Zdrada - portal zdradzonych - News: zagubiona

Logowanie

Nazwa użytkownika

Hasło



Nie masz jeszcze konta?
Zarejestruj siÄ™

Nie możesz się zalogować?
PoproÅ› o nowe hasÅ‚o

Ostatnio Widziani

Szkodagadac
Hagi1000:19:01
Jaylo03:37:31
Crusoe04:26:30
mloda_glupia04:33:38

Shoutbox

Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

Zraniona378
08.03.2024 16:58:28
Dlatego że takie bez uczuć jakby cioci składał życzenia imieninowe. Takie byle co

Julianaempatyczna
08.03.2024 14:46:35
Cześć, Twoja historia jest już na stronie. Obserwuj męża . Dlaczego te życzenia były inne?

Zraniona378
08.03.2024 12:35:50
Bo cały wpis się nie zmieścił

Zraniona378
08.03.2024 11:31:18
Cześć jestem nowa.Opisalam swoją historię ,ale nie ma jej na stronie jak to działa

poczciwy
31.01.2024 15:55:47
Agnieszka nie czekaj aż emocje odpuszczą tylko opisz historię a komentarze użytkowników pozwolą Ci spojrzeć na to z boku;

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proÅ› o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to CiÄ™ zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.RozmawiajÄ…c nie koncentruj siÄ™ na sobie.
33.Nie poddawaj siÄ™.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

zagubionaDrukuj

Zdradzona przez partnera/chłopakaspotykam się z chłopakiem od 7 lat (nie mieszkamy razem, ale planujemy ślub w tym roku), poznaliśmy się na portalu randkowym, wcześniej miałam jakieś sygnały że coś jest nie tak, jakieś sms przychodziły do niego i nawet nie chciał telefonu wyciągnąć przy mnie żeby zobaczyć kto pisze, a ostatnio dowiedziałam się że założył kolejne konto na Skype (o którym nie miałam pojęcia) i podczas gdy mi powiedział że jest zmęczony to w międzyczasie rozmawiał z jakimiś dziewczynami, a później tłumaczył się że źle widziałam. Nie przyznał się do niczego, napisał tylko sms że skończ ze sobą i wyłączył telefon.... Nie wiem co o tym wszystkim myśleć, kocham go, chodź po takim czasie to także przyzwyczajenie. To nie pierwszy raz jakieś 1,5 roku temu sprawdziłam mu nk okazało się że pisał z jakimiś dziewczynami, podawał mi swój drugi numer telefonu (którego podobno nie używa) zachwycał się nimi, przesyłał buziaczki itp. Z jednej strony mam go dość, jego kłamstw, czuje się jak śmieć, do tego on nawet nie potrafi się do niczego przyznać, ale z drugiej strony czuje pustkę, samotność...
3739
<
#1 | Deleted_User dnia 25.01.2015 11:38
Witaj smutna,
Rzeczywiście, Twoja wypowiedź, jest taka jakaś smutna...
Nawet nie jesteś zła, ale bardziej zrezygnowana. Wypalona?
Spotykasz się z chłopakiem 7 lat. Jak wyglądają te spotkania? Jak są długie? Jak często? Zmierzam do tego, by zapytać, jak dobrze się znacie?
Nie mieszkacie razem. Więc, nie wiecie, jak to jest, być ze sobą w codziennych, prozaicznych sytuacjach. Macie siebie na deser. A gdzie reszta posiłków? W wielu przypadkach, przez siedem lat związku, pary mają dzieci, wspólnie planują wydatki, każdy dzień przeżywają razem, POZNAJĄ SIĘ. Już nie ma, tylko, ja i ja, moje i moje, ale MY, NASZE. I taki schemat utrwala się. I rodzi się między nimi coś najważniejszego: WIĘŹ. Po to, że gdy minie zauroczenie, fascynacja (bo minie), zostało coś trwałego i głębokiego. Tak powinien wyglądać szczęśliwy związek.
Siedem lat z doskoku. Minęło to, co najsilniejsze. I, co teraz? Nic. Nie ma głębi, jest przywiązanie. Chłopak też to czuje. I, co? Znudzony, wraca, szuka tego, co już zna. A, co przecież, jest takie fascynujace. Podnieta. Bo Wasz związek nie ewoluował, nie dojrzewał, zatrzymał się na pewnym etapie.
Najpierw musisz zapytać samą siebie: czego chcesz. Jak dobrze go znasz? Czy mu ufasz? Ale, jak widać, coś tu się sypie.
Następnie, porozmawiaj z nim. Jak będzie się migał, to coś jest na rzeczy.
I najważniejsze, nie spieszcie się ze ślubem. Musisz być 100% pewna, że tego chcesz. A, chcesz? A, nawet, jak chcesz, musisz być 100% pewna jego. A, już wiemy, że nie jesteś.
Jeśli, mimo wszystko, nadal będziecie razem, zamieszkajcie ze sobą. Poznajcie się. Dziwne, prawda? Tyle lat, a się nie znacie.
Nie pchaj się w ślub, bo szybko możesz stać się niezadowoloną, sfrustrowaną żoną. A, o co chodzi w życiu, jak nie o SZCZĘŚCIE?
6959
<
#2 | zgryzolowaty dnia 25.01.2015 17:06
siedem lat... czy to trochę nie za długo ? w ciągu tych lat mogliście co najmniej kilka razy założyć rodzinę, dochować się dzieci... i co ? moim zdaniem gość najwyraźniej nie dorósł do związku w sensie, rodzina, dom, odpowiedzialność... czy oczekiwała pani na jego deklarację o zamieszkaniu razem ? jak znam życie to pewnie tak... ale on nigdy się nie zdeklarował w takim sensie... czy naprawdę pani myśli, ze jak wyjdzie za niego za mąż to coś się zmieni ? moim zdaniem nie... będzie się lepiej maskował...albo po prostu olewał znaczenie sakramentu małżeństwa... proszę przemyśleć decyzję o ślubie...
11986
<
#3 | mononabis dnia 25.01.2015 18:42
smutna, dobrze się zastanów nad tym czy rzeczywiście ślub rozwiąże Twoje problemy w tym panem. Oby się nie okazało na koniec, że odniesiesz typowo pyrrusowe zwycięstwo , bo wiesz, że z niewolnika nie ma pracownika. Facet za Twoim przyzwleniem zawraca Ci od siedmiu lat głowę, a przecież nawet zamieszkać z Tobą nie chce. Czy on oświadczył się Tobie?Jak to zrobił, jesli w ogóle? Czy dał Ci pierścionek zaręczynowy? Czy Wasze zaręczyny miały charakter publiczny (w sensie, że w gronie rodzinnym)- jak on w ogóle podszedł do tego tematu? Czy Ty przypadkiem nie przymusiłaś go do czegoś? A on dla swiętego spokoju palnął Ci coś o ślubie?
Podziękuj mu za wspólnie spędzony czas i miej w doopie jego wielka łaskę.
I nie traktuj tego, jako kolejnego sposobu na niego, tylko naprawdę daj sobie spokój z tym chłopaczkiem. Na nic nie czekaj i na nic nie licz.
Przeżyłaś trochę miłych chwil z jakims facetem, ale czas pokazał, że dla niego, to nie było zbyt ważna sprawą w życiu. Nie wpadaj w łachę żadnemu facetowi.
On, być może, spotka któregoś dnia dziewczynę, z którą ozeni się w pięć sekund i ona nie będzie musiała upominać się ani o oświadczyny, ani o zaręczyny, ani tym bardziej o ślub.
Facet bawi siÄ™ TobÄ… i jest beznadziejny, bo chociaz tak naprawdÄ™ on nie ma Ci nic do zaoferowania, to jednak korzysta z Ciebie, gdy tylko mana to czas i kaprys.
Nie poniżaj się w jego oczach ani, tym bardziej, w swoich oczach, bo będziesz czuła się coraz gorzej.
Gdy ludzie są dla siebie i oboje pragną tego samego, to zapewniam Cię, ich związek przebiega zupełnie inaczej, niż ten Wasz.
Ja nawet nie wiem czy Wasz układ można nazwać związkiem- ja mam inną definicję związku.
Nie trać czasu na chłopaczka.

Komentarz doklejony:
I jeszcze jedno- napisałaś, że "Z jednej strony mam go dość, jego kłamstw, czuje się jak śmieć, do tego on nawet nie potrafi się do niczego przyznać, ale z drugiej strony czuje pustkę, samotność... "
wszystko to, co czujesz i czego się boisz jest, jak najbardziej typowe i naturalne, ale zastanów się czy z takim "związku" Ty nie czujesz samotna?
Czym innym jest samotność, gdy człowiek faktycznie nie ma nikogo, a czym innym jest samotnpśc, gdy człowiek niby kogoś ma, a tak naprawdę, to gofno ma, a nie kogoś.
Nie pozwalaj na to, by ktoś tak ciebie traktował.
Jeśli Ty już dzisiaj stwierdzasz, że facet Ciebie okłamuje, że nie jest w stosunku do Ciebie uczciwy, to mając taką wiedzę na jego temat, nie pchaj się w ten "związek" dalej, bo nic dobrego z takiej znajomości dla Ciebie nie wyniknie.
Nawet, jeśli ten chłopaczek faktycznie się z Tobą ożeni, to na jakiej podstawie Ty miałabyś wierzyć, że ułozy się między Wami po ślubie? Jak na razie masz wszelkie podstawy do tego, by nie traktować poważnie tego chłopaka, ani jego słów czy, tym bardziej, deklaracji, więc na czym Ty właściwie będziesz budowała swoje małżeństwo? Po ślubie nic się nie zmieni na lepsze- wybij to sobie z głowy i nie wpadaj w tę znaną od stuleci pułapkę, w którą wpadają kobiety na każdym kontynencie i obojętne w jakich czasach.
Nie ma czegoś takiego, że ktos po ślubie zmieni się na korzyść.
Albo ktoś szanuje Cię i poważa od samego początku, albo nie lub po jakimś czasie poznajesz z kim masz do czynienia, jesli nawet przez pierwsze miesiące nosił Cię na rękach.
Mężczyzna, który myśli o danej kobiecie poważnie i faktycznie chce założyć z nią rodzinę zabiera się do rzeczy zupełnie inaczej i nie daj w siebie wmówić, że w Waszym przypadku działają inne prawidłowości i zasady.
Co z tego, że postawisz na swoim? Bedziesz miała jakąś z tego satysfakcję? Będziesz szczęśliwa? Może przez chwilę odetchniesz z ulgą, że chwała Bogu nikogo innego już nie musisz szukać, ale ja zapewniam Cię, że z kłamcą, z takim figi fago, nie da się zbudować fajnego związku. Potem przyjda dzieci i dopiero dziewczyno będziesz płakała.
Daj mu wolnosć, żeby on znalazł taką, która podpasuje mu od samego początku.
A Ty odżałuj sobie to cudo, trochę sobie popłacz za tym chłopcem, ale bądź stanowcza, bo potem jeszcze mocniej będziesz żałowała.
11997
<
#4 | smutna02 dnia 14.02.2015 21:44
spotykamy się tylko w soboty i niedziele, na tygodniu on pracuje, ja studiuje i nie mamy możliwości się widywać. Zaręczyny wyglądały tak że zaczął temat, pojechaliśmy kupić pierścionek, a parę tygodni później "oświadczył się" w moim pokoju, nie było oficjalnych oświadczyn Smutek
mononabis -dziękuję za szczere słowa, jest bardzo dużo prawny w tym co napisałeś, tylko chyba najgorzej jest przyznać się do tego wszystkiego przed samą sobą. Nie rozmawiałam o tej sytuacji z nikim z mojego bliskiego otoczenia, głupio mi się było przyznać do tego wszystkiego i tym sposobem zostałam z tym wszystkim sama... Dziękuję bardzo za to wsparcie, mam nadzieję że wystarczy mi siły i odwagi, żeby to wyjaśnić (pod warunkiem że on dziś przyjedzie, co jest też wielką niewiadomą...) No trudno, będzie co ma być.
Jak to mi kiedyś powiedział mój kolega "Kto ma miękkie serce powinien mieć twardą du.."
11986
<
#5 | mononabis dnia 15.02.2015 09:20
No trudno, będzie co ma być.
A cóż to za stwierdzenie? Skazujesz się na bylejakość.
Nawet nie wiesz czy facet przyjedzie, czy nie przyjedzie.
Cały czas zyjesz w oczekiwaniu, w napięciu, a przecież to Ty powinnaś dyktować tempo znajomości i warunki- jesteś kobietą czy nie jesteś?
Źle robisz, że dalej to ciągniesz. Co z tego, że rozumiesz, iż taki związek jest miernej jakości, że jesli człowiek ma miękkie serce to powinien miec twardą doopę, skoro Twoje racjonalne rozeznanie tego, w czym tkwisz nie przekłada się na Twoje czyny.
Facet oświadczył Ci się byle jak, bo wiedział, że przyjmiesz każde jego oświadczyny i dlatego on traktuje Cię, jako wprawdzie byle jakie, ale dobrze, by było takie koło zapasowe.
Na Twoich niemalże oczach on szuka innej, takiej która według jego kryteriów byłaby od Ciebie lepsza. Tu zadzwoni, tam napisze, z inna się spotka, jeszcze inną bzyknie i tak sobie próbuje ten chłopaczek, z którą to najlepiej byłoby się związać. Ale póki nie znalazł czegoś lepszego, to trzyma sobie Ciebie w obwodzie.
Żałosne jest, że godzisz się na cos taiego.
A cóż Ty sroce spod ogona wypadłaś, by ktoś traktował Cię, jak szarą myszkę, dobrą do garów, do roboty, ale za cienką do traktowania Cię, jak gwiazdę?
A nawet jeśli rozwaliłoby się to wszystko, a Ty zostałabyś sama (i tak jesteś sama), to co takiego by się stało? Pocierpiałabyś troszkę, popłakałabys sobie w poduszkę, ale przecież w końcu uwolniłabys się od tego człowieka. Za jakis czas dałabyś sobie szansę na to, by poznać chłopaka, który zobaczyłby w Tobie cudowna dziewczynę i uważałby za osobisty zaszczyt, że ma kogoś takiego, jak Ty przy sobie. Ten aktualny natomiast nigdy nie da ci szczęścia, o jakim Ty marzysz.
Wszystko, co między wami jest, przebieg waszej znajomości jest takie mierne, takie byle jakie, bez żadnego żaru, takie uliczne.
Jak możesz traktować poważnie chłopaka, który chociaż niby zaręczył sie z Tobą, to przecież cały czas szuka dla siebie innej, lepszej od Ciebie dziewczyny. Nic dziwnego, że on Ciebie tak traktuje- pozwalasz mu przecież na uprawianie takiego dziadostwa wobec Ciebie.
Czy w dniu waszego ślubu bedziesz szczęśliwa? Bedziesz się cieszyła, ale chwilami będą nachodziły Cię smutne myśli i pytania "dlaczego właściwie on żeni się ze mną? czyżby nie znalazł innej, lepszej ode mnie? Czy to oznacza, że on w końcu się poddał i doszedł do wniosku, że lepszy wróbel w garści niż gołąbków sto na dachu? jak ułozy się to małżeństwo? kim będę dla tego człowieka? itd. itd.
A potem przyjdzie codzienność i nawet nie zauwazysz kiedy to się stanie, ale zrobisz się nerwowa, niespokojna, wiecznie siebie niepewna i wiecznie mająca się za gorszy gatunek kobiety, wybranej na zasadzie, że z braku laku i kit dobry.
Zakończ to smutne narzeczeństwo.
Niech chłopak ten dalej szuka- znajdzie, to jego korzyść, nie znajdzie, to trudno, ale Ty nie daj zrobić z siebie substytutu, bo byle kim dla nikogo nie będziesz.
Ocknij się dziewczyno, bo nie będziesz szczęśliwa w tak dziadowskim małżeństwie. Wiecznie czegoś będzie Ci brakowało. Naprawdę nie stać Cię na nic lepszego?
11997
<
#6 | smutna02 dnia 25.02.2015 21:59
mononabis -masz rację ( i dopiero z perspektywy czasu to tak naprawdę widzę). Tyle lat chciałam mu wierzyć, że się zmieni, przecież mnie kocha, ale przez niego zaczęłam się zamykać w sobie, zastanawiać się co jest ze mną nie tak... Tak naprawdę przy nim się duszę (nie mogę z nim szczerze porozmawiać o moich problemach bo tylko mówi "nie wiem, yhy"Z przymrużeniem oka. W sobotę chciałam z nim porozmawiać jak przyjechał, ale mówiłam jak do ściany, i .. echo. W niedziele też co powiedziałam, to on cisza, nic nie mówił tylko siedział. W końcu powiedziałam że nie potrafię z nim planować wspólnego życia i ślubu. A on tylko wstał powiedział "aha" i wyszedł, po czym zadzwonił że skończy ze sobą i będę miała spokój. W poniedziałek nie odbierałam jego telefonów (no bo po co) to napisał tylko "co się z Tobą dzieje".
Mam wrażenie że on żyje w swoim świecie... Dla mnie to koniec, nie jestem w stanie już mu więcej zaufać, i planować z nim cokolwiek, stał się dla mnie zupełnie obcą osobą, w sumie nie wiem czy kiedykolwiek go tak naprawdę znałam...
Szkoda tylko że potrzebowałam tyle lat żeby to zrozumieć, teraz wiem że nie powinnam dawać mu drugiej szansy, a co dopiero kolejnej...
Nadal to wszystko boli, nie da się wymazać 7 wspólnie spędzonych lat..
Ale teraz już wiem że wolę być sama, niż z nim
11986
<
#7 | mononabis dnia 25.02.2015 22:15
Właściwa decyzja- jutro postaram się do Ciebie napisać i troszkę Cię podbudować. W każdym razie cieszę się, że dojrzewasz już powoli do zakończenia tego żałosnego układu.
Do jutra. Dzisiaj nie mam czasu. Trzymaj siÄ™ i dobranoc.
6959
<
#8 | zgryzolowaty dnia 25.02.2015 23:27
witam panią, jeśli wasze relacje polegały na tym co pani opisała to naprawdę niema pani czego żałować... wiem, że boli...spokojnie, nic sie nie stanie...
i powodzenia
11986
<
#9 | mononabis dnia 26.02.2015 16:21
Smutna02, człowiek po to z kimś jest, żeby polepszyć sobie jakość życia, chociaż troszeczkę, ale jednak, żeby sobie polepszyć. Mało kto wchodzi w relacje osobiste z jakims człowiekiem, żeby sobie pogorszyć.
Ty będąc w tym związku wcale sobie niczego nie polepszyłaś, bo głównie wiecznie na coś czekasz i tak naprawdę na nic nie masz wpływu. Ustalił się między wami jakis stały porządek rzeczy, on spotyka się z Tobą w weekendy, a w tygodniu pracuje. Niby to nic dziwnego ani złego, ale Ty cierpisz, bo nie czujesz w tym, co was łączy żadnego życia, żadnej radości- wszystko jest takie liche.
Facet kompletnie się nie wysila, jest mrukliwy i obojętny.
Masz wrażenie, jakby on zył w innym świecie i to Ciebie męczy i niepokoi.
Nic dziwnego, że czujesz się nieswojo w takim związku, zwłaszcza, iż wiesz, że facet ten potrafi jednak się ożywić, gdy bajeruje inne panny.
Poznaliście się na portalu randkowym- nie ma w tym niczego złego ani dziwnego, ale z drugiej strony, ten facet ma wypróbowany sposób na namierzanie innych kobiet. Ileż to dla niego roboty? Figuruje więc ten człowiek na różnych portalach i tam cały czas szuka, chociaż zaręczył się z Tobą. Jedną nogą tkwi więc on w związku z Tobą, a drugą nogą bada zielone pastwiska.
Skoro dzieją się takie rzeczy już przed ślubem, to dla Ciebie powinna wypływac z czegoś takiego tylko jedna informacja, a mianowicie, że czas zbierać manatki z takiego związku, bo co będzie później, to przecież łatwo jest to sobie wyobrazić, nie trzeba być żadnym prorokiem, by to wiedzieć.
Ty na własne życzenie pozwoliłabyś zrobić z siebie osobistą praczkę, sprzątaczkę i gotowaczkę jakiegoś chłopa, byłabyś dla kogoś bezpiecznym kawałkiem podłogi, zapleczem, a równolegle do tego, człowiek ten wiódłby inne drugie życie, pełne rozkoszy i wielkich uniesień. Ponieważ nie brakuje wywłok, więc i jemu, jako zonatemu, a póxniej także i dzieciatemu nie zabrakłoby bocznego towaru.
I tak właśnie byś żyła, taki to byłby związek.
Nie mieszkacie ze sobą, więc na dobrą sprawę, Ty nawet nie wiesz czy facet ten sprawdziłby się, jako ktoś, z kim dałoby się mieszkać. znamienne jest to, że on nigdy nie dażył do tego, byście zamieszkali na stałe razem- może on w ogóle nie ma takich potrzeb? Może ten facet nie nadaje się do związku opartego na codzienności? Może to jeden z weekendowych i dochodzących ojców i mężów? Są przecież tacy.
Z Twojego opisu wyłania mi się obraz niedojrzałego i niestabilnego człowieka, który chyba nie do końca wie, czego chce od życia, bo z jednej strony chciałby załozyć rodzinę i żyć normalnie, jak inni ludzie, ale z drugiej strony, cały czas szuka on czegoś innego. Raz zawraca głowę Tobie, za chwilę kołuje inną, szybko wszystko mu się nudzi, więc przebiera nogami i szuka czegoś jeszcze innego.
Stałą jego śpiewką jest stwierdzenie, że on w takim razie kończy ze sobą. Nic więcej nie ma Ci on do powiedzenia? Strasznie ubogie musi więc być jego wnętrze.
Nie wiadomo czy między wami coś jeszcze będzie, bo chłop naprawdę jest wybitnie bezpłciowy (dla Ciebie oczywiście, bo w stosunku do innych kobiet, on jednak się ożywia), ale skoro Ty czujesz, że lepiej będzie Ci samej niż z nim, to kieruj się teraz tylko i wyłącznie własnym pragnieniem i tym, co podpowiada Ci serce.
Nie zgadzaj się na byle co, tylko dlatego, że boisz się samotności.
Skoro nie ma możliwości, byś Ty mogła dotrzeć do tego faceta w sposób werbalny, to przemów do niego czynami. Może to go otrzeźwi? Może cos wreszcie w nim zaskoczy albo pęknie? Może on potrzebuje jakiegoś silniejszego bodźca, który ożywiłby tę martwą męską kukłę?
A jeśli on niczego nie pojmie, nic w nim nie drgnie, to znaczy, że nie byłoby warto poświęcać swojego zycia dla kogoś takiego.
Nie odzywaj się do niego pierwsza, bo on uzna, że minęły Ci babskie humory związane np. z napięciem przedmiesiączkowym i że znowu wszystko wróciło do normy, czyli że dalej może być tak, że chłop ten będzie uprawiał w stosunku do Ciebie dziadostwo.
Postaw wyraźną granicę i bądź konsekwentna- najwyżej rozwali się wszystko. A ty stracisz kłamcę i niedojrzałego człowieka, który, być może, nie nadaje się do zycia z Tobą na co dzień.
Najwyżej on pójdzie do innej, dla której, jego zdaniem, warto będzie się starać i o którą, wartobędzie zabiegać. Ty nie narzucaj się temu facetowi.
Powiedziałaś jak krowie na rowie, czego Ci brakuje, co się Tobie nie podoba i co Ci przeszkadza- jesli to kumaty facet, któremu rzeczywiście na Tobie zależy, to on znajdzie sposób, by na nowo do Ciebie dotrzeć i żadna przeszkoda nie będzie mu straszną.
Jeśli jednak on był z Toba tylko z przyzwyczajenia, z jakiegos rozsądku i jest tępy oraz zapatrzony w siebie, to na pewno nie dotrze do niego, o co Tobie chodzi, zwali na Ciebie całą winę i znajdzie sobie inną, prostszą w obsłudze. Jednak wszystko jest do czasu, bo prędzej czy później ta druga też zacznie się go czepiać.
Patrz smutna tylko na to, co pasuje Tobie i nie zgadzaj się na rzeczy, których dla siebie nie chcesz. Nie zgadzaj się przede wszystkim na to, by ktoś bezkarnie Tobą pomiatał, lekceważył Twoje potrzeby i ranił kłamstwem. Podziękuj za taki wspaniały związek temu facetowi i życz mu powodzenia. Może o inną on zechce dbać bardziej niż o Ciebie? Tu, z Tobą on sobie poczyna i robi Ci wielką łaskę, a koło innych lata, jak piesek i merda ogonkiem. To niech idzie do tych innych i niech merda ogonkiem już tak całkiem swobodnie i bez skrępowania, że ciągnie się za nim, jakas kula u nogi w postaci osobistej narzeczonej. No, niech lowelas ten zrobi wypad- nie płacz za takim facetem, bo nie warto.
Powodzenia.
11997
<
#10 | smutna02 dnia 07.04.2015 12:09
Cześć, długo się tutaj nie wypowiadałam, mimo wszystko musiałam wszystko przemyśleć i dopiero w środę przed świętami powiedziałam chłopakowi że to koniec, stał mi się obojętny, nie potrafiłam z nim rozmawiać, przytulić się... chociaż on chciał żebyśmy dali sobie szansę, żebyśmy oboje się postarali i zaczęli od nowa, żebyśmy dali sobie przynajmniej miesiąc na podjęcie decyzji. Nie zgodziłam się. A teraz sama nie wiem czy dobrze zrobiłam przestaliśmy się zupełnie odzywać, pisać, on nie chce mi się już narzucać, bo go cały czas odpycham Smutek bardzo za nim tęsknię, nie potrafię sobie znaleźć miejsca i poradzić z nerwami (sama ze sobą), cały czas myślę o nim co robi, czy ja dobrze zrobiłam, czy spróbować jeszcze raz... Może to też moja wina, może powinniśmy więcej wspólnie wyjeżdżać przynajmniej podczas weekendu, więcej rozmawiać.. On też narzekał na to, że nie zauważałam jak się starał dla mnie (chodzi o czas jeszcze przed tą całą kłótnią),że go nie doceniałam, że jak chciał gdzieś jechać to ja nie chciałam ( i tak faktycznie czasami było). Może przez to czuł się samotny, niedowartościowany i dlatego pisał z innymi dziewczynami, może sama go do tego popchnęłam... Sama nie wiem, mam tysiąc myśli na minutę i każda inna...

Komentarz doklejony:
Możecie mi coś doradzić, na radę od rodziny nie mam co liczyć jedne co mi powiedzieli to "Rób co chcesz" a ja czuje że wariuje z tego wszystkiego... Smutek
3739
<
#11 | Deleted_User dnia 07.04.2015 19:42

Cytat

. Może przez to czuł się samotny, niedowartościowany i dlatego pisał z innymi dziewczynami, może sama go do tego popchnęłam...


To zabrzmiało tak, jakby o wartości mężczyzny świadczyła ilość podrywanych dziewczyn. Jeżeli on dowartościowywał się w ten sposób to jest to co najmniej smutne. I przestań pisać, że go do czegoś popchnęłaś bo to bez sensu.
Postanowiłaś coś, to tego się trzymaj, nie rozbieraj na czynniki . pierwsze i zajmij się czymś bo od nieróbstwa piardy w głowie się lęgną Z przymrużeniem oka
11997
<
#12 | smutna02 dnia 07.04.2015 22:13
Dzięki, ale właśnie trudno mi się zająć czymkolwiek bo cały czas myślę o tym wszystkim, o Nim, czy dobrze robię, czy nie będę tego żałować... Wiem może to jest żałosne, ale nie potrafię przejść nad tym do porządku dziennego... Smutek
3739
<
#13 | Deleted_User dnia 07.04.2015 22:20

Cytat

mam go dość, jego kłamstw, czuje się jak śmieć, do tego on nawet nie potrafi się do niczego przyznać,


Smutna, przeczytaj to zdanie powyżej które napisałaś w styczniu.
Jesteś trochę tak jak na odwyku tęsknisz w sumie nie za nim ale za adrenaliną i huśtawką emocji którą Ci fundował . Przejdzie Ci.
11997
<
#14 | smutna02 dnia 08.04.2015 00:58
tak, ale wcześniej obwiniałam jego za wszystko co się stało, a teraz widzę też moje zachowanie w stosunku do niego / do nas obojga, i zastanawiam się coby było, gdybym ja zachowywała się inaczej tzn. bardziej się starała, częściej z nim jeździła na jakieś wypady, spacery itp... po prostu gdybym bardziej się angażowała, żeby nie było tak monotonnie...
3739
<
#15 | Deleted_User dnia 08.04.2015 07:27
Nie kochał Cię i nie szanował, a ilość wypadów podróży, urozmaicen nic by w tym nie zmieniła.
Problem jest teraz w Tobie. Zaczynasz kombinować, a tak naprawdę po prostu boisz się samotności.
Wykorzystaj ten czas na poznanie siebie, to nigdy nie jest czas.stracony:cacy
3739
<
#16 | Deleted_User dnia 08.04.2015 11:45
Chyba każdemu z nas przeszło przez myśl:
gdybym się bardziej starał...
Coś Ty, smutna, nic by to nie dało...
Więc w tym względzie nic nie wykombinujesz...
Przynajmniej jeden dylemat masz z głowy.
:tak_trzymaj
11997
<
#17 | smutna02 dnia 08.04.2015 15:25
Dziękuję Wam bardzo za wsparcie, wiem że dużo marudzę, narzekam, ale
po prostu cały czas się nad tym zastanawiam.. najgorsze były święta, myślałam że zgłupieję, non stop patrzyłam na telefon i nie mogłam sobie znaleźć miejsca, samo przyzwyczajenie do tego że przyjeżdżał, że po prostu był, że miałam się do kogo przytulić, wiem że to głupie bo na samym przyzwyczajeniu bez zaufania nic się nie zbuduje, ale jednak...

To prawda boję się samotności i to bardzo, jestem osobą nieśmiałą, nie mam pracy, prawa jazdy i to wszystko mnie dobija, sprawia że tracę poczucie własnej wartości... Smutek jeszcze te studia, niby ostatnie 3 miesiące a tak mnie już denerwują...
5808
<
#18 | Nox dnia 08.04.2015 19:00
..., najgorsze były święta, myślałam że zgłupieję, non stop patrzyłam na telefon ...."i właśnie wtedy trzeba było iść na spacer/bez telefonu/ albo pobiegać,zmęczyć się a nie zadręczać.

Dodaj komentarz

Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.

Oceny

Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony
Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?