Od roku byłam w bardzo szczęśliwym dla obojgu nas związku. Wszystko układało się świetnie, niemalże jak w bajce, planowaliśmy ślub. W pewnym momencie dowiedziałam się, że on mnie zdradza od samego początku związku. Nie dał mi odejść - płakał, błagał, walczył, obiecywał poprawę. Mówił, że do tamtej dziewczyny nic nie czuje, ze tylko bardzo go dowartościowywała, i to wszystko. Bardzo szybko wybaczyłam i dałam szansę, pod warunkiem zerwania z nią kontaktu. Po miesiącu, pojawiła się znowu. Sytuacja powtórzyła się. Tym razem oprócz jego płaczu, błagań i próśb, stwierdził, że jest chory i potrzebuje pomocy. Płakał mówiąc, że sam nie rozumie tego co robi, bo to ja jestem kobietą jego życia i ze mną chce je spędzić, i że nie rozumie dlaczego nie potrafi zakończyć z tamtą, do której nic nie czuje. Prosił o pomoc. Znowu się złamałam i wybaczyłam. Poszliśmy do psychologa - niestety tylko dwa razy, gdyż uznaliśmy, że wszystko jest już dobrze i nie potrzebujemy terapii. Niestety było dobrze tylko przez miesiąc. Po miesiącu sam nawiązał kontakt z tamtą. A przez kolejne dwa miesiące żyłam w złudnym szczęściu, okłamywana, oszukiwana i zdradzana. Perfidnie i z premedytacją. Gdy odkryłam prawdę - odeszłam. Minął dopiero tydzień, a on bez przerwy wydzwania, przychodzi, płacze, błaga, prosi o pomoc, byśmy poszli na terapię - tym razem do końca. Twierdzi, że nie umie beze mnie żyć, że tylko mnie kocha. Ale jednocześnie wiem, że płacząc do słuchawki, za chwile idzie do tamtej. Łatwiej by mi było, gdyby zwyczajnie mnie nie chciał. A on wciąż błaga i prosi. I widzę, że naprawdę cierpi. To jak przeżywa rozstanie ze mną jest naprawdę szczere. Co powinnam zrobić? Czy w takiej sytuacji terapia może pomóc? Czy można wyleczyć się ze zdrady? A może powinnam zniknąć z jego życia na pewien czas? Nigdy tak naprawdę mnie nie stracił na dłużej, bo szybko wybaczałam i wracałam. Czy dłuższa świadomość że tym razem mnie nie ma może coś zmienić w jego życiu? To tak strasznie boli:( Mogłabym pójść na terapię z nim gdybym wiedziała, że to może pomóc. Napiszcie co sądzicie.