Zdewastowany archetyp ojca Terapia małżeńska- terapeut... Ostrzeżenia - forum ogólne terapia małżeńska Jak szatan niszczy związki Zdradzona, zraniona, zag... Karma wraca , 4 łapy i ... Szukam szczerych opinii ... Zdrada fizyczna czy tylk... Seksoholizm Zdradził mnie jak była... zdrada na maxa Zdradzony i brak skruchy pytanie natury psycholog... Emocje, ale czy tylko? Obawy Męczą mnie sny I na mnie trafilo "Szczęśliwa" 7 Zdrada - co dalej
anu Dawidson001 dziunia28 Eewwaa kristopher Krs malikia mantinea marzenab pysamaji Solms544 zuzka15| martusia2373 | 04. Kwiecień |
| NiedoszlyOjciec | 04. Kwiecień |
| dunia 11 | 04. Kwiecień |
| renata_x | 04. Kwiecień |
| myszak2 | 04. Kwiecień |
Kakua | 00:23:31 |
|
Julianaempat... | 00:53:52 |
|
BRIDGET | 00:59:57 |
|
NieOddycham | 02:09:36 |
|
A-dam | 07:44:44 |
wiatam, moje małużeństow trwało niespełna 2 lata, rozstałam sie z mężem w pokojowych nastrojech, związałam sie wtedy z najlepszym przyjacielem, znałam go od dawna, zawsze mogłam mu ufac, nigdy mnie nie zawiudł, nigdy nie podejrzewałam go o to ze mugłby mnie skrzywdzic, aż do momentu gdy odkryłam ze mnie zdradził, to byl szok dla wszystkich, przyjaciele mówili ze kto jak kto ale nie on , ze to nie możliwe a jednak sie stało. on przepraszał, twierdził ze to trwało tylko 3 tygodnie, ze kocha tylko mnie i nie wyobraza sobie życia bezemnie, ona matka 2 dzieci , młodsza od niedo o 20 lat, mężatka, jego sąsiadka. twierdzi ze zakończył z ią wszystkie kontakty jednak gdy niespodziewanie go odwiedziłam ona była u niego twierdził wtedy ze przyszła bo chciała porozmawiac ze on ja prosił zeby wyszła, prosił zebym sie do niego przeprowadziła, stara sie , dzwoni co chwile pisze smsy przychodzi, jednak ja nie potrafie mu juz uwierzyc i nie wiem czy kiedykolwiek bede w stanie mu znowu zaufac, nikt w życiu nie zranił mnie tak jak on, moze gdyby mi racjonalnie wyjasnił dlaczego to zrobił, ale on tego nie potrafi, nie wiem co dalej, nie wyobrażam sobie zycia bez niego przeciesz od dziecka był w nim obecny teraz jednak wszystko sie zmnieniło, on wszystko zniszczył, naszą miłość, naszą piękną przyjażn poświećił wszystko dla jakiejs kapryśnej małolaty
Cytat
...a chronologia w/w zdarzeń?
Rozumiem, że masz te 28 lat, przyjaciel deko
możliwe niestety!
M.
Zostawiam do poczytania:
http://www.ptd.edu.pl/
Zresztą jest tego cała masa w sieci.
Powiem tylko, że mam w domu dwóch dyslektyków - jednego starego, drugiego młodego...Obu zdiagnozowanych - młody trzykrotnie po testach i na systematycznych warsztatach. Ten, kto nie miał do czynienia z takim osobnikiem, nie ma pojęcia, o co w tym biega i zapewniam Was, że problem z "ó" jest tylko fragmentem góry lodowej, szczególnie na etapie rozwojowym...
Zawsze byłaś w jego życiu... To znaczy dobry wujek? Jakoś nie szuka za daleko... Albo urobiona małolata, albo sąsiadka... A ty w ogóle wszystko o nim wiesz? Bo różnica wieku chyba jest spora... On w twoim życiu był od zawsze jak piszesz... A co się działo w jego życiu, gdy ty czytałaś elementarz?
I w ogóle jak to się stało, ze rozwiodłaś się z mężem po dwóch latach małżeństwa... To też jego zasługa?
M.
Komentarz doklejony:
JakichWiele... Dysleksja to zupełnie nie to samo, co nieuctwo.. Nie mylmy tematów.. Albo mylmy, i świat pozostanie w zasięgu osób którym się nic nie chce..
Dysleksja to poważna choroba, którą zasłaniaja się ludzie którym się nawet nie chce sprawdzić, czy przecinki postawili tam gdzie trzeba. I gitara, jak powiedziałby Ferdek Kiepski..
Tak czy inaczej, nawet, jeśli nie ma tu potencjalnie mowy o dysleksji, nie bardzo rozumiem, dlaczego należy dyskredytować rozmówcę, jeśli prosi o radę, tylko dlatego, że nie nauczył się zasad poprawnej pisowni. Mnie tam gitara, jeśli ktoś jest w potrzebie, w jaki sposób pisze, gdzie stawia przecinki i że zaczyna zdanie małą literą
Zakładam, że to, co napisała autorka, nie jest bujdą, oczywiście...
Sama wyszłaś z tematem dysleksji, więc nie bardzo rozumiem teraz twoje oburzenie.
Mnie też jest obojętnie gdzie poszukujący rady stawia przecinki... Jeśli jednak nie rozumiem treści, choć niby pisana po polsku, to chyba zaczyna być problem?
I motasz się JakichWiele... Albo jest chory, albo nie nauczył się zasad poprawnej pisowni. Bo jeśli się nie nauczył, to chyba mu się nie chciało, skoro inni się nauczyli.
Co do zaczynania zdań od małej litery... Poczytaj trochę, a się dowiesz dlaczego to robię.
Poza tym, nie wiesz z czym i z kim mam do czynienia...
I na koniec Jakich wiele... Udziel jakiejś sensownej odpowiedzi w temacie, zamiast udowadniać, że poprzednicy byli w błędzie. Będzie to z korzyścią dla wszystkich. Dla ciebie też...
Z pozdrowieniami
M.
A może dyslektykiem nie jest, ale też do asa polonistycznego jej daleko i na bakier ma z językiem polskim.
Tak czy inaczej (powtarzam się) - nie ma znaczenia, jak pisze, jeśli pisze prawdę i szuka tu porad, więc nie zgadzam się na dyskredytowanie jej tylko z powodu błędów ortograficznych.
Cytat
i vice versa
A na koniec...Z korzyścią będzie dla wszystkich, jeśli od czasu do czasu będziemy potrafili dyskutować, a nie zwalczać się
Nie wiemy czy autorka jest dyslektykiem , ale gadamy o tym już sporo czasu...
Co do zwalczania się, całkiem mnie rozbroiłaś...Szkoda że nie dyskutujemy w jaki sposób autorkę tematu z problemów wyciągnąć....Moglibyśmy chociaż myśleć potem, że jesteśmy niezwykli i dysleksja jest nam obca...
"Panie, kiedy nie mam czasu, przyślij mi kogoś, komu mógłbym pomóc przez krótką chwilęr30;r1;
modlitwa Matki Teresy z Kalkuty
Z pozdrowieniami
M.
Cytat
Bardzo lakoniczna wzmianka na temat MĘŻA, natomiast rozpacz po "przyjacielu", który pretendował do miana najlepszego
Mylę się madziu wyciągając taki to prosty wniosek, że zostawiłaś swojego męża dla tego przebierańca?
Gdy tylko pojawiły się pierwsze komputery, ludzie starali się opanować tę trudną sztukę, jaką jest pismo komputerowe.
Np. gdy uczyłem osoby starsze obsługi komputera, bardzo trudno było je odzwyczaić, by kropkę czy przecinek, doklejali od ostatniego znaku pisanego słowa - w ten sposób nadal można rozpoznać osoby w wieku podeszłym lub dalekie od komputerów, gdzie u nich :"zdanie . Kolejne zdanie" jest w taki specyficzny sposób oddzielone.
Gdy komputery stały się bardziej powszechne, do Internetu dostało się pokolenie Ikea. Ten stan umysłu to zwyczajni hippi - nie ma tu zasad, interpunkcji - leci się stylem SMS, bez kropek i przecinków, na skróty, zdając się na inteligencję czytającego. Czasami jest to styl, a czasami... absolutne lenistwo.
Teraz, funkcjonujemy już w dobie, kiedy automaty przepisują dyktowane głośno słowa.
Ostatnio zainstalowałem dla testu aplikację na Androida 5.x Klawiatura Google, która na smartfonie po uruchomieniu zamieniała go w skrybę - wystarczyło poprawnie mówić całe zdania - a automat je zapisywał, z zaskakująco małą ilością błędów. W konfiguracji programu trzeba było chyba zaznaczyć "ptaszka", by nowe zdania zaczynał od dużej litery. :szoook
Jaki to więc problem, zamiast męczyć się z klawiaturą dotykową, podyktować swoje myśli dla zwykłej automatyki przetwarzania?
W dodatku, może ktoś w stanie znieczulonym alkoholem ma przynajmniej szansę na dużo mniejszą ilość popełnianych błędów, choć język może nie być tak posłuszny jak chcemy. :cacy
W obecnym przypadku, może to również jest jakiś automat przepisujący myśli, a może tylko... ta durna klawiatura dotykowa od Androida, gdzie człowiek ledwie żywy, nie ma wcale ochoty odnajdywać "szifta".
Poezja myśli...
Cytat
JW, dalej się upieram, że autorka nie jest tym za kogo się podaje. I tak dla przypomnienia : Twój młodszy dyslektyk na portalu nie pisał, ale starszy i owszem. I nie waliło po oczach ani błędami ortograficznymi, ani infantylnym myśleniem.
Co ciekawe, nie pierwszy od wielu miesięcy to przypadek , kiedy małolat podaje się za dorosłego, a dorosły udaje zagubione dziecko dotknięte zdradą rodzica. Wygląda na to, że ok. 1/5 pojawiających się historii to ściema. Wysyp następuje w czasie tzw. wolnego, a już szczególnie ferii wszelakich . Ostrzeganie userów przed małolactwem i znudzonymi tfur-cami zaoszczędzi czasu i emocji. No i zawsze jest nadzieja, że konsekwentnie tępiona radosna tfurczość w jakimś stopniu ograniczy napływ kolejnych ściemniaczy.
Komentarz doklejony:
Co do rozstania z mężem to nie z powodu tego drugiego, poprostu nie umielismy sie dogadać wieć stwierdzilismy ze lepiej zostac dobrymi kumplami niż całe życie drzeć ze sobą koty