rekonstrukcja napisał/a:
Taka jedna uwaga, do tych Waszych męskich dywagacji. Opierają się one na nieuzasadnionym założeniu, że seks dla pań to jakaś ciężka orka, niewdzięczny obowiązek, przykry wysiłek, który one wykonują tylko z interesownych powodów. Szkoda w takim razie, że nie spotkaliście na swych życiowych ścieżkach pań, które seksują się , bo lubią i traktują seks w sposób naturalny. Dziwne w tym jest to, że ja w swoim dłuuugim życiu nie miałam okazji poznać nawet jednej kobiety, dla której seks byłby "be" i narzekałaby na nadmiar tego "obowiązku". Natomiast znam niejedną panią, która cierpiała z powodu deficytów seksu w stałym związku i to raczej im machano tym seksem przed nosem, jak osłu marchewką na długim kiju.

Istnieje coś takiego jak Bezwzględność Kobieca. Nam, mężczyznom, nie wstawiono tego podprogramu w prostackie czaszki. Generalnie Bezwzględność Kobieca nie dopuszcza wyjątków i powoduje, że odbicie innej faceta, nawet przyjaciółce, nie stanowi problemu moralnego. Bezwzględność wyłącza wszelkie skrupuły, nawet gdyby poszkodowana skamlała, umierała, a z nią wianuszek dzieci.

Tak naprawdę sami nie jesteśmy w stanie określić na co nas stać dopóki się w danej sytuacji nie znajdziemy,

ja nie wiem na przykład co bym zrobiła jakbym taką kochankę spotkała na swojej drodze jaką miał mój ex - no naprawdę nie wiem
albo wiem ....

Podsumowując, każda płeć ma dostatecznie dużo brudu za paznokciami, żeby ją pogrupować w jakieś hieny , sępy i inne padlinożerne zwierzęta.

No niestety, mistrzowska hipokryzja, knucie, knowania, ploty i intrygi, podstępność, nieuczciwa walka, podtruwanie, materializm i wyrachowanie jakby były jednak trochę bardziej sprzężone z jedną płcią

Historia jakich pewnie wiele. Małżeństwo z kilkunastoletnim stażem 2 dzieci. Ja mąż zarabiający na rodzinę, żona wychowująca potomstwo. Początki normalne, było w miarę dobrze. Lecz z upływem lat wychodziły nasze różnice w myślach, sposobie spędzania czasu, ambicji. Studiowałem i pracowałem, przejąłem od ojca sposób prowadzenia rodziny opieka finansowa i myślałem, że dobrze robię.

Zacząłem być zmęczony prosiłem żonę aby poszła do pracy. Ale wzór przyjęty z domu żony, że to facet powinien utrzymać rodzinę tkwił z głowie Mojej Pani. Zaczeliśmy spędzać czas oddzielnie, żona z koleżankami a ja z kolegami w knajpach. Zaczęły się lata powolnego uzależnienia od alkoholu, hazardu, pornografii czy sexu. Nie dostawałem w domu wsparcia, rozmowy, wspólnego czasu, uciekałem w nałogi. Wydawało mi się, że jest w miarę ok utrzymuję rodzinę i tyle. Nie nauczyliśmy się miłości. (...)

Ale w domu panowała pustka ile bym się nie starał co bym nie robił, to czułem, że to za mało dla mojej żony. Byłem zmęczony. jak odbudować małżeństwo gdy druga strona jest obojętna. Mam piękną żonę, zaczęła dbać o siebie, nowe kolory włosów, solarium, paznokcie, depilacje bikini. Nie wiedziałem o co chodzi, z jednej strony byłem zadowolony a z drugiej jakoś jakby to nie było dla mnie.

Aż pewnego dnia przyznała mi się do zdrady, byłem w szoku, złość niedowierzanie. Ale ok myślałem, że to tylko jednorazowo gdzieś na szkoleniu po alkoholu. Chciałem to wyjaśnić ale spotykałem mur, chciałem wiedzieć kto to, ale mur. Z czasem okazało się, ze to romans, że kochała, poczuła się bezpiecznie, że nie planowali ale tak wyszło. koniecznie chciałem poznać kto to taki i po blisko roku okazało się, że to osoba której się najmniej spodziewasz. Mój kilkanaście lat młodszy sąsiad - szok, młody wysportowany, bez nałogów.

Dlaczego nie mogę się dowiedzieć ile to trwało, co robili, gdzie. To doprowadza czasami mój mózg do jakiegoś zaplątanie myślowego. Były chwile nowych wspaniałych rzeczy również w łożku których wcześniej nie miałem i tu mam problem z myślami czy on to wszystko dostał. Dzisiaj wiem, że jak kobieta kocha to potrafi wiele.

Ja głownie zarabiam i nie starcza zaczęły się problemy finansowe ale żona nie bardzo chce pójść do normalnej pracy, lubi siedzieć i gadać z koleżankami, swoją mamą. Nie interesuje ja to co mnie rozwój, sport, wspólne wypady. Jest domatorką a ja pragnę kobiety ambitnej. dziwny ten nasz związek dwoje ludzi, żyjących trochę oddzielnie. Gdy mówię o moich oczekiwaniach ma to gdzieś, problem związków brak uległości kobiet, bycia za mężem i odwrotnie, wspierania się, wspólnego czasu, planów, marzeń. Nie wiem po co to napisałem, czuję się samotny w związku. Jestem normalnym facetem który chciałby razem pracować utrzymywać rodzinę, nie mieć przed sobą tajemnic. Może ktoś odpowie jak ratować ten związek. żona gdy jest dobrze jest ok gdy pojawi się problem rachunków czy wyjaśnienia przeszłości ucieka i jej to nie dotyczy. Zostaję sam z problemami.

Jesteśmy 19 lat po ślubie mamy 2 córki 18 i 10 lat. Ślub wzieliśmy z rozsądku, wiecie o co chodzi. Kiedyś uciekałem z problemami w uzależnienia a teraz muszę bez nich się zmierzyć z rzeczywistością i nie jest to łatwe.
Moja żona jest trochę leniwa nalegałem aby szła do szkoły czy pracy, trochę pracowała jako np kosmetyczka ale nigdy nie było z tego finansów ( praca dla siebie na waciki ) Może znajdę wspólne rzeczy czas które nas przybliżą ale żonę mało co interesuje. Podam przykład jak zabrałem na wycieczkę do np Pragi czy Wiednia, z zaciekawieniem słuchałem przewodnika i zwiedzałem miasto, żona stała obok i patrzyła się w chmury. Na plaży może leżeć godzinami a ja po godzinie się denerwuję pograłbym z nią np w siatkówkę ( jakieś ADHD ).

Nasz ślub ok 20 i jako młody człowiek niedojrzały do związku mam rodzinę. Biorę to na barki studia na weekend praca na tygodniu. Mija kilka lat i zaczynam moje nałogi. Niby z boku wszystko ok fajna rodzina wszystko mają fajnie wyglądają. Aż doprowadziliśmy do tego co jest.
O problemach finansowych napiszę kiedyś, staram się w jakiś łagodny sposób namówić żonę do szukania pracy, aby stworzyć normalną rodzinę. Wiem, że żona w pewien sposób przyzwyczaiła się do tego, że ja utrzymuję i ciężko jest jej zmienić życie i nastawienie. Może będzie mniej czasu na spotkania z mamą czy koleżankami tylko czas na pracę ale może wtedy zacznie się układać. Długi nie są moją przyczyną ale o tym kiedyś.

Każdego dnia dbałem o nią, troszczyłem się i opiekowałem. Starałem się jak tylko mogłem aby była najszczęśliwszą kobietą na ziemi bo tylko widząc jej uśmiech na twarzy byłem naprawdę spełniony i szczęśliwy. Zawsze stałem za nią murem i rozpieszczałem bo chciałem aby widziała, że mi zależy i że przymnie może czuć się szczęśliwa, że może mi powiedzieć wszystko, a ja ją będę słuchał i wspierał we wszystkim. Poświęcałem jej cały swój czas i uwagę, bez problemu potrafiłem zauważyć, że była u fryzjera i podcięła sobie delikatnie końcówki bo miała delikatnie rozdwojone końcówki.
W maju zauważyłem, że jest nie co inaczej bo przestała się starać i trochę robiła mi pretensje jak tylko coś jej się nie spodobało.
Dzień przed wyjazdem jeszcze trochę ją pomęczyłem co się dzieje i powiedziała mi, że trochę się wypaliła seksualnie
W tym samym momęcie poznała na miejscu ratownika w swoim wieku. Pewnego razu koleżanki naszły ich jak leżeli przytuleni i oglądali film. :_jezyk
Pod koniec pobytu tam przespała się z nim. Jak wróciła ja już czekałem na peronie z kwiatami na nią. Zachowywała się normalnie jak gdyby nic, a po powrocie do domu od razu zaczeliśmy się kochać jak dawno nie było. Ale po 3 dniach poprosiła o przerwę w związku
dziwnie się zachowuje (nie opuszcza telefonu i fb jest wylogowany co nigdy się nie zdarzało.

Jakiś czas temu w trakcie pracy przyjechałem do domu po ładowarkę. Wchodzę do środka, a w drzwiach stoi nasz wspólny kolega (mąż od przyjaciółki żony), a moja żona w sypialni kończy dopinać sukienkę... pod sukienką zero bielizny. W sypialni jak nigdy rolety pozasłaniane, pościel na łóżku rozbabrana... powiedziała mi, że kontaktuje się z nim poza moimi plecami od 5 lat. Na początku to były przyjacielskie rozmowy, zwierzali się sobie ze swoich problemów, ale od marca tego roku zaczęli się częściej spotykać, całować gdzieś po kątach, aż do tego dnia kiedy ich nakryłem. Żona twierdzi, że do niczego nie doszło wtedy, że tylko leżeli na łóżku i się całowali, on ją rozebrał, ale moja żona powiedziała, że za daleko to zaszło i kazała mu iść do domu.

Taka oficjalna wersja w którą uwierzyłem, bo zależy mi na związku.

... ona obiecała, że się z nim nie będzie kontaktować. Myślałem że to koniec problemów, ale okazało się że nie. Za każdym razem kiedy zobaczyła na fb jakiś wpis od niego albo jego żony czy też jakąś wzmiankę o nim, to ona w płacz. Pytam się jej o co chodzi, a ona mi na to, że tęskni za rozmowami za nim lub czasem mówiła że jest smutna, bo on po tej akcji ani słowem do niej się nie odzywa, albo ostatnio ten gość zabrał swoją żonę na jakiś weekend, bo mają dziesiątą rocznicę ślubu, to ta znowu w płacz.

Oczywiście, to jeszcze nie koniec niestety. Jest jeszcze drugi kolega mojej żony z którym tez utrzymuje przyjacielskie kontakty. Czasem umówi się z nim na kawę, czy pogadają przez tel. Zdarzyło się że umówili się za moimi plecami raz czy dwa, do czego się przyznała po tej całej akcji. Żona twierdzi że musi mieć kogoś komu może się wygadać i że nie może to być kobieta, bo one za dużo plotkują, a ona ma lepszy kontakt z facetami.

Piszę tutaj bo wiem że moje odczucia nie są obiektywne, a przydałaby mi się jakaś dobra rada, czy też bardziej dobra ocena tej sytuacji. Szczególnie że niedługo uruchamiamy dosyć spory kredyt...

No i jeszcze jedno - żona powiedziała, że nie czuje się absolutnie winna, tylko ja jestem winny tej sytuacji i żona mojego byłego kolegi, bo ich zaniedbywaliśmy...

ale zdarzało się, że po imprezie lądowałam z facetem w łóżku :cacy i przytuleni zasypialiśmy [po seksie] albo namiętnie rozmawialiśmy przez całą noc, jakbyśmy byli kochankami.
Nie wiem, czy on udaje naiwnego czy on naprawdę nie podejrzewa niczego nawet jak wracam rano z imprezy, nie sprawdza mojego telefonu, poczty, nie ma co do mnie żadnych podejrzeń. Nie ingeruje w moje życie, czasem dziwi mnie, że nie jest ani trochę zazdrosny. Przynajmniej nie okazuje tego w sposób, w jaki większość mężczyzn to robi. Zdarzyło się kiedyś, że całowałam się na imprezie z dziewczyną i nie powiedział na to nic, choć wiedział o tym. NIC! Śmiał się, obrócił to w żart, ale do diabła, nie dało mu to do myślenia??? Często obraca coś w żarty.
Ostatnio też wdałam się we flirt, ale zamierzam to uciąć, bo nie chcę tego w żaden sposób ciągnąć, a człowiek, z którym flirtuję jest również w związku z bardzo sympatyczną dziewczyną, którą widziałam na zdjęciu i od tamtej pory myśląc o nim, myślę również i o niej. Więc mówię temu STOP. Ale czuję, że ciągnie mnie w kierunku innych mężczyzn...

Myślałam, żeby odejść od partnera, żeby go nie oszukiwać dłużej, ale kiedy mówię mu, że potrzebuję przerwy, że chyba potrzebuję się wyszaleć, on nie rozumie, mówi, że coś takiego jak przerwa i powroty do siebie w związku nie istnieją. I w sumie ma rację.

Z drugiej strony, po tych 'odskoczniach' wstępuje we mnie demon seksu i kocham się z moim partnerem jakby to był nasz pierwszy raz. Czuję, że wtedy odżywam, wstępuje we mnie energia. Wiem, że to durne... Ale ja tego potrzebuję!!!

A z drugiej strony, po dłuższej przerwie bez tych 'przygód', czuję, że umieram w środku, wszystko staje mi się obojętne, zaniedbuję pasje, których mam wiele, staję się drażliwa, smutna... Te flirty są jak przebłyski słońca, potężny zastrzyk energii. Czy coś jest ze mną nie tak?

Czasem mam wrażenie, że dokładnie wiem czego szukam, że czegoś mi po prostu w tym związku brakuje i gdybym to znalazła nie wahałabym się odejść z dnia na dzień bez względu na to, jak dobrym dla mnie jest człowiekiem.

Ciągle toczę wewnętrzną walkę pomiędzy tym, czego naprawdę pragnę i tym, co mam.

Widzę te wszystkie związki wokoło, ludzie po ślubach, niby szczęśliwi, mają mieszkania, dzieci, pieniądze. A jednocześnie na myśl o tym robi mi się smutno, że też tak skończę, wmawiając sobie, że taka jest kolej rzeczy.

Stało się mój mąż zakochał się w swojej podwladnej tylko o 10 lat starszej od naszej córeczki. ... Ja i moja trojeczka dzieciaczkow same. ... Nie mogę tylko pojąć jaką trzeba być kobietą, żeby rozwalić czyjeś małżeństwo?! Młoda 30-latka, która bierze się za faceta deczko młodszego od swego ojca.

Istnieje coś takiego jak Bezwzględność Kobieca. Nam, mężczyznom, nie wstawiono tego podprogramu w prostackie czaszki. Generalnie Bezwzględność Kobieca nie dopuszcza wyjątków i powoduje, że odbicie innej faceta, nawet przyjaciółce, nie stanowi problemu moralnego. Bezwzględność wyłącza wszelkie skrupuły, nawet gdyby poszkodowana skamlała, umierała - a z nią wianuszek dzieci.