Zdrada - portal zdradzonych - News: Dlaczego on mi to zrobił?

Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj siÄ™

Nie możesz się zalogować?
PoproÅ› o nowe hasÅ‚o

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

NowySzustek
29.03.2024 06:12:22
po dwóch latach

Zraniona378
21.03.2024 14:39:26
Myślę że łzy się nie kończą.

Szkodagadac
20.03.2024 09:56:50
Po ilu dniach się kończą łzy ?

Szkodagadac
19.03.2024 05:24:48
Ona śpi obok, ja nie mogę przestać płakać

Zraniona378
08.03.2024 16:58:28
Dlatego że takie bez uczuć jakby cioci składał życzenia imieninowe. Takie byle co

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proÅ› o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to CiÄ™ zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.RozmawiajÄ…c nie koncentruj siÄ™ na sobie.
33.Nie poddawaj siÄ™.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

Dlaczego on mi to zrobił?Drukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaByliśmy ze sobą rok. Może to nie wiele, ale to nie zmienia faktu, że tak strasznie go kochałam. Spędzaliśmy ze sobą każdą wolną chwilę, każdy weekend (on w szkole w innym mieście, ja w innym). Byliśmy praktycznie nierozłączni, ciągłe pisanie SMS-ów, długie rozmowy przez telefon, praktycznie oboje zapomnieliśmy o otaczającym nas świecie, rodzinie, przyjaciołach. Wszystko ładnie pięknie, czułe słówka, różne urozmaicenia, dowody miłości, prezenty. Uważałam, że nie jestem jeszcze gotowa na seks, że jeśli kocha to poczeka, sam tak zresztą mówił. Pewnego weekendu poszedł na imprezę - domówkę, urodziny kumpla. Nie poszłam z nim, bo to była typowa męska popijawa. Z imprezy u kumpla trafił na imprezę w klubie. I to od niej się zaczęło dziać coś dziwnego. Twierdził, że nic z niej nie pamiętał z racji tej, że nieźle się zalał. Moja przyjaciółka, która była na tej imprezie widziała, jak rozmawiał z jakąś panną, jedna siedziała nawet u niego na kolanach. Nie przejęłam się tym zbytnio, bo przecież był pijany... Poza tym na drugi dzień przyjechał do mnie i wszystko było w porządku (było to w niedziele). W poniedziałek pojechał do szkoły i właśnie wtedy się zaczęło. Nie odzywał się prawie wcale, gdy mu to wyrzucałam twierdził, że wymyślam. Chodził spać wcześnie (tak przynajmniej mówił, co do niego nie podobne), tłumaczył się zmęczeniem. Myślałam, ok, może ma jakieś złe dni. Przypomina mi się jeszcze, że mniej więcej w środe stwierdził, że nie zobaczymy się w weekend bo w piątek ma zawieźć kolegę do jego panny (nigdy jakoś tego wcześniej nie robił), w sobotę pomaga rodzicom, a w niedzielę jedzie do miasta, w którym chodzi do szkoły (jakoś zawsze jeździł wieczorem i miał dla mnie czas). W piątek przestał się całkowicie odzywać, dzwoniłam cały wieczór, praktycznie do północy. W sobotę pojechałam na wycieczkę z przyjaciółmi, ludźmi z klasy. Napisał gdzieś koło 10, że wczoraj zgubił telefon w samochodzie, dopiero dziś go znalazł. Oczywiście było zaraz przepraszam, że się nie odzywał, zapewnienia jak on mnie bardzo kocha. Uwierzyłam, chodź już to wydało mi się podejrzane. Później cały dzień mało co się odzywał. Wieczorem, gdy wróciłam zapytałam go czy idziemy razem na imprezę, stwierdził, że jest bardzo zmęczony i mu się nie chce. Oznajmił, że idzie wcześnie spać. Powiedział, że mogę iść sama (nigdy wcześniej mi nie pozwalał). Nie poszłam. Następnego dnia rano dzwoniłam do niego, odebrał, usłyszałam w tle śmiech jakiejś dziewczyny, on szybko powiedział, że nie ma teraz jak gadać nie dając mi nawet dojść do słowa i się rozłączył. Myślałam, że siedzi w barze z koleżankami i kolegami. Po jakichś 2 godzinach zapytałam czy dziś do mnie przyjedzie, powiedział, że dziś nie da rady. Wkurzyłam się strasznie, już nawet nie pytałam czemu. Poszłam do przyjaciółek, postanowiłam spędzić dzień z nimi. Nie odzywał się oczywiście cały dzień. Wieczorem, gdy wróciłam do domu napisał do mnie kolega. Pisał, że dostał informacje od znajomego, że jego dziewczyna zdradza go właśnie z moim M. Sprawdził jej telefon gdy nie widziała, rzeczywiście, nie było skrzynki odbiorczej ani nadawczej, ale były raporty a w nich urywki smsów typu "Kiedy się znowu zobaczymy?", "Bardzo za tobą tęsknie misiu" itp. Wszystkie wysłane do mojego ówczesnego chłopaka. Zadzwoniłam więc do niego oczekując wyjaśnień. Powiedział, że to wszystko nie prawda, był bardzo zdziwiony, oczywiście nie miał czasu rozmawiać, bo mówił, że jedzie samochodem, jak zapytałam gdzie, nie odpowiedział, rozłączył się. Tego samego dnia kolega rzekomo zdradzany przez swoją dziewczynę z moim chłopakiem napisał mi, że ona z nim zerwała. To wydało się już bardzo podejrzane. Następnego dnia nie odzywał się wcale, wieczorem zadzwoniłam do niego, oczekiwałam, że się będzie tłumaczył, ale on dalej twierdził, że jej nawet nie zna. Powiedział, że nie ma czasu, żebym zadzwoniła jutro. Nazajutrz pojechałam do siostry, do miasta w którym uczy się M. Miałam tam chwile wolnego czasu, więc zadzwoniłam z pytaniem czy się spotkamy i porozmawiamy. Powiedział, że zostawił samochód w domu i nie ma jak przyjechać na drugi koniec miasta. Ja zaproponowałam, że ja przyjadę do niego. Nie chciał, natychmiast znalazł wymówkę, że za chwile jedzie z kolegami nad wodę. Tego już było za wiele. Wróciłam do domu, postanowiłam zadzwonić do tej laski. Ona stwierdziła, że on jest tylko jej DOBRYM ZNAJOMYM, że nic ich nie łączy. On też nie chciał się przyznać, powiedział mi żebym dała mu spokój, że go męczę i ponownie, żebym zadzwoniła jutro, bo dziś nie ma czasu. Miałam tego już serdecznie dość. Napisałam mu, że to był ostatni mój telefon, że teraz jego kolej, jeśli mu zależy, bo ja nie dam za wygraną, bo jest dla mnie najważniejszy na świecie. 0 reakcji. Cisza. Już wtedy chciałam zerwać, ale myślałam, że jeszcze to się jakoś wyjaśni. Wieczorem weszłam na jego gg. Okazało się że akurat pisze z nią. Przychodziły mi zarówno wiadomości od niej do niego jak i odwrotnie. Nie będe tu przytaczać ich treści, ale powiem, że były wystarczająco dla mnie bolesne i przykre, żeby podjąć natychmiastową decyzje. Złapałam za telefon, zadzwoniłam. Powiedziałam mu, że to koniec. Powiedział, że nie wiedział jak mi to powiedzieć, że mu głupio. Nie wiele się odzywał, bo tylko ja mówiłam, a raczej szlochałam do słuchawki. Na koniec powiedział "Sory." Nie przepraszam, nie przykro mi... "Sory". Poczułam, że dłużej tego nie wytrzymam. Rozłączyłam się. Zyskałam świadomość, że moje życie legło w gruzach, przepłakałam cały dzień, noc, następny dzień... Dziś jest trochę lepiej, ale dalej nie umiem sobie z tym poradzić. Nie wiem czy ktokolwiek mnie zrozumie, czy kogokolwiek obejdzie mój żal, który z siebie tutaj wylałam... Nie wiem... Ważne jest, że wyrzucając to wszystko z siebie zrobiło mi się na chwile lepiej. Nie wiem, jak sobie dalej bez niego poradzę. Tak bardzo go kocham, a zarazem nienawidzę, tak bardzo mi go brakuje, wszystkiego co z nim związane... Przypuszczam, że zdradził mnie tylko z powodu seksu... Widać na czym mu tak naprawdę zależało. Boże, dlaczego on mi to zrobił? Przecież przez ten rok wszystko było w porządku, wydawało mi się, że on świata poza mną nie widzi... A tu nagle taki numer. Nie umiem sobie poradzić z tą sytuacją, nie umiem poradzić sobie bez niego... Chciałabym, żeby wrócił, żeby przeprosił. Chociaż nie wiem czy potrafiłabym mu wybaczyć...
4588
<
#1 | weronikaa dnia 16.06.2013 00:05
Prosił o wybaczenie już za 2 miesiące. Wybaczyłam, wróciłam, od tego momentu, kiedy to pisałam, minęło już ponad dwa lata, we wrześniu jest nasza trzecia rocznica. Raz jest dobrze, raz źle. Planujemy wspólną przyszłość, nasz związek nieco zmienił swój charakter, traktujemy go poważniej niż kiedyś. Czasami warto wybaczyć, uwierzcie. Wiem teraz, że on mnie kocha i ja jego też naprawdę kocham, umiemy pokonać razem wszystkie trudności, zawsze się godzimy nawet po najgorszej kłótni. Nigdy więcej nie zrobił mi takiej krzywdy jak wtedy. Więc czasami warto się zastanowić, czy nie dać drugiej szansy... (chociaż czasami gdy mnie zdenerwuje, myślę sobie, że mogłam mu nie wybaczać i mieć teraz spokój, ale to szybko przechodzi gdy emocje opadną Z przymrużeniem oka)
7194
<
#2 | Suchy64 dnia 16.06.2013 10:44
Dzięki Uśmiech

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?