Witam! Mam na imię Piotrek i szukam pomocy?........nie wiem czego szukam-zrozumienia , dobrego słowa, sam nie wiem? Chciałem się z Wami podzielić tym co mnie spotkało. Mianowicie: Żyję z moją partnerką życiową w związku nieformalnym od prawie 10 lat. W tym czasie doczekaliśmy się dwójki wspaniałych dzieci: córka 8lat i syn 2lata. Bywało różnie, ale wydaje mi się że zawsze się kochaliśmy. Wiem że popełniałem błędy i nie mam zamiaru tego ukrywać. Był okres w naszym wspólnym życiu kiedy poświęcałem zbyt mało uwagi mojej partnerce. Ważniejsze były dla mnie moje zainteresowania i znajomi. Wyprowadziła się, ale bardzo szybko się zeszliśmy i spłodziliśmy naszego synka! Było naprawdę fajnie. Później były nieraz kłótnie, ale jak to w związku nigdy nie jest idealnie. Był okres kiedy miałem problemy finansowe i wtedy poczułem, że ona się oddala. Jednak te problemy minęły i wszystko wróciło na właściwe tory. Jesienią ubiegłego roku wyjechałem do pracy za granicę. Wróciłem po 3 tygodniach i było ok. Po 2 tygodniach wyjechałem ponownie na 2 miesiące. Wróciłem na Boże Narodzenie i było cudownie! Po świętach wyjechałem ponownie i przez 2 miesiące moje kontakty z partnerką były wzorowe. Rozmowy przez telefon, sms, sielanka! Zmieniło się to w marcu, około 10 marca. Nasze rozmowy były już niezbyt miłe, otrzymywałem zdawkowe sms. Zaczęły się telefoniczne kłótnie. Przebywałem za granicą do 20 kwietnia. Wróciłem na Wielkanoc i moja ukochana znowu była wzorem partnerki. Niestety jestem dociekliwym człowiekiem i znalazłem w komputerze wiadomości od jej "przyjaciela". Wynikało z nich jednoznacznie że się spotykali od 12 marca. Najśmieszniejsze jest to że to ona znalazła go przez przypadek w internecie i od słowa do słowa zaczęło się. Spotykali się często i wiem że byli ze sobą w nocy 20 kwietnia. Ona mówi że byli na spacerze i nic się nie działo. Twierdzi że nigdy nie było między nimi seksu a ja dowodów na to nie mam. W ich korespondencji tego nie znalazłem. Na pytanie: dlaczego? Odpowiada że nie wie, że czuła się bardzo samotna i potrzebowała poczucia bezpieczeństwa. Muszę dodać że jest to bardzo atrakcyjna i seksowna kobieta, ale wiem że się jej zawsze podobałem i podobam nadal. Po tym jak to odkryłem zrobiłem coś bardzo złego-pobiłem ją. Płakała i cały czas mówiła że mnie nie zdradziła. Teraz cały czas wpadam w złość, mam zmienne nastroje - raz ja przytulam żeby po chwili wyzywać od najgorszych!!! Mimo tego że ją pobiłem i traktuję jak "szmatę" nie odeszła i twierdzi że mnie kocha a to co się wydarzyło, nic nie znaczyło. Już sam nie wiem co robić i w co wierzyć? Niewątpliwie kocham ją, choć nigdy nie była to dla mnie łatwa miłość i dojrzewała we mnie latami. Właśnie w momencie kiedy zrozumiałem że chce z nią być na zawsze, odwaliła mi taki numer. Myślę o zemście, o tym żeby zrobić jej to samo, ale wątpię czy poczuje się po tym lepiej. Jeśli to zrobię to tylko po to żeby ona poczuła to co ja. W tej chwili nie umiem z nią żyć normalnie. Ciągle wybucham i nie potrafię się opanować nawet przy dzieciach. Zastanawiam się czy ona faktycznie tego żałuje i boję się że może się to powtórzyć, choć ona oczywiście zapewnia mnie że w żadnym wypadku! Nawet jeśli nie uprawiała z nim seksu, dla mnie jest przegrana bo sam fakt że się spotykali jest obrzydliwy. Chcę odejść na zawsze, ale jednak nie jest to dla mnie takie proste. No i najważniejsze są dzieci, które kochają nas oboje. Wiem że już nigdy jej nie zaufam!