Witam, jestem w związku już 3 lata. Pół roku temu zareczylam się z partnerem. Ogólnie jesteśmy zgodni, kazde z nas w jakis sposob dopelnia siebie. Jest między nami problem że czesto sie klocimy, ale tylko przez to że zazywa narkotyki, tzn był w ośrodku, przestal brac i zaczelo nam sie w końcu normalnie ukladac. Do pewnego czasu.. Poklocilismy sie o to ze pojechal sam do kina nie zabierajac mnie. Bolalo mnie to. Gdy sie z nim spotkalam to bylam zla, a on zrobil kolejna awanturę. Obrazil sie na mnie tak ze przez 2 tygodnie sie ze mna w ogole nie kontaktował. Cierpiałam bo tak na prawde to nie ja zawinilam. Pogorzilismy sie. Po jakims czasie okazalo sie ze spotkal kolegę z dawnych lat i wtedy zaczelo sie dla mnie pieklo. Ciagle wyjazdy do niego, wracanie następnego dnia poznym popoludniem lecz zachowywal sie w miare normalnie. Do czasu.. Byly jego urodziny. Oczywiście pojechał tam sam. Wrocil następnego dnia. Mialam dziwne przeczucie. Czułam w srodku bol. Gdy zadzwonil d niego kolega , wyszedł. Poszłam za nim i podsluchalam rozmowe. Rozmawial z kolega i uslyszalam imie dziewczyny. Mowil koledze ze jutro sie z nia spotka na mieście. Był wściekły ze wszystko słyszałam i zrobil awanturę, nie bedac dluzna wykrzyczalam wszystko i wyszłam. Następnego dnia pisał i dzwonil ze nic nie zrobił i ze mnie przeprasza. Nie chcialam tego sluchac. Sprobowalam zaufac. Spiac u niego zaczelam patrzec w smsy w jego telefonie. Widziałam wiadomości jak sie z nia umawial na randke. Zaczelam płakać ale nic nie powiedziałam że wiem,.nawet do tej pory. On sie staral, ciągle razem wychodzilismy, przestał jeździć do tego kolegi i myślałam ze juz Bedzie dobrze. Mylilam sie. W Wielka sobote bylam z nim lecz byl dziwny dla mnie. Prawie wcale sie nie odzywal, siedział i patrzył w telewizor. O 22 poszlam do domu. Wielkanoc.. napisal mi ze jedzie do kolegi bo jest u niego w domu awatura, prosilam zeby przyszedł do mnie ale nie chcial. Dzwonilam zeby przyjechał, znowu mialam to uczucie niepokoju i strachu. Wylaczyl telefon. Cierpialam, plakalam az w koncu powiedziałam sobie ze koniec z nami. Wrócił dopiero w Lany Poniedziałek po południu. Jak gdyby nigdy nic dzwonił chcial sie spotkac. Poszłam tam zeby usłyszeć co ma mi do powiedzenia. Powiedział ze mam mu nie ufać i że jak chce prawde mam zadzwonic do jego mamy. Jego mama powiedZiała mi wszystko. Sprowadzil sobie jakas dziewczynę we Wielkanoc rano. Powiedział ze nie ma gdzie spac. Wtedy to byl cios ponizej pasa. Nie chciałam go nigdy ogladac. Trafił do szpitala, bylo mi go bardzo szkoda i go odwiedzalam. Teraz gdy jest e domu ciągle chce zebym przyszła. Powiedziałam mu gdy mnie przepraszał ze spróbuje dac mu szansę ale nie wiem czy dam rade. Ciagle to do mnie wraca. Z tego co wiem to zdradził mnie bo sie przyznał ale nic więcej nie chce mowic. Ja mam to ciągle przed oczyma choc nigdy jej nie widziałam. Ciągle mi się to sni. Nie potrafie spojrzec mu w oczy, uśmiechnąć sie ani nic. Nie potrafie wybaczyc. Nie umiem. A wybaczalam duzo. Gdy pojawila sie uzywka bil mnie, plul, ciagnal za wlosy, obrazal, gdy przeszło przepraszał i plakal. Wybaczalam, ale z tym nie umiem sobie poradzic. Bardzo proszę o rade. Ja jestem bardzo dobra osoba, staram sie wszystko dla niego robic, pomagam mu we wszystkim jestem na każde zawolanie. Nigdy sie na mnie nie zawiodl. Broniłam go we wszystkim i sie opiekuje. Nie potrafię tego znieść za bardzo mnie to boli. Pomocy...