Zaczęło się kiedy rodzicielka poradziła mi sprawdzić jego telefon po imprezie sylwestrowej. Podobno w czasie mojego upojenia alkoholowego nie odstępował go na krok i ostro wydzwaniał. Znałam ten numer. Kobieta z moich koszmarów, jego była, jego ideał. Choć od długiego czasu wyrażał się o niej niepochlebnie. 2 połączenia. 5 minut rozmowy. Niby niewiele. Pierwsze kłamstwo, bo miał się nie kontaktować. "Jestem dorosły, więc zachowuję się jak dorosły, chciałem być miły". Zlekceważyłam. Kłamstwo drugie. Pojechał do rodziców. Jakimś cudem rano znalazł się w domu. Kłótnia o moją chorobę. Jego wyprowadzka. 2 dni później rozmowa z koleżanką, że w ten dzień widziała go w teatrze.. "To furiatka, ona kłamie. Oddawałem bilety, które kupiłem mamie". Nie uwierzyłam. Ciągłe kłótnie. Próbował mnie udobruchać. Kilka dni później. Został u mnie na noc. Po pracy nie mogę się dodzwonić, ani do niego, ani do wspólnych przyjaciół z którymi pracuje. Dzwonię więc do kobiety znajomego, czy jej wrócił już do domu. "Przecież są u Ciebie!" "U mnie? Przecież bym nie dzwoniła." Pół godziny później telefon od tej samej kobiety. "Nie będę Cię okłamywać. Są u jego byłej." Ryk bólu i rozpaczy. Jedna tabletka, druga, trzecia, sen. Nie mogę się do niego dodzwonić. Idę do pracy porozmawiać. "Mieszkam tylko w "swoim" domu u swojej "byłej"". Ultimatum: "Wracasz do domu do końca tygodnia i zrywasz z nią kontakt, albo z nami koniec". Rozstanie. Kilka tygodni później. Telefony, płacz, błagania o spotkanie. Uległam. Litr wódki. Sex. I tak od kilku miesięcy. "Ona nic dla mnie nie znaczy, tylko Ciebie kocham.!" Wymówka na mieszkanie tam dalej: brak finansów. Ostatnia noc. Alkohol, znajomi. Kłótnia. Spoliczkowałam i uciekłam. Pijana, przerażona tym człowiekiem siedzę na chodniku i wyję. 3cia w nocy. Dzwonię do tamtej. "Powiem Ci prawdę. Był sex, od 2 miesięcy regularnie mnie odwiedza." Uciekłam do domu, zabarykadowałam drzwi, zasnęłam. Jakiś czas później. Stoi nad moim łóżkiem. Lokator go wpuścił. Położył się spać. Rano kłótnia. Zniszczyłam mu życie. Groźby. Na koniec przeprosiny, w końcu mogę mu się przydać. Rozstanie "na amen". Tamta mu przebaczyła. Zrobił tylko jeden podstawowy błąd. W chwili szału wyznał prawdę. Otworzył klapki z oczu. Tylko tamta. Ja na zawsze obojętna. Koło zapasowe. Teraz próbuję się pozbierać. Zaczęłam ćwiczyć, odchudzać się. Zmieniam miasto. Zaczynam studia. Wracam do pisania i gry na gitarze. Powoli układam sobie życie, wypisałam plany na następny rok. Nadal go kocham. Wierzę tylko, że to kiedyś minie.