Nawigacja

Życzę powodzenia na nowej drodze życia. Chociaż z reguły takim ludziom nie wierzę. Swoją drogą przecież kochanka też zdradzalaś i żyłaś wiele lat w kłamstwie. Rozumiem że każdy szczęście po swojemu i

Tomek040184

20.09.2024 01:07:22

Dobra to ja dorzucę swoją cegiełkę do tematu. Waszego związku już nie ma. Szykuj papiery rozwodowe, pogadaj z adwokatem co i jak, zadbaj o siebie, hobby, rower, to co lubisz, cokolwiek, grzyby, spacer

Archiwum shoutboksa

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proś o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.Rozmawiając nie koncentruj się na sobie.
33.Nie poddawaj się.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Zobacz temat

Zdrada - portal zdradzonych» ALFABET ZDRADY» M - miłość

Miłość - czym jest ?

Started by Deleted_User on 13.11.2011 22:51:45

There are 126 posts in this thread and it was viewed 84734 times

Strona 6 z 7: 1...3 4 567

Who posted:

Deleted_User 45
morfeusz 9
niezapominajka 8
cierpiecalyczas 5
nutoj 5
Gordian 5
anka1845 4
Isia 4
sonata 4
rekonstrukcja 4
binka 3
sylwia1973 3
henryjeweller 3
kobieta123 3
zimnyx 2
Zori 2
Annazalamana 2
Jedrek 1
malutka797 1
oleczka 1
Teofil 1
bza 1
Linijka 1
morelka25 1
musiek 1
Potato 1
pskow 1
bozena 1
Nicola22 1
Pawcom 1
p69 1
AcidRain 1

Deleted_User	#101 Dodany dnia 18.03.2012 17:08:08
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Cytat Jeżeli masz ochotę na ocenianie mojego życia Nie mam ochoty, jednak czytając co piszesz na publicznym forum, które ma za zadanie pomagać, czuję się niejako zobligowana. Poza tym pisząc na forum publicznym musisz liczyć się z tym, że Twoje wypowiedzi będą przedmiotem rozmyślania i oceny, a także będą komentowane - takie prawo lasu. Oczekiwanie innego zachowania byłoby raczej nieprzemyślane. Cytat Swoja dyskusję już zakończyłam. Rozumiem. Przyjęłam do wiadomości. This user has been deleted!
	Web

morfeusz	#102 Dodany dnia 19.03.2012 17:29:50
Doświadczony użytkownik Postów: 285 Data rejestracji: 14.01.2009 15:55	Cytat Wybaczenie w moim pojęciu to stan, w którym mogę na nowo tworzyć dobre relacje z osobą, której wybaczyłam, tzn. co było złe idzie w niepamięć i zaczynamy od zera. Odniosę się do przebaczania od mojej strony, tzn. kiedy moja ex nie mieszka ze mną, a każdy poszedł w swoją drogę. Więc w moim przypadku jest to o wiele łatwiejsze niż dalsze wspólne życie razem. Pójście "w niepamięć" jednak nie jest możliwe jak sama wiesz. Zaczynanie nie od zera można, ale już z kimś innym. Więc uważam, że wybaczanie po zdradzie można porównać do relacji w związku jaka była wcześniej, do obecnej, która później się zmieniła, my dostosowujemy się do zaistniałej sytuacji, wprowadzamy coś od siebie, zmieniamy, ewoluujemy. Powstaje nowa, zmieniona konstrukcja starej. Cytat Aby ten drugi etap mógł zaistnieć potrzebna jest osoba uprzednio krzywdząca, która żałowałaby i chciałaby szczerze na ten/swój temat rozmawiać. Co do pierwszego etapu to ogólnie będę zgodny, z drugim bym polemizował. Nie wydaje mi się jednak, że do przebaczania jest potrzebna druga osoba. To w nas powinna zaistnieć wewnętrzna zmiana. Od swojej ex nie dostałem żadnej znaczącej odpowiedzi. W sumie nie miąłem z nią kontaktu. To ode mnie zależało na zrozumieniu jej motywów działania, czym się kierowała, szukaniu podstaw jej zachowania itp. Zrozumiałem to, pogodziłem się, że nikogo nie można zatrzymać siłą i każdy ma prawo jednak szukać swego szczęścia. Nie wszyscy muszą być altruistami. Ale czy to źle że wybrała coś "lepszego" w jej mniemaniu? Pobudki kto czym się kieruje są nieistotne, bo każdy jest inny. Co dla nas wydaje się absurdalne, dla kogoś innego jest normalnym posunięciem. Liczy się efekt działań i dokonany wybór. To jest moja akceptacja tego stanu rzeczy, tolerancja. Dlatego nie czuje żalu, nie mam jej za złe, nie potrzebuje rozmowy aby wypełnić pustkę, JESTEM PONAD NIĄ. Rozumiem bez słów. Życzę jej wszystkiego najlepszego bez zbytnego zagłębiania się w jej obecne życie. Wiec spotykając się mogę z nią nawet pójść na kawę i rozmawiać jak starzy znajomi. A co da rozmowa o przeszłości? NIC. Dlatego, że ona ma swoje życia, ja swoje i niczego to nie zmieni. Popełnialiśmy błędy, kto chciał wysunął wnioski, a życie toczy się dalej. Oczywiście jestem także skory do gadania o przeszłości. Ale nie w formie żalu, nienawiści, tylko z punktu widzenia ciekawostki, wspominków. Do oczyszczenia nie potrzebuje nikogo innego jak tylko siebie. Nie chcę być uzależniony od innej osoby aby przebaczyć, czy zaznać spokoju wewnętrznego. Także nie potrzebuję aby ktoś żałował, że postąpił tak a nie inaczej wobec mnie, skrzywdził. Nie jest to wyznacznikiem mojej równowagi. Jak już wspomniałem, to w nas zachodzi przemiana, to dla siebie samych powinniśmy przebaczyć, aby powrócił stan przed zdradą. Nie powinno to być uzależnione od czynników zewnętrznych. Cytat Ponieważ w moim ex związku i po nim usłyszałam tylko stwierdzenia typu: "przepraszam, nie jestem ciebie wart", "jesteś wspaniała, a ja głupi", "zawsze będę cie kochał", "taki już jestem", "jesteś dla mnie za dobra" itp. bzdury i frazesy, wybaczenie i tworzenie nowych relacji nie jest możliwe. Marto, a czego Ty oczekujesz od swego ex faceta? Czy on jest Tobą, że tak wszystko łopatologicznie potrafisz wytłumaczyć, a on jest taki malutki i wierzga się w swoim g**? Oczekujesz tego samego? Ja postawiłem się wyżej od ex - zrozumiałem. Ale nie oczekuje, że zajmę się naszą wspólną przeszłością (bo i po czemu to miałoby służyć), że wreszcie powie przepraszam (bo tego nigdy nie usłyszałem), że wytłumaczy mi swoje postępowanie, zrozumie co zrobiła. Nie wymagam, bo ona to ona, ja to ja. Cytat Podsumowując, gdybym zrozumiała motywy mojego zdradzacza (bo by mi to umożliwił, a nie dlatego, że obserwując z boku mogę się ich domyślać) Nie wiem, może dlatego że jesteś kobietą i dlatego musisz prosto w twarz dostać taką odpowiedź jaką wymagasz dla przebaczenia. Konstrukcja mężczyzny uważa, że liczą się czyny i to powinna zrozumieć partnerka jako wyznacznik uczuć. Kobieta jednak potrzebuje dodatkowo słów (np. kocham cię), aby uwiarygodnić postawę partnera. Cytat Na dzień dzisiejszy nie odpowiadam mu cześć na ulicy, nie podam mu ręki, jeśli poprosi o pomoc to mu nie pomogę. Więc nie pogodziłaś się z przeszłością. Twój stan wewnętrzny jest stabilny, ale do całkowitej równowagi sprzed zdrady trochę brakuje. W tym wypadku czas nie leczy ran. A taką postawą człowiek staje się więźniem we własnym ciele. Cytat Nie umożliwił mi przebaczenia, więc nie mogę mu go udzielić. Czy Twoje wybaczenie ma jakieś znaczenie dla Twojego ex faceta, czy jednak głównie dla Ciebie? Bo wydaje mi się, że maja "pani" idzie do przodu, stara się o tym nie myśleć i to co tam kłębi mi się w głowie ma głęboko gdzieś. Mówię o relacji ja tu - wielka krecha - ona tam z kimś innym. Cytat Tak jeszcze na koniec, dobrze wg mnie (choć wierząca nie jestem) obrazuje warunki wybaczenia pięć warunków sakramentu pokuty. O ile dobrze pamiętam: 1. Rachunek sumienia 2. Żal za grzechy 3. Postanowienie poprawy 4. Szczera spowiedź 5.Zadośćuczynienie. Skąd wiesz, że w mniemaniu Twojego pana wszystkie punkty nie zostały przez niego wypełnione? Jak to mogłoby się objawiać, to tylko on wie. Ty po prostu oczekujesz od niego schematów wg. własnych upodobań, wyobrażeń. Dlatego możliwe, że czegoś nie dostrzegłaś, bo nie było tego jak Ty to widzisz. Gdybam: Ad.1) Czy Twego exa nie męczy jednak sumienie? Ad.2) Myślisz, że jednak nie żałuje tego co zrobił? Ad.3) Czy uważasz, że nie stara się być lepszym człowiekiem? Może z różnymi skutkami ale jednak walczy. Nie siedzisz w jego głowie i nie wiesz. Ad.4) Cytat przepraszam, nie jestem ciebie wart", "jesteś wspaniała, a ja głupi", "zawsze będę cie kochał", "taki już jestem", "jesteś dla mnie za dobra" Wg. Ciebie to frazesy, ale może dla niego to było stanięcie na wyżynach uzewnętrznienia się. Ko to wie... Ad.5) Zależy czego oczekujemy od zadośćuczynienia. Czy teraz ex ma nadskakiwać nad Tobą i starać się to wszystko zrekompensować? W jaki sposób? Wydaje mi się, że on uważa, że i tak nabroił, dostał karę, mógł Ci to jakoś wynagrodzić, ale nawet nie wie jak. Zresztą jesteś w innym związku, więc on odsunął się na bok. Nie znam Twojej sytuacji, gdybam. Marto*, myślę, że samo przytoczenie pięć warunków sakramentu pokuty świadczy o tym, że nie pogodziłaś się ze zdradą. Nie możesz znieść, że tyle musiałaś znieść bólu, a on nawet nie stanął na wysokości zadania, aby starć się przynajmniej to zrozumieć. Dlatego te punkty, dlatego potrzeba konstruktywnej rozmowy, żeby osiągnąć to, czego oczekujesz, dlatego brak satysfakcji, aż wreszcie brak przebaczenia. Wiedz, że tego od byłego faceta możesz nigdy nie uzyskać w takiej formie w jakiej oczekujesz. Więc to głównie od Ciebie zależy, czy kiedyś będziesz całkowicie oczyszczona z przeszłości. Przytoczę przykład Wojtyły i Mehmeta Ali Agcę. Czy uważasz, że Papierzowi potrzebne było to, co wymieniłaś aby wybaczyć. Czy czegoś oczekiwał od zamachowca w zamian? To była jego osobista sprawa, wewnętrzne oczyszczenie, Agca miał w tym mały udział. Idąc tym torem, powiedzmy sobie, czy należy lubić zamachowca aby mu przebaczyć. Czy nie wystarczy obojętność? Ja obecnie nic nie czuje do mojej ex, żadnego lubienia, nienawiści, żalu - jest dla mnie jak wiele osób, które chodzą po tej ziemi. Chyba, że ktoś chce pozostać w związku po zdradzie, wtedy odbudowujemy także uczucia wyższego rzędu. Czy podałbym rękę? Pewnie, że tak. Pogadałbym z nią na ulicy, powiedziałbym cześć. Czy pomógłbym w potrzebie? Zależy jakiej. Jeżeli to by zagrażało życiu, to oczywiście, ale taką zwykłą, to potraktowałbym ją jak kogoś, kto w sumie ma dla mnie małe znaczenie. Więc musiałbym pomyśleć czy to by mi się po prostu kalkulowało... Nie jestem dobrym Samarytaninem i różnie z tym bywa. Pozdrawiam

sonata	#103 Dodany dnia 19.03.2012 17:43:26
Doświadczony użytkownik Postów: 252 Data rejestracji: 15.05.2010 07:21	Milosc jest przereklamowana

Deleted_User	#104 Dodany dnia 20.03.2012 02:33:05
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Miłość jest cool. A może nie jest. This user has been deleted!
	Web

Deleted_User	#105 Dodany dnia 20.03.2012 03:18:47
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Cytat Ale czy to źle że wybrała coś "lepszego" w jej mniemaniu? Pobudki kto czym się kieruje są nieistotne, bo każdy jest inny. Co dla nas wydaje się absurdalne, dla kogoś innego jest normalnym posunięciem. Liczy się efekt działań i dokonany wybór. To jest moja akceptacja tego stanu rzeczy, tolerancja. Dlatego nie czuje żalu, nie mam jej za złe, nie potrzebuje rozmowy aby wypełnić pustkę, JESTEM PONAD NIĄ. Morfeuszu, zakładając Twoją wersję wybaczania, do której nie potrzeba Ci drugiej osoby, to co stanie się z Twoim przebaczeniem, jeśli wyjdą na jaw nowe pikantne fakty z przeszłego życia Twojej ex z Tobą lub nowe motywy zdrady? Rozumiem, że nadal Twój umysł niczym nie zmącony będzie czerpał spokój ze źródeł akceptacji i tolerancji nieistniejącego już (bo nieprawdziwego) stanu rzeczy?W mojej opinii przebaczenie (jego drugi etap) MUSI opierać się na prawdzie/rzeczywistości, bo inaczej jest subiektywne. Cytat To ode mnie zależało na zrozumieniu jej motywów działania, czym się kierowała, szukaniu podstaw jej zachowania Problem polega na tym, że bez jej szczerych wyjaśnień możesz się tylko domyślać. A to jest słabe ogniwo w Twoim procesie, ze względu na to co powyżej napisałam. Cytat Do oczyszczenia nie potrzebuje nikogo innego jak tylko siebie. Nie chcę być uzależniony od innej osoby aby przebaczyć, czy zaznać spokoju wewnętrznego. To trochę za późno. Uzależnienie jest konsekwencją związku. Związek powinien zakończyć się neutralnością, tak jak się zaczął. Jeśli związek przerywa zdrada i kończy się on w sposób formalny, to sporo jego elementów nadal pozostaje w umyśle. I one same się nie zakończą albo nie znikną w cudowny sposób. Wydaje mi się, że mylisz wyróżniony w moim opisie pierwszy etap, oznaczający wybaczenie czysto emocjonalne z drugim, oznaczającym, dzięki faktycznemu porozumieniu się stron realne zakończenie tych budowanych zależności. Zależności zarówno na poziomie emocji jak i całej przeszłości, tak by sięganie myślami do przeszłości nie wywoływało dysonansu. Powtórzę, to pierwszy etap służył uzyskaniu emocjonalnej wolności od zaistniałej sytuacji. Cytat Także nie potrzebuję aby ktoś żałował, że postąpił tak a nie inaczej wobec mnie, skrzywdził Nie chodzi o to by ktoś się kajał w worze pątniczym, głowę posypując popiołem. Ale o to by krzywdzący miał świadomość wyrządzonej krzywdy. O to by tak jak za każdym razem kiedy zdradzał i miał w d..ie partnera/kę, tym razem jego/ją uwzględnił. I jest to kluczowe, by nawet po rzdarzeniur1;, ta druga strona zauważyła w nas człowieka. Cytat jak już wspomniałem, to w nas zachodzi przemiana, to dla siebie samych powinniśmy przebaczyć, aby powrócił stan przed zdradą Zgadza się, przemiany zachodzą w nas, ale nie da się zmieniać rzeczywistości wokół. A rzeczywistość jest taka, że konkretny zdradzacz reprezentuje swoją osobą konkretną postawę i podejście do życia i innych ludzi. Nie można przebaczyć osobie, która tego przebaczenia nie chce, bo na jakiej kanwie to uczynić? W oparciu o co ją rrozgrzeszyćr1;? O swoje dobre chęci? Natomiast przebaczyć można sobie wiele rzeczy, które się robiło/poświęciło w takim nieudanym związku i to też jest istotne w procesie kończenia związku. Cytat Marto, a czego Ty oczekujesz od swego ex faceta? Niczego nie oczekuję i niczego nie wymagam. Pisałam jedynie o warunkach, które musiałby spełnić, gdyby chciał rozliczyć przeszłość (gdybym miała oceniać szanse to na 99,9% mój ex nie spełni warunków wybaczenia - 0,1% zostawiam na nieprzewidziane sytuacje typu nowotwór, lęk przed śmiercią itp. - wtedy ludzie różne potrzeby mają). Są to po prostu nieuporządkowane karty mojego życia, które takie pozostaną. Ale inaczej być nie może r11; nie zmienię rzeczywistości we własnej głowie. Cytat Skąd wiesz, że w mniemaniu Twojego pana wszystkie punkty nie zostały przez niego wypełnione? Odpuszczenie win wg KK obejmuje zadośćuczynienie i bez niego sakrament jest nieważny, co oznacza, że odpuszczenie nie może odbyć się bez przynajmniej szczątkowego zaangażowania pokrzywdzonego. Jeśli kogoś obraziłeś przeproś, jeśli ukradłeś oddaj itd. Musisz załatwić sprawę ze swoim bliźnim. Nie możesz czynić grzechu, a potem odpuszczać go tylko w konfesjonale. Stąd nie może zaistnieć sytuacja, że on wypełnił te warunki, a ja o tym nie wiem. Cytat Wg. Ciebie to frazesy, ale może dla niego to było stanięcie na wyżynach uzewnętrznienia się. Ko to wie... Morfeusz, serio mówisz? serio, serio? Ja to widzę tak. Są w życiu rzeczy, które uznajemy za ważne. Stawiamy sobie te rzeczy jako priorytety. Możemy dla osiągnięcia tych celów wiele poświęcić, możemy... jeśli chcemy. I to jest jedyny warunek. Jeśli coś jest tego warte, jeśli tego chcemy, to nic nie stanie nam na przeszkodzie. Myślę, że uzyskanie przebaczenia dla człowieka uczciwego lub takiego, który chce stać się uczciwym powinno być priorytetem. Wyjaśnienie typu: rto jego wyżynyr1; w odniesieniu do inteligentnego człowieka jest niezasadnym usprawiedliwieniem. A fakt, że w danym przypadku osobie krzywdzącej nie zależy na przebaczeniu i rozliczeniu krzywd stawia tę osobę między ludźmi, z którymi ja nie chce mieć nic wspólnego. Dajmy na to: wiesz, że ktoś krzywdzi, okłamuje czy wykorzystuje inną osobę świadomie, dobrowolnie i nie uważa by robił coś złego r11; to zwisa Ci to? podasz mu rękę? Ja nie. I skrupulatnie trzymam się tego w swoim życiu. Nie ma spełnionych warunków, które pozwalają potwierdzić rehabilitację złoczyńcy r11; nie ma przebaczenia. Cytat Nie wiem, może dlatego że jesteś kobietą i dlatego musisz prosto w twarz dostać taką odpowiedź jaką wymagasz dla przebaczenia. Konstrukcja mężczyzny uważa, że liczą się czyny i to powinna zrozumieć partnerka jako wyznacznik uczuć. Kobieta jednak potrzebuje dodatkowo słów (np. kocham cię), aby uwiarygodnić postawę partnera. Morfeuszu, do przebaczenia muszę otrzymać prawdę (dlaczego napisałam powyżej). Czy uważasz, że w aspekcie zdrady powiedzenie rkocham cięr1; nie jest frazesem, powiem więcej, nie jest kłamstwem? Czyn - zdrada i słowo - kocham cię. Za słowem musi coś iść. Wszelkie wyznania służące ugłaskaniu partnera, próby manipulacji emocjami i ustawiania sobie wygodnej mety są pustosłowiem. I tylko naiwni (a w większości nimi byliśmy przynajmniej raz, a ja więcej) mogą czytać między wierszami frazesów poematy oraz doszukiwać się prawdy objawionej. I nie mówmy tutaj o introwertycznej naturze mężczyzny i ekstrawertycznej naturze kobiety w zdrowym związku, bo to temat bez znaczenia w tym wypadku i na inne długie rozważania. Cytat Więc nie pogodziłaś się z przeszłością. Twój stan wewnętrzny jest stabilny, ale do całkowitej równowagi sprzed zdrady trochę brakuje. W tym wypadku czas nie leczy ran. A taką postawą człowiek staje się więźniem we własnym ciele. Ponownie mylisz etapy. Pogodziłam się w pierwszym etapie, nie czuję żalu, a moją równowagę wewnętrzną zapewnia złożenie kilku czynników. Między tymi czynnikami znajduje się również brak wybaczenia osobie, która moralnie nadal pozostaje wątpliwa. Gdybym podała mu rękę w tej sytuacji, raczej nie mogłabym spojrzeć w lustro. Natomiast fakt pozostaje faktem, że sprawa przebaczenia pozostaje otwarta i tak jak pisałam powyżej taka zapewne pozostanie. Cytat Zależy czego oczekujemy od zadośćuczynienia. Czy teraz ex ma nadskakiwać nad Tobą i starać się to wszystko zrekompensować? W jaki sposób? Morfeuszu, nigdy nie oczekiwałam skakania czy starań. Mi wystarczyłaby jedna szczera rozmowa, bez prób ugrania czegoś dla siebie, bez prób manipulacji, z odsłonięciem wnętrza tej osoby, jej motywów oraz świadomość tej osoby, że zadała mi ból. To chyba niewiele, ważąc zyski i straty z tej rozmowy, dla obu stron? Cytat Wydaje mi się, że on uważa, że i tak nabroił, dostał karę, mógł Ci to jakoś wynagrodzić, ale nawet nie wie jak. Zresztą jesteś w innym związku, więc on odsunął się na bok. Nie znam Twojej sytuacji, gdybam. Faktycznie gdybasz Mój ex, to stary egoistyczny cap, który nigdy mnie nie kochał (albo kochał na swój sposób - na jedno wychodzi), a oznaki rmiłościr1; zaczął okazywać jak go wyrzuciłam ze swojego życia, a jeszcze większe oznaki i większą zapalczywość, kiedy zaczęłam pokazywać się z nowym facetem. Ot klasyka, płycizna i prymitywizm podszyty lękami. Jeszcze około 2 lat po chciałam rozliczyć przeszłość r11; niestety w każdej rozmowie, próbował mną manipulować emocjonalnie. Tak się niestety nie da rrozgrzeszaćr1;. Cytat Marto, myślę, że samo przytoczenie pięć warunków sakramentu pokuty świadczy o tym, że nie pogodziłaś się ze zdradą. Nie możesz znieść, że tyle musiałaś znieść bólu, a on nawet nie stanął na wysokości zadania, aby starć się przynajmniej to zrozumieć. Dlatego te punkty, dlatego potrzeba konstruktywnej rozmowy, żeby osiągnąć to, czego oczekujesz, dlatego brak satysfakcji, aż wreszcie brak przebaczenia Przytoczyłam 5 warunków ponieważ jest to znakomita psychologiczna instrukcja obsługi sytuacji kryzysowej zaistniałej między dwiema osobami, która prowadzi bezpośrednio do całkowitego rozwiązania problemu. Natomiast co do mnie, Morfeuszu, minęło już chyba 6 lat czy coś koło tego, a ja tego bólu po prostu nie pamiętam r11; jakieś 3 lata temu minął pierwszy etap, o którym pisałam. Owszem, sięgając pamięcią do tamtych czasów nie czuję się komfortowo. Coś tam z tyłu jednak jest nie załatwionego do końca. I tak jak myślę, bez udziału tego drugiego człowieka, będzie takie do końca mojego życia. W końcu jesteśmy sumą naszych doświadczeń. This user has been deleted!
	Web

morfeusz	#106 Dodany dnia 21.03.2012 18:32:57
Doświadczony użytkownik Postów: 285 Data rejestracji: 14.01.2009 15:55	Cytat Morfeuszu, zakładając Twoją wersję wybaczania, do której nie potrzeba Ci drugiej osoby, to co stanie się z Twoim przebaczeniem, jeśli wyjdą na jaw nowe pikantne fakty z przeszłego życia Twojej ex z Tobą lub nowe motywy zdrady? Marto, znam Cię tylko co na tym portalu, nie kocham, jesteś mi obojętna. Podobnie jest z moją ex, którą nie kocham, jest mi także obojętna. Żebym zobaczył was w jakimś pornolu zrobionym jakiś czas temu, to myślę, że byłoby to całkiem niezła ciekawostka. Z zainteresowaniem bym na was spoglądał. Nie byłoby różnicy w postrzeganiu, czy to jesteś Ty, czy moja ex. Ooo, takie tam sobie dwie kobiety, które bardziej lub mniej znam, więc ciekawość tym większa, bo nie byłybyście zupełnie takie anonimowe. Z biegiem czasu zrozumiałem, że moja ex nie była mnie warta. Nie jest to ta jedyna, nawet jeżeli bardzo kochałem. Dlatego przyjmuje teraz taką postawę a nie inną. A jak to nie ta kobieta, to w tym momencie też nie boli, a film z jej udziałem stałby się nawet "ciekawy". Więc pikantne szczegóły byłyby całkiem interesujące. Cytat W mojej opinii przebaczenie (jego drugi etap) MUSI opierać się na prawdzie/rzeczywistości, bo inaczej jest subiektywne. Prawdzie, rzeczywistości? Jakiej? Powiedzenie sobie w oczy i wyjaśnienie wszystkiego? Wtedy doznasz olśnienia w postaci przebaczenia? Zobaczysz to, co będziesz chciała lub nie przyjmiesz tego. Wypełnisz tylko lukę w swoim ego. Wiec to uważasz za obiektywne? Przebaczenie zawsze będzie subiektywne, czy chcesz tego czy nie. Cytat Problem polega na tym, że bez jej szczerych wyjaśnień możesz się tylko domyślać. A to jest słabe ogniwo w Twoim procesie, ze względu na to co powyżej napisałam "Nie jestem z pierwszej łapanki" jak mawia mój kolega. To nie jest miesiąc po zdradzie. Minęły 3 lata. A przez ten czas nie próżnowałem. Wiem co mi powiedziała ex, co sam odkryłem, co inni powiedzieli, i to, co sam rozłożyłem na czynniki pierwsze wysuwając wnioski siedząc w tym już dość głęboko. Przyjmuje nawet do wiadomości, że mogła mnie nie kochać. I pewnie tak było skoro zdradziła. A to chyba już ostateczność. Nie uważasz? Marto, nie trzeba być wielkim myślicielem, aby to zrozumieć. Jeszcze niedawno najbliższa mi osoba - a teraz romans. Oświadcza mi o tym telefonicznie 3 miesiące po ślubie. Jakiej Ty wiedzy potrzebujesz? Chciałabyś kajania się przed Tobą aby Ci ulżyło? Jest to dla mnie zbędne. Zresztą co mi po tym, kiedy będę miał wszystko czarno na białym . Więc uważasz, że wiedza o motywach działania z jej ust, dlaczego to zrobiła, szczera rozmowa itp., jest zbawienne i pomocne w tym procesie? Dla mnie jest to zupełnie nieistotne. Nie wiem, po co miałoby to służyć. Jeżeli Tobie by to pomogło, zrzuciłabyś ciężar i przez to byś przebaczyła, to ok. Ja takich rzeczy nie wymagam i nie są mi potrzebne. Z drugiej strony większość to od niej się dowiedziałem (żony), bo wiedziała (przynajmniej na początku), że już nie ma szans na odbudowę i bez sensu ukrywać. Później tylko dokładałem klocki do układanki. Może to dziwne podejście, ale ja taką sytuacje porównuje np. do mojego ulubionego zwierzątka, które mnie ugryzło, bo nadepnąłem na ogon. Instynkt kazał mu ugryźć, bo zabolało. Jednak czy muszę być wściekły za to do końca życia? Zwierzątko nie mówi, nie może wyrazić żalu, nie może wytłumaczyć się nawet jak bym tego chciał. Ale czy jednak nie mogę przebaczyć? Moja ex pewnie nie była do końca spełniona ze mną (bolało ją coś, podobnie jak ten ogon), więc przyprawiła mi rogi. Ale wniosek wysuwam podobny w obu przypadkach. Po prostu traktuje takie osoby przedmiotowo (bezpłciowo), nie jestem zaangażowany emocjonalnie. Cytat To trochę za późno. Uzależnienie jest konsekwencją związku. Związek powinien zakończyć się neutralnością, tak jak się zaczął. Jeśli związek przerywa zdrada i kończy się on w sposób formalny, to sporo jego elementów nadal pozostaje w umyśle. Jeżeli związku nie ma i wszystkich jego elementów z tym związanych, to wtedy nie mówimy o uzależnieniu. A czy to jest regułą co napisałaś wyżej? Związki kończą się zazwyczaj boleśnie przynajmniej dla jednej ze stron obojętnie czy była zdrada czy nie. Zawsze pozostają pytania bez odpowiedzi, kupa emocji i my sami ze sobą z tym ogromnym problemem. Czy wtedy nie jesteśmy zdolni do neutralizacji emocji, całkowitego pogodzenia się z zaistniałą sytuacją i "kasacji" wszystkiego co było? Większość z nas coś takiego przeżyła. Ale zauważ, że kiedy poznajemy kogoś po takiej traumie, kogoś wyjątkowego, to często później przebaczamy za popełnione krzywdy z przeszłości, dziękujemy i jesteśmy szczęśliwi, że dane nam było doświadczyć czegoś nowego, wyjątkowego, nieporównywalnie lepszego od poprzedniego. Chyba że następny związek jest tylko ucieczką, więc nie ma tych odczuć. Jednak kiedy motamy się, nie potrafimy sobie z tym do końca poradzić, negatywne emocje pozostały, wtedy pozostaje coś, co nie daje nam spokoju. Sprawa nie została do końca załatwiona. To jest Twój obraz związku po zdradzie. I jak widać masz nierozwiązany problem. W moim przypadku tak było, ale do pewnego momentu w czasie. Jeżeli jednak cały czas ewaluuje, z czasem w głowie następuje przeskok w zupełnie inny wymiar. Pozostaje tylko wiedza i doświadczenie, które często nie pomagają naiwnie wchodzić w coś (następny związek) byle jakiego. Cytat Nie chodzi o to by ktoś się kajał w worze pątniczym, głowę posypując popiołem. Ale o to by krzywdzący miał świadomość wyrządzonej krzywdy. O to by tak jak za każdym razem kiedy zdradzał i miał w d..ie partnera/kę, tym razem jego/ją uwzględnił. I jest to kluczowe, by nawet po rzdarzeniur1;, ta druga strona zauważyła w nas człowieka. To potwierdza tylko, że masz problem ze swym ego. Nie możesz pogodzić się z tym, że zostałaś potraktowana przedmiotowo, zbezczeszczona, jak śmieć. Dlatego wymagasz, chciałabyś, aby ex, przynajmniej w minimalnym stopniu podniósł Twój wizerunek w Twych oczach a sam się zniżył. Ja nie potrzebuje podnosić swej wartości. Nie wiem co powyższe miałoby wnosić w proces przemiany. To, że ktoś po zdradzie nie będzie traktował nas jak szmatę a jak człowieka? Ale to już nie jest problem osoby zdradzającej tylko zdradzonej. W moim przypadku sam doprowadziłem się, że byłem tak traktowany, moja ex szła tylko swoją drogą "szczęścia", a ja moją postawą szkodziłem tylko sam sobie przez nieszanowanie swej osoby. Dlatego mam pretensje tylko do siebie, że tak pozwoliłem się zeszmacić. A ex? Jest jak to zwierzątko w/w, niezdolne do przetwarzania logicznych informacji nie mówiąc o czymś wyższym. Więc mam się spodziewać czegoś niesamowitego, przez to być uzależnionym od jej postawy, aby mieć w środku wewnętrzny spokój i grubą krechę oddzielającą, to co zaszło w przeszłości ? Chcesz Marto zmienić exa aby mieć satysfakcję z tego, aby zaczął Cię traktować jak człowieka i poczuł to, co Ty czułaś w ówczesnym czasie? To jest problemem? Cytat Zgadza się, przemiany zachodzą w nas, ale nie da się zmieniać rzeczywistości wokół. A rzeczywistość jest taka, że konkretny zdradzacz reprezentuje swoją osobą konkretną postawę i podejście do życia i innych ludzi. Przebaczamy głównie dla siebie, bo chcemy zamknąć pewien rozdział w życiu. A bez przebaczenia tego uczynić nie możemy, nie pójdziemy dalej całkowicie oczyszczeni z przeszłości. Jeżeli ktoś coś mi ukradnie, a ja dowiem się kto to jest, to nie muszę mu przebaczać, bo to nie leży w moim interesie, szkoda był mała, dlatego, że nie siedzi tak głęboko, a przyszłość nie będzie od tego uzależniona. Nic to w moim życiu nie zmieni. Zdradzaczowi przebaczam za to, co było w relacjach między nami a nie kto kim jest dla kogoś innego. Zresztą jak już wspominałem robię to z pobudek czysto egoistycznych. Cytat Nie można przebaczyć osobie, która tego przebaczenia nie chce, bo na jakiej kanwie to uczynić? W oparciu o co ją rrozgrzeszyćr1;? O swoje dobre chęci? O swoje pogodzenie się z przeszłością, bez którego nie jest możliwe zamknięcie tego rozdziału. Nie wygląda to tak, że podchodzimy do naszego wiarołomnego, wyciągamy rękę nad jego głową i mówimy: "przebaczam ci". To jest śmieszne. Czy zdradzacz musi wiedzieć o naszych zamiarach w stosunku do tego co uczynił? Jeszcze raz powtarzam. Przebaczać w moim odczuciu, to zamykać rozdział dla naszego świętego spokoju. Postawa drugiej strony jest w tym momencie mało istotna. Niech sobie idzie i robi co mu/jej się żywnie podoba. Ze mną ma już uregulowane. Cytat Odpuszczenie win wg KK obejmuje zadośćuczynienie i bez niego sakrament jest nieważny, co oznacza, że odpuszczenie nie może odbyć się bez przynajmniej szczątkowego zaangażowania pokrzywdzonego. Jeśli kogoś obraziłeś przeproś, jeśli ukradłeś oddaj itd. Musisz załatwić sprawę ze swoim bliźnim. Nie możesz czynić grzechu, a potem odpuszczać go tylko w konfesjonale. Stąd nie może zaistnieć sytuacja, że on wypełnił te warunki, a ja o tym nie wiem. Z praktycznego punktu widzenia gdzie te grzechy są odpuszczane, czyż nie tylko w konfesjonale? Jeżeli się spowiadałem to nigdy nie otrzymałem pokuty aby kogoś przepraszać, komuś co oddawać itp. Najwyżej 10 razy Zdrowaś Marior30; Co do obecności pokrzywdzonego. Żołnierz wracający z misji, który zabił parę osób, idzie do kościoła wyspowiadać się. Wszystko odbywa się bez obecności pokrzywdzonych. Jednak wszystkie warunki zostały spełnione a grzechy zostały odpuszczone... Cytat Wg. Ciebie to frazesy, ale może dla niego to było stanięcie na wyżynach uzewnętrznienia się. Ko to wie... Morfeusz, serio mówisz? serio, serio? Tak, pokazuje możliwą stronę Twojego byłego, która nie musi się zgadzać z Twoimi wyobrażeniami. Cytat Dajmy na to: wiesz, że ktoś krzywdzi, okłamuje czy wykorzystuje inną osobę świadomie, dobrowolnie i nie uważa by robił coś złego r11; to zwisa Ci to? podasz mu rękę? Ja nie. I skrupulatnie trzymam się tego w swoim życiu. Nie ma spełnionych warunków, które pozwalają potwierdzić rehabilitację złoczyńcy r11; nie ma przebaczenia. Jeżeli ta sytuacja otworzyła mi oczy, pokazała w jakiej żyłem ułudzie, jeżeli przez to będę mógł zamknę drzwi, aby móc otworzyć nowe, to podam rękę dbając przede wszystkim o siebie. Bo wiem, że to już koniec, a dla polepszenia mojego samopoczucia dumę mogę wsadzić gdzieś. Inaczej sprawa wygląda, kiedy nadal zmagamy się z taką osobą, ona nas dalej krzywdzi, a my nie możemy się od niej uwolnić z różnych względów. Wtedy trudno wybaczyć. W moim przypadku jest to tylko oczyszczenie przeszłości bez udziału drugiej strony. Cytat Nie wiem, może dlatego że jesteś kobietą i dlatego musisz prosto w twarz dostać taką odpowiedź jaką wymagasz dla przebaczenia. Konstrukcja mężczyzny uważa, że liczą się czyny i to powinna zrozumieć partnerka jako wyznacznik uczuć. Kobieta jednak potrzebuje dodatkowo słów (np. kocham cię), aby uwiarygodnić postawę partnera. Morfeuszu, do przebaczenia muszę otrzymać prawdę (dlaczego napisałam powyżej). Czy uważasz, że w aspekcie zdrady powiedzenie rkocham cięr1; nie jest frazesem, powiem więcej, nie jest kłamstwem?...itd., itd. Źle mnie zrozumiałaś. Chodziło mi tylko o możliwy Twój punkt widzenia Ciebie jako kobiety, potrzeb i warunków związanych z wybaczaniem. Kobieta musi pewne sprawy usłyszeć aby utwierdzić się w przekonaniu. Dlatego dałem przykład z "kocham cię". Nie wystarczy Wam (kobietom) uczynki partnera jako wyraz miłości, ale musi to być potwierdzone także słowem. Oczywiście trochę koloryzuje, ale prawdą jest, że kobiety mają o wiele większą potrzebę m.in. w takim okazywaniu uczuć niż faceci. Dlatego możliwe, że jest większy popyt takiej "szczerej" rozmowy podczas procesu wybaczania i zaspokojeniu przez to swoich potrzeb, w celu wybaczenia. Cytat Ponownie mylisz etapy. Pogodziłam się w pierwszym etapie, nie czuję żalu, a moją równowagę wewnętrzną zapewnia złożenie kilku czynników. Między tymi czynnikami znajduje się również brak wybaczenia osobie, która moralnie nadal pozostaje wątpliwa. Gdybym podała mu rękę w tej sytuacji, raczej nie mogłabym spojrzeć w lustro. Więc podałabyś rękę koledze z pracy, który robi np. ciemne interesy, zdradza żonę, kłamię, oszukuje itp. a byłemu facetowi, który zdradził Cię już nie? Więc czy tu chodzi o moralność człowieka czy utraconą Twoją dumę? Cytat Morfeuszu, nigdy nie oczekiwałam skakania czy starań. Mi wystarczyłaby jedna szczera rozmowa, bez prób ugrania czegoś dla siebie, bez prób manipulacji, z odsłonięciem wnętrza tej osoby, jej motywów oraz świadomość tej osoby, że zadała mi ból. To chyba niewiele, ważąc zyski i straty z tej rozmowy, dla obu stron? Już wcześniej wspominałem o tym. Jak To Ci to ulżyły, to ok. Ja jednak tego nie potrzebuję, nie wymagam skruszonych oczu. Ale nie przeszkadza mi to, aby wybaczyć dla samego siebie. Co chciałem wiedzieć, dowiedziałem się, uzewnętrznienie się wiarołomnej nic już w mojej głowie nie zmieni. Jest dla mnie osobą nieistotną r11; jedną z wielu chodzących po ulicy. Więc po co mi szczere słowa od kogoś, kto mnie zupełnie już nie obchodzi? Cytat Faktycznie gdybasz Mój ex, to stary egoistyczny cap, który nigdy mnie nie kochał (albo kochał na swój sposób - na jedno wychodzi), a oznaki rmiłościr1; zaczął okazywać jak go wyrzuciłam ze swojego życia, a jeszcze większe oznaki i większą zapalczywość, kiedy zaczęłam pokazywać się z nowym facetem. Ot klasyka, płycizna i prymitywizm podszyty lękami. Jeszcze około 2 lat po chciałam rozliczyć przeszłość r11; niestety w każdej rozmowie, próbował mną manipulować emocjonalnie. Tak się niestety nie da rrozgrzeszaćr1;. No widzisz Marto, jak ma się jeszcze tyle emocji, to chciałoby się zadośćuczynienia i tych szczerych skruszonych słów od exa. Dlatego nasze wymagania co do przebaczenia są inne. Moje emocje są bardzo znikome i wymagania od byłej żony mam o wiele mniejsze. Ja rozliczyłem się z przeszłością wewnątrz siebie, Ty potrzebujesz bodźców ze strony "starego capa". Cytat Przytoczyłam 5 warunków ponieważ jest to znakomita psychologiczna instrukcja obsługi sytuacji kryzysowej zaistniałej między dwiema osobami, która prowadzi bezpośrednio do całkowitego rozwiązania problemu. "Pięć warunków sakramentu pokuty" to widzenie od strony pokutnika, czyli Twego exa. Nie widzisz zależności dlaczego wymieniłaś właśnie taką psychologiczną instrukcję? My tu rozmawiamy o przebaczaniu, czyli z naszego punktu widzenia a Ty krążysz głównie po przeciwległym biegunie. Piszesz co powinien uczynić pokutujący aby dostać rozgrzeszenie. Powinien się zmienić moralnie, zadośćuczynić, żałować, zrozumieć popełnione błędy itp. Wymagasz tego wszystkiego aby doznać ukojenia, zamknąć za sobą karty przeszłości. Sama widzisz, że nie osiągniesz tego, jeżeli Twoje wyobrażenie schematu postawy postępowania zdradzacza wobec Ciebie nie zmieni się. Dlatego można powiedzieć w przenośni, że Twoja dusza spoczywa na jego dłoniach. Marto, powiedz mi, jak to widzisz od strony nas zdradzonych? Co powinniśmy zrobić my sami, aby wybaczyć. Bo jak na razie dowiedziałem się tylko czego wymagasz od zdradzających, ale co Ty mogłabyś zrobić w tym kierunku, to jak sama wspomniałaś jest bardzo szczątkowe. Może zacznijmy najpierw od siebie, skoro fizycznie nie jest możliwe aby zmienić otoczenie. Przecież chodzi głównie o nasze dobre samopoczucie. A jaką to drogą pójdzie jest mniej istotne, liczy się sam efekt. Potrzebujesz tej drugiej fazy którą wymieniłaś. Dlatego to jest Twój proces, Twoje fazy, Twoja droga. Ja nie potrzebuje drugiej osoby do wybaczania, więc mam nadzieję, że u mnie proces jest już na ukończeniu. Chciałbym jeszcze dodać, że inaczej to się ma, jeżeli zostajemy z wiarołomnym/ą. Wtedy oprócz wybaczenia dochodzi zaufanie, miłość, szacunek, wyjątkowość itp. Jeżeli chcemy budować od nowa, dzielić z tą osobą resztę życia, to o wiele trudniej wybaczyć, ponieważ, że dalej inwestujemy w "to samo" swoje emocje. Dlatego pogodzić razem zdradę, ból, miłość bardzo się kłóci ze sobą. Jeśli więc wkładamy samego siebie, to i też mamy wymagania. Często nie możemy przeboleć, że powinniśmy wybaczyć coś, w czym dalej tkwimy, dajemy a zarazem sprawia nam to ogromny ból. Pozdrawiam

Gordian	#107 Dodany dnia 21.03.2012 18:58:24
Doświadczony użytkownik Postów: 231 Data rejestracji: 19.12.2010 18:09	Ups!... Czy są gdzieś dostępne streszczenia Waszej dyskusji? Sonata - dlaczego miłość jest przereklamowana? Wracam myślami do filmu "Ognioodporny", owszem kiczowaty, ale zmusza do refleksji. Warto sobie przypomnieć. http://www.youtube.com/watch?v=zi7Acrc41pc

sonata	#108 Dodany dnia 22.03.2012 12:15:51
Doświadczony użytkownik Postów: 252 Data rejestracji: 15.05.2010 07:21	Milosc jest jak sraczka przychodzi z nienacka

Deleted_User	#109 Dodany dnia 22.03.2012 14:47:17
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Według mnie darzenie kogoś uczuciem (a takim jestem pewien jest miłość) jest oddaniem cząstki siebie. Tak zwyczajnie. Nie oczekując niczego w zamian. Jeśli ktoś podepta tą cząstkę mnie. Jeśli sama cząstka mnie jest dla tego kogoś niczym. To niby jak potraktuje mnie w pełnej okazałości?
	Web

Jedrek	#110 Dodany dnia 06.05.2012 20:03:06
Nowicjusz Postów: 1 Data rejestracji: 06.05.2012 19:52	Widzę że dyskusja ze zdrady przechodzi w miłość Nigdy nie zdradziłem i nie zostałem zdradzony, jeśli chodzi o sex ale jest inny wiele rodzajó zdrady w związkach o których nie pisze się? Czy rezygnacja z życia sexualnego z własnym mężem i odstawienie go na bok bez możliwości zmienienia czegokolwiek nie jest zdradą, nie jest skazaniem go na rozwód, życie zdala od dzieci bo nie potrafił żyć bez seksu? Nikt nie poruszył tego tematu ale i takie powody rozpadu związków albo zdrad są na tym świecie i kto jest winny ten kto odchodzi, albo zdradza, czy ten który doprowadza do takich sytuacji. Można mówić że przecież można pogadać z żoną, ale jak się gada 11 lat i nie ma woli naprawienia sytuacji z jej strony? KTO JEST WINIEN FACET W ODSTAWCE KTÓRY ODCHODZI CZY ŻONA KTÓRA ODSTAWIA ???????? Chyba poznałem Oleczkę z forum (imię analogiczne w życiu) cudowna kobieta z południa Polski która zostałą zdradzona mimo że była (jest nadal) można rzec kobietą idealną. Zakochałem się, wie o tym ale skoro znalazłem ją na tym forum musze o tym napisać tu. Jędrek

Deleted_User	#111 Dodany dnia 06.05.2012 21:27:18
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Cytat Jedrek napisał/a: Czy rezygnacja z życia sexualnego z własnym mężem i odstawienie go na bok bez możliwości zmienienia czegokolwiek nie jest zdradą, nie jest skazaniem go na rozwód, życie zdala od dzieci bo nie potrafił żyć bez seksu? (...) KTO JEST WINIEN FACET W ODSTAWCE KTÓRY ODCHODZI CZY ŻONA KTÓRA ODSTAWIA ???????? Nie nazwałabym zdradą odsunięcie męża od siebie w sprawach seksu. To raczej, w moim mniemaniu, zerwanie więzi, nie pisanej umowy, brak szacunku i zupełnie nie liczenie się z jego potrzebami. W/w pod warunkiem, że nie istnieją problemy medyczne, psychologiczne i inne, z którymi żona chce się zmierzyć, chce leczyć. Czy to usprawiedliwia odejście męża? Jeśli zostało wyartykułowane "nie chcę tak żyć", to tak. Jeśli nie zostało dobitnie powiedziane z "groźbą" odejścia w sytuacji trwającej nieprzerwanie i bez zmian, to nie, szczególnie gdy to "odejście" odejściem nie jest, a jest romansem. Różnica polega na tym czy "zimna" żona zdaje sobie sprawę, że jest zimna. Innymi słowy czy rozmawiacie o tym, czego między Wami nie ma, a czego Ty pragniesz... Edytowane przez dnia 06.05.2012 21:28:52 This user has been deleted!
	Web

Potato	#112 Dodany dnia 08.05.2012 16:15:04
Użytkownik Postów: 119 Data rejestracji: 21.11.2011 09:58	Zanim doszło do czego doszło wierzyłam w miłość. Ale przecież nie rani się tak drugiej osoby, jeśli się ją kocha. Zaczynam powoli rzygać stwierdzeniem, że każdy może popełnić "błąd". Cały czas nie potrafię zrozumieć, jak można coś takiego zrobić. Jak można oszukiwać, kłamać. Być takim egoistą. I jeszcze gadanie "przecież Cię kocham".. I co to zmienia? Zawsze (już jako mała dziewczynka) , pewnie jak większość kobiet, marzyłam o swoim księciu z bajki. O mężczyźnie, którego pokocham i, który to odwzajemni. O tym, że będziemy szczęśliwym małżeństwem. A teraz? Na dźwięk słowa "ślub" mam ochotę uciekać. Prawda jest taka, że nie umiem już w pełni kochać. Bo co to za miłość, kiedy partnera traktuję z rezerwą? Co to za miłość, skoro przed szczęściem bronię się rękami i nogami, bo boję się, że znowu zostanie mi odebrane? Stałam się jakby inwalidką emocjonalną. I miłość to dla mnie puste, nic nie znaczące słowo. Oh, as if you had no choice? There's a moment, there's always a moment 'I can do this, I can give in to this, or I can resist it.' And I don't know when your moment was, but I bet there was one. [i]Tylko najgorsze rzeczy w ż

Deleted_User	#113 Dodany dnia 08.05.2012 17:57:23
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Potato,tak jak każdy człowiek ma własna definicję szczęścia,tak ma też własna definicje miłości.Miłość to świat dwojga ludzi,który sobie zbudowali,na swoich własnych zasadach i sa w nim szczęsliwi.Ja tak mówię o miłości dwojga ludzi.Miłość to coś ,czego nawet jeśli się nie doświadczy w życiu to się w to wierzy.Gdzieś przecież jest... Zadajesz pytania i ciągle na nie szukasz odpowiedzi,tylko,że niestety nie znajdziesz.Nie zrozumiesz i nie rozbierzesz na czynniki pierwsze postępowania niewiernych.Po prostu nie da się zrozumieć,nie ma odpowiedzi,trzeba przyjąc do wiadomości,że mógł i już.Nie zastanawiac się nad motywami jego postępowania,zagryziesz się tylko. Można kłamać i oszukiwać,mozna być egoista i manipulantem,można ranić i nawet wielu nie ponosi konsekwencji,za ból zadawany innym.Można.Nic nie poradzisz na postępowanie innych,nie cofniesz czasu,nie ustrzeżesz siebie i niewiernego od błedów,możesz tylko dawać szanse,jeżeli uznasz,że masz na to siłę. Traktujesz niewiernego z rezerwą,nie dziwię się,nie odzyskał Twojego zaufania,to długa droga,bez gwarancji,że będziesz w stanie zaufać raz jeszcze.Nie trwa to tydzień,ani miesiąc,czasem trzeba lat,żeby znowu ufać niewiernemu,a tutaj ja osobiście mam wątpliwości,czy człowiek potrafi raz jeszcze tak do końca ,bez żadnych lampek w głowie,zaufać komuś,kto go zranił...Ja chyba nie potrafię,nauczyłąm się,że jak ktoś Ci robi krzywdę to się wbrew pozorom nie nadstawia drugiego policzka tylko oddaje.To jedna z nauk,którą mój osobisty gad podarował mi w prezencie opakowanym zdradą. Kieruje Tobą strach ,nikt nie chciałby raz jeszcze przeżywać traumy zdrady,to bardzo wyczerpujące,upokarzające i kosztujące wiele siły doświadczenie.Może spróbujesz wyciągnąc z niego pozytywne dla siebie wnioski?Można,pomimo wszystkiego -można. Pewnego dnia,kiedy rano wstaniesz,zobaczysz się w lustrze,uznasz,że nadszedł juz czas,że gotowa jesteś na ponowne podjęcie ryzyka i dasz z siebie wszystko,żeby to ryzyko zminimalizować.Nie jest łatwo brać znowu szczęście od losu,nie jest łatwo nie przechodzić obok niego obojętnie,bo takich doświadczeniach ,jakie wszyscy tutaj mieliśmy okazję przeżyć,WSZYSCY JESTEŚMY INWALIDAMI EMOCJONALNYMI,przynajmniej przez jakiś czas.To mija... Nie mam pojęcia jak to jest próbować zaufać temu samemu człowiekowi raz jeszcze,ja nie miałam tej szansy,teraz się z tego cieszę...Wiem jednak,że nie potrafiłabym,ze starachu,że raz jeszcze mogę płakać. Jasne,że nie ma gwarancji na miłość <na zawsze>,ale chyba odpbudowa ruin jest bardziej skomplikowana niz budowa czegoś nowego,nawet jeżeli ,jest się mocno poranionym. W końcu obrona rękami i nogami przed szczęściem nie ma najmniejszego sensu,to trochę taka wegetacja,trochę ślizganie się obok życia,to ranne otworzenie oczu i wieczorne zamknięcie,pozbawione całej środkowej części dnia,to życie na pół gwizdka.A to życie mamy jedno,szkoda ,żeby się po nim przesliznąć,trzeba je przeżyć w pełni;z miłością ,ze łzami,z rozpaczą i radością,nawet z tęsknotą,nawet z żałobą-ale w pełni.Ze wszystkimi uczuciami i emocjami. Miłośc to nie puste słowo,miłość to może być wszystko,co chcesz,samo słowo możesz wypełnić po brzegi po swojemu,nie będzie puste... Trzymaj się...
	Web

oleczka	#114 Dodany dnia 08.05.2012 20:54:38
Nowicjusz Postów: 1 Data rejestracji: 27.02.2012 20:52	Cytat Jedrek napisał/a: Chyba poznałem Oleczkę z forum (imię analogiczne w życiu) cudowna kobieta z południa Polski która zostałą zdradzona mimo że była (jest nadal) można rzec kobietą idealną. Zakochałem się, wie o tym ale skoro znalazłem ją na tym forum musze o tym napisać tu. Jędrek Ja jestem oleczka z południa Polski. Czy to o mnie chodzi????

Nicola22	#115 Dodany dnia 08.05.2012 22:46:19
Użytkownik Postów: 192 Data rejestracji: 06.02.2012 15:57	Wiesz Potato ja marzyłam o ksieciu na białym koniu przy którym wszystko bedzie piękne,pełne szcześcia,uśmiechu. Ale dobry przyjaciel powiedział mi,ze ksiąze na białym koniu nie istnieje. I wiesz chyba miał racje... Bo gdyby istniał to bym nie była sama i wiekszosc z Was tez. I nie byłoby tych wszystkich zdrad. A jak kiedyś dowiem sie co to miłośc to Wam napisze. A miłość? Jak kiedyś ja spotkam i poczuje to Post doklejony: uwierze w ksiecia Edytowane przez Nicola22 dnia 08.05.2012 23:02:46

Deleted_User	#116 Dodany dnia 27.05.2012 22:52:14
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	This user has been deleted!
	Web

Teofil	#117 Dodany dnia 31.05.2012 09:48:48
Nowicjusz Postów: 1 Data rejestracji: 01.02.2012 20:05	Miłość jest jak ciągle niedokończony obraz, jego przestrzeń wypełniona jest widokami na których robi się ciepło na sercu, a w trudnych chwilach jest lżej. Znajdujemy w tym obrazie gorące chwile początków związku, chwile uniesienia, bliskości i wielkiego oddania. Patrzę się dalej na ten obraz w czasie, chociaż upłyną jego szmat <25lat> - jego widok, Twój widok wzbudza podobne ciepło. Nieważne, że czas już inny my nadal jesteśmy w tym obrazie, nieważne, że droga życia jest bardzo kręta - nadal widzę na nim Ciebie i czuję to ciepło. Dzisiaj to inny obraz i przeżywam to co Wy wszyscy. I zadaję sobie pytanie - czy będę jeszcze umiał tak malować?

Deleted_User	#118 Dodany dnia 31.05.2012 12:57:28
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	...pięknie napisane... This user has been deleted!
	Web

Deleted_User	#119 Dodany dnia 01.12.2013 21:42:58
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	"Nieuniknione. Opowiem wam o tym, co nieuniknione. Śmierć i podatki, co? One są nieuniknione. Powiem wam, co jeszcze jest nieuniknione. Miłość, ot co. Nieunikniona jak grawitacja. Podatków można uniknąć. Ludzie oszukują śmierć, a przynajmniej odraczają ją w czasie. Możecie o tym przeczytać w gazetach. Oszukał śmierć - tego typu rzeczy, prawda? Ale pokażcie mi kogoś, kto nigdy nie kochał. Nie mówię o pożądaniu. Nie mówię o tym, że tak bardzo chcesz z kimś być, że aż boli. Nie mówię o miłości braterskiej, macierzyńskiej, ojcowskiej, dobrego wujaszka. Nie mówię o ubóstwianiu kogoś, podziwianiu, o tym, że zależy ci na kimś bardziej niż kiedykolwiek dotąd... Mówię o miłości. Miłości tak silnej, że nie możesz jej zobaczyć, poczuć, dotknąć, posmakować, nie możesz jej usłyszeć, wysłowić, zdefiniować ani opisać, ani wyszczególnić czy wyznaczyć jej granic; nie możesz jej wyjaśnić, uzasadnić, usprawiedliwić; rozgryźć tego wszystkiego, siedząc nad szklanką bourbona, z paczką Lucky Strike'ów... Miłości tak silnej, że nie masz pojęcia, jak mocno cię trzyma, dopóki nie spróbujesz się poruszyć... A wtedy czujesz, że nie możesz. Utknąłeś na dobre i zdajesz sobie sprawę, że to, czego doświadczasz, jest czymś, co stanowi część ciebie tak bardzo, jak wszystko, co kiedykolwiek uważałeś za swoje. To jest tobą. Ty jesteś tym. Jesteś załatwiony. To coś, co czujesz od tak dawna, czujesz, że jest częścią ciebie, że cokolwiek się stanie, cokolwiek zrobi ta osoba, którą kochasz, wydaje ci się nieludzkim nie kochać jej dalej, na zawsze. To jest miłość." R. J. Ellory, "Śmiertelnie proste rozwiązanie" This user has been deleted!
	Web

p69	#120 Dodany dnia 01.12.2013 22:37:24
Początkujący użytkownik Postów: 39 Data rejestracji: 03.12.2012 19:45	a czym jest dla Ciebie miłość... dla osoby która została z kimś kto ją skrzywdził... jak ją opiszesz swoimi słowami nie cytatem... wierzysz nadal w nią...?

Strona 6 z 7: 1...3 4 567

Przejdź do forum:

Nawigacja

Ostatnie artykuły

Ostatnio na forum

Aktywne tematy !!!

Urodzinowi solenizanci

Logowanie

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Metoda 34 kroków

Zobacz temat

Miłość - czym jest ?

Ostatnie newsy

Ostatnie artykuły

Najnowsze tematy