Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Aika
Asiajoasia green_man kroliczek15 Maniek mariusz75 nadalkocham Naimad Olka28 qwerqw shayla| paranoiks | 28. Kwiecień |
| Melodi000 | 28. Kwiecień |
| lukas300000 | 28. Kwiecień |
| bee | 28. Kwiecień |
| malenka639 | 28. Kwiecień |
A-dam |  |
|
Obito | 00:20:59 |
|
milyfacet | 00:24:07 |
|
Roszpunka19 | 00:47:54 |
|
#
poczciwy | 02:33:02 |
Nie wiem dlaczego zamieszczam tutaj moją historię. Podobno obcym łatwiej się zwierzyć.
O zdradzie mojego chłopaka dowiedziałam się dwa tygodnie temu, kilka dni przed naszą rocznicą. Przez przypadek. W pubie wkurzałam się, że zamiast rozmawiać ze mną, pisze smsy i kątem oka dostrzegłam, że odczytuje smsa o treści "Daj mi szansę [...]" (dalej niestety nie pamiętam co było napisane). Jako, że był już pijany pozwolił mi wziąć telefon i napisać do tej dziewczyny co mi się podoba, napisałam, więc ze z tej strony dziewczyna X i że co mają znaczyć te smsy. Na co dostałam odpowiedz, że przecież to ona jest dziewczyną X i czy ma dwie? Przejrzałam wtedy całą odbiorczą i upewniłam się, że coś między nimi było.
Świat mi się zawalił. Rzuciłam go tym telefonem i wybiegłam z lokalu.
Teraz on chce wrócić, mówi, że to nieporozumienie, że to ona czegoś chciała, a on nie i że specjalnie takiego smsa napisała do mnie, żebym go rzuciła.
Ja nie wiem co robić. Kocham go nadal, ale totalnie mu nie ufam. Nie wiem czy ma sens taki związek. Nie wiem czy będę potrafiła zaufać.
Byliśmy ze sobą 6 lat. Niestety na początku naszej znajomości też miałam swoje małe grzeszki, ale to nie było nic poważnego. Wybaczył mi i od tego czasu wszystko układało się dobrze. Zawsze pragnęłam rozmów o wspólnej przyszłości i ślubie, ale on zawsze ich unikał, co mnie zawsze zastanawiało. Zasłaniał się tym, że za mało zarabia (a lepszej pracy wcale nie szukał) i że z planów nigdy nic nie wychodzi. Nie nalegałam natomiast bo samej jeszcze, aż tak bardzo mi się do tego nie spieszyło...
Tydzień temu dowiedziałam się że widziano go z inna dziewczyną podczas gdy ja byłam za granicą na parę dni. Zaczęłam z nim rozmowę, ale nie przyznał się, mówił że tylko podwoził koleżankę - uwierzyłam, ale byłam czujna.
Kilka dni później zobaczyłam ich wspólne zdjęcie u niej na nk. Wtedy świat się zawalił... Przyznał się, że spotykał się z nią 2,5 miesiąca (przez ten czas unikał ze mną zbliżeń). Stwierdził, że powodem było to, iż za mało czasu z nim spędzałam i ciągle nie miałam na nic ochoty.
Oświadczył mi się i twierdzi że po ślubie, gdy będziemy więcej czasu ze sobą spędzać nigdy by czegoś takiego nie zrobił...
6 lat to kawałek czasu, ale nie wiem czy warto nadal wiązać się z kimś kto przez 2,5 miesiąca kłamał w oczy..?
czesc czemu tu sie znalazłam??sama niewiem moze to dlatego ze juz sobie nie moge z tym wszystkim poradzic...ale moze wy mi cos doradzicie: jestem w zwiazku z chłopakiem od dwoch lat...moj problem polega w tym ze to moj najdluzszy zwiazek i moze dlatego chce jakis nowosci..przez pol roku bycia razem było super a teraz??wszytsko sie sypie z mojej glupoty..moj chłopak raczej by mnie nie zdradził(ale nie zawsze mozna byc pewnym wszytskiego)przez ostatnie miesiace uzalezniłam sie od pisania z pewnym chłopakiem ktorego poznałam przypadkowo spodkałam sie z nim kilka razy doszło tylko do pocaunku i nic wiecej..zakonczyłam ta znajomosc..za jakis czas poznałam T..była zwykła normana znajomosc przez telefon bo dosc daleko od siebie mieszkamy zaczeslismy wiecej i dluzej ze soba rozmawiac i w tym problem ze oszukiwałamich obu;(zaden nie wiedział o sobie..za jakis czas T..powiedziałze poczuł cos do mnie a moj chłopak dosc czesto miał pretensje do mnie o to ze ciagle siedze na telefonie...miesiac temu postanowilismy z T...zakonczyc to wszysko jednak ja nie potrafie zrozumiec sama siebie mam chłopaka a w moich myslach jest ten chłopak?czy to moze byc przez to ze kiedys i mnie chłopak zdradził ze ja tak robie sama niewiem juz naprawde co mamz tym wszystkim zrobic ale wiem ze kłamiac jednemu i drugiemu nic nie zyskam jedynie wieksze sumienie;( doradzcie mi cos
Stanąłem przed ścianą! I muszę przyznać się sam przed sobą oraz przed wami - to koniec mojego małżeństwa! Przegrałem walkę o miłość żony i nasze małżeństwo. Żona wybrała kochanka... Jej kategoryczne "NIE" dla mnie i dla budowania wspólnie naszej rodziny doprowadza mnie do stanu, którego sam się boję... Dlatego muszę poszukać pomocy. Czy braliście w okresie największego bólu leki uspokajające lub antydepresyjne? Czy warto skorzystać z pomocy psychologa/psychiatry/psychoterapeuty? Którego specjalistę wybrać? Jakie są wasze doświadczenia czy Ci ludzie są w stanie pomóc czy tak naprawdę pomóc możemy sobie sami i musimy "przecierpieć" tą czarną rozpacz?
Jak jest z opieką nad dziećmi? Czy mam jakiekolwiek szansę aby sąd podzielił opiekę nad dziećmi po równo między mną a żonę? Czy w polskich sądach ojcowie mają jakąkolwiek szansę na uzyskanie co najmniej takich praw jak matki?
Jestem od 7 lat w szczęśliwym związku. Od 3 jesteśmy małżeństwem. Mój mąż mnie kocha, zawsze byłam dla niego najważniejsza kobietą, jedyną miłością. Nigdy nie dał mi powodu, bym mogła pomyśleć inaczej. Mimo to jestem o niego potwornie zazdrosna. Nie mogę sobie z tym poradzić. Kiedy poznaje nową koleżankę zaczyna budzić się we mnie strach. potworny strach, chwilami graniczący z obłędem. W mojej rodzinie było wiele szczęśliwych, udanych związków. Wszystkie się rozpadły. Wszystkie kobiety zostawały same i wszystkie w taki lub inny sposób były zdradzone. Boje się tego i nie wiem jak sobie z tym poradzić... Czuję, że jestem na granicy obłędu...
Siedzi mi na głowie ogromny kłopot. Wszystko zaczęło się od naszej klasy. Moja mama jest nią zafascynowana dodawała swoje zdjęcia, a że jest piękną kobieta pisali do niej rożni faceci, na początku się z tego śmiała, potem coraz mniej i zrobiła się dziwnie tajemnicza, doszło do tego ze kiedyś przypadkiem widziałam jej erotyczne rozmowy prowadzone na nk.
Powiedziała ze jak powiem Tacie to zniszczę rodzinę. Zapisałam te rozmowy na wszelki wypadek, powiedziałam Mamie ze musi z tym skończyć bo możne się to źle skończyć dla całej rodziny i powiedziałam Tacie by bardziej interesował się Mamą bo świata poza netem nie widzi wiem ze prowadzi ostre rozmowy z facetami na portalu i jak nie będzie uważał to ją straci.
Ostrzegłam dosłownie Ojca że coś jest nie tak. Mam 28 lat i nie mieszkam już z rodzicami ale widziałam że Mama zrobiła się nerwowa gdy chciałam w domu korzystać z kompa, nie pozwalała w ogóle do niego podchodzić doszło do tego ze kupiła sobie laptopa, potem pilnowała tel jak oka w głowie i krzyczała ze naruszamy jej prywatność i ja kontrolujemy. Jak dla mnie zachowywała się jak zakochana 15 latka a Ojciec mówił ze ją kocha i ufa...
Odeszłam od tematu na 3 miesiące. I co ? Okazało się ze wczoraj mama nie wróciła na noc ze miała ponoć jakieś spotkanie z koleżankami wróciła rano o 8 Tato zmartwiony dzwonił do koleżanek i co i Nic żadnego spotkania nie było..
Tato jak to facet upił się ale nie powiedział jej nic, czytał mamy rozmowy na nk i stad wie ze nie była u koleżanek ale miała umówione spotkanie z jakimś skurwielem wyrywającym znudzone kobiety na nk.Mama nigdy nie znikała na noc a tu ani tel ani znaku życia byliśmy strasznie zmartwieni..
I co ja mam teraz zrobić? Co o tym sądzicie ? Co byście zrobili ? Jak zachować rodzinę ? wiem że by zdrada nastała trzeba winy dwóch stron. Poradźcie Proszę....
Witam po 11 latach małżeństwa po jakięjś kłótni zona oznajmiła mi że juz ma dość nie kocha mnie i chce zakończyć związek prawie 2 tygodnie błagania ,wylania morza łez nie dało nic nie chciała dać zadnej szansy , okazało sie że od miesiąca koresponduje z gościem który pracuje w Hiszpani i jest w nim bardzo zakochana na razie ta znajomość jest prowadzona tylko przez internet i nie mają możliwości się spotkania ale kto wie niedługo może się to zmienić wtedy nie wiem jak to zniosę .wiem że jest to moja wina gdyż nie powinno się to w ogóle wydarzyć gdybym pieczołowicie pielęgnował ten związek ,ale dopiero zdałem sobie sprawe jak ją kocham po tym wszystkim,mamy jeszcze troje małych dzieci juz nie wiem co robić ,juz nie mam sił przerasta mnie to wszystko :( irek
Nigdy nie pomyślałabym że mnie to spotka, że mój mąż mnie zdradzi, że będzie prowadzić podwójne życie i że się zakocha i że to ona będzie dla niego najważniejsza, niż ja. Najgorsze w tym wszystkim, że byłam w ciąży, kiedy zaczął te swoje podwójne życie. Tak staraliśmy się o dziecko i w końcu się udało. Myślałam, że byliśmy szczęśliwy i że on też. Chociaż twierdzi że był i że tego nie planował. Po prostu coś zaiskrzyło odrazu jak przyszła do pracy i była to zbyt wielka pokusa dla niego żeby nie skorzystać. Myślałam, że tak ciężko pracuje i że musi zostawać tak długo w pracy. A ja czekałam każdego wieczora kiedy w końcu wróci, a on spotykał się z nią. Zostawił mnie i opuścił w momencie kiedy go najbardziej potrzebowałam, wtedy kiedy rosło we mnie jego dziecko na które czekaliśmy. Nigdy nie myślałam, że mnie tak oszuka, zrani. Bardzo to boli. Czuję jakby mi się miał świat zawalić. Ale wiem, że mi nie wolno mam malutką córkę, która ma dopiero dwa miesiące i dla niej muszę być silna. O zdradzie dowiedziałam się tydzień po urodzeniu dziecka. Bardzo zabolało. A zdradziły go sms. Te ilości które wysyłał. Już wcześniej coś przeczuwałam, że coś jest nie tak, ale nie chciałam tego drążyć z uwagi na ciąże. A później doszło do konfrontacji pomiędzy mną i mężem i powiedział mi wszystko i pomimo tego nie chciał tego skończyć, bo zbyt dużo ona dla niego znaczyła. W końcu nie wytrzymałam i z małym trzytygodniowym dzieckiem odeszłam. Przyjeżdżał, prosił i mówił że to zakończy w końcu, że nie chce mnie stracić i nasze dziecko. Uwierzyłam, wróciłam. Ale po co, dalej to trwa. Tylko chyba już trochę inaczej, bo jak twierdzi ona to zakończyła, bo stwierdziła że nie chce rozbijać jego rodziny. Szkoda tylko, że nie pomyślała o tym wcześniej zanim to zaczynała. Wiedziała że jest żonaty, że ma żonę w ciąży i że niedługo urodzi mu się dziecko, ale wtedy jakoś jej to nie przeszkadzało. A mój mąż cierpi teraz bo go zostawiła, a obiecała mu że z nim będzie.Nie ma go nigdy w domu. A ja zostałam z małym dzieckiem, bez żadnego wsparcia, pomocy. Czuję ogromny ból i żal. Nie jestem nawet w stanie cieszyć się z tego macierzyństwa. Bo to co najpiękniejsze zostało mi po prostu odebrane.