera jest ciężka. Mąż robi mi na każdym kroku na złość, na przekór i obserwuje moją reakcję. Jak widzi, że nie skuteczna to próbuje kolejną. Z jednej strony mówi, że mnie nie kocha, że ma mnie gdzieś i mogę sobie robić co chcę, z drugiej strony non stop próbuje zrobić mi na złość, albo np d pojechać na wycieczkę za miasto na którą kilka miesięcy temu prosiłam, żebyśmy pojechali razem. Albo wychodzi z domu o 22 i wraca po północy i patrzy czy się zdenerwuje. Prawdę mówiąc to jestem już zmęczona całą tą sytuacją. Chcę po prostu przetrwać ale bardzo ciężko to wszystko ignorować. Udawać, że nie boli takie zachowanie męża.