Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
Kaita madzia2013 monia26021984 OnaTaPani pepsi1804 poul29 savior29| szalona20122012 | 19. Kwiecień |
| parasol | 19. Kwiecień |
| @hurricane | 19. Kwiecień |
| naniby1 | 19. Kwiecień |
| DzieciakSalut | 19. Kwiecień |
Cześć wszystkim
Czytałam dzisiaj różne historie, i stwierdziłam że chciałabym się podzielić również swoją, może osoby bardziej doświadczone coś mądrego mi doradzą. Bo moja sytuacja jest naprawdę dziwna.
Więc, jak widać po nicku- ja mam 19 lat, osobą o której będzie mowa- 32. Poznaliśmy się w głupi sposób właściwie przez internet, i w sumie z mojej inicjatywy bardziej, jak miałam 16 lat. Dodam, że jednak miał być trochę młodszy- mówił że ma kilka mniej jak się poznaliśmy, zresztą wygląda znacznie młodziej do dziś. Ale nie w tym rzecz. Pomijając już wiele zdarzeń, bo naprawdę dużo się działo przez ten czas, przejdę do sytuacji obecnej- jesteśmy ze sobą blisko, ale ciężko mi określić co z tego będzie w przyszłości?
On się nie chce na nic decydować. W gruncie rzeczy ma pewne odchylenia jeśli chodzi o jego psychikę, [b]trochę takie duże dziecko, kłopoty z okazywaniem emocji, z zaangażowaniem[/b]. I tutaj o ten aspekt mi chodzi. Mianowicie-
Chciała bym Was prosić o poradę, co z nim mam zrobić? Starać się mu pomóc (właściwie cały czas jego przebywania ze mną to taka trochę terapia dla niego dobra). Nie wiem co z nim zrobić po prostu. Nie jesteśmy razem-niby, co najwyżej przyjacielsko-partnersko.
Tylko proszę nie piszcie żebym go zostawiła, przestała zawracać głowę etc., bo to i tak nie wchodzi w grę. Ogólnie to jest typ ewidentnie pasujący na tą stronę, jako osoba zdradzająca. Chyba większość swoich ex zdradzał, ostatnia o tym wiedziała i z nim była. Ale tu chodzi właśnie o tą jego psychikę. [b]Zastanawiam się czy starać się go odkręcać, czy myślicie że to coś może dać? Czy on kiedyś dojrzeje bardziej?[/b] Przy mnie i tak już znacznie lepiej z nim. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Jestem osobą która bardzo otwarcie mówi wszystko,i jak jakieś jego zachowanie było nieodpowiednie, to widzę że jak coś mu mówiłam, to obecnie się poprawił i wydaje mi się że moja obecność naprawdę pozytywnie na niego wpływa. No, może ostatnio był trochę zastój pewien. Wspominał że pewnie wkrótce znajdzie się jakaś nowa. Oczywiście przelotna, bo co to więcej. Zaczęłam drążyć temat i tak do dziś się zastanawiam. Będę jeszcze z nim rozmawiać. Chciałabym oszczędzić tej dziewczynie przykrości, a on żeby w końcu zrozumiał więcej. Chociaż właściwie nie mam pewności czy już teraz na boku się nie spotyka z jakąś lododajką czy kimś tego typu. Ogólnie mówi i utrzymuje że on nikogo nie szuka, no a jednak powiedział że pewnie jakaś się znajdzie. Wiąże się to też pewnie z moim wyjazdem na studia do innego miasta, jest pewien że zaraz sobie kogoś fajnego znajdę, a o nim zapomnę.
Co jak co, nasza dziwna relacja ma pewne profity dla obu stron. Wiecie, jakby jakaś laska (znowu przelotna) by się tutaj wdarła, znowu byłoby mi smutno, ona w końcu byłaby zrozpaczona (widziałam smsy poprzedniej...), A On znowu nic by z tego wszystkiego nie wyniósł.
Będę jeszcze z nim rozmawiać. Ale ta sytuacja jest naprawdę mega złożona, i ogólnie, no nie wiem, chciałabym żeby ktoś doświadczony może jeszcze mi powiedział coś mądrego. Wiem, że w sumie może i lepiej by było się wycofać, z racji tego że to wszystko jest deko powalone, ale próby tegoż działania różne już bywały, i jednak nie będzie to panaceum na naszą zagmatwaną sytuację.
Pomożecie?
Dodam, żeby zbytnich wątpliwości nie było, on raczej nie jest mną zainteresowany seksualnie. Jasne, że coś tam nas łączyło, czasem i jeszcze na siebie wpadniemy w łóżku (ostatnio chyba raz pół roku temu?), ale to zupełnie inaczej wygląda obecnie, no i ja mu się nie podobam więc wydaje mi się że związek odpada. Chociaż zachowujemy się jak "stare dobre małżeństwo", właściwie xd
Ale-tak jako przyjacielowi, i ogólnie co mogę z tym wszystkim jeszcze zrobić? Chciałabym żeby on coś w życiu jeszcze zrozumiał. Większe wartości, żeby nauczył się kochać. Bo myślę że z tym ma właśnie problem. 
Gdybyś była moją córką dałbym ci się boleśnie oparzyć, z bólem serca patrzyłbym jak facet cię rani. Co Twoi rodzice na tę znajomość?
ewciak177, jasne że jakąś tam sympatią go darzę, zresztą przecież bardzo dobrze się dogadujemy. Ja się na to nie nastawiam że wielka miłość itd.
Pytam jako przyjaciółka, ewciak177 nie chcę go na siłę zmieniać, ale jak pisałam widzę poprawy pewne, więc myślę czy warto w ogóle swoje zasoby energetyczne na to używać, czy całkowicie odpuścić i niech dalej sobie szuka romansów
apologises, a no i przecież on mnie nie chce ranić (-:
Komentarz doklejony:
Wiem że nikt mi tutaj gotowego rozwiązania nie podsunie, nie znacie dokładnie szczegółów sytuacji itd, ale tak liczyłam może że ktoś będzie miał jakąś sugestię, znał taki przypadek, no nie wiem :-)
ewciak177, no zgadzam się, może to nie ja mu mam pomóc się zmienić, tego nie wiem. Ale osobiście uważam, że ciężko mówić, iż nie ma tutaj filozofii.
Niektórych dziewczyn żałuje, bo wszystko było ok a sam to zepsuł. Więc wydaje mi się że kwestia leży głębiej w psychice jeszcze, skoro nie może swoich problemów rozwiązać tylko je zamiata pod dywan.
Komentarz doklejony:
Każdy postepuje według własnego sumienia, skoro on nie chce tego zmienić to ty tego nie zrobisz. Co masz zamiar pilnować każdej dziewczyny z którą się będzie spotykała , żeby ustrzec ją przed tym co ją czeka? Zajmij się sobą i swoimi problemami, dlaczego Ty nie znajdziesz sobie chłopaka i nie poświęcisz jemu uwagi? Przyjaciel przyjacielem i rozumię , że się martwisz ale bez przesady, przecież to dorosły facet.
Komentarz doklejony:
miałam kiedyś jednego znajomego co zmieniał dziewuchy jak rękawiczki i je zdradzał, każdy mu mówił, że źle robi, że tak nie powinien, ale on powiedział stanowczo , że jest babiarzem i lubi mieć dużo kobiet więc każdy sobie odpuścił, ale krzywo na niego patrzyliśmy i z czasem stał się obiektem docinek i żartów. Sa ludzie którzy wiedzą że robią źle a mimo to robią to dalej i są też tacy co będą ci przytakiwać że masz rację, nawet mówić że zdają sobie sprawę z tego , że tak nie powinni ale przy następnej okazji i tak to zrobią. To taki typ człowieka.
Cytat
Chyba tu jest sedno. Zwykły przyjaciel, jeden z wielu nie rani przez spotkanie się z kimś innym. Nawet oszukując tabuny kobiet. Może budzić niesmak jego postępowanie. Dlatego pytałem o rodzaj waszej relacji. Nie chcesz czasem go na wyłączność? Jako partnera?
Cytat
On się nie chce na nic decydować. W gruncie rzeczy ma pewne odchylenia
Ty go uleczysz i wasza przyszłość będzie określona.
Facet się bawi,dobrze mu z tym.Nie chce stałych związków .On jest zadowolony Ty nie.Ma się zmienić dla Ciebie bo ty lepiej od niego wiesz jak powinna wyglądać jego przyszłość.
Nie każdy musi prowadzić kobietę do ołtarza i otaczać się gromadką dzieci.
Kobiety z którymi się spotyka jeżeli nie sa gąskami zapatrzonymi w dojrzałego faceta same mają możliwość go poznać i ocenić.
Cytat
Kiedyś prawie wszyscy słyszeliśmy te słowa
Cytat
Tutaj polegniesz, najgorszym wyborem jest być terapeutom dla bliskiej osoby, to w zasadzie samobójstwo związku.
jagodalesna, heh
Nox, stanowczo nie chodzi tutaj o ołtarz itd, po prostu nasza relacja była bliska, była intymna, ale rękami i nogami, nie nazywaj tego związkiem. A mi by wszystko odpowiadało, poza aspektem seksualnym z jego strony zaczęło być słabo.
Heh, no koniec końców wychodzi na to że jednak nie spełni moich oczekiwań, rozmawiać zbytnio nie chce, nikogo poza mną nie ma, ja na siłę nie będę za nim łazić i mu terapii fundować, jak mówicie. Myślałam wcześniej że to faktycznie chodzi o mnie, o niego, nie wiem, o nasz dziwny związek "przyjacielski", w końcu po rozmowie stwierdzam że nic już raczej z niego nie będzie. Jak tutaj jagodalesna napisała, no ja bynajmniej nie planuję omijać tego co jeszcze przyjść może
Drzwi mu nie zamykam, może mu się odmieni coś i stwierdzi że jednak chce się otworzyć na głębsze uczucia. Wątpię, ale to już jego wybór. Ja powiedziałam czego oczekuję, prosiłam o jasną odpowiedź o współpracę ze mną, on wie z czego ja jestem niezadowolona, widzę że nic sobie z tego zbytnio nie robi, a moje niezadowolenie chciał rozwiązać żartem, droczeniem, "urokiem osobistym" i wszystkim innym tylko nie tym co chcę. Pytałam jasno, że chcę jakiejś odpowiedzi określenia się, czy tak, nie, no i nic. Tylko on się zapytał czy planuję sobie w takim razie ja znaleźć kogoś, w sensie że do seksu. Masakra po prostu.
pit, czemu taka pomoc to samobójstwo związku?
Komentarz doklejony:
A propos - z każdym przyjacielem idziesz do łóżka?
Komentarz doklejony:
Mogę mieć do Was jeszcze jedno pytanie?
Bo właściwie tak myślę nad tym wszystkim jeszcze, ale bardziej nad podejściem które mi proponujecie, jak to wygląda;
Już zostawiając to całe zagmatwanie mojej relacji z nim-
Dlaczego jesteście zdania, że to po prostu "taki typ człowieka" i nic się tutaj nie zmieni w tej kwestii?
Nie mówię o zmianie na siłę.
Ale każde zachowanie ma swoją przyczynę, a wspominałam że on się poprawił i jest wobec mnie w porządku- więc zmiana nastąpiła już;
Trochę mnie dziwi, że zostawili byście tak kogoś właściwie samemu sobie, wiedząc, że potrzebuje pomocy, a wy potraficie stopniowo w jakiś sposób do tej osoby dotrzeć.
Jeżeli znalazł by sobie w przyszłości jakąś partnerkę, chciałabym żeby też był szczęśliwy. Wiem że mu tego brakuje, ale tak jak podkreślałam, cały czas coś go blokuje. Jeśli ją z nim nie będę rozmawiać, to nawet jakby sobie znalazł ideał życiowy, schrzani to.
Komentarz doklejony: