Byłam w związku przez 9 lat, byłe wspólne plany, marzenia, urządzaliśmy jak to mówił nasz dom, obiecywał ślub mówił, że chce mieć dzieci, ale na tym sie kończyło tylko na obietnicach jak sie póżniej okazało... Otworzylam oczy dopiero kiedy moja mama zachorowała, w niczym mnie nie wspierał nie moglam na niego liczyc, z tego powodu zaczeły sie kłótnie. Wtedy zaczełam patrzec na ten zwiazek innymi oczyma, wczesniej jakos nie zauwazalam albo po prostu nie chcialam zauwazyc ze nie moge na niego liczyc ze coraz póżniej przyjezdza , ze coraz rzadziej sie widujemy. W paździeniku ubiegłego roku doszłam do wniosku ze tak dalej byc nie moze ciagle obietnice bez pokrycia brak wsparcia brak rozmów, przestalismy sie spotykac na około 2 tygodnie pózniej zaczelismy sie spotykac tak jak dawniej myslałam ze cos przemyslał zrozumial ze bedzie lepiej, ale nie było. Po około 2 miesiacach po jednej z rozmów bardzo szczerej zniknał na miesiac nie przyjedzal tylko pisal sms pytałam co sie dzieje czy kogos poznał zaprzeczał. Przyjechał w połowie stycznia rozmawialismy o nas mówił ze chce zeby nam sie udało to było w sobote na drugi dzień wyjechała do siostry na tydzień sprawy rodzinne wyjazd był wczesniej zaplanowany. Po moim powrocie sie nie pojawił nie wiedzialam co sie dzieje dzwoniłąm nie odbierał, odpowiadał tylko na moje sms, po dwóch tygodniach wkoncu napisał ze jest inna i wkoncu, że bedzie miał z nią dziecko!!!! Runął mi świat!!! Ożenił sie z nią, w tym miesiacu na świat ma przyjsc ich dziecko. Choc mineło od tego czasu ponad pół roku nadal nie umiem sobie z tym poradzic, w sercu jest bół, żal i strach przed tym ze juz nigdy nie ułoze sobie juz zycia. Najgorsze jest to, że mieszkaja w domu który wspolnie zaczelismy urządzac i dał jej to wszystko czego ja tak bardzo chciałam, ślub, dzieci...Gdyby nie moje koleżanki i siostra pewnie dziś nie napisałam bym na tym forum ani jednego słowa, chciałam sie po tym wszystkim po prostu zapasc pod ziemie, nawet nie byłam wstanie wstac rano do pracy i bywało tak ze nie wstałam brałam urlop lezałam cały dzień w łóżku i tylko płakałam. Teraz jestem mistrzem w oszukiwaniu mojej rodziny w tym ze jakos sobie z tym poradziłam, choc na moich ustach gosci uśmiech to środku nadal jest ból...