Witam, Pozostał mi tylko ten portal. Nikomu innemu nie mogłabym opowiedzieć swojej historii.. Właściwie to wstydzę się swojego postępowania. Jest mi z tym źle.. Życie troszkę ze mnie zadrwiło i postawiło przed życiowym wyborem, a ja nie wiem co robić. Jedyne myśli to samobójstwo, bo jak się okazuje to najłatwiejsza droga ucieczki przed samym sobą i wyborami, które na mnie czekają.:( Jestem od ponad 6 lat w udanym związku. Swojego partnera kocham i cieszę się z tego, że los mi go zesłał. Tworzymy zgrany duet. Znajomi zazdroszczą nam łączącej nas relacji. Jedyne czego mi brakuje to deklaracji, ślubu, pewnej przyszłości. Zanim związałam się z moim obecnym partnerem byłam w związku z innym mężczyzną - panem K.. Odległość jaka nas dzieliła pokonała nasze uczucia i związek rozpadł się po zaledwie 8 miesiącach. Musze uczciwie przyznać, ze mimo wszystko bardzo się kochaliśmy. Tylko przy nim czułam się na prawdę zakochana. Wyzwalał we mnie niesamowite pokłady uczuć. Od samego pocałunku z nim drżałam na całym ciele. To nie do opisania. Nasze drogi się jednak rozeszły, ale uczucie tliło się dalej. Utrzymywaliśmy ze sobą kontakt. Po jakimś czasie poznałam mojego obecnego pana P. zakochanie przyszło po roku znajomości i nie było tak intensywne jak z K. Zdarzało się, że spotykałam się z K. bez wiedzy mojego obecnego partnera (który nigdy by mi na to nie pozwolił, gdyz był o niego okrutnie zazdrosny). K. pokonywał setki kilometrów by spędzić ze mną kilka godzin i wracał do swojego miasta. Same spotkania były niewinne, rozmawialiśmy, wygłupialiśmy się, jak przyjaciele. Często bywało, ze odwiedzał mnie, mając dziewczynę i też ukrywał przed nią nasze spotkania. Dodam, że nigdy nie uprawialiśmy seksu. Być może sam fakt nieznanego powodował niepowtarzalną atmosferę. Pociąg fizyczny, pewna seksualność zawsze towarzyszyła naszym spotkanią. Uśmiech, dotyk dłoni, bawienie się włosami, patrzenie sobie w oczy.. Wszystko to było zmysłowe i pobudzało, ale nigdy nie przekroczyliśmy granicy.. Na ostatnim spotkaniu pocałowaliśmy się. Targało mną mnóstwo sprzecznych uczuć, od namiętności po zgrozę.. Wtedy padły słowa ze strony K.: potwornie męczę się w tej relacji, chce mieć Cie tylko dla siebie, kocham Cie i chce byśmy spróbowali znowu. Przyznam, że często ja sama myślałam o tym jak by to było gdybyśmy znowu spróbowali. Ja również darzę go uczuciem.. Ale jednocześnie kocham P., który jest niczego nieświadomy, a ja nie chce go skrzywdzić. Wiem, że nasze rozstanie by go załamało. Kocham go na tyle mocno by zostać z nim i zapomnieć o K. tylko i wyłącznie dla dobra P. Jestem załamana. Mam rozdarte serce. Nie wiem co robić. Jaką bym nie podjęła decyzji zawsze ktoś na tym ucierpi. Moje serce od dawna jest rozerwane na dwoje. Nie potrafię zawalczyć o swoje szczęście krzywdząc jednocześnie kochające mnie osoby. Jest mi cholernie przykro i źle. Czuje się do niczego. Zawiodłam sama siebie i na własne życzenie skomplikowałam sobie życie, które dotychczas było zadowalające.. Potrząśnijcie mną, bo sama nie potrafię odnaleźć się w tej sytuacji :(