Witam, chciałam się podzielić z Wami swoją długą i skomplikowaną historią. Mam potrzebę wygadać się posłuchać opinii innych może mądrzejszych bardziej doświadczonych ludzi .. To będzie baaaardzo długi post nie wiem czy komuś będzie chciało się czytać hehehr30;Dwa miesiące temu zostałam porzucona przez chłopaka z którym spędziłam ostatnie 7 lat swojego życia. Ja byłam jego pierwszą kobietą a on moim pierwszym facetem. Gdy go poznałam był bardzo niepewny siebie , większość czasu spędzał przy komputerze rzadko wychodził. Po prostu tego nie lubił. Byliśmy zaręczeni, planowaliśmy wspólną przyszłość, a przynajmniej JA tak myślałam. Poznaliśmy się przez Internet niestety odległość, która nas dzieliła (on r11; Elbląg, ja r11; Dzierżoniów na dolnym Śląsku) pozwalała nam spotykać się jedynie co parę miesięcy. Każde spotkanie to była jedna wielka euforia, radość i szczęście. Obojga nas wiązały wówczas studia. Mnie udało się je zakończyć jemu niestety nie. Od zawsze obiecywaliśmy sobie, że po ich skończeniu on zabierze mnie do siebie i zamieszkamy razem w Gdańsku. Deklarował, że jestem kobietą jego życia i, że nigdy mnie nie opuści, nie zostawi, nie zdradzi. No i tak też zrobiliśmy. Mieszkaliśmy razem 3 lata. Bywały gorsze i lepsze chwile. Od zawsze był typem egocentryka. Wynikało to zapewne z jego wychowania gdzie każdą sprawę załatwiali za niego rodzice (był ich jedynym synem a matka była w niego zapatrzona jak w obraz).Ja z kolei strasznie się angażuję i kochałam go mam wrażenia zawsze bardziej niż samą siebie mimo wszystkich wad które miał. Zawsze się o niego troszczyłam, starałam się by widział we mnie kobietę z którą warto spędzić życie. Gotowała, prałam,sprzątałam, robiłam zakupy, w sferze intymnej również było bardzo fajnie. O dziwo nie robiłam tego z myślą, rco ja z tego mamr1;. Wszystko wynikało z miłości. Było szczere i bezinteresowne. Taką po prostu byłam osobą szczerą, może naiwną i mało wymagająca. Jak się później okazało był to mój podstawowy błąd w tym związku. Po pewnym czasie coś między nami zaczęło się psuć. On zmienił pracę (stacja benzynowa) gdzie wpadł w dziwne, złe Towarzystwo. Picie w pracy, dopalacze i imprezy na nocnych zmianach były na porządku dziennym. Zdarzało się, że nie wracał na noc do domu. Wtedy tłumaczył to chęcią zostania na jednej z ich nocnych popijaw i pogadania ze znajomymi.. A ja zakochana i ufna we wszystko wierzyłam.. Z czasem doszły inne dziwne rzeczy. Blokowanie telefonu, hasła na FB itp, ale jakoś nigdy nie przychodziło mi do głowy, żeby to kon trolować.. Przecież to był mój kochany B.W zeszłym roku przed świętami mi się oświadczył. Od początku widziałam że nie był pewny tej decyzji.Bolało mnie to strasznie i sama nie wiem dlaczego to zrobił i dlaczego ja się zgodziłamr30; Po zaręczynach poszło lawinowo.Zaczęło się coraz więcej kłótni.On zarzucał mi, że chce go zamknąć w klatce.Znikał z domu coraz częściejr30; Pewnego razu powiedział mi nawet, że oświadczenie się mnie to był największy błąd jego życia (Jezu jak bolało )r30; Kiedy któregoś dnia nie wrocił ponownie do domu choć serce mi pękało spakowałam rzeczy i postanowiłam się wyprowadzićr30;Gdy wrocił na drugi dzien rozmawialiśmy powiedział ze chce odpocząć żebym dala mu dwa miesiące..mial się wyprowadzic do jakiegos rznajomegor1;. Dodam ze nigdy ze swoimi znajomi mnie nie poznał gdyz jak mowil rto nie towarzystwo dla mnier1;r30; Przez miesiąc wynajmowałam pokój. Nie kontaktowaliśmy się w tym czasie. On próbował ale ja choć pękało mi serce urwałam kontakt całkowicie. Zmieniłam numer Tel. Chciałam zapomnieć. A przynajmniej tak mi się wtedy wydawałor30;Po miesiącu ciszy odezwał się przez FB.. A ja nie potrafiłam się oprzeć. Ciągle go kochałam ..cały ten czas rozłąki był dla mnie katorgą i marzyłam tylko o dniu kiedy wróci. W rozmowie którą przeprowadziliśmy wówczas przyznał ze zdradzał mnie z kolezanką z pracy przez 3 miesiące :(. sypiał u niej z nią chodził na randki spędzał z nią czas wtedy gdy ja zapłakana w domu siedziałam i myslalam gdzie się podziewa. Mówił ze zrozumiał przez ten miesiąc jak byłam idealna a on okropny. Ze mnie kocha ze na niczym mu tak nie zalezy jak na mnie. Błagał o powrot. Obiecywał ze zmieni prace , zerwie wszelkie kontakty ze znajomymy z nią, ze będzie mi pomagal nauczy się gotować ze już nigdy nie będę przez niego plakac ze jestem najwazniejsza i tak będę się czula.. ze ona nic nie znaczyr30;Nie wiem czemu bylam tak zaslepiona ale uwierzylam mu i zgodzilam się...Nie myślałam wówczas racjonalnie była tylko radość ze go odzyskałam.. Wyprowadzil się od niej do mnie z dnia na dzien.. wyslal do rodzicow na obiad po czym z pomoca kolegi spakowal manatki, zostawil jej kartke i już go nie było..Wrocil..Znowu go mialam boze jaka bylam szczęśliwa.Wtedy tak myślałam.Pieszczotliwie mówił do mnie żono, myślałam ze wreszcie dorósł do decyzji o małżeństwie.Zaczynał nawet pobąkiwać o dziecku (czego nigdy nie robił wczesniej). Sielanka nie trwała długo. Szybko okazało się że skrucha była tylko pozorna i powierzchowna. Z czasem wręcz wydawało mi się że on w ogóle nie żałuje. Co więcej okazało się, że znowu zaczyna mnie oszukiwać. Okazało się że kobieta z ktorą był ma problem z alkoholem i musi udac się na pare miesięcy na terapie alkoholowa do osrodka. On pan samarytanin od siedmiu boleści bojąc się o nią nie powiedział jej nic o tym ze do mnie wrócił przez co ona ciagle do niego dzwonila i pisala a on wymusil na mnie żebym na to patrzyla ze to tylko pare miesięcy az ona ową terapie skonczy i będzie po wszystkim a ja durna oczywiście się zgodzilam. Ze strachu ze znowu mogę go stracic poniżyłam się po raz kolejny.Co więcej jego znajomi równiez nie dowiedzieli się prawdy o nas no bo przeciez mogliby jej powiedziecr30; I tak ja która mialam być najwazniejsza. Byłam a jakoby mnie nie było :( Wmawiajac sobie miłość do potwora którym stał się chłopak którego kiedys kochałam. Po 4 miesiącach mydlenia mi oczy i gdy zaczełam zapominac powoli o tym wszystkim i staralam się cieszyc naszym związkiem na nowo on oznajmil mi z dnia na dzien ze nie jest w stanie dac mi tego czego oczekuje, że ja bym chciala już tak na powaznie a on nie wie nie jest pewny. I wyprowadził się. Kazał mi patrzec na to jak się pakuje i jeszcze mialam byc mu wdzięczna że powiedział mi wprost bo jak przyznał chciał się wyprowadzic jak nie będzie mnie w domu i zostawic mi kartkę.... Moje życie rozsypalo się ponownie.. Znowu był placz trzęsące się rece..najgrosze ze sama sobie to zrobilam Jestem taka głupia ehhh Tak bardzo załuje ze zgodziłam się na jego powrot :( Co więcej mam podejrzenia, że wrócił do niej bo aż do samego momentu drugiego rozstania nie spełnił fundamentalnej obietnicy... Nie zerwał z nią kontaktu... Ehhh liczę na jakiegoś kopa?Pocieszenie?Sama nie wiem :/