Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Kalinka93 |  |
|
mrdear | 00:16:41 |
|
#
poczciwy | 00:47:23 |
|
Crusoe | 01:10:26 |
|
Event | 02:09:52 |
Mam 27lat, 5 letnie dziecko i czuje się jakby mi się życie skończyło. Chciałam mieć tylko rodzine,Stało się to 16 czerwca, odkryłam to wszystko. Ogólnie wcześniej już się psuło, ale nie podejrzewałam nic takiego, rękę bym dała sobie uciąć. Pojechaliśmy na majówkę w góry, nie było źle, ostatniego dnia powiedział mi przy rodzinie ze nie może na mnie patrzyć... no to się do niego nie odzywałam 3 dni, potem jak idiotka go przeprosiłam za to nie odzywania 
Wyłazi ostra, namiętna i bardzo emocjonalna kobieta z Ciebie. Taka,która na siłę walczy, jakby ratowała na przekór wszystkiemu. Przede wszystkim na przekór sobie i swoim doświadczeniom z domu rodzinnego. Rodzice zapewnili klopoty, problemy,a Tobie musiało się udać. Nieświadomy wybór partnera, nieświadome powielanie błędów i zachowań z domu.
Pewno wobec postawy partnera z waszego związku już nici. Jednak wszystko ma swoje przyczyny. Nic nie stoi na przeszkodzie byś mogła być jeszcze szczęśliwą, świadomą swych potrzeb i ograniczeń kobietą. Zachęcam do terapii, do zmiany siebie i dla siebie. Zwróć uwagę na syndrom ddd. Coś z tego w tobie siedzi i bardzo przeszkadza.
Ten schemat jednak zagraża również Tobie i o tym pisał wyżej Apol, by dla siebie przepracować ten związek, by znaleźć przyczynę tego co się nie udało. Za zdradę nie odpowiadasz, ale zdrada jest jakimś skutkiem zazwyczaj problemu w małżeństwie i najczęściej problemu leżącego po dwóch stronach. Gdy uda Ci się to przepracować, ubrudzić siebie sama przed sobą to będzie Ci łatwiej stworzyć kiedyś nowy związek.
Owszem, było burzliwie. Chciałam mieć rodzine, dom którego ja nie miałam, on tak samo miał w rodzinie- u niego w rodzinie również nie bylo kolorowo, ciągłe kary, ciągle nie, brak poszanownia wszelakiego... bez sensu jego rodzice szanowali bardziej obcych niz wlasne dzieci.
Cytat
Nie oczekuj cudów, z traumy się tak szybko nie wychodzi. Piszę "traumy", bo zdrada człowieka w którego się wierzyło, kochało, ufało mu i pragnęło się z nim przeżyć życie, jest porównywalna z największymi tragediami, jakie człowiek może w życiu zaliczyć, np. śmierć kogoś bliskiego.
Zrobiłaś już bardzo dużo i zmierzasz w dobra stronę; funkcjonujesz, pracujesz, dbasz o siebie.. Powoli, ale wszystko nabierze właściwego wymiaru.
Jesteś bardzo emocjonalną osobą i te emocje, niekoniecznie dobre wciąż biorą górę. Najważniejsze, to wybaczyć sobie, a to z tym masz chyba na dziś największy problem. Ciskasz się w kieracie, który sama sobie fundujesz. Nie możesz przeboleć, że dałaś się oszukać, że Cię wykorzystano, wyciśnięto, a potem przestałaś być temu komuś potrzebna, jak rzecz..
Czy nie to czujesz?
Jeśli nie odpuścisz sobie faktu, ze się pomyliłaś co do tego człowieka, że Cię zwiódł i nie był taki, jak sobie go wyobraziłaś, okazał się kimś zupełnie innym, to
będzie tak jeszcze długo. W tym co się stało nie ma Twojej winy. Pomylić się każdy może, najważniejsze to nie obwiniać się, tylko wynieść naukę na przyszłość. Podobnie jak z tym, że padłaś np. ofiarą złodzieja. Będziesz w nieskończoność robić sobie wyrzuty i karać się za to? Przecież złodziej wykorzystał Twoją nieuwagę, nikt nie jest alfą i omegą, każdy może chwilę się zagapić, stracić czujność i stracić. Jeśli ktoś chce Cię okraść, to okazję znajdzie. Tak było z Twoim mężem; chciał zrobić to co zrobił, nie było w tym Twojej winy. Wybacz sobie, a ruszysz z miejsca i zaczniesz chwytać równowagę. Nie pielęgnuj w sobie złości, chociaż spróbuj. Powoli, codziennie choć przez chwilkę. Bądz dla siebie dobra i wyrozumiała, jesteś dla siebie teraz najlepszym przyjacielem.
Czas, to najlepsze lekarstwo na złamane serce, lepszego od początku świata nikt nie wymyślił. Wkrótce sama zobaczysz, że świat nie skończył się w chwili zdrady, a często to dopiero początek dobrych zdarzeń w życiu. Nie zamykaj się na nie, buduj dobre relacje z ludźmi, otwieraj się na nich, często się uśmiechaj.
Zaproś do siebie pozytywne fluidy, a wkrótce wszystko się zmieni.
Trzymaj siÄ™ i powodzenia.
Cytat
Zrozum, że nie zmienisz przeszłości, masz wpływ tylko na przyszłość. Nie pozwól, by to co niszczyło Ci życie do tej pory, wciąż się za Tobą wlekło. Nie każdy miał życie usłane różami i dzieciństwo w puchu. Dawno już nie jesteśmy dziećmi i kierujemy swoim życiem. Poniosłaś porażkę w małżeństwie, ale nie doszukuj się na siłę powodów tej porażki w przeszłości. Może inaczej niż inni reagujesz, może za bardzo chcesz być a raczej chciałaś być kochana, ale to nie jedyny powód tego niepowodzenia. Zdrada partnera zdarza się często, nawet tym, którzy mieli cudowne dzieciństwo i wspaniałych, kochających rodziców. Poczytaj tutaj różne wątki na forum. Nie jesteś gorsza ani inna, po prostu stało się. Możliwe, że gdzieś zrobiłaś jakiś błąd, lub nawet serię błędów, ale któż ich nie robi.
Odpuść sobie w końcu i popatrz w przyszłość. Przeszłość została w tyle. Kiedy już dojdziesz do siebie, "wydobrzejesz" po tych przeżyciach, to będziesz się zastanawiać co zrobiłaś źle. Ja pamiętam, że tuż "po" czułam się podobnie jak Ty teraz. Miałam wrażenie, ze ktoś wepchnął mnie do pralki i włączył program "wirowanie". Jeśli wtedy zaczęłabym analizować, rozkminiać, rozdrabniać, to czułabym się tak, jakby ktoś stał obok tej pralki gdzie ja wiruję i wykładał mi teorię czarnych dziur Eninsteina.
Na wszystko przyjdzie czas, na refleksje, nawet te bolesne też. :cacy
Właściwie to pierwszych miesięcy po tym zdarzeniu nie pamiętam, płakałam, tak bardzo wyłam że wylądowałam u psychiatry oraz na terapii. Nie mogłam się z tym pogodzić, jak on mógł mi to zrobić, moja miłość, mój książe z bajki, każdy ale tylko nie on. Dopiero terapia, wyciszenie, analiza tego wszystkiego uświadomiły mi, że to nie chodziło tylko o zdradę. Ten dom, to rozwalenie tego wszystkiego, to były moje emocje, moje wkurzenie, moje pękniecie na całe 10 lat związku z człowiekiem, który mnie nigdy nie szanował, nigdy nie szanował moich decyzji, manipulował mną, robiłam wszystko co chciał.. Kiedy poszłam do pracy na początku motywował mnie, jednak później już mu nie nic pasowało itd. Wszystko się nałożyło na siebie, dlatego rozwaliłam ten dom, ta zdrada to gwóźdź do trumny, młotek uderzenie. Co później? Później chodziłam na siłownie codziennie, nie jadłam, nie spałam, pracowałam na 2 etaty w jednym czasie, ustaliliśmy plan wychowawczy, sprzedaliśmy dom w miesiąc następnie kupiłam mieszkanie r11;które miało być dla mnie i mojej córki, ale nic nie jest proste.. nie dostałam kredytu, także załatwiłam większość kasy inaczej i postanowiłam mimo wszystko kupić, wyremontować i sprzedać- obrócić pare razy żeby mieć swoje. Chodzę na siłownie nadal, startuje w runmageddonach, zrozbiłam tatuaż, dbam o siebie, poznaje nowe osoby, poznaje siebie przede wszystkim, terapia bardzo mnie umocniła, jestem dzieckiem ddd, poszłam w schemat r11; najśmieszniejsze jest to, że nie chciałam tego a wpadłam w to. W lutym pojechałam z moim dzieckiem na pierwszy urlop bez niego, same, było strasznie, bardzo to przeżyłam, znowu wyłam jak mógł itd., a dwa tygodnie później pojechałam ze znajomymi na Słowacje, na snowboard i to wtedy nastąpił jakiś dziwny przełom, po prostu zrozumiałam że nie mogę być i żyć marzeniami o człowieku, który sprawił, że ja byłam emocjonalnym wrakiem. Każdy mówi mi, że jestem silną osobą, zaradną, jednak ja nadal czuje pustkę, stoję na peronie a pociągi jeżdżą a ja nadal jakbym stała obok. Już nie tak często o nim myślę r11; niestety czuje że on nigdy mi nie da spokoju, ciągle mnie obarcza winą, ciągle mi ubliża- ja już odpuszczam, trzeba iść dalej, ja wiem już jedno r11; to co się stało, to najlepsze co mogło się dla mnie stać, ja bym nie odeszła od niego, gdyby tego nie zrobił, chciałam mieć rodzinę, ale niestety za dużą mam wyobraźnie i sobie za dużo wyidealizowałam. Moje dziecko jest dla mnie najważniejsze, tak bardzo kocham moją córkę, nie pozwolę żeby powtórzyła taki schemat jak ja. Oczywiście nie utrudniam kontaktów jej z ojcem, bierze ją właściwie kiedy chce. Rok temu myślałam że umieram, czułam ogromny ból psychiczny i fizyczny, byłam rozwalona na milion kawałków, dziś już czuje tylko się rozwalona na kilkanaście. Wiem, że u mnie emocje jeszcze są bardzo silne, ale bardzo z tym walczę, czuje że już niedługo moja żałoba się zakończy a terapia bardzo mi w tym pomaga oraz zetka
A ja właśnie chciałam Ci pogratulować.
Mimo,że dostałaś w tak młodym wieku porządnie po tylku to fantastnie poradziłaś sobie z całym dramatem.Jestem godna podziwu dla Ciebie jak ogarnęłaś sie psychicznie.Wiele osób często,gęsto zamyka się w swoim cierpieniu i ciąga bó latami udając i oszukując siebie,że już jest dobrze.
Po Tobie to poprostu widać.I cóż ?😊
Dumna jestem z Ciebie maleńka
Wiem, że wytatuowane kandydatki na modelki są od razu skreślane z listy.