Witam Na początku chciałem wszystkich serdecznie pozdrowić mam na imię Tomek i mam 22 lata od roku jestem po ślubie wraz z żoną mamy małego bobaska Kamilka który niedawno skończył roczek. Chciałem wam dzisiaj opowiedzieć moją emocjonalnie tragiczną historię... Wszystko zaczęło się kilka lat temu kiedy jako 16 letni chłopiec poznałem pewną dziewczynę... poznaliśmy się całkowicie przypadkowo chociaż od kilku już lat mieszkaliśmy razem na tej samej ulicy. Chemia pojawiła się w chwili kiedy to postanowiliśmy zrobić żart przed moim kolega że “niby” jesteśmy razem wtedy doszło do kontaktu fizycznego złapaliśmy się za ręce jak “para” przeszedł mnie dreszcz ugięły mi się kolana pomyślałem sobie ...nie wróć.... ja już to wiedziałem to Ona i musi być moja. Kilka tygodniu później byliśmy już parą z naszego związku wręcz wylewała się miłość, uczucie, namiętność nasz pierwszy raz... pierwszy ruch ku seksualności wspólne odkrywanie nieznanego. Byliśmy razem 3 lata... Po tych 3 latach idealnego związku coś mi odbiło nie potrafię tego opisać ani wytłumaczyć ale zostawiłem ja z dnia na dzień poznałem o 5 lat starszą od siebie kobietę która mieszkała sama i miała małą córeczkę może to mi zaimponowało nie potrafię tego wyjaśnić. Wiem tylko tyle że to był błąd mojego życia.... Myszka bo tak ją nazywałem moja pierwsza nieskazitelna miłość przeżywała nasze rozstanie bardziej niż się tego spodziewałem prawie rok nie mogła dojść do siebie “jak to się stało dlaczego co zrobiłem źle co ona miała czego ja nie miałam”.... Po ok roku poznała swojego obecnego chłopaka a ja swoją obecną jeszcze żonę. Między nami była tak silna więź że każde z nas po tych wszystkich latach ciągle czuje to samo uczucie sprzed lat z tej namiętnej, uczuciowej ale szczeniackiej miłości coś w tym wszystkim było. Wiedziałem że robię źle kochałem ją zawsze i ciągle ją kocham oddał bym wiele aby cofnąć czas i wrócić do chwili kiedy pierwszy raz złapałem ją za rękę. Od jakiegoś czasu mamy ze sobą bardzo “silny” kontakt ( nie śpimy razem ) piszemy smsy, wiadomości itp. Powiem wam że nie było dnia abym o niej nie myślał robiłem to nawet przysięgając żonie przy ołtarzu... wiem że jestem sku.... ale tak właśnie było z moją obecną żoną wpadliśmy w łóżku rodzice zafundowali ślub mieszkanie i stało się. Mieszkam z zoną od roku jakieś półtora jesteśmy razem gdzie już rok po małżeństwie rok po sztucznym małżeństwie bez uczuć a jeżeli już to fałszywych z mojej strony.... Pewnego dnia nie wytrzymałem już tego wszystkiego powiedziałem mojej żonie o wszystkich.... całą historie oczywista sprawa że zabrała synka i odeszła ode mnie teraz zostałem sam tkwię w miłości która błąka się po świecie z innym. Gdy powiedziałem “Myszce” o tym co się stało nasz kontakt nasilił się spotykaliśmy się mówiła że mnie kocha że zawsze o mnie myślała że zawsze byłem w jej sercu tak się składało że nie układał jej się związek z jej obecnym partnerem także pomyślałem ze to idealny moment do “ataku”. Niestety on się dowiedział o tym że mamy kontakt moja młodzieńcza miłość prysła jak bańka mydlana... Powiedziała że nie możemy kontaktować się dalej w ten sposób i czyje że jest znacznie inna “zimna”. Nie wiem co robić wykorzystała mnie jako lekarstwo w swoim związku czy też naprawdę mnie kocha i wystraszyła się tego że on się dowiedział. Nie wiem co o tym myśleć. Powiedziała mi że ona go zostawi jak on coś “nawywija” koleś po całej akcji zaczą się bardziej starać u ją dopieszczać wiedząc że ja rozwodzę się z żoną i atakuje jego obecną dziewczynę. Ona sama mi powiedziała że jej zależy na nim ja bardziej myślę że to ona narozrabaiała i nie zostawi go bo się normalnie boi to jest jedna z jej wad niezdecydowanie ale właśnie za to ją kocham... Nie wiem co robić nie radzę sobie z tym wszystkim najpierw otwiera się przede mną mówi że kocha całuje przytula co 20 min pisze sms co u mnei słychać że o mnie myśli i tęskni a w sytuacji gdy on się dowiaduje kładzie się przed nim mówiąc że go kocha a mi że jej na nim zależy... Czy mi nie zależy ? zostawiłem dla niej całą swoją rodzinę syna żonę wszyscy się ode mnie odwrócili czy to nie wystarczający dowód że ja kocham. Najgorsze jest to że ja poprostu wiem że ona tez kocha mnie że nigdy nie przestała tylko że jest na tyle delikatną i słaba osóbka fizycznie jak i emocjonalnie że boi się zostawić swojego obecnego lepiej jak on coś zrobi wtedy jest łatwiej wiem rozumiem sam chciałem tak zrobić z żona ale nie wytrzymałem.... Proszę darujcie sobie obelgi w moim kierunku bo słyszałem już wszystko co można powiedzieć na ten temat. Aby uściślić kocham mojego synka jest największym szczęściem jakie mnie spotkało ale wiem jedno że szczęśliwy będe tylko z nią..... Czekam na opinie dziękuje za uwagę Pozdrawiam Tomek