Moja historia zaczęła się parę lat temu, gdy poznałam wspaniałego chłopaka na którego punkcie wręcz oszalałam. Oszalałam do tego stopnia, że rzuciłam wszystko i wyjechałam z miasta rodzinnego, aby po zaledwie 2 miesiącach znajomości zamieszkać z Nim. Było nam cudownie, dokładnie tak jak sobie wymarzyłam związek z właśnie Tym czując, że zostanie On kiedyś moim mężem... i nagle zapadła się pode mną ziemia, gdy po zaledwie miesiącu wspólnego zamieszkania, On jadąc do swego miasta rodzinnego wskoczył do łóżka swojej Ex. Odkryłam prawdę w sumie odrazu po Jego powrocie do mnie, mimo pięknych słów miłości i tęsknoty czułam, że coś jest nie tak, żeby nie w dosłowności stwierdzić, że czułam od Niego inną kobietę. Zaczełam robić dochodzenia by dowiedzieć się prawdy i dowiedziałam, On potwierdził zdradę po tygodniu czasu. Załamałam się, nie wiedziałam co robić, czy schować dumę i wrócić jako ta zdradzona z 10 lat młodszą fantazją mego wymarzonego faceta, czy próbować zrozumieć i ratować miłość?! Wytrzymałam w takim związku kolejne 3 miesiące, po czym wyprowadziłam się od Niego chcąc zbudować sobie nowe szczęśliwe życie, nadal pozostając w nowym miejscu zamieszkania. Odżyłam, zaczęłam zdobywać znajomych, poznawać miasto, było mi lżej, a o Nim na tyle zapomniałam, czy też wyparłam go z pamięci, że chcąc przypomnieć sobie jak wygląda, nie dawałam rady. Zaczęłam spotykać się z innym chłopakiem, istny rycerz, choć trochę szalony ;) ale pozytywnie. Po 3 miesiącach od rozstania, nagle odezwał się z propozycją spotkania Marcin. Nie chciałam się zgodzić, co z kolei bylo podejrzane dla obecnego mojego faceta, że skoro nic do niego już nie czuję, to nie powinnam mieć z tym problemu. I tak się stało, zabawa, tańce, nienawiść i ból był wówczas nieobecny - było mi fajnie. Niestety % zrobiły swoje i całowaliśmy się. Mi to było obojętne, ale pociągał mnie wciąż i może na nowo i po kolejnych spotkaniach, znów zaczęliśmy się spotykać, choć nie jako para, ale dla zabawy. Zaszłam w ciąże. Był to dla mnie dramat, bo nie potrafiłam ogarnąć przeszłości, tego co mi zrobił, jak potraktował, gdyż pod koniec rozstania po zdradzie na bezczelnego przyprowadził nową zdobycz i był z nią przez czas naszego rozstania. Pomyślałam, może się przez ten czas zmienił, był na tyle uczciwy, ze rozstał się z dziewczyną, by na nowo spotykać się ze mną - niby na wyłączność. Brak zaufania zrobił swoje. Dowiedziałam się, że cały czas sypiał ze swoją Ex, która rzekomo nic dla niego nie znaczyła, tylko sex - biedna dziewczyna, bo robiła sobie nadzieje na więcej, z drugiej strony lafirynda, bo wiedziała, ze On kogoś zawsze ma. Było i tak, ze lądowali w motelach, klatkach schodowych, urofilia też ją kręciła. Nie widząc, że jestem w ciąży i sypiając ze mną znowu, ją kolejno też zaliczał. Po wieści, że będziemy mieć dziecko - wszystko się zmieniło. Zerwał z nią kontakt, tylko ja, ja i ja. Po pół roku pobraliśmy się. Do dnia dzisiejszego dziwię się sobie jak to się stało, hormony? miłość? czy strach przed bycia z dzieckiem samą?! Mimo, że od dnia gdy okazało się, że jestem w ciąży, nie potrafię pogodzić się z przeszłością. Z tym, że mnie zdradził, z tym że oszukiwał inne kobiety, zdradzając je z tą samą cały czas dziewczyną, z tym, że mimo nieświadomości nie potrafił opanować się i zdecydować na jedną seksualnie kobietę... Teraz mamy córeczkę, tkwię w małżeństwie prowizorycznie szczęśliwym i mimo, iż od przeszło 2 lat nie natrafiłam na żadne dowody zdrady, nie potrafię mu zaufać. Kłócimy się, ja się doszukuję sama uważając to za niestosowne, tworząc tym samym nieprzyjemną atmosferę, wciąż wracając do przeszłości i doszukując się co i raz nowych oznak oszustwa. To że kasuje rozmowy tel z swoimi Ex - żeby mnie nie denerwować, bo będę się doszukiwać, to że niby nie spał z Ex na nowo spotykając się ze mną, a jednak spał, to że na pewnym spotkaniu niefortunnym, Ex go zagadała, czemu nie odzywa się, że niby woli z nią nie utrzymywać kontaktów - w co po tylu kłamstwach nie wierzę. Nie chcę zniszczyć rodziny, pozbawić wychowywania się naszej córeczki w rozbitym małżeństwie, jednocześnie nie potrafiąc żyć z kimś tak dwulicowym. Może ktoś miał podobnie pokręconą historię w swoim życiu i zdoła naprowadzić mnie na ścieżkę, która ukierunkuje mnie na budowanie związku, bo Go kocham, a nie na przepaść, bo nienawidzę za traktowanie mnie w przeszłości? ...