Nawigacja

Życzę powodzenia na nowej drodze życia. Chociaż z reguły takim ludziom nie wierzę. Swoją drogą przecież kochanka też zdradzalaś i żyłaś wiele lat w kłamstwie. Rozumiem że każdy szczęście po swojemu i

Tomek040184

20.09.2024 01:07:22

Dobra to ja dorzucę swoją cegiełkę do tematu. Waszego związku już nie ma. Szykuj papiery rozwodowe, pogadaj z adwokatem co i jak, zadbaj o siebie, hobby, rower, to co lubisz, cokolwiek, grzyby, spacer

Archiwum shoutboksa

Metoda 34 kroków

Metoda 34 kroków dla kryzysu w małżeństwie na odzyskanie pewności siebie w oczach partnera.

1.Nie śledź, nie przekonuj, nie proś i nie błagaj.
2.Nie dzwoń często.
3.Nie podkreślaj pozytywnych elementów związku.
4.Nie narzucaj się ze swoją obecnością w domu.
5.Nie prowokuj rozmów o przyszłości.
6.Nie proś o pomoc członków rodziny-masz wsparcie teściów póki są po Twojej stronie.
7.Nie proś o wsparcie duchowe.
8.Nie kupuj prezentów.
9.Nie planuj wspólnych spotkań.
10.Nie szpieguj, to Cię zniszczy.
11.Nie mów 'kocham Cię'.
12.Zachowuj się tak, jakby w Twoim życiu było wszystko w porządku.
13.Bądź wesoły, silny, otwarty i atrakcyjny.
14.Nie siedź, nie czekaj na żonę/męża , bądź aktywny, rób coś.
15.Będąc w kontakcie z nim/nią postaraj się mówić jak najmniej.
16.Jeżeli pytasz co robił/a w ciągu dnia, przestań pytać.
17.Musisz sprawić, że Twój partner zauważy w Tobie zmianę, że możesz żyć dalej z nim/nią lub bez niej/niego.
18.Nie bądź opryskliwy lub oziębły, po prostu zachowaj dystans.
19.Okazuj jedynie zadowolenie i szczęście.
20.Unikaj pytań dotyczących związku do chwili, gdy zechce sam/a z Tobą o tym rozmawiać.
21.Nie trać kontroli nad sobą.
22.Nie okazuj zbytniego entuzjazmu.
23.Nie rozmawiaj o uczuciach.
24.Bądź cierpliwy.
25.Nie słuchaj co naprawdę mówi do ciebie.
26.Naucz się wycofywać, gdy chcesz zacząć mówić.
27.Dbaj o siebie.
28.Bądź silny i pewny, mów cicho i spokojnie.
29.Pamiętaj, że jeżeli zdołasz się zmienić,Twoje konsekwentne działania mówią więcej niż słowa.
30.Nie pokazuj zagubienia i rozpaczy.
31.Nie wierz w nic co usłyszysz i 50% tego co widzisz.
32.Rozmawiając nie koncentruj się na sobie.
33.Nie poddawaj się.
34.Nie schodź z raz obranej drogi.

O nie! Ta strona potrzebuje włączonej obsługi języka JavaScript!

Twoja przeglądarka nie obsługuje tego języka lub ma wyłączoną jego obsługę. Włącz wykonywanie kodu JavaScript w swojej przeglądarce internetowej, aby skorzystać ze wszystkich funkcji strony
lub skorzystaj z programu obsługującego język JavaScript, np. Mozilla Firefox, Apple Safari, Opera, Google Chrome lub Windows Internet Explorer w wersji wyższej niż 6.

Zobacz temat

Zdrada - portal zdradzonych» Forum dla zdradzonych i zdradzających» Zostałem zdradzony(a) - ogólne pogaduchy

ZACZĄĆ OD NOWA...

Started by Deleted_User on 18.06.2008 09:26:34

There are 1531 posts in this thread and it was viewed 1460834 times

Strona 53 z 77: 1...50 51 525354 55 56...77

Who posted:

Deleted_User 302
bob-bob 133
finka 129
Niesiunia 91
rise 88
Muminka38 46
adib 46
lepsza5 39
MIRIAM 39
Unochod 30
GRUSZA38 23
diana2145 22
AngelinaJolie 22
lila 21
berta 17
Pawson 17
anirolak 15
abi 14
bogusia 14
dogerek 13
ThisIsMe 11
agag1968 11
Kuczka 10
ewik 9
B40 9
Yorik 8
sloneczko2 8
FeeLoVe 8
Pikolina 8
Marta74 7
alko 6
maja123 6
szyszka 6
betikk 6
Tulia 6
Woland 6
wandzia 6
binka 6
Isia 5
olivka 5
electra 5
klaudia4554 5
Annazalamana 5
kobieta33 5
rekonstrukcja 5
cardamine 5
niezapominajka 5
Ika 5
mnich 5
monka79 5
Lw-i 4
hurricane 4
terra 4
Dafi 4
Nox 4
tomcioxx 4
iwcia xx 4
gosia12 4
janek 4
desertus 4
magdalenka33 4
pskow 4
eweerra 3
Ania73 3
maja1101 3
kasia767 3
Milka30 3
ed65 3
alekssandra6 3
gosiaczek 3
zagubiony32 3
bobi 3
alex27 3
WeeN 3
Yoka 3
bordowa08 3
namad 2
Hestia 2
magiczna 2
Gacek1974 2
zzzabunia 2
zdradzona31 2
Lena 2
grazia1 2
malwa 2
szarawara 2
Katarinka31 2
JestemJa 2
matrix 2
ja-nikt 2
Danka 2
marcin1980 2
tina28 2
angela 2
anka1845 2
zulaal 1
Pez 1
29kami 1
allegro 1
sloneczko 1
Kasik 1
asia1869 1
asiek 1
kaptopril 1
loda 1
SadJean 1
olenka6891 1
M-luuk 1
martunia35 1
DB1202039 1
Feliciano 1
mietla 1
zdradzona_87 1
Storczyk 1
atomowka 1
Gift 1
gabi4 1
alusia 1
ola1234 1
Cichadora 1
smiesznotka 1
kachna 1
obudzony 1
ewelka678 1
konik 1
endless_hope 1
krystiannyga 1
bigos 1
allegro1234 1
Ankaa 1
SmutnyWesolek 1
goja 1
karolina 1
lucky 1
Galland 1
MAA 1
marswiatek 1
Lala 1
violka 1
agusiaczek 1
pierzak 1
Nicola22 1
Banalniak 1
bakamama 1
monika198619 1
Samotna37 1
estera 1
Francis 1
ruda23 1
neciaa 1
ala 1
milka5 1
piotrek8 1
tuslawa70 1
jagoda79 1
multi 1
Ruda66 1
twojedzieckoo 1
goal 1
Agnieszkazet 1
aniagg 1
Zykon 1
anilana 1
Hera 1
mar 1
anka120286 1
ewek 1
guga 1
Sandrunia 1
lewmaniek 1
trzydziestolatka 1
anka67 1
krzysiekStankiew 1
KORDULA 1
magdalena1982 1
diuna 1
vika 1
Czarnooka78 1
annabella 1
Ghost 1

bob-bob	#1041 Dodany dnia 14.10.2008 16:19:20
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	OK, Niesiu, rozumiem, dzięki za tłumaczenie z Adiba

adib	#1042 Dodany dnia 15.10.2008 00:20:33
Doświadczony użytkownik Postów: 321 Data rejestracji: 17.07.2008 11:46	no widzę, że troszkę pobawiliście się moim nickem jak napisem na dropsie Ale doszliście do odpowiedzi? Bob czy zrozumiałeś, co znaczyło:, że to jest widzenie partnerstwa wg kobiety? Nowe miejsce, nowe życie,miłości już nie szukam

bob-bob	#1043 Dodany dnia 15.10.2008 01:01:39
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	tak, mieszanina zdziwienia, zdumienia, lekkiego oburzenia i politowania Edytowane przez bob-bob dnia 15.10.2008 01:01:53

finka	#1044 Dodany dnia 15.10.2008 09:49:01
Weteran Postów: 898 Data rejestracji: 01.05.2008 13:45	malinko napisałaś coś bardzo ważnego ale uszczęśliwiania drugiej osoby tez trzeba się nauczyć aby jej nie stłamsić nadmiarem uczuć i dobrych chęci, skupieniem się tylko nad tym aby czuła się doceniona i kochana. Do tego tez można męża/żonę przyzwyczaić, my kobiety mamy wręcz do tego "talent" stając się zamiast partnerką - stajemy się matką dla faceta... idealny(czyt. świetny) związek to dla mnie na dzień dzisiejszy chyba ciągły dialog, mówienie o swoich odczuciach, pragnieniach, nie można kogoś uszczęśliwić na siłę ani tylko domyślając się co mu sprawi przyjemność, takie ciągłe odkrywanie się na nowo. Musi to też być dialog w dwie strony. Cieszę się malinko że u Ciebie jest taka szczera rozmowa z mężem. *niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.*

bob-bob	#1045 Dodany dnia 15.10.2008 11:17:53
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	Cytat Żaden z was niezrozumie tego co napisałam Malinko, nie pisałem o Twoim poście, ale starałem się dociec do znaczenia komentarza Adiba. Dla mnie Twój post jest bardzo ważny, powinien być obowiązkową lekturą każdej osoby wchodzącej w związek. Bowiem pokazuje, że związek to dwoje, zarówno fizycznie jak i w myśleniu powinno być. Są potrzeby dwojga ludzi, wizje dwojga ludzi. Od startu wszystko powinno polegać na kompromisie i dyskusji. Błędem jest zaczynanie związku od wdrażania własnej jego wizji. Ty miałaś to szczęście, że zorientowałaś się co i jak. Nie każdy ma taką szansę, olej w głowie, partnera który jest w stanie się otworzyć. Nie każdy po zdradzie chce gadać, potrafi słuchać.

adib	#1046 Dodany dnia 15.10.2008 15:06:45
Doświadczony użytkownik Postów: 321 Data rejestracji: 17.07.2008 11:46	Cytat finka napisał/a: Do tego tez można męża/żonę przyzwyczaić, my kobiety mamy wręcz do tego "talent" stając się zamiast partnerką - stajemy się matką dla faceta... No właśnie, ale my(znaczy ja) nie chcemy w domu mamy, która mnie zagłaska na śmierć!, ale owszem trzeba umieć też głaskać samemu i co najważniejsze, to głaskanie musi być tylko wtedy gdy jest potrzebne. trzeba się uzupełniać, trzeba umieć podziwiać (przynajmniej szanować) swoje pasje, umieć odczytać pragnienia partnera. Nowe miejsce, nowe życie,miłości już nie szukam

monka79	#1047 Dodany dnia 15.10.2008 22:39:06
Początkujący użytkownik Postów: 28 Data rejestracji: 30.09.2008 16:16	Odnośnie szczerej rozmowy, dialogu itp., dzisiaj zmusiłam męża do rozmowy. I niestety gdy już postanowił by szczery to dostałam tak obuchem po głowie, że zastanawiam się czy ta "szczerosc" mi na dobre wyjdzie. bo wychodzi na to, że prawie cały ostatni rok zmarnowałam usiłując ratowac to małżeństwo, a on ani nie zerwał z nią kontaktów, a na dwóch szkoleniach które były w międzyczasie byli w jednym pokoju. i potrafił siedząc obok niej odbierac ode mnie smsy, że kocham i tęsknię. Wiecie, w jednym ze starszych wątków (a może i w tym, tylko dużo wcześniej) czytałam jak to jest, gdy nagle patrzy się na drugiego człowieka, tego którego się tak dobrze -rzekomo-zna i widzi się coś/kogoś zupełnie obcego, puste oczy i okrucieństwo wprost trudne do uwierzenia. I nie wiem już sama czy to ja się tak pomyliłam (ale czy mogłam go aż tak bardzo przez te 7 lat naszsego bycia razem wybielic???) czy on się tak zmienił? czy to jakieś psychiczne załamanie? Nie rozpoznaję go zupełnie. a z drugiej strony to nadal jest w nim tyle dobrych cech, za które go pokochałam. Powiedział mi dzisiaj, że za duży ciężar czuł na sobie, że nie potrafił sobie poradzic z moimi problemami (nie wdając się w sczegóły - mam bardzo ciężką sytuację rodzinną), że ten drugi związek to była taka ucieczka i zapomnienie. I staram się to zrozumiec ale czy nie obiecywał że "na dobre i złe", czy nie mam prawa oczekiwac pomocy, czy powinnam sobie ze wszystkim radzic sama, żeby go nie obciążac? I teraz utknęłam sama w pułapce którą zbudowałam na niego. Bo wcześniej obiecałam, że dam mu jeszcze jedną OSTATNIĄ (wiem, żałosne) szansę, że oczekuję 100% szczerosci i żeby mi wytłumaczył co się stało, a z drugiej strony - cholernie ciężko mi z tym czego się znowu dowiedziałam i najchętniej to bym to wszystko przekreśliła i wywaliła go w końcu z mojego życia. Tylko co, teraz wyjdzie na to, że zachęcałam go do szczerości, a teraz nie mogę jej znieśc, że go za tą szczerośc i spowiedź chcę ukarac. Tak mi źle :-( jedyny pożytek z tej rozmowy, oprócz odarcia mnie z resztek złudzeń, to to, że przyznał w końcu, że "może potrzebujemy terapii" bo widzi, że sami sobie nie poradzimy. WYdaje mi się, że go nadal kocham, boję się zostac bez niego, jest tak wiele rzeczy które nadal mnie cieszą w relacjach z nim. i jest jeszcze dziecko - naszse pierwsze. ale jak znowu zaufac komuś kto po raz kolejny tak strasznie, bezsensownie kłamał? kto unikał ze mną rozmowy a jej zwierzał się z problemów? jak wierzyc, gdy następnym razem pojedzie na szkolenie, że tym razem chocby ona mu się na siłę pakowała, nie będzie żadnych powrotów? Czy jest jeszcze jakaś szansa??? Złapałam mega doła...nawet nie wiecie, co bym dała za to, żeby móc się porządnie upic i zresetowac chocby na chwilę mózg... It's much too late to save myself from falling...

finka	#1048 Dodany dnia 16.10.2008 01:49:35
Weteran Postów: 898 Data rejestracji: 01.05.2008 13:45	Monka, tak mi przykro..nie rozumiem takiego czegoś, dostał szansę a potraktował Cię bez skrupułów on czuł ciężar ale zamiast pogadać znalazł łatwiejsze rozwiązanie...historia stara jak świat a wiem jak strasznie boli. Masz dylemat bo obiecałaś, on nie miał... jak to sie stałoże nagle zaczął być szczery? przycisnęłaś go? wyrzuty sumienia czy może z tamtą coś mu sie popsuło? zawsze jestem za daniem szansy, budowaniem razem od nowa, szczerością ale naturalne konsekwencje swego działania zdradzający muszą w końcu ponieść, nie namawiam do żadnych określonych kroków, sama tez mam dylemat w swoim przypadku więc bardzo Cię rozumiem... reset pewnie nie rozwiąże problemu, piszesz że on wspomniał o terapii? może iść w tą stronę? *niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.*

bob-bob	#1049 Dodany dnia 16.10.2008 01:59:35
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	Cytat I teraz utknęłam sama w pułapce którą zbudowałam na niego. Bo wcześniej obiecałam, że dam mu jeszcze jedną OSTATNIĄ (wiem, żałosne) szansę, że oczekuję 100% szczerosci i żeby mi wytłumaczył co się stało, a z drugiej strony - cholernie ciężko mi z tym czego się znowu dowiedziałam i najchętniej to bym to wszystko przekreśliła i wywaliła go w końcu z mojego życia. Tylko co, teraz wyjdzie na to, że zachęcałam go do szczerości, a teraz nie mogę jej znieśc, że go za tą szczerośc i spowiedź chcę ukarac. Monko, założyłaś sama sobie klincz. To jest zupełnie bez sensu. Wg mnie nie powinnaś jakoś specjalnie się zastanawiać, że mu obiecałaś szansę. Obiecałaś opierając się na pewnych założeniach. Te ostatnie wzięły w łeb. Poświęcałaś się dla niego dosyć, ten ostatni gest nie ma znaczenia. Ja zupełnie nie brałbym go pod uwagę. Nie możesz sama siebie w środku wprowadzać w stan sprzeczności. Oszukać oszusta, to jest do przyjęcia. Co do tego, co robić, trudna sprawa. Wydaje mi się, że najtrudniejsze do odbudowania będzie zaufanie do niego, o ile to jeszcze możliwe. Tutaj masz do pomyślenia. Ale nie powinnaś brać pod uwagę, tego, że obiecałaś ten jeszcze jeden raz. Najlepiej powiedz mu to, i wyjaśnij dlaczego.

monka79	#1050 Dodany dnia 16.10.2008 12:35:00
Początkujący użytkownik Postów: 28 Data rejestracji: 30.09.2008 16:16	Oj Finka, przycisnęłam go oczywiście. On przeprosił, powiedział raz że popełnił błąd i że rodzina jest dla niego najważniejsza. I dla niego sprawa chyba była tym załatwiona. Nie wiem, może to jakieś męskie podejście, gdzieś tu coś takiego na forum czytałam, że facet jak mu głupio nie chce wracac do tego co było i rozgrzebywac...Co do tamtej - nie sądzę żeby między nimi było źle. Ja z nią rozmawiałam niedawno na GG i wiem tyle, że jest bardzo zakochana, czuje że ma szanse i nie cofnie się przed niczym, tzn. jeśli świadomośc ciązy jej nie powstrzymała, to tym bardziej nie zrobi tego dziecko. Poczeka i tyle. Bob, z tym oszukiwaniem kłamcy to prawda. Tyle że ja nie potrafię się tak odwdzięczyc, za bardzo mi na nim zależy. Fakt że przez ostatni rok się poświęcałam ale ja święta nie jestem i dużo w przeszłości nababrałam i teraz też. Prawda jest taka: Kiedyś on był we mnie szaleńczo zakochany, po ślubie mi coś odbiło (zgodnie z zasadą że jak upolowałam to już na zawsze i nie muszę się starac) - traktowałam go jak chłopca zawsze na usługi, jak służącego, jak kogoś gorszego. I on przez ponad rok to znosił. Na dodatek bardzo chciał miec dziecko, a ja ciągle i to przy wszystkich opowiadałam że dzieci nie znoszę i miec nie chcę. Zawsze wydawało mi się, że jestem mądrzejsza, zawsze że on powinien się bardziej starac, że jest za głupi (no bo jak - ja znam 3 języki obce, a on ledwo w jednym cos tam może sklecic...), za mało ambitny. Za nic nie dziękowałam bo uważałam że mi się należy, bo przecież to mąż i jego święty obowiązek. Zrozumcie, ja wcale się nie dziwię że wyszło tak jak wyszło. Wiem, że rok temu był już zdecydowany żeby mnie zostawic. Tyle że los jest perfidny - nagle zmarła moja Mama, nie miała nawet 50 lat :-( szok całkowity. Był przy mnie gdy żegnałam się z nią w szpitalu, był w kostnicy i podczas kremacji. Praktycznie załatwił pogrzeb bo ja nie byłam w stanie. A inną najbliższą rodzinę to mam taką, że szkoda gadac (ojciec wolał chlac na umór i żerowac na współczuciu sąsiadów, siostra przyjechała na chwilę z zagranicy i zaraz się zmyła, babcia, tj. mamy teściowa przeżywała jak najgłośniej jakie to ją nieszczęście spotkało...jednym słowem DRAMAT). I co, on postanowił się poświęcic, został ze mną mimo że - teraz wiem - był zakochany w niej i mieli plany na przyszłosc, w tym dotyczące rodziny i dzieci (tak, bo ona w przeciwieństwie do mnie bardzo chciała miec dzieci - a jej mąż nie). Byłam w takim stanie psychicznym, że chyba bał się czy czegoś sobie nie zrobię jak zostanę sama. Po tym wszystkim ja się nagle ocknęłam, zobaczyłam że bez niego zostanę zupełnie sama, doceniłam to ile dla mnie robi, postanowiłam zawalczyc by było jak dawniej i DOPIERO WTEDY dostrzegłam, że nie jestem sama. Bo wcześniej to mi się wydawało że jestem taka wspaniała, że zdradzanie mnie to ostatnie co mogłoby mu przyjśc do głowy. jak tylko zaczęłam się nim bardziej interesowwac to to, że jest ona stało się oczywiste. I mam do niego pretensję że nie potrafił byc stanowczy, że nie odszedł mimo moich płaczów i szantażu, bo skrzywdził i mnie i siebie. Ja przez ostatni rok się w nim na nowo zakochałam, dla niego najwidoczniej już było i jest za późno. Może to była jakaś forma zemsty za przeszłośc z jego strony. Owszem, starałam się - postawiłam go na pierwszym miejscu we wszystkim, zaszłam nawet w ciążę (i to dziecko na początku było tylko dla niego, potem się to zmieniło) bo mi się wydawało, że on też tego pragnie, ale nadal zwalałam na niego moje problemy z rodziną i nadal nie robiłam nic z moim wyglądem - bo te 20 kg na plus to nie wynik ciąży niestety, tylko efekt wcześniejszych zaniedbań. A w ciązy specjalnie nie wypiękniałam :-( Pewnie sama z taką osobą nie chciałabym byc :-( owszem, zgodził się na terapię. Jak sądzę "dla dobra dziecka". Pójdziemy. Tyle że osiągnęliśmy już taki punkt że w tej chwili łatwiej by było chyba wszystko rozwalic do końca niż cokolwiek ratowac. Ja widzę już że szukam pretekstu żeby zmusic go do odejścia (bo sama nie mam siły by go wywalic), rozmyślanie o jego oszustwach mnie dobija, nakręca i ciągle tylko pretensje i awantury - najczęściej w nocy, tak jak dziś. NIe umiem radzic sobie ze stresem. Jemu cierpliwosci pewnie też na długo nie wystarczy. NIe wiem czy ma też tyle siły by z nią zerwac w końcu i nieodwołalnie. Nie wiem na ile mu nadal na niej zależy, a raczej na której z nas bardziej mu zależy. Pewie się okaże na następnym szkoleniu, o ile my jeszcze ze sobą będziemy. Jedyny temat jaki nie wywołuje takich emocji to dziecko i eksploatujemy go jak tylko się da. Jestem potworem, popełniłam dużo błędów, starałam się je nieudolnie naprawic przez ostatni rok, naprawdę się starałam choc może jakichś wielkich poświęceń w tym nie było. On nie dał mi szansy. Nie wiem co mogę jeszcze zrobic żeby było dobrze :-( Zatrzymałam go niemal na siłę a teraz nie wiem jak mam go uszczęśliwic choc niczego bardziej nie pragnę.... Edytowane przez monka79 dnia 16.10.2008 13:20:15 It's much too late to save myself from falling...

bob-bob	#1051 Dodany dnia 16.10.2008 13:39:35
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	Monko, przeczytałem, bardzo prawdziwy list, piękny i smutny. To dobry facet, widzę, że kieruje się bardzo rozumem, nie emocjami, z dużym poczuciem odpowiedzialności. Faktycznie, problemem jest to, że coś się skończyło. Ty znów się w nim zakochałaś, co on zrobi ... czas pokaże. Szkoda że ludzie muszą uczyć się związków dopiero będąc w nich Monko, nie jesteś potworem, wiele rzeczy robiłaś, bo tak Ci się wydawało. Skąd miałaś wiedzieć, że robisz źle? Gdzie w tym jest Twoja wina? Czy kiedykolwiek wybrałaś świadomie?

monka79	#1052 Dodany dnia 17.10.2008 12:01:04
Początkujący użytkownik Postów: 28 Data rejestracji: 30.09.2008 16:16	Bob, on pod pewnymi względami jest dobry, a pod innymi - kawał drania. Zakochał się w niej - OK. PO co w takim razie cały czas mnie zwodzi - decyduje się na dziecko, wysyła smsy że kocha i tęskni (tak, również z tego szkolenia na którym jest Z NIĄ...). Czyli co, można kochac, dbac o kogoś tak jak on dba o mnie i krzywdzic go jednocześnie - tak zupełnie świadomie? ONa jest dla niego kobietą a ja przyjaciółką i wielbioną z daleka matką-Polką??? Pewnie gdybym takie podejście była w stanie zaakceptowac, nie byłoby żadnego problemu. Bo tak szczerze, to poza tym że zdradza i poza kłamstwami związanymi ze zdradą (w innych kwestiach jest brutalnie nawet szczery) nie mam się do czego przyczepic... It's much too late to save myself from falling...

bob-bob	#1053 Dodany dnia 17.10.2008 12:52:04
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	Monko, facet w przeciwieństwie do kobiety ma małą ilość połączeń pomiędzy półkulami w mózgu, co się sprowadza do tego, że bardzo łatwo oddziela myślenie emocjonalne od racjonalnego. Po prostu raz myśli tak, a raz tak. Kobieta myśli naraz obiema półkulami, racjonalizm zlewa się z emocjami. W efekcie on może spokojnie myśleć jedno, kiedy myśli racjonalnie - wtedy jest odpowiedzialny, dbający. Natomiast kiedy jest z nią, a ona wytwarza w nim skojarzenia emocjonalne, to myśli drugą półkulą. Monko, jak rozstałem się z moją ex, zauważyłem, że jak się z nią spotykam, to pojawiają mi się emocje i zaczynam inaczej myśleć, niż jak jestem z daleka od niej. Ponieważ nie podobał mi się taki wpływ emocji skojarzeniowych na mnie zrobiłem podstawową rzecz - zerwałem z nią wszelki kontakt. I problem się skończył. Chcę powiedzieć, że tak długo, jak Twój mąż, będzie się z nią widywał, to będzie problem. Bo emocje są pochodną myśli. A jak ją będzie spotykał, to tak czy siak, pomyśli kogo widzi. A wtedy przypomną się emocje. I w łeb weźmie całe racjonalne myślenie. Może pogadaj z nim o tym, zapytaj, czy tak właśnie jest. Jeśli tak, może niech pomyśli o takim ułożeniu pracy, żeby się z nią nie spotykać?

monka79	#1054 Dodany dnia 17.10.2008 15:17:25
Początkujący użytkownik Postów: 28 Data rejestracji: 30.09.2008 16:16	A z tą odmiennością mózgu kobiety i mężczyzny i rozdzielaniem myślenia emocjonalngo od racjonalnego to jakaś potwierdzona przez naukowców koncepcja? Jeśli tak, to podaj źródło - chętnie bym poczytała i może w końcu coś zrozumiała. Ja wiem, że dopóki jest jakikolwiek kontakt czy możliwosc zobaczenia to będzie problem. Ona mieszka na drugim końcu Polski, z mężem, więc spotykanie wchodzi w grę na ewentualnych szkoleniach (ze 3 razy w roku?). Akurat ich praca to wąska działka, kilkadziesiąt osób w całej Polsce, wspólne szkolenia są nieuniknione, tj. oczywiscie można odmowic raz czy dwa - pod jakimś pretekstem, ale jeśli będzie kolejne szkolenie na które trzeba pojechac, to szansa że ona tam będzie jest jakieś 95%... On na razie mówi że nie będzie jeździł, podobno też tak powiedział swojej przełożonej, bo jak się wszystko wydało ostatnio to chciał rzucac pracę...ale nie mogę miec złudzeń, że to da się długo tak ułożyc. To że jest to taka wąska działka właściwie też sprawia że nawet zmiana pracy nie wyeliminuje możliwości spotkania się na jakimś szkoleniu, konferencji itp. Poza tym, sam kiedyś pisałeś o wierności z wyboru a nie z konieczności - i jak tu pogodzic tą koncepcję z zakazem jakichkolwiek wyjazdów? Niestety po rozmowie z tą kobietą wiem, że ona będzie czekac (o ile oczywiście nie uda się jej ułożyc z własnym mężem - w co wątpię lub nie zakocha się w kimś innym), tj. na kolejnym wyjeździe bez większych oporów i hamulców znów zgodzi się na wszystko. nawet jeśli będzie miała świadomośc, że on potem wróci do żony i dziecka i nawet jeśli - jak sama przyznała - wie, że on swojego życia nie zamierza dla niej zmieniac. Wymyśliła sobie chyba, że skoro on nie jest w stanie się zdecydowac a ona nie potrafi go zmusic, to trzeba poczekac aż ja się tym wszystkim zmęczę. I pewnie następnym razem to nastąpi :-( It's much too late to save myself from falling...

bob-bob	#1055 Dodany dnia 17.10.2008 17:28:58
Weteran Postów: 997 Data rejestracji: 23.06.2008 14:56	Monko na dole, punkt 8, ale całe opracowanie jest ciekawe: http://www.sciaga.pl/tekst/22639-23-k...nia_emocji przy okazji znalazłem też coś większego, poczytałem kilka stron, wydaje się też fajne: http://portalwiedzy.onet.pl/13376,86,...oteka.html

zulaal	#1056 Dodany dnia 19.10.2008 08:07:47
Nowicjusz Postów: 1 Data rejestracji: 19.10.2008 07:49	Witam wszystkich.Ja tez zostalam zdradzona i to wielokrotnie przez gnoja i swinie bo tylko tak mozna nazwac takiego czlowieka.Zostalam z dzieckiem malenkim i z problemami,nie moge pozbierac mysli...wymazac z pamieci te koszmarne miesiące.A on niczym sie nie przejmuje,jezdzi po kraju i sie zabawia:

berta	#1057 Dodany dnia 19.10.2008 15:14:07
Doświadczony użytkownik Postów: 263 Data rejestracji: 19.04.2008 22:14	zulaal jakie to naturalne dla tych ludzi.Niech się bawi dopóki może bo potem przyjdzie czas na refleksje i płacz.A my?A my nawet nie podejrzewamy ile jest w nas siły.Problemy dnia codziennego motywują nas do walki o siebie o jutro.Im więcej walczę tym jestem silniejsza.I każda wygrana daje wiarę w siebie .I oto zaczynam mysleć że jestem kimś że jestem wielka bo dałam radę przejść to wszystko że podniosłam się.Po tylu miesiącach płaczu beznadziejnosci tęsknoty i bólu odzyskałam wiarę w siebie.Już nie jestem takie NIC już n8ie jestem jego ofiarą.To w2szystko czas to też ogromna walka.Ale warto walczyć by zacząć widzieć siebie swoimi oczami.Zmieni się to wszystko tylko nie poddawaj się bo każdy przeżyty dzień to mniej bólu mniej tęsknoty mniej płaczu.POzdrawiam

Deleted_User	#1058 Dodany dnia 21.10.2008 01:25:22
Fusionista Postów: 25533 Data rejestracji: 01.01.1970 02:00	Witam. Dawno nie było mnie na forum. Jeszcze wleką się moje sprawy z NIKIM. Dlaczego tak go nazywam, bo po przeczytaniu waszych postów to niech się cieszy, że tylko tak delikatnie. Obwiniał mnie za nasz związek który sie psół, a tak naprawdę to jak zwykle inna kobieta. Fascynacja babsztylem z kasą która mu dała na samochód. Jak był to chwalił się, ( kupił sobie mertcedesa190) że nie ma kierownika bez celownika. Teraz się z tego śmieję. Kobieta ma 40 lat On 47, a ja 41. teraz go nie ma wyprowadził się. A i dobrze, niech żałuje co stracił. Kiedyś chwalił sie przed znajomymi moimi osiągnięciam, a ostatnio jak był do kumpli mówił że ta pinda jest wykształcona, inteligentna, obraca się w towarzystwie takim w którym ja nigdy nie będę. A ja owszem posprzatałam, ugotowałam i nic więcej, ze przy mnie nie czuł się mężczyzną, ze nie był kochany, a ona pokazała mu ze jeszcze może coś osiągnąć i być kimś. Wyprowadził się, ale czy u niej mieszka to nie wiem, nie obchodzi mnie to. Walczyć o niego? NIE. Nie docenił tego co ma. Prawdą jest że kobieta musi mieć szacunek do siebie, nie błagać aby został nie prosić bo i tak nie zauważy tego. U mnie też nie widział tylko kolejne oskarżenia i pomówienia. Tacy faceci co im się nie chciało pracować zawodowo, co nie pomagali w domu tylko wymagali i jak to napisano na forum a potem jeszcze byli zdziwieni że kobieta zmęczona chce iść tylko spać. Dodam tak dla informacji Boba, ze pracowałam zawodowo, studiowałam i obowiązki w domu. I tak skwitował mnie że byłam gosposią. A wicie co ja na to mam go w du....., ja wiem , ze jestem warościowa kobietą. Zasługuję na wszystko co najlepsze Tak i każdy który kocha zasluguje . A frajerzy którzy po 21 latach twierdzą, ze nie czują sie kochani to są ludzie o niskiej samoocenie i niskim poczuciu wartości. Dowarościowują się czyimiś osiągnięciami. A to jeszcze nie wszystko. Ten gość z którym byłam chwalił sie nawet swoim dzieciom i rodzicoom ile to kurwisz..... Marzenka ma pieniędzy i jaki piękny domek. Dziś to padam ze śmiechu, choć to od odkrycia jego warjacjii minęły zaledwie 3 miesiące. Dziś widzę dopiero teraz jakim był człowiekiem. Lekkoduchem dla którego liczyła się tylko własna dup... synowie się od niego odwrócili, ojciec, matka jego tez nie popiera tego co robi. Żyłam z męską dziwką. dał sie przekupić, nawet jak wyjeżdżał od rodziców rzekomo do sopotu to jechał bez pieniędzy . Teściowa mówiła że ma szkolenia i bedzie zajmował się kredytami i chyba nieruchomościami. Tak naprawdę to mnie nie interesuje, ale poruszam te sprawy bo wskazuje na to, ze panienka go sponsoruje. hahahahahaha, żenujące. Chce rozwodu. Dostanie, ale nie na jego warunkach. O nie. Bedzie z orzekaniem o winie. a czy chcę by wrócił ???? Po co, aby za parę lat powiedział, że go nie kochałam i wszystkie teksty jak zdradzają najbliższi czy to kobiety czy mężczyźni. Na pewno chciałbym aby przeszdł przez to co ja przeszłam, aby poczuł to na własnej skórze. Nie nie życze mu źle, ale po dupie od zycia powinien dostać. Tym bardziej, ze sama jego matka mówi, ze jeszcze nie dostał pierwszej wypłaty a już dzieli skórę na niedźwiedziu, a na dodatek juz opowieda jaką on karierę nie zrobi. Nic nie zrozumiał ze swojego postępowania. On był cały czas taki. Jeszcze wróbel na dachu a on już nim rozporzadza. A ja ja chcę zacząć od nowa, ale bez niego. Nie będę miała już zaufania do takiego mężczyzny, który synom mówi, ze wasza matka nigdy nie będzie taka jak marzenka, ze jej wiele lat brakuje aby taka kobietą byc.. Mam swoją godność i honor. Znajomi stukają się w głowę na to jak postapił. Nie wspominając, że został dziadkiem. ZACZYNAM OD NOWA sama bez niego . Muszę się nauczyć żyć choć na razie w samotności, choć nie sama bo są synowie i synowa i wnuczka. W każdym z nas jest ukryte piękno którego inni nie potrafili docenić, polecieli za motylkiem który zwinnie unosi się na wietrze,który ja mocniej dmuchnie to opadną skrzydełak motylkowi , co zapomnieli, ze motyl żyje dwa tygodnie, a my jestesmy wiecznością. Kocham życie, kocham swoich synów, wnuczkę i siebiesamą też i dlatego życie po 40 jest piękne bo wreszcie zajmę się sobą i swoim życiem tak jak sama chcę i najważniesze to ..." I wtedy zrozumiałam, ze wszelka zmiana mozliwa jest tylko we mnie. tylko na to co dzieje sie w nas i z nami mamy jako taki wpływ. to co jest obok płynie jak rzeka... oraz Więc pomimo odruchów litości i współczucia, raczej powinno się unikać niedojrzałych osób o niskim poczuciu wartości , a co najważniejsze pstrykam sobie pilotem(wreszcie mam wyłączność na niego)- he he This user has been deleted!
	Web

agag1968	#1059 Dodany dnia 23.10.2008 12:58:54
Początkujący użytkownik Postów: 16 Data rejestracji: 21.10.2008 15:43	Witam jestem tu nowa ,do dzisiaj tylko czytałam ale w końcu sie przemogłam i pisze.Mam partnera nie mamy ślubu jestesmy razem 12 lat mamy dwoje dzieci 11 lat i 5.Niby sielanka aniestety tak nie jest.od jakiegoś czasu moj partner jest oschły,czasem wrecz agresywny,zdradza mnie psychicznie a może i fizycznie tego nie wiem.On zneca się psychicznie na mnie i na naszej starszej córce która ma kłopoty z nauka-dyslekasja nadpobudliwaość.Pracuje zawodowo więc mam mało czasu ,wiodomo dom dzieci.Zawsze dbałam o niego potem o dzieci,ciepłe smaczne obiady podane pod nos,wieczorem kolacje przy swiecach wymyslne potrawy aby miał jak najlepiej,itd.Jeśli chodzi i sprawy intymne to na poczatku było ok ale trwało to tylko moze dwa lata.Potaem rutyna ja niestety nie należe do filigranowych babek ,dzieci ,stres zrobiły swoje,Jestem puszysta ,ostatnio mi powiedziła że nie bedzie sie kochać ze mną dopuki nie schudne bo on nie bedzie się meczył .Innym kobietom prawi komplementy ale tym tez ktore śa takie jak ja nie chude,krzyczy na mnie że np nie zabrałam szklanki z pokoju jak juz wypił.Przeprasam może pisze chaotycznie ,to wynik zdnerwowania pozdrawiam

finka	#1060 Dodany dnia 23.10.2008 14:26:54
Weteran Postów: 898 Data rejestracji: 01.05.2008 13:45	Witam Cię Aga, widać że Twój facet przywykł do tego że jest na 1 miejscu, przed dziećmi a gdzie jestes Ty kochana?...pewnie na samym końcu.. tak jak piszesz zawsze o niego dbałaś, stworzyłaś mu pielesze, pewnie bez większych wymagań wobec niego? (zgaduję) przykład tego że on chce abyś Ty odnosiła jego szklankę pokazuje jak on Cię traktuje...jak służącą. Po drugie, jego wymóg odn. tego byś schudła aby "przemógł" się do zbliżenia...uwłaczajce, on Cię zna i wie jak podejść, wie że nic nie zrobisz, nawyżej sobie popłaczesz i będziesz się bardziej starać(tak?) to ten typ: wyhodowanego na własnej piersi gnębiciela rodziny, wiecznie niezadowolonego, z wysokimi wymaganiami ale tylko wobec innych, który nic z siebie nie daje a tylko korzysta i pasożytuje po wyczerpaniu środków takich jak rozmowa, ten rodzaj potrzebuje terapii wstrząsowej, oczywiście stopniowo dawkowanej aż do uzyskania zadowalającego efektu, pamiętaj: awantury, spazmy, płacz w małych ilościach, dobrze działa zajęcie się sobą i dziećmi, kontrolowane odstawienie uwagi od partnera, BOb i inni panowie uczą od lat panie na forum facet to łowca zakodowałam i podaję dalej, oni uwielbiają wyzwania, to w nich drzemie pod tłuszczykiem piwnym, lubią się sprawdzać jako mężczyzna, podawanie im na tacy, staranie się być coraz lepszą kucharką nie ma sensu bo i tak nie docenią i wybiorą gotową pizzę z wyzywającą zołzą niż niedzielny obiad w ciepłych kapciach z tą sama żona od lat *niekontrolowane emocje zawsze robią z człowieka idiotę więc nie trać okazji aby milczeć.*

Strona 53 z 77: 1...50 51 525354 55 56...77

Przejdź do forum:

Nawigacja

Ostatnie artykuły

Ostatnio na forum

Aktywne tematy !!!

Urodzinowi solenizanci

Logowanie

Ostatnio Widziani

Shoutbox

Metoda 34 kroków

Zobacz temat

ZACZĄĆ OD NOWA...

Ostatnie newsy

Ostatnie artykuły

Najnowsze tematy