Jestem ze swoim mężem 12 lat a prawie 7 po ślubie. Mamy dwoje cudownych dzieci. Nasze małżeństwo nigdy nie było z tych które obsciskuja sie i pokazują całemu światu jacy sa szczęśliwi. Ponad rok temu mój mąż dostał nowa prace w innym mieście a ze względu na to ze byłam w ciąży nie mogłam z nik pojechać. Musiałam od zyskać do urlopu macierzyńskiego. Więc ja i córka zostaliśmy a on wyjechał. Po pól roku przeprowadziliśmy sie do niego i wszystko wydalawalo sie w porządku. Urodził sie nasz syn i życie toczyło sie dalej. Jednak w lutym mój mąż oznajmił ze odchodzi kiedy zapytałam czy kogoś ma zaprzeczył. Powiedział po prostu ze uczucie sie wypalilo. Prosiłam, plakalam i blagalam żeby został ale nie słuchał. Po tygodniu czułam ze coś jest nie tak i sprawdziłem jego telefon znalazłam smsy od niej w których wyznaje mu miłość. Po długiej rozmowie i ustaleniu paru rzeczy wyprowadził sie do niej. Kiedy zabierał ubrania postanowiłam być twarda i nie płakać ale serce mi krwawilo. Jednakże po dwóch tygodniach zapytał czy może wrócić bo tęskni za mną i dziećmi. Zgodziłem sie bo mimo wszystko bardzo go kocham. Chciałam żeby wszystko wróciło do normy ale oni nadal razem pracowali więc nie mogłam sobie z tym poradzić. Miedzy nami tez zaczęło sie psuć on mi kryzysy dwa i nieraz nie wracal na noc albo pijany. Ostatniego poniedziałku zadzwoniłam do niej i zapytałam jakie relacje łącza ja z moim mężem odkąd on wrócił do domu. Jej odpowiedz zawaliła mnie z nóg. Powiedziała żebym zapytała męża i powiedziała to takim tonem ze tylko jedno miałam w głowie. Mój mąż wrócił do domu i pierwszy raz od poznania prawdy go uderzylam i to nie raz bam bez zastanowienia. Napisałam jej rownież kilka smsow ale na żadnego nie odpowiedziała. Mój mąż tłumaczy ze nie wie co miała na myśli ale on sie z nią juz poza praca nie spotyka. Chyba chce mu wierzyć bo postanowiłam dać mu jeszcze szanse ale jej słowa nie dają mi spokoju. Zapytałam go nawet czy wrócił do nas na dobre bo ja nie chce znowu cierpieć. Powiedział ze tak i sa chwile kiedy jest cudownie. On mówi mi żebym przestała go juz sprawdzać żebym juz o tym nie mówiła i ruszyła do przodu ale ja boje sie ze kiedy przestanę kontrolować on znowu bedzie sie z nią widywac. Zmienił prace to może być jakiś plus ale ja zaufać do końca mu jeszcze nie potrafię. Mam nadzieje ze to prawda ze czas leczy rany i przestanie to tak boleć. Chciałabym tez odzyskać poczucie własnej wartości które przez to utracilam. Wiem ze nie ja pierwsza i pewnie nie ostatnia jestem w takiej sytuacji ale nie wiem czy powinnam mu wierzyć. I co ona miała na myśli mówiąc zapytaj męża.