Nigdy nie pomyślałabym że mnie to spotka, że mój mąż mnie zdradzi, że będzie prowadzić podwójne życie i że się zakocha i że to ona będzie dla niego najważniejsza, niż ja. Najgorsze w tym wszystkim, że byłam w ciąży, kiedy zaczął te swoje podwójne życie. Tak staraliśmy się o dziecko i w końcu się udało. Myślałam, że byliśmy szczęśliwy i że on też. Chociaż twierdzi że był i że tego nie planował. Po prostu coś zaiskrzyło odrazu jak przyszła do pracy i była to zbyt wielka pokusa dla niego żeby nie skorzystać. Myślałam, że tak ciężko pracuje i że musi zostawać tak długo w pracy. A ja czekałam każdego wieczora kiedy w końcu wróci, a on spotykał się z nią. Zostawił mnie i opuścił w momencie kiedy go najbardziej potrzebowałam, wtedy kiedy rosło we mnie jego dziecko na które czekaliśmy. Nigdy nie myślałam, że mnie tak oszuka, zrani. Bardzo to boli. Czuję jakby mi się miał świat zawalić. Ale wiem, że mi nie wolno mam malutką córkę, która ma dopiero dwa miesiące i dla niej muszę być silna. O zdradzie dowiedziałam się tydzień po urodzeniu dziecka. Bardzo zabolało. A zdradziły go sms. Te ilości które wysyłał. Już wcześniej coś przeczuwałam, że coś jest nie tak, ale nie chciałam tego drążyć z uwagi na ciąże. A później doszło do konfrontacji pomiędzy mną i mężem i powiedział mi wszystko i pomimo tego nie chciał tego skończyć, bo zbyt dużo ona dla niego znaczyła. W końcu nie wytrzymałam i z małym trzytygodniowym dzieckiem odeszłam. Przyjeżdżał, prosił i mówił że to zakończy w końcu, że nie chce mnie stracić i nasze dziecko. Uwierzyłam, wróciłam. Ale po co, dalej to trwa. Tylko chyba już trochę inaczej, bo jak twierdzi ona to zakończyła, bo stwierdziła że nie chce rozbijać jego rodziny. Szkoda tylko, że nie pomyślała o tym wcześniej zanim to zaczynała. Wiedziała że jest żonaty, że ma żonę w ciąży i że niedługo urodzi mu się dziecko, ale wtedy jakoś jej to nie przeszkadzało. A mój mąż cierpi teraz bo go zostawiła, a obiecała mu że z nim będzie.Nie ma go nigdy w domu. A ja zostałam z małym dzieckiem, bez żadnego wsparcia, pomocy. Czuję ogromny ból i żal. Nie jestem nawet w stanie cieszyć się z tego macierzyństwa. Bo to co najpiękniejsze zostało mi po prostu odebrane.