Witam wszystkich... nigdy nie korzystałam z takich miejsc, zawsze myslalam, że sama potrafię uporac sie z problemami. Ale nadszedl czas, że już nie daję sobie rady.. a znajomi i rodzina chyba juz mają mnie dość :) Historia jak każda inna, tak dla wsparcia pozostalych i siebie (widać nie tylko ja mam pod górkę):( To byl były chlopak mojej przyjaciólki, było mi strasznie jej żal gdy zostawił ją pełna bólu i cierpienia , a tłumaczył ze sie nie nadawali, ze z mamą sie nie potrfafila porozumieć itp. po dwóch latach od tamtej sytuacji pojawił sie w moim życiu. Jak zwykły kolega z jakąs prośbą, zaoferowal przy tym swoją pomoc w zalatwieniu dla mnie jednego tematu. Bylam bardzo sceptycznie nastawiona, wiedziałam jaką ma przeszłość (rozwód, dziecko, wiele nieudanych związków) i bardzo się wzbranialam zeby nic więcej z tego nie wyszlo ,... ale on nie odpuszczal.. pisał dzwonil codziennie, opowiadal jak do tej pory źle trafiał, jaka mu była krzywda.. zrobilo mi się go żal i faktycznie biedny nieudalo mu się w życiu.. z żona się rozwiódl, kolejną dziewczynę porzucił bo byla nerwowa, kolejną wyrzucil z torbami ze swojego domu, bo nic nie robiła, kolejan bo piła, o innych juz szkoda pisać.. nie odpuszczal.. trwal, pisal, dążył do spotkań za wszelką cenę, w końcu uległam po kilku miesiącach, zaczęliśmy sie oficjalnie spotykać. Rodzina szczęśliwa, że w końcu ma dobrą dziewczynę, znajomi zadowoleni i że w końcu sie ustatkuje... był taki "zakochany" i szczęśliwy skakal pod niebo .. nalegal na wspolne mieszkanie, dziecko ślub, ale ja potrzebowalam więcej czasu, to poważne decyzje a my spotykaliśmy sie zaledwie pare miesięcy. W między czasie docieraly do mnie przykre wieści ze On wspomina o byłej (tej wyrzuconej z domu) ze w sumie to chyba tylko ona go kocha bo caly czas pisze i dzwoni do niego.. i nie wie czy chce ze mną być, ale mnie dalej zapewniał ze wszsytko ok. Kobieta czuje że coś sie dzieje nikt mi nie powie, do tego weekendowe pijackie imprezy, zaczęło się znikanie na trzy dni i zero kontaktu, "będe za godzinę" wracal następnego dnia wieczorem.. pijany .. rozmawiałam raz drugi trzeci, prosilam mówiłam i nic.. jak do ściany! I to jeszcze ja "powinnam się leczyć" , za tydzień Ci powiem czy bedziemy razem, za dwa dni powiem czy będziemy razem.. i tak od paru tygodni.. ile można wytrzymać takiej emocjonalnej huśtawki? w końcu wyprosiłam o to żeby w końcu sie określił bo to już było nie do zniesienia, i co? sms to koniec! Serce pękło na tysiąc kawalków.. zabrałam pare rzeczy a On nawet nie potrafil mi powiedzieć dlaczego? Bo nie akceptowalam jego życia hulaszczego z koleżkami, każdy weekend nabrzdyngolony, nigdy nie chciał sam ze mną pojechać na weekend, czy wyjśc na spacer, o wszystkich spotkaniach, imprezach pijackich dowiadywalam sie ostatnia. Ale to ja jestem ta niewyrozumiala, czepiam się, a ja naprawde chciałam tylko normalnego związku, opartego na miłości zaufaniu no i czasem czasu tylko dla nas. To takie nieosiągalne? A teraz się dowiaduję ze od paru tygodni spotykał się z tą swoją byłą, która nie dawał mu spokoju przez caly okres naszego związku no i się stalo. Teraz oczywiście jest altruistą i pisze ze to dla mojego dobra. Ja nie potrafię poskładać natrętnych myśli dlaczego? szukam winy w sobie , placzę dniami i nocami a On się świetnie ma z nową wybranką.. rodzina zalamana , każdy mu mowi ze popelnił wielki błąd, ale on wszystkich ma za nic. Nikt sie dla niego nie liczy. Sam podejmuje decyzje, które tylko ranią innych. Cale moje zaufanie, którym tak dlugo nie potrafiłam go obdarzyć, zdeptał i wytarl sobie nim dupe! Wiem że bylam kolejną i kolejną, mam tego wszystkiego świadomość ale boli jak cholera i ciężko się pozbierać do kupy! Naturalnie nie chce mnie już widzieć, ani rozmawiać.. Jakbym to ja zrobila coś zlego.. to jakiś koszmar..wszysct mówią ze żadn z jego związków nie przetrwa bo on się zwyczajnie do tego nie nadaje, i jedyne pocieszenie że ta cala krzywda i te łzy kiedyś do niego wrócą..