Cześć wszystkim Czytałam dzisiaj różne historie, i stwierdziłam że chciałabym się podzielić również swoją, może osoby bardziej doświadczone coś mądrego mi doradzą. Bo moja sytuacja jest naprawdę dziwna. Więc, jak widać po nicku- ja mam 19 lat, osobą o której będzie mowa- 32. Poznaliśmy się w głupi sposób właściwie przez internet, i w sumie z mojej inicjatywy bardziej, jak miałam 16 lat. Dodam, że jednak miał być trochę młodszy- mówił że ma kilka mniej jak się poznaliśmy, zresztą wygląda znacznie młodziej do dziś. Ale nie w tym rzecz. Pomijając już wiele zdarzeń, bo naprawdę dużo się działo przez ten czas, przejdę do sytuacji obecnej- jesteśmy ze sobą blisko, ale ciężko mi określić co z tego będzie w przyszłości? On się nie chce na nic decydować. W gruncie rzeczy ma pewne odchylenia jeśli chodzi o jego psychikę, [b]trochę takie duże dziecko, kłopoty z okazywaniem emocji, z zaangażowaniem[/b]. I tutaj o ten aspekt mi chodzi. Mianowicie- Chciała bym Was prosić o poradę, co z nim mam zrobić? Starać się mu pomóc (właściwie cały czas jego przebywania ze mną to taka trochę terapia dla niego dobra). Nie wiem co z nim zrobić po prostu. Nie jesteśmy razem-niby, co najwyżej przyjacielsko-partnersko. Tylko proszę nie piszcie żebym go zostawiła, przestała zawracać głowę etc., bo to i tak nie wchodzi w grę. Ogólnie to jest typ ewidentnie pasujący na tą stronę, jako osoba zdradzająca. Chyba większość swoich ex zdradzał, ostatnia o tym wiedziała i z nim była. Ale tu chodzi właśnie o tą jego psychikę. [b]Zastanawiam się czy starać się go odkręcać, czy myślicie że to coś może dać? Czy on kiedyś dojrzeje bardziej?[/b] Przy mnie i tak już znacznie lepiej z nim. Przynajmniej takie odnoszę wrażenie. Jestem osobą która bardzo otwarcie mówi wszystko,i jak jakieś jego zachowanie było nieodpowiednie, to widzę że jak coś mu mówiłam, to obecnie się poprawił i wydaje mi się że moja obecność naprawdę pozytywnie na niego wpływa. No, może ostatnio był trochę zastój pewien. Wspominał że pewnie wkrótce znajdzie się jakaś nowa. Oczywiście przelotna, bo co to więcej. Zaczęłam drążyć temat i tak do dziś się zastanawiam. Będę jeszcze z nim rozmawiać. Chciałabym oszczędzić tej dziewczynie przykrości, a on żeby w końcu zrozumiał więcej. Chociaż właściwie nie mam pewności czy już teraz na boku się nie spotyka z jakąś lododajką czy kimś tego typu. Ogólnie mówi i utrzymuje że on nikogo nie szuka, no a jednak powiedział że pewnie jakaś się znajdzie. Wiąże się to też pewnie z moim wyjazdem na studia do innego miasta, jest pewien że zaraz sobie kogoś fajnego znajdę, a o nim zapomnę. Co jak co, nasza dziwna relacja ma pewne profity dla obu stron. Wiecie, jakby jakaś laska (znowu przelotna) by się tutaj wdarła, znowu byłoby mi smutno, ona w końcu byłaby zrozpaczona (widziałam smsy poprzedniej...), A On znowu nic by z tego wszystkiego nie wyniósł. Będę jeszcze z nim rozmawiać. Ale ta sytuacja jest naprawdę mega złożona, i ogólnie, no nie wiem, chciałabym żeby ktoś doświadczony może jeszcze mi powiedział coś mądrego. Wiem, że w sumie może i lepiej by było się wycofać, z racji tego że to wszystko jest deko powalone, ale próby tegoż działania różne już bywały, i jednak nie będzie to panaceum na naszą zagmatwaną sytuację. Pomożecie? Dodam, żeby zbytnich wątpliwości nie było, on raczej nie jest mną zainteresowany seksualnie. Jasne, że coś tam nas łączyło, czasem i jeszcze na siebie wpadniemy w łóżku (ostatnio chyba raz pół roku temu?), ale to zupełnie inaczej wygląda obecnie, no i ja mu się nie podobam więc wydaje mi się że związek odpada. Chociaż zachowujemy się jak "stare dobre małżeństwo", właściwie xd Ale-tak jako przyjacielowi, i ogólnie co mogę z tym wszystkim jeszcze zrobić? Chciałabym żeby on coś w życiu jeszcze zrozumiał. Większe wartości, żeby nauczył się kochać. Bo myślę że z tym ma właśnie problem.