Witam, jestem tutaj z tego samego powodu co większość, zostałam zdradzona, Mam 33 lata i cudownego synka 4,5, i brak mi sił by dalej żyć. O zdradzie partnera z którym jestem 12 lat dowiadywałam się stopniowo, najpierw telefon od znajomej ze go widziała z inna , ale ja głupia to na początku odrzucałam, on niemożliwe przecież został zdradzony przez żonę która odeszła z 2 dzieci i wie jak to boli, myślałam on by mi tego nie zrobił, jestem jego partnerką od 12 lat bez ślubu, mamy dom dziecko żyjemy jak małżeństwo a właściwie żyliśmy. Po kolejnym telefonie w zeszłym roku w listopadzie , zaczełam się już denerwować , ja pracuje w domu przed komputerem z uwagi na to że nie mamy z kim zostawić dziecka więc prowadzę firmę internetową , on pracuje 30 km od domu, w zeszłym roku mieliśmy kryzys finansowy, ja chodziła zdenerwowana a on na ten kryzys znalazł sobię kochankę . W styczniu 2012 przez przypadek odkryłam jego pocztę, poprostu się nie wylogował, to co tam przeczytałam prawie mnie zabiło, milion wyznań miłości, ich przeżycia to ile razy się kochali no i to że ja jestem mu obojętna tylko ją kocha, no ale najgorsze było to że jej naopowiadał że ja mam kogoś czyli że mam kochanka. Nie zrobiłam mu awantury , stwierdziłam że najpierw się dowiem kto to i co oni planują , jeśli mnie już nie kocha to i tak nic nie moge innego zrobić . Próbowałam mu dać do zrozumienia że wiem że z kimś się spotyka ale on to skwitował że to koleżanka, sama się sobie dziwię że tak długo wytrzymałam. Kobieta w której on sie zakochał ma męża i 2 dzieci , nie dobrze mi się robiło jak sobie o nich pomyslałam, chciałam odejsć ze spokojem , zakończyć działalność firmy i poszukać pracy w mieście, nie chciałam ratować tego czego już nie było, ale nie wytrzymałam w święta wielkanocne, no i zaczeło się , pojechałam do mamy żeby to przemyśleć ale właściwie nie było o czym myśleć, nie jestem go wstanie zmusić do tego by mnie kochał a nie chce być z nim dla dziecka, po 3 dniach wróciłam do domu nie dla niego tylko dlatego że pracuje w domu, mamy też kilka spraw do rozwiązania, nie chciałam być dzieciakiem i to wszystko zostawić, powiedziałam mu że rozwiążemy problemy i firmę ja poszukam pracy i się wyprowadzę , powiedziałam mu że nie chce z nim być, mamy osobne pokoje i swoje życie a on może być z tą swoją cudowną miłością , jeśli mu się nie podoba moja propozycja to wyprowadzam się odrazu, i tu nagle jego wielkie pretensje do mnie że chce rozwalić 12 lat że nie myślę a on to niby myślał. I tak przez jakiś czas mnie prosił byśmy spróbowali, dałam mu szansę , postawiłam warunki że ma o niej zapomnieć nie pisać do nie nie dzwonić wykreślić jej numer z komórki, zgodził się . To było 2 miesiące temu i co no właśnie i nić , nadal do niej piszę i dzwoni, twierdzi że ją też zranił i że musi spokojnie zakończyć związek z nią . Wczoraj się z nią spotkał, a ja dziś nie wytrzymałam zapytałam się po co były nam te 2 miesiące jak nic się nie zmieniło a ona na to że przecież stara się , a ja się pytam niby jak to że mi nie ubliża bo wcześniej to robił, tylko to się zmieniło pozatym nic , zachowuje się tak jakbym to ja miała mu współczuć bo rozszedł się z swoją wielką miłością , a tak jego cudowna kochanka napisała do mnie maila że on wybrał mnie ale nie tego pragnie i że ja buduje sobie szczęście na jej nieszczęściu, to dopiero tupet. Dziś już wysiadam mam dość , zapytałam go ostatecznie czy bedzie do niej pisał i dlaczego nie wykasował jej numeru, a on na to że co ma się go napamięć nauczyć, że będzie do niej pisać. Czuję się jak kretynka nie moge sama na siebie spoglądać , jestem z kimś kogo chyba już nie znam, i po tym co mi dziś oznajmił chyba czas mojej miłości prysł. Zastanawiam się czy ja coś nie tak robię czy na tym świecie jest tak powalone, zabrał mi 12 lat, jestem w cholernym dole i nawet nie mam z kim o tym pogadać,