Witam ponownie,już kiedyś w przypływie rozpaczy opisałam wam moją historię.Jestem 31 lat po ślubie a mój małżonek zdradza mnie od kilku lat.Mamy dorosłe dzieci i dwóch wnuków, ale Jego to nie interesuje jest zajęty sobą, no i zaczęły się zdrady,kłamstwa, oszustwa a ja mimo to trwałam w tym związku, starałam się utrzyma to małżeństwo, mimo jego chamstwa, zarozumialstwa i obłudy(chciałam żeby rodzina się utrzymała) i tak to trwało. On utrzymywał , że nikogo nie ma i prawdę powiedziawszy starał się wszystko ukrywał i do niczego się nie przyznawał. Wierzcie mi nie raz wyłam do poduszki i czasem jeszcze teraz uronię łezkę ale wiem, że już jestem silniejsza.Obecnie mój mąż ma nowa kochankę(rozwódkę) u której przebywa bardzo często, zostając u niej na noc.Jest zwykłym tchórzem bo i teraz pisze mi sma-a ze jest u kolegi Śmiechu warte. Jest mi ciężko ale wiem ze już nie chce być z nim.Nie gotuje mu,nie prasuje, niech robi to sam a najlepiej niech się wyprowadzi.Wiem, że będzie mi trudno finansowo bo to on jest tym z kasą ale ja tez pracuję i muszę sobie poradzić.Wiem już, ze nie jest łatwo, brakuje mi czułości,uśmiechu, miłego słowa na co dzień ale zawzięłam się, zapisałam się do szkoły policealnej i szukam przyjaciół a tego teraz najbardziej mi brakuje.Jako długoletnie małżeństwo mieliśmy wspólnych znajomych, których teraz nie ma. Mam już 55 lat i nie liczę na znalezienie faceta bo i gdzie miałabym go poznać, ale jedno wiem KONIEC- spadły mi klapki z oczu i wiem, że on już się nie zmieni, w domu chamidło klnące co słowo a do kochanki wysyła miłosne wierszyki.Dlatego powiedziałam DOSYĆ. Najgorsze jest to że mieszkamy razem(proszę Boga żeby się wyprowadził do tej swojej dziuni-zobaczymy,może jednak pójdzie. Zauważyłam tez, że jak jest w domu to popija alkohol - porostu masakra. Często jestem na tej stronie i odczytuję wasze historie i rady i muszę powiedzieć ze dodają mi otuchy, wiem już , ze takich kobiet jak JA jest wiele.To dziwne jeszcze boli ale nie jestem już taka zrozpaczona jak kilka miesięcy temu.