• Deleted_User
• 06.01.2015
• Szeroko pojęta psychologia
• 5231 czytań
• 0 komentarzy

Każdy chce być ważny i wartościowy - kilka słów o asertywności.

Kluczem do relacji z innymi jest poznanie siebie, czyli samoświadomość. Jeśli chcemy budować dobre relacje z innymi, musimy zbudować uczciwą relację z samym sobą.

Naucz innych, jak mają Cię traktować

Zachowanie asertywne cechuje łagodność połączona ze stanowczością, naturalność, uczciwość i otwartość. Jeżeli ukrywasz swoje emocje lub ich nie nazywasz, to wprowadzasz ludzi w błąd lub skazujesz ich na domysły. Asertywność zakłada autentyczność - żeby być autentycznym, musisz poznać samego siebie, nauczyć się rozpoznawać swoje emocje i uczciwie je nazywać. Ważne i niezbędne jest, byś umiał określić siebie, swoje pragnienia, potrzeby, cele i granice - inaczej ludzie z twojego otoczenia będą kierowali twoim życiem, a Ty będziesz przyjmował rolę biernego obserwatora swojego życia. Może się też zdarzyć, że będziesz reagował agresją na narastającą w Tobie frustrację - że żyjesz nie swoim życiem.

Znana metafora odnosząca się do rozumienia asertywności mówi, że asertywność to podróż przez życie. Czasami nie masz wpływu na to, kto się dosiądzie do Twojego przedziału, ale możesz skorzystać z mądrości ludzi, którzy podróżują w tym samym kierunku, być może niektórzy z nich mają ciekawą historię do opowiedzenia... Możesz też zaprosić konkretnych ludzi, by byli uczestnikami Twojej podróży... Bez względu na to, z kim będziesz odbywał tę podróż, musisz znać cel, ku któremu zmierzasz, i mieć mapę swoich potrzeb i możliwości (wiem, czego chcę i co mogę w swoim życiu zrealizować). Musisz wiedzieć jakim człowiekiem chcesz być, co jest dla Ciebie najważniejsze w życiu, by móc wiedzieć czy każdy kolejny dzień przybliża Cię do celu twojej podróży przez życie.

Poznanie swoich słabości i niedoskonałości pozwoli Ci korzystać z pomocy ludzi, których zaprosisz do uczestnictwa w Twojej podróży. Musisz jednak nauczyć ich tego, co dla Ciebie ważne i czego od nich potrzebujesz - nie każ im się domyślać, bo mogą się nie domyślić! Codzienna asertywność to uczenie innych ludzi, jak mają cię traktować. Potrzebne jest do tego założenie, że inni ludzie nie wiedzą i nie będą wiedzieć, co myślisz i czujesz, jeżeli nie dowiedzą się tego od ciebie. Dlatego ważne jest byś miał odwagę mówić o swoich potrzebach - dajesz przez to innym szansę by mogli pomóc Ci je zrealizować. Moja ulubiona dewiza brzmi: "mówisz i masz - nie powiesz nie dostaniesz", czasami wystarczy zaryzykować i poprosić... Zdarza się oczywiście, że trudno jest poprosić, bo tak naprawdę czasami wolimy zamknąć się w poczuciu, że inni nas nie rozumieją, bo nie dają nam tego, czego od nich oczekujemy, skazując ich na domyślanie się. Oni nie wiedzą co dla nas ważne, a my żyjemy z narastającym poczuciem krzywdy, że nie odpowiadają na nasze potrzeby. Jasne i otwarte wyrażenie swoich potrzeb niesie ze sobą oczywiście konieczność pokonania wstydu (nigdy go o nic nie prosiłem, prosząc okazuję słabość), niesie ryzyko porażki (boję się, że mi odmówi), daje pole do odrzucenia (i tak powie, że nie zrobi tego dla mnie), ale daje też szansę pozytywnego zaskoczenia (można usłyszeć: nie wiedziałem że to dla Ciebie ważne, jak dobrze, że mi o tym mówisz, chętnie to dla Ciebie zrobię). Uczenie innych, jak mają Cię traktować, wymaga cierpliwości i zaryzykowania - ale tak naprawdę ryzykujesz tylko to, że zyskasz szacunek dla samego siebie poprzez autentyczne przeżywanie siebie.

Twoje potrzeby i potrzeby innych

Poznając siebie poprzez bycie autentycznym poznasz swoje mocne strony, odkryjesz potencjał i piękno tkwiące w Tobie. Najtrudniejszy krok w nauce asertywności, to umiejętność bycia asertywnym w stosunku do samego siebie. Oznacza to myślenie o sobie w sposób pozytywny, stawianie siebie na pierwszym miejscu, z uwzględnieniem racji i potrzeb innych osób. Jest to więc umiejętność budowania szacunku do siebie i ludzi Cię otaczających. Da Ci to szansę bycia pewnym siebie w kontekście dbania też o innych ludzi, którzy Cię otaczają. Reagowanie na potrzeby innych ludzi oznacza dawanie im tych samych praw co sobie - do błędów, do okazywania słabości, do mówienia o uczuciach, do niewiedzy, do zabawy, do bycia autentycznym... Asertywność to nie tylko umiejętność mówienia "nie" - to także trudna sztuka mówienia "tak". Kiedy ludzie z Twojego otoczenia otwarcie komunikują swoje potrzeby masz prawo zadbać o nich i pomóc im w realizowaniu tego co dla nich ważne - nie zawsze musisz im odmawiać. Masz prawo do przejęcia kontroli nad procesem własnego rozwoju i skierowania go w pozytywnym, asertywnym kierunku. Masz prawo zaprosić ludzi do tego, by pomagali Ci w realizowaniu Twoich potrzeb, masz prawo do odkrycia swoich słabych stron i proszenia ludzi by wspierali Cię w ich rozwoju. Masz prawo mieć poczucie własnej wartości, przy znajomości swoich mocnych i słabych stron.

Amerykańskich i polskich studentów poproszono o wypełnienie ankiety dotyczącej ich samopoczucia. Mieli określić przez 10 tygodni, jak się czują na początku każdego tygodnia - lepiej niż w zeszłym tygodniu, tak samo jak w zeszłym tygodniu, gorzej niż w zeszłym tygodniu. Proste doświadczenie, ludzie w podobnym wieku, żyjący w innej kulturze - amerykańscy studenci przez 10 tygodni zgodnie odpowiadali, że czują się lepiej, a polscy, że gorzej niż w zeszłym tygodniu. Czy jest tak, że jedni brali amfetaminę, a drudzy snuli się osłabieni po korytarzach? Czy możliwe jest, żeby czuć się z każdym tygodniem coraz gorzej? Żyjemy w kulturze narzekania, ciągłego myślenia, że jest źle i nic nas dobrego już w życiu nie czeka. Czy tak zachowują się ludzie asertywni? Możesz wspierać swój naturalny proces autoekspresji poprzez odnajdowanie siebie, natomiast negatywne postawy przyjmowane od środowiska będą go hamowały. Twoje postawy będą zmieniać się w wyniku działań. Pozytywne reakcje ze strony innych i lepsze odczucia dotyczące siebie samego będą nagrodą za wyrażanie siebie i życie zgodne ze swoimi prawami.

Każdy chce być doceniony

Autorzy książki Asertywność Robert Alberti i Michael Emmons twierdzą, że: "Asertywne zachowanie to pozytywna afirmacja samego siebie, która także dowartościowuje innych ludzi w twoim życiu". Jak często mówimy ludziom dobre rzeczy o nich samych? Jedną z ważnych potrzeb sterujących naszym zachowaniem jest potrzeba uznania i akceptacji. Okazywanie ciepłych uczuć drugiej osobie jest asertywnym zachowaniem. Ludzie w stosunku do siebie mogą wzmacniać swoją asertywność poprzez osobistą i naturalną ekspresję podkreślając, co cenią w ważnych dla nich osobach: "cenię w Tobie Twoją wierność", "Lubię w Tobie to, że zawsze się z Tobą dobrze bawię". Informacja zwrotna, która podkreśla, że cenimy coś konkretnego w tej osobie, jest jak szczególny podarunek dany z miłością - przygotowany osobiście dla tej właśnie osoby, podkreślający to, co w niej szczególnie dla nas ważne. Komu nie zależy na tym, żeby usłyszeć, że ktoś docenia jego starania, że docenia to jaki jest? Wszyscy chcemy wiedzieć, że inni troszczą się o nas, że jesteśmy potrzebni, że ważne jest to, co robimy. Jeżeli osoby z bliskiego otoczenia nie wyrażają otwarcie swojego szacunku, to możemy zacząć wątpić, czy nas nim darzą. Druga moja ulubiona zasada brzmi: "o oczywistościach trzeba mówić". Mów ludziom których kochasz to, że są dla Ciebie ważni, podkreślaj to, co szczególnie w nich cenisz nie myśląc o tym, że oni to na pewno wiedzą - nawet jeśli wiedzą chętnie to od Ciebie usłyszą.

Możesz wyrazić uznanie swoim kolegom z pracy, będzie to wyraz Twojej życzliwości i akceptacji dla ich pracy - wszystkim zależy na tym, by to usłyszeć! Oczywiście, takie inicjatywy wymagają troski o drugą osobę i trochę odwagi. Trzeba bowiem przełamać schemat ciągłego narzekania i zwrócić uwagę na coś, co jest pozytywne w drugim człowieku, w jego pracy, w jego codziennych staraniach. Czego można się obawiać w takiej sytuacji? Ludzie nie są nauczeni przyjmowania komplementów, więc możemy zostać odrzuceni - przecież Ty sam odrzucasz dobre informacje na temat swojej pracy... Przyjmowanie pochwał jest asertywnym zachowaniem, którego ciągle musimy się uczyć - nie ma co czekać możesz zacząć od siebie.

Szacunek dla siebie i innych

Asertywność więc to umiejętność przyjmowania krytyki, ocen i pochwał. Jeśli ktoś szczerze mówi coś pozytywnego na Twój temat, spróbuj to przyjąć, przyznaj mu prawo do pozytywnych uczuć wobec Twojej pracy i Twojej osoby. Ludzie, którzy czują się dobrze z samymi sobą, bardziej nastawieni są na samorealizację. A to z kolei tworzy warunki do otwartości, uczciwości i spontaniczności - taka postawa wobec innych ludzi daje szansę na wspieranie ich w ujawnianiu podobnych zachowań. Asertywność to świadomość siebie - swoich wad, zalet i opinii. Akceptacja siebie, swoich mocnych i słabych stron, postrzeganie siebie jako wartościowej osoby jest podstawą do traktowania osób z Twojego otoczenia jako godnych szacunku. Pokazuje, że cenisz ich szczerą autoekspresję. Asertywność oznacza postawę szacunku dla siebie i innych.

Każdy chce być ważny i wartościowy, każdy chciałby być asertywny. Zachowania asertywne wymagają budowania poczucia własnej wartości poprzez wyrażanie siebie, przyjmowania i dawania innym zrozumienia i akceptacji, doceniania talentów w sobie i innych osobach. Wygrać szacunek i bycie ważnym możesz poprzez poznanie siebie i afirmację samego siebie - wszyscy lubimy przebywać z ludźmi, którzy kochają siebie i dają przestrzeń do rozwoju innym wokół siebie.


autor: Agnieszka Kozak

źródło:

Link