Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
benia34 Darecki grzegorz28 mocca oszustka
pogorzelec rafex Shoggies Starbuck whiteangel WislawWozniak| martunia35 | 21. Kwiecień |
| nika310 | 21. Kwiecień |
| Pawel42 | 21. Kwiecień |
| orgo25 | 21. Kwiecień |
| telawiwjafa | 21. Kwiecień |
zona Potifara | 02:38:57 |
|
Pogubiony | 03:17:15 |
|
#
poczciwy | 05:02:07 |
|
Saddest | 05:59:01 |
|
mrdear | 06:52:26 |
Jestem totalnie załamana. Całe moje dotychczasowe życie legło w gruzach. Zacznę jednak od początku... 3 lata temu przeprowadziłam się do Wrocławia z małej miejscowości oddalonej ok. 100 km od tego pięknego miasta. Po 2 miesiącahc poznałam 5 lat starszego Kubę. Początkowo byłam sceptycznie nastawiona do tej znajomość: nie podobał mi się wizualnie, nasze zainteresowania również średnio się pokrywały a ja byłam chwilę po rozstaniu. Byłam dla niego wielokrotnie wredna, nie miła i odreagowywałam na nim swoje niepowodzenia. On jednak był wytrwały i zawsze był na moje zawołanie, dzwonił codziennie wieczorem zapytać jak mi minął dzień. Po pewnym czasie zaczęło go męczyć narzucanie się i powiedział, że przez tydzień nie odezwie się do mnie ani razu i jeśli mnie to nie ruszy, zakończymy naszą znajomość. Ale brakowało mi go. Od tego czasu zostaliśmy parą, a on stał się dla mnie ideałem. Kochany, troskliwy, zawsze przy mnie i nie przeszkadzały mu moje wady (a konkretnie nadwaga). Byliśmy szczęśliwi. Czasem się kłóciliśmy, najczęściej o jego całonocne zakrapiane alkoholem wypady z kolegami. Wracał wtedy rano, przepraszał mnie twierdząc że się upili i siedzieli w pubie. Wierzyłam, ponieważ mu ufałam. Sytuacja się powtarzała a ja zawsze mu wybaczałam (kretynka!). W końcu powiedziałam dość, albo zaprzestanie tych wypadów albo się rozstajemy. Obiecał ze nie będzie i faktycznie przestał, od tego czasu znów było cudownie. Pracowaliśmy nad naszym związkiem, ponieważ doszliśmy do wniosku że nie umiemy żyć bez siebie. Ważne dla tej historii jest również to, że raz na 2 miesiące wyjezdżałam do rodziców na weekend, a on zostawał sam, nie widziałam w tym nic złego ponieważ kochałam go ślepo i ufałam mu. Jak się okazało 2 dni temu to był błąd. Od jakiegoś miesiąca chodzę na siłownię, oraz stosuję dietę - wszystko po to aby schudnąć i bardziej mu się podobać. W ubiegłym tygodniu zmarł mu dziadek, i podczas rozmwy powiedział, że koniecznie muszę z nim jechac na pogrzeb bo wtedy zjedzie się cała rodzina i będę miała okazję ich poznać, a przecież niebawem będę w ich rodzinie. To był miód na moje serce, myślałam że szykuje zaręczyny, byłam wniebowzięta. W ubiegły piątek zrobiliśmy sobie mała 2 osobową imprezkę, jak wiadomo był alkohol, potem namiętny sex do rana - było cudownie. Rano wspominał to co się między nami wydarzyło poprzedniej nocy, całował, przytulał - było tak jak zawsze. W sobotę pojechałam do rodziców, miałam wrócić w poniedziałek rano. Dzwonił w sobotę i w niedzielę że tęskni, kocha itd. więc spakowałam manatki i chciałam mu zrobić niespodziankę wracając w niedzielę wieczorem. W niedzielę miał ważny dzień - zakończenie sezonu(uprawia sport), więc alkohol lał się strumieniami. Po pijaku zadzwonił kiedy byłam już na dworcu, ze jest pijany, że nie chciał się tak upić i jak mi mija weekend. Wszystko świetnie, a ja wciąż utrzymywałam że wracam na drugi dzień - w kóncu miała to byc niespodzianka. Przyjechałam do Wrocławia, dzwoniłam kilka razy - nie odbierał. Pojawił się o 24. Z jakąś kobietą. Na mój widok o mało nie zemdlał. On pijany okrutnie, ona nie wiem - nie miałam czasu aby jej się przyglądać. Wystarczył mi jej bardzo wyzywający ubiór, godzina o której przyszli oraz fakt że miało mnie tu nie być(ta kobieta nie mogła być jego koleżanką ponieważ wszystkie jego koleżanki znam).... Ale to nie wszystko. Ją wywaliłam za drzwi, on zaczął się przebierać, a ja w między czasie usiłowałam usłyszeć od niego cokolwiek, stwierdził że ma mnie dość i moich problemów (tylko że ja nie jestem osobą marudną ani nie chodzę i nie gadam wiecznie o sobie, wiecznie wysłuchiwałam o jego chorej mamie, siostrze mającej problemy w szkole i o jego pracy. W kółko o nim, o mnie w granicach rozsądku). Wyszedł i zostawił mnie w stanie totalnej rozsypki. Nie było go około 1,5 godziny, wrócił ale nie wpuściłam go do domu. Spał na klatce. Ja całą noc z niedzieli na poniedziałek się pakowałam. Wpuściłam do nad ranem, wtedy również powiedział że ma mnie dość, że jestem **** skoro całą noc się pakowałam i że dobrze się stało bo nie wie jak miałby ze mną wytrzymać 40 lat. Jak zapytałam czy zdradzał mnie wcześniej, czy te 2,5 roku nic dla niego nie znaczą to powiedział że nie będzie tego słuchał i że głowa już mu pęka od tego gadania i wyszedł do pracy. Wtedy widziałam go po raz ostatni. Spakowałam się do końca, na szybko załatwiłam byle jaki pokój i firmę przeprowadzkową i oto jestem w prawie pustym pokoju wśród ludzi których nie znam, bez przyjaciół ponieważ zaniedbałam ich pielęgnując związek. Nie było go przy mojej wyprowadzce, bo był w pracy, kiedy wrócił mnie już nie było. Zadzwonił do mnie 2 razy ale nie odebrałam. Na drugi dzien napisał SMS że muszę załatwić formlaności związane z internetem (jest na mnie) i to wszystko. Bez "przepraszam", bez żadnych wyjaśnień, po prostu bez ani jednego słowa...
Szacun dla Ciebie, nie jest wart takiej babki z ja....
Cytat
Nie przeprasza, bo nie czuje się winny. Nie wyjaśnia, bo musiałby tym samym przyznać, że przepraszać jednak jest za co...
Trzymaj pion i nie daj mu się, bo najprawdopodobniej za jakiś czas sobie o Tobie przypomni. Paradoksalnie jemu Twoje milczenie też jest niezbyt na rękę. Z jednej strony jest zadowolony , bo ma Cię z głowy i nic nie musi tłumaczyć, ale z drugiej wolałby, żebyś sie trochę przed nim poczołgała. Myślę, że najlepiej będzie nie kontaktować się z nim pod żadnym pozorem, jeśli dojdzie do jakiegoś przypadkowego spotkania udawaj, że go nie widzisz. Poprostu pokaż mu jego miejsce , to Ty z nim zerwałaś i niech ma świadomość tego, kto jest panem, a raczej PANIĄ tej sytuacji.
Niejako na wlasne zyczenie zafundowalas sobie dzisiejszego dola.
Powinnas pogonic gnojka znacznie wczesniej,uniknela bys wtedy tego grand finale ktory tyle Ciebie kosztuje.
Ale glowa do gory.Moj piekny Wroclaw szybko Cie wyleczy.Polecam Ogrod japonski za Hala Ludowa,wczesniej grajace fontanny,albo rower od jazu opatowickiego do mostu Zwierzynieckiego.Odzyjesz na pewno.Pozdrawiam.
Cytat
Loner, to pytanie podprogowe. Na dobrą sprawę moglibyśmy wszyscy tu zebrani zadawać je sobie nawzajem , zmieniając tylko liczbę lat. Nie popycha to sprawy , raczej ją kotwiczy w najmniej odpowiednim miejscu.
Jak go zwal tak go zwal w mojej ocenie konieczne.Zeby wrocic do normalnosci,Beti23 musi sie poddac samokuracji.Warunkiem jej skutecznosci jest wlasciwa diagnoza.
A diagnoza to odpowiedz na trudne;badz bardzo trudne pytania.
Dopiero kiedy dowie sie kim jest skutecznie ruszy do przodu czyli po twojemu odkotwiczy z tego trujacego miejsca swojego zycia.czego wroclawkiej rodaczce serdecznie zycze.
Mam jeszcze jedno pytanie, które nie daje mi spokoju. Po co taki człowiek jak on, który rzekomo ma mnie dość, udaje wielką miłość? Stara się, kupuje kwiaty, wyznaje miłość i zaprasza do swojej rodziny? To taka przykrywka? Ja nigdy nikogo nie oszukałam, nie zdradziłam dlatego jest to dla mnie coś niebywałego. Skoro mam kogoś dość, to kończę znajomość i tyle, a nie planuję wspólny wyjazd za granicę w przyszłym roku, poznanie miliona ciotek i wujków, biorę tej drugiej osobie sprzęt na raty. Jak Wy to widzicie? Moja znajoma stwierdziła, że według niej miał to być jednorazowy, nicnieznaczący dla niego wyskok po pijaku, bo przecież on mnie tak kocha. Natomiast inny znajomy stwierdził że widocznie nie chciał już ze mną być, a nie umiał mi tego powiedzieć wprost, więc wolał mnie oszukiwać.
Wiem, że nigdy już z nim nie będę, natomiast chcę sprawę przemyśleć dogłębnie, wyciągnąć wnioski i definitywnie zakończyć ten rozdział.
I tak trzymaj.
Mój mąż zaczął mnie zdradzać w styczniu. Romans jest już zakończony ale we mnie wiele wątpliwości. Zastanawiam się, jakim człowiekiem jest ten, z którym spędziłam 13 lat, czyli całe swoje dorosłe życie. Zapytałam go ostatnio jakim jest człowiekiem, jakie ma zasady. Nie potrafił mi odpowiedzieć...
W dobrym momencie poznałaś jego prawdziwą twarz. Nie macie ślubu, dzieci, psa, kredytów na sto lat. Mogłaś po prostu odejść. I na pewno znajdziesz kogoś z zasadami.
:cacy
Z jednej strony ciepełko domowe i stabilizacja a z drugiej szlajanie się z kumplami i popijawy, a że nie da się pogodzić obydwu wersji i został naprostowany, to koniec końców coś trzeba było zrobić dla rozrywki i stąd kolejny pomysł tym razem konkretny, czyli sprowadzenie sobie panienki.
Sprawa się rypła a Ty zachowałaś się wzorowo i chwała Ci za to. Analizowanie przyczyn nie ma sensu.
Zdradzacz nie wykazuje się racjonalnym zachowaniem, przeciwnie jedna głupota rodzi następną.
Złapanie na gorącym uczynku wyklucza sensowne tłumaczenia, stąd jego zachowanie po wszystkim. Stwierdził, że nie dasz się już nabrać na tzw. małe kółko (czyt. skrucha ) więc odpuścił. I tyle.
Na szczęście masz to za sobą i lepiej, że teraz wyszło niż po ślubie, ten przypadek był darem z niebios ...
Powodzenia w tym co się zdarzy w przyszłości, a na pewno czeka Cię jeszcze wiele dobrego, sprawiasz wrażenie sympatycznej osoby i mocno stąpającej po ziemi. Będziesz już ostrożniejsza w swoich wyborach, tak myślę.
Kaktus ma rację, zdradzacze nie mają "swego dekalogu", co gorsze, nie uważają się w ogóle za winnych, choć mój syn się przyznał, że to Jego wina, że zdradził, ale o synowej mówi, że to Ona zawiniła. Znam oboje bardzo dobrze, mieszkają blisko mnie. To jest wyłącznie wina syna, bo to On znalazł kobietę, nie potrafił walczyć o rodzinę.
Komentarz doklejony:
Beti23 jesteÅ› super, dbaj o siebie.