Witam wszystkich bardzo serdecznie. Wchodzę na ten portal od kiedy złapałam mojego męża na zdradzie. Nie będę opisywać samej zdrady, bo każda tak samo boli i daje tyle samo cierpienia.Chciałam raczej powiedzieć, jak sobie poradzić - I UWIERZCIE- sprawdziłam to na sobie. Przez pierwsze dwa tygodnie płakałam, rozpaczałam, ciągle pytałam DLACZEGO? Chodziłam do pracy, zajmowałam się córką jak robot. Ból był przerażający, nigdy nie sądziłam że ktoś może mnie aż tak zranić. Mimo wszystko postanowiłam że może zostać, że dam nam czas do wakacji, tak żeby nie decydowały tak silne emocje. Była sobota, mój mąż poszedł na swoje zajęcia ( nurkuje) a ja puściłam muzykę bardzo głośno i postanowiłam zrobić porządki generalne w domu - a przy okazji w swoim życiu!!!! I sprzątając dom, sprzątałam swoje życie. Dotarło do mnie, że nie mogę dusić wszystkiego w sobie, że on musi wiedzieć jaki ból i rozczarowanie wniósł w moje życie. Jak wrócił powiedziałam, że powinien się wyprowadzić na jakiś czas, że nie mogę z nim rozmawiać wiedząc, że mnie okłamuje. Postanowił powiedzieć mi całą prawdę- wreszcie - bo wcześniej tchórz nie miał odwagi. Przy czym usłyszałam również że "Nie wyobraża sobie życia bez nas", ale przyjmie każdą moją decyzję. I w tym momencie wiedziałam, że wygrałam!!! ( A nie jest łatwym facetem). Od tej pory, zaczęłam wychodzić do pracy zawsze ładnie ubrana, pomalowana, pachnąca - przy nim jestem zawsze uśmiechnięta, nie wracam do tematu zdrady - bo i tak już nic się nie zmieni. Uświadomiłam mojemu mężowi, że mogę i potrafię żyć bez niego - i jedyne co mnie przy nim trzyma to moje uczucie!!! To powala facetów, oni chcą być nam niezbędni!!! Teraz mój mąż widzi mnie :) widzi jaką ma żonę :) Można żyć po zdradzie i być szczęśliwym :) Jakby ktoś jeszcze miesiąc temu mi powiedział że tak może być nigdy bym nie uwierzyła. Ale [b]MOŻNA BYĆ SZCZĘŚLIWYM po zdradzie[/b]. Ja jestem teraz bardzo szczęśliwa. Nawet jeżeli kiedyś w przyszłości okaże się że jednak znowu mnie zdradzi, to wiem że [b]MOGĘ ŻYĆ BEZ NIEGO![/b] Drugi raz już tak nie zaboli. Trzeba wierzyć w siebie i nie rozgrzebywać wiecznie ran. Bo jeżeli ciągle się ranę rozgrzebuje to nigdy się nie zagoi. Życzę wszystkim zdradzonym i żonom i mężom - wiary w siebie. Odwagi! Warto być szczęśliwym- nawet z mężem zdrajcą :):):) Dziękuję Ci Milord za wsparcie :)