będę starała się być obiektywna.. jestem rozwódką mam dwoje wspaniałych dzieci.. ale niestety mąż wolał blondynki w mini i kabaretkach i nie dojrzał do małżeństwa po roku koszmaru rozstaliśmy się i dobrze.. dzieci odetchnęły my też i było dobrze.. obiecałam sobie : nigdy więcej żądnej miłości.. ale żeby zająć sobie czas wróciłam do szkoły i tam poznałam Mojego A. ... i było to skomplikowane, kobieta z dziećmi to wyzwanie.. ale udało się ale czy na pewno? po półtora roku czyli 3 tygodnie temu dowiedziałam się że ma romans.. zapierał sie rekami i nogami że nie ale odkryłam smsy, dbał o siebie strasznie nowe ciuchy perfumy ćwiczenia dieta... mówil że chce się dobrze czuc ale okazało sie że przez 3 miesiące miał ją.. okłamywał mnie że spędza noce u kolegi a był u niej, niby wyjechał na weekend do rodziny w góry, owszem był w górach ale z nią u jej rodziny.. tak doskonale mnie okłamywał.. mówiąc jak bardzo mnie kocha planując wspólne życie.. mieszkanie dziecko stały związek (małżeństwo).. teraz zakończył to bo juz wiem.. rozmawiałm z nią n nie wiedziała o mnie i gdy się dowiedziała tez nie chce mieć z nim nic wspólnego.. i tu problem w przypadku małżeństwa zakończyło się to i tyle a teraz On walczy mówi że to było nieporozumienie chwilowa głupota... w zasadzie nic się nie stało bo z nia nie spał (jego słowa)... wiem że to szalone ale ja go zwyzywałam, pobiłam bo wiedzial jakie było moje małżeństwo a mimo to mi zrobił świństwo.. traktowałam go jak śmiecia a on tylko płakał i błagał o wybaczenie... teraz mija kolejny tydzień a ja nie wiem co mam robic... zostac odejść? czekać? mówi że kocha, nawiązał bliższy kontakt z moimi dziećmi stara się jak najwięcej czasu z nami spędzać.. awantury i docinki znosi z pokorą... okazuje mi ciepłe uczucia... zwariowałam a moze faktycznie warto poczekać skoro mimo wszystko tak to wygląda? cały czas prosi : zostawmy to za soba daj mi udowodnic że teraz już rozumiem... a ja jestem w czarnej d... kocham Go to na pewno... ale ten strach...