Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
arkadius1970 DoMeL inaccessible Julia_ madziunia84 prelude sylwus| Aika | 27. Kwiecień |
| qwerqw | 27. Kwiecień |
| Naimad | 27. Kwiecień |
| Maniek | 27. Kwiecień |
| green_man | 27. Kwiecień |
bardzo smutny | 00:33:32 |
|
123sprawdzam | 01:40:04 |
|
#
poczciwy | 02:34:58 |
|
Crusoe | 02:54:17 |
|
Kalinka93 | 03:28:10 |
witam jestem z zona 15 lat mamy 2 dzieci od dwoch miesiecy moja zona dziwnie sie zachowuje wszystko zaczelo sie od kasy tak przynajmniej mnie sie wydawalo zaczela sie bawic w pozyczki na procent i wtopila od 6 miesiecy nie moze odzyskac kasy dosc sporej ale nie o tym chce powiedziec budowalismy dom ktory juz jest na ukonczeniu ja mam wlasna firme w ktorej zona mi pomagala i zaczelo sie od tego ze prosilem zeby wyplacila wieksza sume kasy to uslyszalem ze ma na lokacie do kiedys tam i tak pare razy wiec sie wkurzylem i cos tam jej nawymyslalem po kilku dniach oswilem sie z mysla o kasie i probowalem sie pogodzic na to ona ze sie lalo lalo i sie przelalo i tak jest do dzis nie pozwala dotrzec do siebie mysle ze to wszystko ja przeroslo z tym ze do tego w odzyskaniu tej kasy zaczal jej pomagac taki koles ktory przewinal sie przez nasza firme najpier bylo niewinnie mowila mi ze on ma problemy ze ojciec mu zmarl itd wiec chodzila do biura bo mowila ze nie chce po knajpach itd wiec ok ja o tym wiedzialem wydawalo mi sie wtedy ze miedzy nami jest ok ale jak wyszla ta afera z kasa to sie zaciela i koniec od poltora miesiaca nie moge trafic co znia chce rozwodu i koniec mowila ze to moja wina bo nie poswicalem jej czasu i tak wpadla w ramiona tego kolesia zaczely sie sms i telefony o kazdej porze od kwietnia jak widzialem bilingi to od 7 do nawet 2 w nocy jak pytalem z kim tak rozmawia to mowila ze ta osoba jej pomaga w tych trudnych chwilach alb ze z kolezanka ale to sa klamstwa caly czas podejzewalem tego goscia ale ciagle od niej slyszalem ze szukam tam gdzie ni trzeba i takie tam wiec kiedys sie zaczilem za gosciem i pojechalem za nim zaparkowal w ustronnym miejscu i czekal za piec minut przyjechala ona wsiadla do niego do auta tego momentu nie widzialem ale dostalem takiego cisninia ze nie wiedzialem co zrobic wsiedli do tylu wiec podbieglem do auta i zpralem gfoscia a jej powiedzialem zeby sie wynosila itd ale w domu zmieklem bo zaczela sie tlumaczyc itd dalem jej dwa tygodnie wtedy na wyprowadzke i jutro mija termin ale ona mi tak psyche zryla kiedy mieszkalismy razem ze ja poszedlem dwa dniu temu wiem ze sie spotykaja dalej ale ja tego wole nie widziec byla u adwokata i chce sie rozejsc za porozumieniem ale dlaczego ja mam wszystko tracic ja dzieci przez jej glupie ruchy mowila ze moge mieszkac bo ja jej ni przeszkadzam itd ale to chodzi o to zebym byl z dziecmi a ona mogla sie spokojnie z kolesiem spotykac w tym czasie rozawialismy przez te 2 miesiace i nigdy nie powiedzia;la ze mnie ni kocha tylko ciagle ze sie przelalo i wypalila sie ja juz odpuszczam ciezko jest nic nie moge zrobic nawet swojej przyjaciolce nic nie mowi bo z nia rozmawialem i ona tez jest za mna przestala chodzic do pracy zyje w jakims matrixie a teraz ten rozwod dla mnie to sie za szybko dzieje niezle jej spral mozg ten koles ale ona sie chyba w nim bujnela szkoda mi dzieci tyle ludzi przez to cierpi moi i jej rodzice ale ona twierdzi ze jest dorosla wie co robic bo nie mam juz pomyslu nawet na mecz poszla z tym gosciem i moim synem tego juz sie nie da uratowc pozdrawiam wszystkich ktorym sie to chcialo czytac
Witam kochani, jestem tu po raz pierwszy.Chciałam prosić Was o podpowiedź jak mam raz na zawsze rozstrzygnąć czy mąż mnie zdradza czy nie? Od zeszłego roku nasze życie małżeńskie to jakiś cyrk! Jesteśmy 8 lat po ślubie, mamy córkę w przedszkolu, ogólnie nie ma co narzekać, seks satysfakcjonujący dla obojga.Ale od zeszłego roku mój mąż zaczął się codziennie uskarżać na pracę, że tyle stresu w niej, że poprzeczkę szef wysoko postawił, że pracownicy,którymi kieruje są złośliwi itp...Ja tego wysłuchiwałam do 3.00 rano, jak mogłam to rad udzielałam albo przytnajmniej na duchu go podnosiłam.A potem po takich nocnych pogadankach jak to mu w pracy dają w kość odwracał się w łóżku do mnie dupą i szedł spać.Niby nic,jak ktos zestresowany to nie ma co wymagać że będzie namiętnie.Ale po 3,4 mcach bez seksu to już przesada.Zaczęłam najpierw delikatnie wypytywać, potem już mniej delikatnie co jest grane?W odpowiedzi wtedy zaczynał się albo do mnie dobierać w nocy albo kłócić ze mną.Kiedyś w niedziele stwierdził że my to juz niewiele mamy wspólnego ze sobą, że on opłaca czynsz, robi wszystkie opłąty a ja tylko siego czepiam,że mam za dużo w dupie.Jakiś obłęd! Wykrzyczałam mu że to jest ta nagroda za wsparcie psychiczne w jego trudnym okresie zawodowym.Wychodził za samotne spacerki godzinne, a na moje pytanie gdzie wychodzi twierdził że cały dzień w fabryce siedzi to idzie się przewietrzyć.Kiedyś poprosiłam aby wziął na taki spacer córkę, to zamknął nam drzwi przed nosem twierdząc że jest za późno i za zimno, wcale nie było ani za późno ani za zimno.I wreszcie ostatnio obejrzałam zdjecia z ogniska firmowego z przed roku! Nigdy mnie takie imprezy nie interesowały, nie wynikałam w nie, ufałam mężowi jak inne Panie na tym forum.A tam na 30 zdjęć przeszło 20 ze stażystką.Owszem nie sami ale cały czas przyklejona do niego była.Potem jak bardziej powęszyłam to okazało sie ze na lunche razem chodzili,życzenia sobie przesyłali świateczne.Natrafiłam na maila służowego gdzie owa stażystka pisała "wierzę w Ciebie,że uda wam sie przeprowadzic audit w firmie...".To mnie już porządnie wkurzyło! Ponoc to nie był ani pracownik w dziale męża ani nie mieli kontaktu ze sobą.Spoktałam sie z tą osobą, pojawiła się w asyście jakiegos chłopaka,mąż stał obok.Konfrontację zorganizowałam ja.Zapytałam wprost co łączy ja z moim meżem, śmiała się ze mnie, twierdziła że jak nie mam żadnych konkretnych zarzutów to ona marnuje czas. Zagrałam wabank i powiedziałam że mam zdjecia kompromitujące ją i męża.Nastąpiła chwila ciszy,mąz nawet powieką nie drgnął, a ona zaczęła powtarzać co chwilę że nigdy nie była pracownikiem męża, ja na to że to nie ma nic do rzeczy.A ona że to pomówienie i oskarży mnie o powówienie.Wykrzyczałam jej że woziła sie na lunche z moim meżem i nie jest tak że nie mieli ze sobą nic doczynienia w pracy.Po tym nastąpiło tylko przeciagłe spojrzenie na męża i nic.Od tamtej pory postraszyłma męża że składam pozew o rozwód,że tak dalej nie będę żyła z nim i że żerował na moim zaufaniu do niego.Nagle stres w pracy minął,nabrał ochoty na seks,jest wprost idealnym męzem, na spacerki przestał chodzic sam, zabiera mnie i córkę.Z pozoru powiecie,że zawracam głowę niepotrzebnie.Otóz nie!W ciagu ostatniego roku mój mąz dotknął mnie 3 razy w nocy.Do dzis twierdzi że to przez pracę.A przecież nadal ma te same obowiązki,poprzeczka nadal jest wysoko.Stażystka nie wróciła już na staż do pracy...Nie mam namacalnych dowodów,sms-ów,nocnych powortów męża do domu.Pomóżcie błagam,podsuńcie jakaś myśl,pomysł jak dojść do prawdy.Patowa sytuacja,zależy mi na nim i czuję wstręt do niego,złość,czuję się jak frajer który ma związane ręce.
Jestem zdruzgotany. Jesteśmy razem 9 lat, młodym małżeństwem w wieku ok. 27 lat. Żona od 1,5 roku chodziła na psychoterapię bo dostała jakichś lęków. 3 tygodnie temu dowiedziałem się od żony co jest przyczyną jej złego stanu psychicznego. Powiedziała mi że gdy mieszkaliśmy przez 2.5 roku za granicą to zdradzała mnie z dentystą, kolegą z pracy przez rok. Facet ma 40 lat. W czerwcu 2005 roku wzięliśmy ślub, a już we wrześniu zaczęli sypiać ze sobą. To wszystko było w okresie kiedy sam miałem depresję związaną z wyjazdem z kraju, wtedy kiedy jej potrzebowałem, to wybrała własne potrzeby i jego. Wyjechałem za nią z kraju, zostawiłem wszystko dla niej, a ona tak ze mną postąpiła, cały świat byłem gotów dla niej podpalić. Trwało to przez ponad rok, w końcu zdecydowałem że wracamy do Polski. Ona bez zastanowienia powiedziała, że wracamy. Zostawiła tam swoją matkę i najbliższą rodzinę no i jego. Pojechała tam za rok na wakacje do rodziny i znowu mnie z nim zdradziła. Kiedy mi o tym powiedziała, od ostatniej zdrady z tym człowiekiem minęły 4 lata, ale ciągle miała z nim kontakt, ostatni raz w lutym 2011. twierdzi że od 4 lat już mnie z nim nie zdradza, mówi że powiedziała mi bo bardzo mnie kocha i chce wszystko zacząć od nowa, powiedziała mi, bo jak twierdzi wyrzuty sumienia już tak wielkie że nie może tak żyć. Ale to co jest straszne, to to że spała z nim kilka tygodni przed naszym powrotem do Polski. Nie mogła się uwolnić od tego człowieka, przez cały czas jak tam byliśmy. Nie wiem co mam robić, dopiero jak pojechała na inny kontynent to mogła to zakończyć. Twierdzi, że zawsze mnie kochała i że zdradzając mnie z nim nigdy nie chciała być z nim tylko ze mną, ale to jest jakieś porąbane. Nie wiem czy można kogoś kochać i być tak nielojalnym, okrutnym i egoistycznym w stosunku do swojego życiowego partnera. Twierdzi, że wielokrotnie próbowała to zakończyć, ale nie udawało jej się z jakiegoś powodu. Nie wiem co mam robić. Wyrzuty sumienia u mojej żony pojawiły się dopiero po powrocie do kraju. Wiem że gdybyśmy zostali za granicą to dalej by mnie zdradzała z tym człowiekiem. Straciłem kompletnie do niej zaufanie, pomimo tego że widzę że ona bardzo żałuje. Mamy iść na terapię małżeńską, ale nie wiem czy to coś da. Jak czytam wpisy innych zdradzonych, to widzę że nawet po paru latach po zdradzie nie mogą przestać o tym myśleć, boją się, sprawdzają, kontrolują i przede wszystkim już nie ufają. Nie wiem czy dam radę żyć w takim związku. Bardzo kocham swoją żonę, ale coś we mnie umarło bezpowrotnie. Jej obraz jako kochającej, lojalnej żony przepadł. Zdradziła mnie w końcu po trzech miesiącach małżeństwa w pierwszej pracy do jakiej poszła. Boli mnie to że nie zakończyła tej znajomości, po ostatniej zdradzie w 2007 r., ciągle miała z nim stały kontakt mailowy, interesowała się jego życiem będąc w innym kraju. Twierdzi że w lutym widziała się z nim bo chciała zobaczyć jak on sobie z tym radzi (on tez ma rodzinę), bo ona nie bardzo, ale nie wiem co mam sobie o tym wszystkim myśleć. Nie wiem czy oni ze sobą znowu nie spali, widzieli się w lutym dwa razy. Czuję że zaczynam wariować. Wszedłem na jej skrzynkę pocztową. Przeczytałem maile z lutego 2011. Cieszli się w nich z powodu spotkania, że znowu się zobaczą, były takie serdeczne, ciepłe maile, że aż rzygać się chce. Po powrocie do kraju oglądała jego zdjęcia na Facebooku przez kilka dni to wydało mi się podejrzane. Parę dni później powiedziała mi o wszystkim. Jak sobie pomyślę że on ją dotykał, wchodził w nią a ona mu na to pozwalała to mam ochotę się zastrzelić. Nie wiem co mam robić dalej ze swoim życiem. Twierdzi że mnie kocha, wróciła ze mną do kraju, ale po jasną cholerę dalej ma z nim kontakt, po co tak namiętnie oglądała jego zdjęcia po powrocie. Pierwsza moja reakcja, to rozstanie. Płakała, powiedziała że dlatego się leczy bo zrozumiała swój błąd, to że może mnie stracić, ale ja nie mogę jej tego darować że dopuściła do siebie innego mężczyznę już 3 miesiące po ślubie, że trwało to w sumie 2 lata i że nie mogła tego zakończyć jak tam byliśmy. Czuję się gorszy od tego człowieka, poniżony przez własną żonę. Nie wiem czy ta terapia dla par coś pomoże, już nigdy nie będzie tak samo. Boję się że jak znowu pójdzie do pracy to znowu po paru dniach popłynie z kimś zanim się obejrzy. Całe moje życie legło w gruzach.
Witam,Mam 38 lat,14 lat z ukochaną żoną.... zacznę od początku-poznaliśmy się w pracy po 3 tygodniowych spotkaniach oznajmia mi,że mnie kocha ale ma kogoś o 10 lat starszego z którym już ma zamiar skończyć gdyż jej na mnie zależy i że to nic nie znaczy.po tygodniu mówi mi że jest w ciąży oznajmia mi,że dziecko urodzi i nie muszę go wychowywać ale na pewno jest moje.kotłują się we mnie tysiące myśli moje nie moje?cholera mam 25 lat ale muszę wierzyć podejmuję ważny krok w życiu będe odpowiedzialny choć mało się znamy rodzina jej i moja przeciw-ryzykuję muszę jej ufać!narodziny piękna chwila-chłopak jest mój.Docieramy się przez lata pracuję dobre stanwisko kierownicze nic nie brakuje żona 10 lat w domu wychowuje dziecko(ciężka praca choć niektórzy tego nie doceniają).Mieszkam z teściami teść ok(umiera po 2 latach) teściowa mnie nienawidzi,że nie wierzyłem od początku w ojcostwo, ze córka jej to nie d....ka.Nie odzywam się 5 lat z teściową,nigdy nie była u mojej rodziny na świętach choć była zapraszana tłumaczę ją że to starsza osoba urodziła żonę w w ieku 40 lat.W zyciu dobre chwile i złe po 8 latach nadchodzi kryzys ona i teściowa przeciw mnie -wyprowadzam się do mamy mija rok w bólach,męczarniach braku chęci do życia-depresja.Wracam do domu po komuni syna nadal ją kocham próbujemy jescze raz.Dzień dzisiejszy -dwa lata temu zmarła teściowa,żona została sama,kłótnie narastają,alę wierzę,że damy radę ,zanika seks tłumaczę ją że po stracie matki(psychika) staje się nerwowa próbuję wszystkiego kwiaty,upominki ale po co mówi tracę niepotrzebnie pieniądze.Rok temu podejmuje pracę zmienia się po pół roku nie przytula się ,odpycha trace powoli cierpliowość zaczynam być nie ufnym.Czułe słowa nic nie pomagają uciekam w alkohol wieczorami ,biję się z myślami co jest?.Brak czułości z mojej strony -nie!.Kocham i chcę być kochanym.Zaczynają sie awantury, nerwy ,dziecko i ja zaczynamy przeszkadać jej.Próbuję rozmawiać błagam by powiedziała co się dzieje mówi że nic zmęczona po pracy,że za długo siedziała w domu i dlatego.Zaczynają się smsy,które są zaraz kasowane i wyciszone -telefon cały czas przy niej.Jestem cierpliwy powoli czekam na okazję telefon kładzie zawsze pod poduszkę,gdyż śpimy już odzielnie od 8 miesięcy.Weekend majowy ma spotkanie niby z koleżankami z pracy-powrót 2 w nocy choć dzwoniłem wiele razy.Zasypia pod wpływem alkoholu nadchodzi ta chwila biorę go i sprawdzam na internecie.Boże dwa tygognie 400 sms pod jeden numer.Idę na stację kupuje piwa w nerwach nie wiem co mam robić czekam do rana -atakuję temat wielce zaskoczona okazuję się że poznała faceta 15 lat starszego taki dobry przypomina jej ojca,dobroduszny ,czuły -zakochała się to był strzał amora tłumaczy.Próbuję walczyć tłumaczę że to zaouroczenie przejdzie żadnych efektów.Prowokuje do tego stopnia,że odchodzę-nic całkowicie nic.W nerwach mówi mi że mnie nienawidzi,że nie kocha że seks tylko na odwal się.Płaczę,proszę nic!!!!.Wyprowadzam się do matki.Dzisiaj mam już wszystkie dokumenty do rozwodu zanoszę w poniedziałek bez orzekania o winie.Chcę jak najszybciej to zakończyć choć kocham ją nadal,ale kuje żelazo póki gorące.Cierpie bardzo przypominam sobie wszystkie chwile,dobre i złe,nie śpię nie jem nie funkcjonuje w pracy normalnie.Płaczę choć jestem facetem ale Zdrada to coś czego na dzień dzisiejszy nie porafię opisać Ból!!!Ból....
nie życzę nikomu Ja się nie poddałem tak myślę jeśli mam odwagę to zakończyć dla jej i swojego dobra.Nie jestem w stanie już zaufać.Zadaję sobie pytanie co złego zrobiłem- nie znam odpowiedzi .Mówią żę czas leczy rany
ale ja w sercu jestem jak drzewo wycięte do pnia
z którego już nigdy nic nie wyrośnie.
Przepraszam za długość,ale nie mam z kim się tym podzielić.
Wiem jedno czeka na mnie setka dni jak ten ból przejdzie muszę dać radę Dla Syna -to moja tratw rarunkowa.
pozdrawiam
Pavlus
witam, jesteśmy ra`em 15 lat, 13 po ślubie. Jesteśmy zadbani, atrakcyjni, wysportowani i aktywni. Zawodowo spełnieni (ja na wysokim stanowisku, a żona ze swoim biznesem). Od kilku miesięcy żona rozpoczęła treningi nowego sportu... no właśnie. Kiedyś powoiedziała mi, ze trener się do niej przystawiał, ja zareagowałem zazdrością i prosiłem aby urwała temat. Myślałem, że wszystko się skończyło i tylko trenuje. Później miałem ciężki okres w pracy, dużo pracowałem, wyjazdy... żona powiedziała, że jest w ciąży - ja się ucieszyłem, ale znów wróciłem do pracy... trochę zawiniłem - byłem zestresowany pracą i zamyślony, ona czuła się samotnie... no i cóż. od jakiegoś czasu unikała seksu "bo się źle czuję" - myślę - jest w ciąży - to normalne... na ale przypadkiem zajrzałem do bilingów i ujrzałem mnóstwo sms, i dłłługie rozmowy z jednym numerem... wbiłem numer do jej telefonu i zobaczyłem inicjały trenera. Szok. Lawirowała jeszcze tydzień, przymilała się itd. w końcu nie wytrzymałem bo znów zobaczyłem długa rozmowę na bilingu w necie. napisałem sms, że wiem i jadę do niej, ma mi wszystko powiedzieć bo nie zniosę dłużej kłamstw.
Powiedziała, że mieli romans około 2 miesięcy. on się totalnie zakochał, ona trochę... wybaczyłem i prónbuję się otrząsnąć, ale po prostu jest zajebiście ciężko jak sobie wyobrażam co robili (w samochodzie, lesie itp) ze mną taka spontaniczna nie była... kocham ją bardzo, mamy dzieci, kolejne w drodze... masakra. okres próbny teraz - zobaczymy.
Ktoś ma podobne doświadczenia - może ktoś mnie pocieszy? doradzi?
Od 5 miesięcy wiem że mnie zdradził i to nie raz wydało się wszystko w sylwestra, chciał odejść ale jednak został Staram się zmienić i on też ale dlaczego tak często mam doła? Dlaczego myślę że on tylko chce przeczekać i za jakiś czas znów wróci do szukania kogoś? Sprawdzam czasem jego komórkę i ostatnio widziałam że dzwonił do niej (zwolniła się zpracy i wyjechała do Włoch) Niewiem czy ona chce wrócić czy nie ale po co do niej dzwonił? Tak poprowadziłam rozmowę z nim żeby się nie zorientował iż przeglądałam mu komórę i zapytałam się czy się z nią kontaktował i skłamał że nie Bez mrugnięciem oka! Nie wiem co o tym myśleć... Czytam różne artykuły typu "Jak poprawić swójzwiązek gdy się źle dzieje..." i do cholery nie mam pojęcia jak to zrobić bo to co radzą to my to robimy i robiliśmy. Dużo rozmawialiśmy,wyjeżdżaliśmy razem bez dzieci,mamy osobne zainteresowania seksu jak na 18-letni staż jest dużoPytam koleżanki jak jest u nich to wiem że u nas jest tego dużo i jest on urozmaicony i to nawet bardzo Nie mam pojęcia co jeszcze zrobić. Pytałam męża jak mam się teraz zachowywać żeby było ok odpowiedział że normalnie Bardzo dużo mi to mówi... :( Może chcę jakiejś rewolucji a moze powinna wystarczyć mi normalność Nie wiem co mam zmienić w naszym życiu przecież zawsze byliśmy inni niż inne małżeństwa Dużo wyjazdów bardzo dużo imprez, razem na zakupy i to bez przymuszania go do tego wypady, na basen do solarium... Czyżby było nam za dobrze i to dlatego było to wszystko To jak teraz żyć Jest dobrze a potem nagle dopadną mnie wątpliwości czy on faktycznie chce być ze mną i wtedy go sprawdzam i czuje się poskudnie i to pogłębia jeszcze bardziej mój podły nastrój Czemu to życie i moje uczucia muszą być tak zagmatwane
Siema jestem, nowy i chciałem nawinąć o tych trudnych tematach. Byłem z typiarą 7 lat i średnio co roku mnie zdradzała z jakimś tam amantem. Najczęściej po reperkusjach wybaczałem i było pięknie. Ostatni raz musiałem jechać w delegację no i wiadomo..Powiedziałem koniec i to finalny i ona cały czas mi tam gada że niby kocha i takie tam...Ale kiedy mówię jej, dobrze, ale najpierw musi zerwać z tamtym. Pytam czy zerwie..cisza..Nie odpowie na to pytanie..Ja nie chce powrotu, i generalnie nie jest to jakaś moja pierwsza panienka i daję sobię doskonale radę. Mam tylko ogromną chęć jej zrobić jakieś kuku. NIe fizyczne bo kobiet nie bije, w necie np. jakieś anty strony, coś w stylu "uważajcie na nią" itp itd..
Po paru piwach najczęściej przechodzi ale ile można?? Miał ktoś coś takiego?? Najgorsze jest to, że to jedyny sposób aby przestała się odzywać. Muszę raz na jakiś czas jej powiedzieć, "bo odpalę stronkę" i w tedy spokój mam. Atakuje mnie tylko wtedy gdy jej nowy amant też tam wyjeżdża (marynaż jakiś, może starszy no najdalej mat). Ma wogle usilną obsesję wyjścia za mąż. Nie ważne kto i jak, ważne aby był. I najlepsze. Bez problemów chce zdradzić swego marynaża ze mną. hahahaha..Ja nie pozwole, swój honor mam. Widocznie lekko działało to w drugą stronę. pozdro
Mój związek rozpadł się niewiele ponad tydzień temu. Od początku coś było nie tak, ale starałam się budować ten związek i wydawało mi się, że on też się stara. Mój facet zawalił już na wstępie, spotykaliśmy sie, ale nie byliśmy jeszcze oficjalnie razem. Podejrzewałam, że przespał sie wtedy z dziewczyną, którą poznał w pociągu. Dopiero teraz wyszło, że tak, ale ok... nie byliśmy oficjalnie razem. Potem doszło do rozmowy o tym co czujemy, on cały na skrzydłach, szczęśliwy. Zaczęliśmy być razem. Ale wtedy jednocześnie jakaś dziewczyna ciągle do niego pisała na jednym z portali społecznościowych. Wydawało mi się to podejrzane. Nie spotkał się z nią live, ale pisali do siebie różne rzeczy. Ok, potem pojechałam z nim nad morze (jego rodzice mają tam dom, który wynajmują turystom). Tam powiedział znajomym, ze się z nimi spotka, jak wyjadę. Bardzo to przeżyłam. Poza tym ze mną nigdy nie chciał pójść do klubu, potańczyć bo "ja nie chodzę do klubów, nie tańczę". Po czym jak musiałam już wracać z urlopu, on został i przypadkiem był tam mój dobry kolega, który go widział z całą bandą lasek, jak latał po klubach, bawił się do 3 nad ranem!!! Teraz już wiem, ze z jedną (?) się wtedy całował ;/ Mam podejrzenia, że przed naszym poznaniem się uprawiał z nią seks, bo znał ją wcześniej ;/ Potem były rożne sytuacje też nie do końca jasne. Zaprzeczał, ze NIGDY nie miał sytuacji na granicy. Okazało się, że granice te złamał wielokrotnie. W dodatku okazało się, ze w przeszłości sypiał z przypadkowymi laskami. Wystarczyło, ze założył się z kumplem, że tę czy tamtą wyrwie w klubie (do których nie chadzał). Po prostu mówiąc wprost ruchał nieznane, bez zabezpieczenia ;/
Generalnie wciąż kłamstwa były między nami, nigdy nie był szczery. Teraz wyszło wszystko- przez cały czas regularnie korzystał z czatów erotycznych, wmawiał mi, że pracuje i jest zajęty ;/ Korzystał też z anonsów erotycznych! Jest uzależniony od pornografii. A teraz okazało się jeszcze, że jak rok temu wyjechałam na obóz (jako opiekun z dziećmi) to zdradził mnie! Jakaś laska się przysiadła, on z nią poszedł na piwo, potem kilka dni pisał na gg, czyli miał czas się wycofać! ale nie zrobił tego, z wyrachowaniem i świadomie doprowadził do zdrady! Uprawiał z nią seks. Zna tylko jej imię, nie wie nawet skąd jest. Ja po tym jak wróciłam, po seksie dostałam jakiegoś zapalenia. Teraz już wiem dlaczego! To straszne. Dziś mieliśmy razem zamieszkać :( Mieszkanie, które wynajmuję jest wystawione na sprzedaż, on ma swoje po babci. Ja zostałam z niczym.... Właśnie dostałam smsa, że jest nowy klient na mieszkanie. Wszystko mi się posypało....
Byliśmy ze sobą rok. Może to nie wiele, ale to nie zmienia faktu, że tak strasznie go kochałam. Spędzaliśmy ze sobą każdą wolną chwilę, każdy weekend (on w szkole w innym mieście, ja w innym).
Byliśmy praktycznie nierozłączni, ciągłe pisanie SMS-ów, długie rozmowy przez telefon, praktycznie oboje zapomnieliśmy o otaczającym nas świecie, rodzinie, przyjaciołach. Wszystko ładnie pięknie, czułe słówka, różne urozmaicenia, dowody miłości, prezenty. Uważałam, że nie jestem jeszcze gotowa na seks, że jeśli kocha to poczeka, sam tak zresztą mówił.
Pewnego weekendu poszedł na imprezę - domówkę, urodziny kumpla. Nie poszłam z nim, bo to była typowa męska popijawa. Z imprezy u kumpla trafił na imprezę w klubie. I to od niej się zaczęło dziać coś dziwnego. Twierdził, że nic z niej nie pamiętał z racji tej, że nieźle się zalał. Moja przyjaciółka, która była na tej imprezie widziała, jak rozmawiał z jakąś panną, jedna siedziała nawet u niego na kolanach. Nie przejęłam się tym zbytnio, bo przecież był pijany... Poza tym na drugi dzień przyjechał do mnie i wszystko było w porządku (było to w niedziele). W poniedziałek pojechał do szkoły i właśnie wtedy się zaczęło. Nie odzywał się prawie wcale, gdy mu to wyrzucałam twierdził, że wymyślam. Chodził spać wcześnie (tak przynajmniej mówił, co do niego nie podobne), tłumaczył się zmęczeniem. Myślałam, ok, może ma jakieś złe dni. Przypomina mi się jeszcze, że mniej więcej w środe stwierdził, że nie zobaczymy się w weekend bo w piątek ma zawieźć kolegę do jego panny (nigdy jakoś tego wcześniej nie robił), w sobotę pomaga rodzicom, a w niedzielę jedzie do miasta, w którym chodzi do szkoły (jakoś zawsze jeździł wieczorem i miał dla mnie czas). W piątek przestał się całkowicie odzywać, dzwoniłam cały wieczór, praktycznie do północy. W sobotę pojechałam na wycieczkę z przyjaciółmi, ludźmi z klasy. Napisał gdzieś koło 10, że wczoraj zgubił telefon w samochodzie, dopiero dziś go znalazł. Oczywiście było zaraz przepraszam, że się nie odzywał, zapewnienia jak on mnie bardzo kocha. Uwierzyłam, chodź już to wydało mi się podejrzane. Później cały dzień mało co się odzywał. Wieczorem, gdy wróciłam zapytałam go czy idziemy razem na imprezę, stwierdził, że jest bardzo zmęczony i mu się nie chce. Oznajmił, że idzie wcześnie spać. Powiedział, że mogę iść sama (nigdy wcześniej mi nie pozwalał). Nie poszłam.
Następnego dnia rano dzwoniłam do niego, odebrał, usłyszałam w tle śmiech jakiejś dziewczyny, on szybko powiedział, że nie ma teraz jak gadać nie dając mi nawet dojść do słowa i się rozłączył. Myślałam, że siedzi w barze z koleżankami i kolegami. Po jakichś 2 godzinach zapytałam czy dziś do mnie przyjedzie, powiedział, że dziś nie da rady. Wkurzyłam się strasznie, już nawet nie pytałam czemu. Poszłam do przyjaciółek, postanowiłam spędzić dzień z nimi. Nie odzywał się oczywiście cały dzień.
Wieczorem, gdy wróciłam do domu napisał do mnie kolega. Pisał, że dostał informacje od znajomego, że jego dziewczyna zdradza go właśnie z moim M. Sprawdził jej telefon gdy nie widziała, rzeczywiście, nie było skrzynki odbiorczej ani nadawczej, ale były raporty a w nich urywki smsów typu "Kiedy się znowu zobaczymy?", "Bardzo za tobą tęsknie misiu" itp. Wszystkie wysłane do mojego ówczesnego chłopaka. Zadzwoniłam więc do niego oczekując wyjaśnień. Powiedział, że to wszystko nie prawda, był bardzo zdziwiony, oczywiście nie miał czasu rozmawiać, bo mówił, że jedzie samochodem, jak zapytałam gdzie, nie odpowiedział, rozłączył się.
Tego samego dnia kolega rzekomo zdradzany przez swoją dziewczynę z moim chłopakiem napisał mi, że ona z nim zerwała. To wydało się już bardzo podejrzane.
Następnego dnia nie odzywał się wcale, wieczorem zadzwoniłam do niego, oczekiwałam, że się będzie tłumaczył, ale on dalej twierdził, że jej nawet nie zna. Powiedział, że nie ma czasu, żebym zadzwoniła jutro. Nazajutrz pojechałam do siostry, do miasta w którym uczy się M. Miałam tam chwile wolnego czasu, więc zadzwoniłam z pytaniem czy się spotkamy i porozmawiamy. Powiedział, że zostawił samochód w domu i nie ma jak przyjechać na drugi koniec miasta. Ja zaproponowałam, że ja przyjadę do niego. Nie chciał, natychmiast znalazł wymówkę, że za chwile jedzie z kolegami nad wodę. Tego już było za wiele.
Wróciłam do domu, postanowiłam zadzwonić do tej laski. Ona stwierdziła, że on jest tylko jej DOBRYM ZNAJOMYM, że nic ich nie łączy. On też nie chciał się przyznać, powiedział mi żebym dała mu spokój, że go męczę i ponownie, żebym zadzwoniła jutro, bo dziś nie ma czasu. Miałam tego już serdecznie dość. Napisałam mu, że to był ostatni mój telefon, że teraz jego kolej, jeśli mu zależy, bo ja nie dam za wygraną, bo jest dla mnie najważniejszy na świecie. 0 reakcji. Cisza.
Już wtedy chciałam zerwać, ale myślałam, że jeszcze to się jakoś wyjaśni. Wieczorem weszłam na jego gg. Okazało się że akurat pisze z nią. Przychodziły mi zarówno wiadomości od niej do niego jak i odwrotnie. Nie będe tu przytaczać ich treści, ale powiem, że były wystarczająco dla mnie bolesne i przykre, żeby podjąć natychmiastową decyzje. Złapałam za telefon, zadzwoniłam. Powiedziałam mu, że to koniec. Powiedział, że nie wiedział jak mi to powiedzieć, że mu głupio. Nie wiele się odzywał, bo tylko ja mówiłam, a raczej szlochałam do słuchawki. Na koniec powiedział "Sory." Nie przepraszam, nie przykro mi... "Sory".
Poczułam, że dłużej tego nie wytrzymam. Rozłączyłam się. Zyskałam świadomość, że moje życie legło w gruzach, przepłakałam cały dzień, noc, następny dzień... Dziś jest trochę lepiej, ale dalej nie umiem sobie z tym poradzić. Nie wiem czy ktokolwiek mnie zrozumie, czy kogokolwiek obejdzie mój żal, który z siebie tutaj wylałam... Nie wiem... Ważne jest, że wyrzucając to wszystko z siebie zrobiło mi się na chwile lepiej.
Nie wiem, jak sobie dalej bez niego poradzę. Tak bardzo go kocham, a zarazem nienawidzę, tak bardzo mi go brakuje, wszystkiego co z nim związane... Przypuszczam, że zdradził mnie tylko z powodu seksu... Widać na czym mu tak naprawdę zależało. Boże, dlaczego on mi to zrobił? Przecież przez ten rok wszystko było w porządku, wydawało mi się, że on świata poza mną nie widzi... A tu nagle taki numer. Nie umiem sobie poradzić z tą sytuacją, nie umiem poradzić sobie bez niego... Chciałabym, żeby wrócił, żeby przeprosił. Chociaż nie wiem czy potrafiłabym mu wybaczyć...
Banał ! Nie wpuszcza do mieszkania i płacze !! Mówi że jestem najważniejszy w jej życiu , że tamten to nie ma znaczenia. Już tydzień nie śpię - nie chce mi się żyć.
Witam chciałbym podzielić się zwami moją historia i poznać wasze opinie na ten temat które mam nadzieję trochę pomogą. Poznałem ją jak miała 17 lat ja 20 była młoda, i nie myślała wtedy o związkach, jednak zakochałem się w niej bez
pamięci nigdy nie czułem czegoś takiego do dziewczyny. Po prostu klapki na oczach. Wiedziałem już wtedy ze, jeśli miałbym z nią być w tym momencie to na pewno by się to skończyło katastrofą. Wiec postanowiłem poczekać. przez rok spędzałem z nią czas dusząc w sobie to ogromnie sile uczucie o którym oczywiście wiedziała doskonale. Zbliżyliśmy się do siebie bardzo, z początku jako naprawdę przyjaciele, co oczywiście zmieniło się w związek. Pierwsza miłość po obu stronach (przynajmniej tak mi się wydawało). Niestety nie było tak kolorowo jak sobie wymarzyłem. Znosiłem wiele jej hmm przygód kiedy jeszcze miedzy nami nie było tej śmiesznej chemii która jest ponoć taka ważna. Jednak będąc już z nią kiedy to wyznawała mi wielką miłość jej zachowanie jeśli chodzi o facetów nie zmieniło się zbytnio, widziałem po niej że, przesadnie cieszy się z tego że, ktoś zwraca na nią uwagę czy to na ulicy czy w klubie, mimo tego że wierzyłem w to że mnie kocha jakoś nie czułem tego że ja mam na nią taki wpływ, taką adrenalinę. Ale uważałem że jestem po prostu przesadnie zazdrosny, przez wpływ wydarzeń jakie znosiłem będąc przy niej, w tym trudnym okresie jej życia. Wiec postanowiłem to w sobie zdusić, oczywiście ona przekonywała mnie, wręcz awanturowała się oto że przesadzam i nie mam się o co martwić i takie tam. No i po jakiś 2 latach związku zaczęło się. Dowiadywałem się od swoich znajomych, ze widzieli ja tu czy tam z jakimś facetem, chciałem wyjaśnień co kończyło się awanturą, że jestem chory z zazdrości i takie tam, tak mógłbym wymienić kilka takich sytuacji w ciągu 4 lat, zawsze tak samo dowiadywałem się o czymś, awantura, ja che odejść, ona płacze przeprasza i wracamy do siebie (oczywiście nigdy jej nie przyłapałem na gorącym uczynku). W końcu powiedziałem dość posłuchałem rady rodziny i znajomych. Zostawiłem ja. Ponieważ miałem podejrzenia ze miedzy nią a moim najleprzym przyjacielem coś było, nie będę się rozpisywał w tym temacie bo wiele by opowiadać Niestety mieszka dosłownie po 2 stronie ulicy wiec często się widywaliśmy na ulicy, pozornie byłem z siebie dumny bo mocno to przeżywałem, jednak nie dawałem po sobie tego poznać w jej oczach. W tym czasie kilka razy trafiliśmy do łóżka, jednak szybko to uciełem bo to było dla mnie za trudne. Postanowiłem wyjechać do stolicy, żeby zacząć od nowa. Jednak uciełem w ten sposób kontakt z rodziną. I przez 1,5 roku męczyłem się z myślami, czy dobrze postąpiłem odchodząc od niej, i słuchając rozsądku anie serca. Postanowiłem odezwać się do niej, tak też zrobiłem. Efekt był taki że momentalnie odnowiłem z nią kontakt, z wielką nadzieją ze się zmieniła i może tym razem się uda. Przyjechała do mnie, jednak szybko z orientowałem się że, niewiele się zmieniło i coś przede mną ukrywa, 2 tel, sekretne smsy, i tak dalej. Wróciła do naszego miasta, i nie spieszyło się jej żeby wrócić do mnie i zacząć od nowa. Oczywiście znajomi z naszego miasta pisali do mnie że, widują ją z owym moim najleprzym przyjacielem. Postanowiłem działać bez zastanowienia,bez wysłuchiwania tłumaczeń, bez płaczów. Kazałem jej przyjechać po swoje rzeczy, tak też zrobiła. Ja oczywiście rozbity po raz 2, postanowiłem wrócić do rodziny, bo nie dawałem sobie z tym rady, co oczywiście wiązało się z jej sąsiectwem. Kiedy już wróciłem, dowiedziałem się że od roku jest z moim przyjacielem, a niedawno zaszła z nim w ciąże. Wiec niby postąpiłem właściwie, kopiąc ja w tyłek po raz 2, bo okłamywała i jego i mnie, i moim zdaniem kiedy on się dowiedział że była u mnie, to złapała go na dziecko, bo oczywiście chciał ja zostawić ale to tylko moja teoria. I tak sobie mieszkają na przeciwko ona spodziewa się dziecka, aja boje się ze spędzę następne 3 lata na zastanawianiu się, co robią, jak gdzie, czy się im układa czy się kochają. Od pierwszego rozstania mineło już prawie 6 lat aja nadal nie mogę się z tym pogodzić. Po prostu stoję w miejscu, nie mam ochoty wychodzić, nie mam ochoty jeść, samo wstawanie do pracy jest karą, wracam i śpię ile mogę byle o tym nie myśleć. Dlatego postanowiłem opisać to co czuje może w jakiś sposób mi pomoże sam fakt ze wklepie myśli w komputer dlatego zdecydowałem się napisać, być może ktoś przezywał to w podobny sposób, i powie mi czy to się kiedyś skończy, i co z tym dalej zrobić, Pozdrawiam serdecznie ,mam nadzieję że, nie rozpisałem się za bardzo.