to tak boli... jestem w ciąży (pierwsze tygodnie, do tego nie wiadomo czy z dzieckiem będzie wszystko ok) ,mamy już córeczke i jestesmy malżenstwem od 1,5 roku, aż tu nale w zeszłm tygoniu mój mą przyznał sie ze mnie zdradzil... z koleznka z racy i ze cos do niej czuje i ze nie wie czy chce byc ze mna... ona ma dwojke dzieci... jest starsza. niby zalowal rozpaczal i plakal ze mu tak zle ze czuje sie tak nie dobrze z tym a z drugiej strony rozwazal czy to co czuje do niej jest lepsze od tego co domnie... nie mielismy nigdy latwo... dllugo nie mial pracy az znalazl i po 2 miesiacach romans... tragedia... duzo rozmawialismy, blam bardzo spokojna... wybaczylam mu, on zrezygnowal z pracy i obiecal ze juz nigdy sie z nia nie spotka... nie wytrzyla dnia... oklamal mnie ze jest z kumplem ( chciialam zeby z nim pogadal ze moze zrozumie ze musi byc terazz z nami bo co chciwle zmienial zdanie) co prawda byl ale spotkal sie tez z nia... i znowu pzyzedl i przepraszal i blagal abym mu pogola bo znowu si z nia spotkal.... byl wiczor mala na szczescie spala... ddlugo rozmawialismy. nie bylam juz taka kochana i laskawa. powiedzialam mu nawet kilka przykrych slow. tlumaczylam mu jak o ja zawsze sie poswiecam dla nszego zwiazku a on.... i ustalilismy ze sie z nia spotka nasepnego dnia i definitywnie to zakonczy... to byl wtorek nie zapomne tego dnia nigdy... bo nigdy nie doznalam jeszcze takiego bolu... rozmawialm duzo o tym z przjaciolka, on z przyjacielem... o nam pomoglo... ale nie na dlugo... a po tej rozmowie wieczorem gdy obiecal ze to zaonczy i ze bedzie ze mna nawet sprobowalismy sie przelamac... w naszym zwiazku jest duzo seksu wiec wiedzielismy ze nastapi to dosc szybko... tymbardziej ze stwierdzil ze mnie zdradzil przez to jaka jestem, wiem ze nie jestem aniolem ale nigdy go nie zdradzilam i zamiast on mnoe to przeciez mgl porozmawiac ze mna co go boli a nie od razu szukac pocieszenia u innej, w ktorej sie jeszcze w dodatku zadluzyl... udalo sie nam przelamac.. poczatek byl traiczny a potem nawet nawet... i blo by super gdyby nie kolejn poranek i jego rozterki b znowu byl nie pewny.... bylam wsiekla... zrbilismy taki duz rok a on znowu nie pewny... ale wychodzac z domu obiecal o tym jak mu przypomnialam rozmowe z dnia poprzedniego ze jednak to zaonczy ale nie wie jak dlugo bedzie to spotkanie trwalo... trwalo nie cala godzine.. wrocil usmiechniety ze juz jest iok ze mnie kocha i ze z tamtym juz koniec... dal mi telefon zebym wszystko usunela co z nia zwiazane.... ulzylo mi byl super... ale to tylko pozory... mala byla wczoraj u babci a my wyszlismy ze znajomymi... bylo cudownie nawet doszlam do wniosku ze to nas wzmocnilo, ze nas ulepszlo.... a dzisiaj mam dola... becze... wszystko wrocilo... jeszcze jutro do lekarza i dowiemy sie co z dzidzia... caly czas dreczy mnie to jak on mi mogl to zrobic... nie chce wiecznie rozmawiac z nim ze jak on mog mi to zrobic... ale nie moge sie pozberac w srodku... wszystko mnie dobija... kocham go, chce z nim byc ale mu nie ufam i to tak bardzo ... po tym tygodniu tak bardzo to we mnie odylo... bylo juz dobrze a tu bum i znowu mam dola.... nie wiem jak sie z tego podniesc... w srode jedzemy na ten dlugi weekend w gory ze naprwiac nasze malzenstwo... ale boje sie ze tam bedzie super a jak wrocimy to wszysko legnie w gruzach... boje sie tego co bedzie...