Witajcie... Melduje się na tym forum, bo to co mi się przydarzyło nie śniłoby mi się nawet w najczarniejszych koszmarach. Moja ukochana żona ma romans. Z MOIM BRATEM! Ale zacznę może od początku... Mój młodszy brat i ja to zupełne przeciwieństwa. On należy do tych facetów o których można powiedzieć "ładny". Bardzo dba o swój wygląd, wyrzeźbiona sylwetka, włoski na żelu, te sprawy. Do tego zawsze był dość imprezowy ale nie powiem- dziewczyny od zawsze na niego leciały, zresztą zmieniał je jak rękawiczki. Ja jestem o wiele bardziej pragmatyczny, zawsze chciałem się ustatkować, ożenić się, mieć dzieci, można powiedzieć że taki typ domatora ze mnie. On był też oczkiem w głowie moich rodziców- jako najmłodsze dziecko, zawsze więcej dostawał, opłacili mu studia za granicą, wiem że są z niego o wiele bardzie dumni niż ze mnie- bo skończył architekturę na renomowanej uczelni, będać za granicą założył biznes który przynosi mu teraz duże zyski, można powiedzieć wiele osiągnął. A ja przerwałem studia, mieszkam z żoną w jej mieszkaniu bo nie stać było mnie żeby kupić coś własnego. Z naszej dwójki zawsze on był "ten lepszy". Miałem przez to dosyć niskie poczucie własnej wartości dlatego kiedy poznałem moją przyszłą żonę byłem zaskoczony, że taka dziewczyna jak ona- śliczna, atrakcyjna, otoczona zawsze wianuszkiem facetów zwróciła uwwagę właśnie na mnie. Ale bardzo ją pokochałem i przy niej czułem się najszczęśliwszy na świecie. Pamiętam to uczucie drobnej satysfakcji, kiedy przy pierwszym spotkaniu z moim bratem powiedział "no no brat kto by pomyślał że zdobędziesz taką dziewczynę". W końcu miałem coś lepszego niż on...W czasie naszego związku spotkali się w sumie 2 razy ze względu na to, że on studiował za granicą. Okazję do bliższego poznania mieli dopiero na naszym weselu. Nie wiem kiedy to się zaczęło ale polubili się, brat często u nas bywał, spędzali ze sobą czas ale NIGDY BYM NIE PRZYPUSZCZAŁ że łączy ich coś więcej, myślałem że to zwykła relacja szwagier-szwagierka... Co prawda czasami, w kłótniach porównywała mnie z moim bratem czego nie znosiłem, miała pretensje że przerwałem studia, że on ma duży dom a my mieszkamy w mieszkaniu, które kupili jej rodzice, że czemu nie mogłem osiągnąć tyle co mój brat...Moja żona jest bardzo ambitna, jest architektem wnętrz, wciąż robiła jakieś dodatkowe kursy ale ja po prostu błędnie wybrałem kierunek studiów, męczyłem się 4 lata a z czegoś trzeba było żyć, więc kiedy trafiła mi się niezła oferta pracy to z niej skorzystałem...A, że nie mam tyle hajsu co mój młodszy brat- nic na to nie poradzę , nie każdy może być biznesmenem ale chyba nie o to tylko chodzi w małżeństwie... Wracając do zdrady. Niczego nie podejrzewałem, chociaż ostatnio rzeczywiście nie najlepiej się miedzy nam układało. Złożyłem to jedak na karb ciąży bo żona jest w 4 miesiącu, myślałem że stąd to jej dziwne zachowanie, humory, itp. Zupełnie przypadkowo, kiedy brała prysznic chciałem skorzystać z internetu w jej komórce. Wtedy przyszedł sms- nie czytałbym ale na górze ekranu wyświetlił się skrót wiadomości "Kochanie, tak bardzo tęsknię...." Nie mogłem się opanować i przeczytałem całość. Adresat: Dawid, owszem to imię mojego brata ale nadal nie wpadłoby mi do głowy żeby go z tym skojarzyć. Wpadłem w szał na myśl że ma jakiegoś kochanka, zrobiłem jej dziką awanturę podczas której ona nie odezwała się ani słowem. W końcu zażądałem odpowiedzi: kto to jest i czy go znam. Dziwię się że nie dostałem palpitacji serca słysząć odpowiedź- znasz go, to twój brat. Najpierw myślałem że zwariowała, potem że robi ze mnie idiotę, a kiedy dotarło do mnie że to prawda...myślałem że zejdę. Zapytałem ile to trwało ale powiedziała tylko, że jakiś czas i to nieważne. W kompletnym amoku spakowałem trochę swoich rzeczy, chciałem jak najszybciej znaleźć się jak najdalej od niej. Wychodząc rzuciłem tylko pełne rozpaczy "Nigdy ci tego nie wybaczę" licząc podświadomie, że okaże jakąś skruchę, żal, przeprosi- a ona odpowiedziała mi tylko "Ależ ja cię wcale nie proszę o wybaczenie" To chyba zabolało mnie najbardziej z tego wszystkiego.. Chociaż nie. Najbardziej boli mnie, że mój rodzony brat mógł zrobić mi coś takiego. Zabrał mi to co w moim życiu najcenniejsze. Myślę, że jej nawet mógłbym wybaczyć tak bardzo ją kocham, że pewnie znalazłbym jakieś usprawiedliwienie. Ale to, że zdradziła mnie z nim...Nie wiem nawet czy to będzie moje dziecko. To jakaś patologiczna sytaucja- jeśli to z nim jest w ciąży to będę wujkiem dziecka mojej żony... W jednej chwili straciłem żonę i brata. I o ile z żoną można się rozstać i więcej nie spotkać to na niego przy różnych okazjach jestem skazany- rodzinny pogrzeb, ślub, chociażby święta- nie wyobrażam sobie że będę musiał znosić jego lalusiowatą gębę. A inne wyjście to zupełne zerwanie stosunków z rodziną- przez niego stracę nie tylko żonę ale i rodzinę...Co za koszmar...Dlaczego????? Nie mam pojęcia co dalej robić, muszę czekać aż do porodu żeby przeprowadzić badania dna- bo jeśli to ja jestem ojcem to napewno nie pozwolę gogusiowi żeby zabrał mi jeszcze moje dziecko. Jak mam sobie z tym wszystkim poradzić...Nie widzę wyjścia z tej sytuacji...Jestem kompletnie załamany :(