Jesteśmy małżeństwem od 5 lat w związku przed ślubem 7 lat. Jestem 30 letnią żoną i matką niespełna 2 letniego dziecka. Mój mąż nigdy nie był w moich oczach ideałem w koło ludzie mowili kochana zasługujesz na lepszego co ty w nim widzisz. Ja cieszyłam się ze mam mężczyznę który mnie kocha który zrobiłby dla mnie wszystko. Dawał mi poczucie bezpieczeństwa ufałam mu jak nikomu innemu. Na temat zdrad zawsze miał jedno zdanie "nie ma wybaczenia". Ponad miesiąc temu okazało się ze mój kochany mąż spotykał się z uwaga moją bratowa. Dowiedziałam się calkiem przypadkiem czytając fragment wiadomości była bitwa o telefon. Zadzwoniłam przy nim do brata - wszystko wyciągnął od niej. ... Mój mąż wypierał się do końca przysiegając na zdrowie naszego syna. Wróciliśmy z wakacji i po tyg dzwoni do mnie brat ze mam przyjechać dowiedziec się prawdy. Tłumacząc ze dał czas i szanse mojemu mężowi. Przed wyjazdem pytałam męża prosiłam żeby powiedział prawdę bo wolę być przygotowana on się wypierał. Stało się... Moja bratowa opowiedziała o spotkaniach o pocałunkach bo niby na tym tylko się skończyło (dlaczego mam w to wierzyć) Gdy leżałam z chorym synem w szpitalu ona przyjeżdżała do mojego domu a on zamiast być z nami był z nią... Wróciłam do domu z dziwnym uczuciem gdyby to dotyczyło nie mnie... do teraz nie potrafię tego zrozumieć. Mąż uważa że sam nie wie dlaczego tak się stało ogólnie zero tłumaczeń słyszę.tylko nie wiem i nie wiem... najlepiej jakbyśmy żyli sobie jak do tej pory. Nie czuje do niego nienawiści gniewu tylko ogromny dystans jestem opanowana żyjemy jak hmmm dobrzy znajomi pod jednym dachem. Nie wiem co dalej nie ufam mu, nie kocham ale patrze na mojego syna i nie chce żeby moja decyzja zniszczyła mu rodzinę. Zawsze chciałam żeby moje dziecko miało pełną rodzinę której ja nie miałam. Z drugiej str jak ta rodzina będzie wyglądać święta urodziny? Na samą myśl o stosunku z mężem mam obrzydzenie... to minie? Staram się udawać ze jest dobrze w momencie jak jesteśmy z synem np w zoo czuje duży smutek ze juz nie będzie nigdy jak kiedyś ze czas szczęścia i uczucia bezgraniczniego bezpieczeństwa minął 😦 Czuje się jakby ktoś ukradł i zniszczył największy skarb jaki miałam 😦 Jak myślicie co dalej robić? Proszę doradźcie trzymam to wszystko w sobie. Nasze małżeństwo było bardzo udane zgodne bez kłótni ja zawsze wspierałam męża on mnie mniej. Gdy pytam czego mu brakowało on mówi niczego. Zawsze dbałam o siebie i o niego. Pytam co czuł do niej odpowiada ze nic ze zmuszał się do tego. Nie wierzę.. Dodam że trwało to ok 2tyg.