Ciao! Jestem Desperados (nie mylić z desperatem ;-) i zostałem wydymany przez małżonkę :/ Wiem, że nie powinienem podawać linków do innych stron, ale nie chcę kopiować, żeby nie wyjść na mitomana. Prolog jest tu (październik/listopad 2012): http://f.ka****ia.pl/temat/krajobraz-po-zdradzie-p_5407508 Istotna tak naprawdę jest pierwsza strona, chyba, że komuś się chce czytać więcej. Istotne fakty w międzyczasie - koniec 2012-początek 2013, plany rozwodowe zahamowane wypadkiem na nartach. I to ciekawy szczegół - telefon, w którym wszystko było (numer był na mnie więc spokojnie mogłem tego użyć w sądzie), miałem ze sobą w Italii. Zmieniałem pracę, kumple byli w rozjazdach i autentycznie nie było gdzie go zostawić, a w domu nie chciałem, bo qrewna (podoba mi się to określenie ;-) by go znalazła. I wszystko by było dobrze, gdybym po złamaniu został w IT, tam by mnie poskładali, a telefon był miał ciągle przy d... Ale ja wróciłem do Polski, po drodze zajechałem do Wawy, bo miałem spotkanie, później podjechałem do Poznania do kolegi. I wreszcie do domu, na Wybrzeże. A wróciłem dlatego, że nie wiedziałem, iż kostka jest połamana. Trochę bolało, ale to było moje pierwsze złamanie, a podobno miało boleć, że ja p... Anyway, żeby być pewnym, że nie jest złamana od razu pojechałem na ostry do szpitala. Jak szamani to obejrzeli, to od razu zawyrokowali, że złamana (na szczęście rozpoczynali dyżur i byli w dobrej formie). Prześwietlenie i na stół. I tu k... błąd taktyczny - już byłem zamroczony Głupim Jasiem i na pytanie, co z gratami (oni tego nie będą tu trzymać!) dałem numer do qrewny. Qrewna przyjechała, podobno wq... i zabrała. No i jak można się domyśleć telefon zaj... Straciłem najcenniejszy, w sumie jedyny dowód. Może nie jakoś mocny, ale w zestawieniu z bilingami coś już dawał. Do wczoraj ponure życie w cieniu zdrady przeplatane w sumie dość częstymi fajnymi wyjazdami. Od 1 września nowa robota i postanowienie na życie - coś z tym q... trzeba zrobić. W sumie posmakowałem trochę życia w fajnych miejscach i już wiem, że nie chcę mieszkać w PL. Kraju, któremu kiedyś służyłem i byłem gotów za niego oddać życie. Oczywiście bez qrewny. To jasne. Mentalnie i formalnie. Usiadłem więc to tego nieszczęsnego archiwum. Myślę sobie - może faktycznie jestem jakiś poj..., chcę się rozwieść, a mam najfajniejszą żonę na świecie. Może jakoś głęboko wierzący nie jestem, ale pomyślałem - niech Najwyższy to rozsądzi. A co tam. Ci którzy są w temacie wiedzą, że md5 nie jest łatwy. Ale udało się. Roz... archiwum. Nawet, to, które skasowała (skopiowałem cały folder po wykryciu jej wpadki). I k... jego m... Nigdy nie czułem czegoś takiego. To jakby skumulować wszystkie najbardziej p... momenty z życia i pomnożyć x100. Gdzie tam. x1000. Formy seksu, o jakich tylko mogłem pomażyć, a naprawdę mam wyobraźnię i jestem otwarty na wszelkie nowinki. Takie, jakich by się nie powstydził najlepszy scenarzysta ślizgaczy. Miałem po prostu k..., zdzirę i szmatę w jednym pod dachem. Cnotkę-niewydymkę, która w wyuzdany sposób rżnęła się z wszystkimi, tylko nie ze mną. A ja się k... dziwiłem swoim infekcjom dróg moczowych. Kobietę, za którą dałbym się pokroić. Raczej bym posądził kumpla o to, że zostawi mnie pod odstrzałem, niż o to, że moja A. mnie zdradzi. I to w tak wyrafinowany sposób. Uczucie nie do opisania. NIE DO OPISANIA!!! Chociaż Wy jesteście fachowcami więc to wiecie. Wybrałem co pikantniejsze szczegóły i gdy qrewna wróciła do domu, potraktowawszy ją jak szmatę, zapytałem co to q... jest. No i oczywiście z naczelną zasadą zdradzaczy - idzie w zaparte. Coś mi się poj..., to nie ona, nie jej archiwum. Poj... jestem. Absurd (szczególnie dla inżyniera) - zahasłowany bios, zahasłowany system, zahasłowany profil i zahasłowane gg. Miałem iść się n... (spokojnie panuję nad tym i nie nadużywam), ale kumpel, który akurat jest na miejscu miał randkę. Zostałem więc niestety w domu. Przylazła do mnie i jak mantrę zaczęła powtarzać "Co mam zrobić, żebyś mi umierzył?" I moja mantra: "Nic, bo to by znaczyło, że mam coś z głową i/lub nie rozumiem, co czytam. Poza tym, to przeczy logice." Epilog chyba oczywisty. Zdobędę świadków, papiery z hoteli, instytucji, monitoring. Wszystko, co będzie potrzebne. Plan jest już realizowany, ale nie będę pisał szczegółów, bo Internet to miejsce publiczne. W to małżeństwo zainwestowałem wszystko. Dosłownie i w przenośni. Byłem wierny i lojalny jak mój pies. A nawet bardziej. Luźne przemyślenia/zapytania. 1. Czy i gdzie popełniłem błąd? Nie było żadnych ograniczeń, pełna swoboda, dużo rozmawialiśmy, wszędzie ją zabierałem ze sobą. Dosłownie. Nawet czasem na przekór przełożonym, na imprezy firmowe (naprawdę wypasione, bo swego czasu zajmowałem całkiem poważne stanowiska). Na imprezy, gdzie spora część współpracowników zachowywała się jak zwykłe bydło. Rżnięcie gdzie i z kim popadnie, hostessy od Fibaka ;-), morze alco. A ja zawsze z żoną. Po prostu lubiłem to. Nie było w tym żadnego przymusu. Częste wyjazdy w PL i za granicę. Wiem, że niejedna koleżanka jej zazdrościła. Swój samochód, kasa, karnety, żeby mogła się rozerwać, zero, podkreślam ZERO kontroli z mojej strony. Gdybym trafił na równego sobie, to sielanka by trwała nadal. Czy byłem za dobry? Chyba nie. Łagodność wobec kobiet uważam za dobrą cechę. Łagodność, nie uległość! Bo swoje zdanie miałem i mam. Dyskusje na temat swoich pasji (ilości/potrzeby/kosztów) ucinałem krótko i stanowczo. Qrestwo chyba ma się we krwi. To cecha charakteru, a nie okoliczności. Miałem naprawdę okazje na fikołki z niezłymi pannami, a nawet żadnej nigdy za d... nie złapałem. Ba, bywało, że nawet z kilkoma na raz. 2. Kumpel twierdzi, że do mundurowych ciągną qrewny. Również takie w wersji crypto ;-). Ktoś na cafe też to napisał. Teoria ciekawa, bo jak się poznaliśmy, to byłem już na swojej militarnej drodze. Później byłem oficerem, ale przez większość małżeństwa byłem już cywilem. Ale w sumie pewne nawyki zostają. Mam kolegę, też trep, pilot, taki przystojniacha, że dosłownie gdybym był bi to sam bym z nim poszedł do łóżka. Panny dosłownie za nim sikają. A on zero. Kamień. Też mu się trafiła qurewna. Już po rozwodzie. Inni qumple różnie - w większości bym powiedział, że po jednych pieniądzach z qrewnami. 3. Traktowała mnie jak ci pę? To by trochę przeczyło pkt. 2, opinii otoczenia o mnie i mojej opinii o mnie samym. Brałem udział w akcjach bojowych (o tym akurat qrewna nie wie, bo to było jeszcze w okresie narzeczeństwa - chyba nie chciałem jej martwić), jestem skoczkiem, czynnym sportowcem. Nie wiem, może to wina genu łagodności? 4. W **** z dobrobytu się jej poprzewracało? 5. Wzorce wyniesione z domu? Teściowa rządzi teściem w sposób apodyktyczny (chociaż teść też ma za uszami). Decyzja podjęta - brzydzę się jej, nienawidzę, nie chcę z nią być i nie ma ch... we wsi, żeby rozeszło się po kościach. Zj... coś naprawdę fajnego, straciła absolutnie lojalnego męża i zrobiła pod górkę przyszłym, być może fajnym pannom. Bo z całą pewnością łatwo nie będzie. Ale to, co mam przed sobą, to nie moja żona, tylko obraz, który ona wykreowała w moim umyśle. Jej nie ma. Jest nieprawdziwa. I to jest klucz do tej zagadki. Uświadomienia sobie tego faktu z całą stanowczością. Szkoda, bo była naprawdę ładna i miała klasę. Z manierami trochę starej daty. Co z tego, skoro k urwisko :/ Wybaczcie za wylgaryzmy, ale chciałem dodać dramatyzmu ;-) i wypuścić resztki ciśnienia. Wkleiłem tekst z linka wyżej, tak będzie ok. Desperados. 2012.11.06 [10:29] Jesteśmy daleko po trzydziestce, parą jesteśmy od liceum, małżeństwem od przeszło 10 lat, dzieci nie mamy. Ciężko określić moment, gdy coś zaczęło nie grać, chociaż być może to złe określenie - po prostu dostrzegłem zmiany w zachowaniu żony. Zaczęło się od seksu. Nigdy ilościowo nie było fajerwerków, ale o jakości złego słowa powiedzieć nie mogę. Jakość równoważyła ilość. Byliśmy dla siebie pierwszymi i jedynymi partnerami, co akurat uważam za zaletę (wydawało mi się, że żona również). Żona zaczęła robić wszystko, żeby tego seksu nie było. Generalnie przeciąganie "okazji" tak długo, aż padałem na pysk. A nie było to trudne, bo jestem człowiekiem bardzo aktywnym więc koło 22-23 jestem już totalnie wypompowany. A ona wtedy siadała sobie przy kompie... teraz wiem dlaczego. Zawsze miałem do niej bezgraniczne zaufanie (chociaż ona do mnie już trochę mniej, ale taką chyba ma naturę) więc jakoś szczególnie mi to nie przeszkadzało. Ufałem jej tak bardzo, że nie było problemu, by poszła z kumpelą na nocną imprezę. Ba, nawet je odwoziłem i odbierałem, jeżeli chciały dziabnąć. Na tym polega dla mnie zdrowy związek oparty na zaufaniu. Po prostu wiesz, że drugi człowiek Cię nie zawiedzie. Zna granicę i jej nie przekroczy. Oczywiście wspólnie również chodziliśmy na imprezy, nawet dość często. Zabierałem ją również na różne imprezy firmowe, bankiety, w podróże służbowe. Generalnie tam, gdzie koledzy byli szczęśliwi, że są sami i mogą poszaleć, ja byłem szczęśliwy, że spędzam czas z żoną. Jej wyjścia na imprezy z koleżanką (która też może ma jakiś wpływ na całą sytuację) były swego rodzaju równoważeniem mojej pasji, jaką jest sport - ja robiłem wypad na narty, dechę, kajta, (ostatnio wymyśliłem sobie też parę innych rzeczy), a ona szła na imprezę. Wracaliśmy i wszyscy byli szczęśliwi. Czasem dochodziło z tego powodu do sprzeczek, że za dużo czasu temu poświęcam. Ale starałem się to równoważyć poprzez wyjścia z nią na zakupy (które to wyjścia naprawdę szczerze lubiłem), czy inne lubiane przez nią sposoby spędzania wolnego czasu. Myślę, że naprawdę była równowaga. Generalnie żona jest niezależna finansowo (w tym sensie, że wszystko, co zarobi, ma dla siebie, a to co ja zarabiam jest wspólne), dysponuje swoim (całkiem niezłym zresztą) autem, wolnym czasem, nigdy nie była przeze mnie sprawdzana. No właśnie - może to błąd. Miesiąc temu znaków zapytania było za wiele (a może to przeczucie) i gdy spała wziąłem jej telefon (który zawsze skrzętnie ze sobą zabierała). Chyba wydawało mi się, że przyszedł es, zostawiła wibrę, a nie całkowite wyciszenie. Chyba mnie to obudziło, bo sen mam czujny. Okazało się, że jakiś fagas przysłał jej esa. Poszedłem do innego pokoju, zrobiłem podszyw i efekt był piorunujący - do rana kilkadziesiąt esów, w sumie dość intymnych. Rano ją obudziłem i zapytałem, co to k... jest?! Niewinne esy z kolegą - tak mniej więcej wyglądała odpowiedź, że to on jej głównie przysyła. Podkręciłem gościa jeszcze bardziej (wciąż nie wiedział, że to nie ona) i wyszło, że za dwa, czy trzy dni miało być kolejne spotkanie. Wtedy wersja się zmieniła, że niby ją zagadał kiedyś na gg i faktycznie się spotkali ze dwa razy, ale nic nie było. Taki trochę kolega-natręt. Nie to, że uwierzyłem, ale ciężko mi było dopuścić do świadomości, że żona mi się rżnie na boku. Zabrałem jej kluczyki i dokumenty (auto jest na mnie) więc zaczęła się konkretna awantura, że nie mam jej prawa tak traktować i tym podobne farmazony. Nie mam prawa zabierać jej telefonu i czytać jej korespondencji (wczoraj jej powiedziałem, że skoro tak, to niech mi założy sprawę). Że nic nie zrobiła, a ja sobie coś ubzdurałem. Następnego dnia wyciągnąłem biling (telefon też jest na mnie) i k... przeżyłem szok - kilkadziesiąt stron po kilkaset pozycji na stronę, esy i telefony dosłownie zawsze i wszędzie, gdy tylko nie było mnie w zasięgu wzroku. Kolejna rozmowa i wahadło - od zwyzywania mnie od najgorszych po zapewnienia, że od teraz będzie najlepszą żoną. No i ciągle to samo, że nie rżnęła się z tym fagasem. Nastąpił miesiąc względnego spokoju. Wczoraj udało mi się do końca odzyskać skasowane esy z karty SIM i mamy już totalne zgliszcza - był to związek intymny i w czasie, gdy mnie robiła awanturę z byle powodu (to był kolejny symtop), na przykład dlatego, że się nie ogoliłem (czasem po prostu człowiekowi się nie chce), to jemu nie szczędziła słodkości. Zanim wróciła z pracy skopiowałem archiwum gg z jej kompa - będzie ciężko, bo to gg10 na dodatek z zahasłowanym profilem, ale wszystko jest do zrobienia... Wieczorem przedstawiłem jej swój punkt widzenia i swoją propozycję - kupujemy mieszkanie i jedno z nas się wyprowadza, ja wnoszę o rozwód, z jej winy. Pytanie, czy przystaje na to, czy drzemy koty i czy woli zostać w domu, czy wyprowadzić się do mieszkania. To znowu usłyszałem, że nigdy nie byłem z nią szczęśliwy, nigdy jej nie kochałem i że nic nie zrobiła. Za chwilę, że kocha tylko mnie i będzie najlepszą żoną i żebym wszystkiego nie przekreślał. Znowu wahadło. Problemem jest to, że ja już jej kompletnie nie ufam i już raczej nie kocham. Chcę to zakończyć, bo we łbie mam po prostu whiskas. Cały czas o tym myślę, i po prostu mnie to wykańcza. Myślę, że za jej słowami stoi w tym momencie tylko zimna kalkulacja. A chyba najgorsze jest to, że zniszczyła nie tylko to, co było, ale również to co będzie. Ciężko mi będzie komuś zaufać i nie doszukiwać się złych intencji. Strasznie mi to zryło psyche, mimo, że mam ją naprawdę silną. Jako uzupełnienie dodam, że była pomoc w pracach domowych (żeby nie powiedzieć, że w większości ja je wykonywałem) - pranie, prasowanie, mycie okien. Chyba nigdy żona mi nie wyprasowała koszuli. Raczej to ja jej... Były prezenty, może z kwiatami było krucho, ale nikt nie jest idealny. Były różne wypady - bliższe i dalsze. Generalnie nic, tylko cieszyć się życiem i modlić o zdrowie. Nawet się pokłóciłem z swoimi rodzicami w jej obronie. Tak konkretnie - ze 2 lata zero kontaktu, teraz już jest względnie. Zagwozdkę stanowi dla mnie fakt, że ten koleś nie jest ani przystojny, ani bogaty, potrafi tylko słodzić. To jest k... jakaś paranoja, bo żona to bardzo atrakcyjna kobieta. Naprawdę deklasuje panny 10 lat młodsze od siebie. Piękna i (wydawało mi się) mądra. Podsumowanie. Uważam, że takie związki budowane latami, zaczynające się w momencie, gdy w ludziach nie ma wyrachowania (nastolatki), na dodatek budowane w innych czasach są najbardziej wartościowe. Takie trochę idealistyczne podejście. Mając grubo po trzydziestce, mimo, że doświadczenie życiowe jest bogate, ciężko ocenić, czy ktoś jest z Tobą dla tego, że jesteś, czy dlatego, że coś masz. Takie przynajmniej wrażenie odnoszę obserwując otoczenie. I chyba to jednak nie stereotyp - koleś pod 40, nowa laska 20 parę, szybko dzieciak, żeby go związań, a później różnie to bywa. Być może w dziwnym miejscu mieszkam... Myślę, że nasz związek, to nie było tylko młodzieńcze zauroczenie, czy tym bardziej związek oparty na wyrachowaniu. Jak się poznaliśmy, to materialnie słabo stałem (pochodzę z raczej biednej rodziny) więc można zaryzykować stwierdzenie, że mnie kochała. Kiedyś tak, teraz już nie. To się rozpisałem. Jakieś sugestie?! Chociaż już właściwie decyzję podjąłem, ale może warto posłuchać rozsądnych (i tych mniej oczko.gif uwag. Jest tu jakiś psycholog, bo, mimo, że percepcję mam niezłą, to tego nie ogarniam. edit by tezeusz