Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Aika
Asiajoasia green_man kroliczek15 Maniek mariusz75 nadalkocham Naimad Olka28 qwerqw shayla| paranoiks | 28. Kwiecień |
| Melodi000 | 28. Kwiecień |
| lukas300000 | 28. Kwiecień |
| bee | 28. Kwiecień |
| malenka639 | 28. Kwiecień |
Roszpunka19 | 00:41:19 |
|
#
poczciwy | 01:14:11 |
|
Crusoe | 01:17:10 |
|
Obito | 01:25:35 |
|
mrdear | 02:34:49 |
Zebys mogla byc w przyszlosci szczesliwa, zeby to w ogole bylo mozliwe, musisz sobie "zmienic oprogramowanie", wyczyscic sie z dotychczasowej samej siebie i "mamusi"...
Robota na lata...
A poza wszystkim...
Kuzwa no...
Dorosly czlowiek posluszny rodzicowi...
No jakies dodatkowe "podprzykazanie boskie"?!
4. Czcij ojca swego i matke swoja
4a. Badz im posluszny
Cytat
I jeszcze to tłumaczenie, pewnie to jego wina bo jego głos był taki...obezwładniający i to nie jeden raz Ciebie obezwładnił.
Cytat
Czyli nie miałaś zamiaru mu powiedzieć, a gdyby tamten facet nie odpuszczał to co byś zrobiła? nadal byś gadała?
Cytat
A pomylił się z tym? Jesteś nie ogarnięta, kłócisz się z mężem lecisz do koleżanek i tam na niego najeżdżasz, nie układają się rozmowy z mężem idziesz na stronę z kolegą żeby "pogadać" a Tobie mażą się dzieci chcesz męża poprzez dziecko uwiązać do siebie czy jak?. Dopiero co dowiedział się o zdradzie a Ty o dziecku? masakra...
Cytat
Teraz to sobie przypomniałaś? a jak byłaś z kolegą to robiłaś jakiś pstryk i nie kochałaś a potem znowu pstryk i znowu kochałaś? tak z ciekawości pytam.
Cytat
A co nie zgadzasz siÄ™ z tym?
Ty na starcie małżeństwa doprawiasz mu rogi (wielokrotnie) i to bez wyraźnej przyczyny bo jakoś tak wyszło. To co będzie w przyszłości? Jak uczucia przygasną i przygniecie trochę proza życia. Ileż to będzie palących problemów do omówienia z jakimś "przyjacielem"..
I trzeba nas mężczyzn zrozumieć - mamy swoje obawy. Można skończyć jak mój kolega ze szkolnej ławy - dwoje dzieci, on jest "ojcem", żadne nie jego a on nic nie wie.
Jestem w stanie zrozumieć znudzone mężatki, które już swoje "odsłużyły" w małżeństwie ale takie akcje to po prostu skrajna głupota, albo upośledzenie moralne albo diabli wiedzą co.
Nie widzę też jakoś specjalnie skruchy z Twojej strony. Sypianie z innym to nie jest tylko "nie fair" - to ewidentne nadużycie wobec już męża.
Czy jesteś pewna, że Ci się taka przygoda nie przytrafi ponownie?
Jeżeli nie jesteś to puść tego faceta wolno bo o wiele łatwiej się rozstać jak nie ma dzieci i kilku czy kilkunastu "zmarnowanych" lat razem.
Zresztą... jest teoria, że ciało puszczone w ruch....
Cytat
To już wiesz. Teraz ta trudniejsza część, więc do roboty, inaczej przegrasz życie.
Cytat
Jeśli masz taką możliwość odizoluj się od matki całkowicie(jeśli nie masz takiej możliwości to spraw, żeby tak się stało). Masz męża, który walczy o Ciebie jak lew i on teraz jest najważniejszy. Dałaś mu nieźle popalić. Tazdradzająca już wystarczy... nie zasłużył na to. Doceń jego starania, spraw aby i on Ciebie docenił. Stawiaj sobie granice i zajmij się mężem o sobie zapomnij. Paradoksalnie zajmując się nim zajmiesz się i sobą. No i nie paplaj tyle do innych. Widać, że strasznie Ciebie ten mąż kocha.
Cytat
Szukałam wsparcia, ktoś był i wysłuchał. Koleżanki też były i słuchały, ale on dał ten brakujący komplement, często powtarzał co mu się we mnie podoba. Tego nie było w naszym związku, a każdym razie za mało, co sygnalizowałam partnerowi od lat. Nie usprawiedliwia mnie to, ale tak było, była luka, którą wypełnił. Tak to w każdym razie widzę.
Cytat
Miał w sobie cechy, które mnie pociągały. Imponowało mi, że ktoś taki, kogo sobie mocno wyidealizowałam jak się później okazało, interesował się mną. Niska samoocena + poczucie, że wszystko się w życiu wali = przepis na głupotę.
Cytat
Nie, nie miałam zamiaru mu powiedzieć. Bardzo powoli niestety docierał do mnie bezsens i głupota tego w co się wplątałam. Chciałam się wycofać. Nawet te rozmowy telefoniczne i możliwość wygadania się z problemów (rodzinnych, nie małżeńskich, moje małżeństwo istniało, ale kompletnie zdominowane problemami rodzinnymi w szerszym tego słowa znaczeniu) wydawały mi się już bezsensowne. Raczej nie miałam wielkich obaw, że tamten nie odpuści. Na tyle na ile go znałam, uważałam, że argument braku czasu zrozumie. Gdyby jednak nie, nie wiem nie zastanawiałam się.
Cytat
Uwierz mi, że coraz bardziej do mnie dociera jak bardzo jestem nieogarnięta. Wcześniej wierzyłam, że mimo "trudnej" matki, radzę sobie całkiem nieźle. Dopiero ostatni rok, jej zachowania na przestrzeni tego roku i rozkładanie na części pierwsze tej zdrady, uświadamia mi to. Jak wspominałam, w moim domu psycholog był dla "głupich", chociaż nie zdając sobie wówczas sprawy ze skali problemu, czułam, że powinniśmy iść całą rodziną do psychologa i podnosiłam to. Mój mąż obecnie twierdzi, że gdybym powiedziała mu jak bardzo mi źle i do czego to może doprowadzić, poszedłby ze mną na terapię. Nie neguję tego, że w to wierzy, ale znam go, pamiętam sytuacje z przeszłości. Śmiał się ze znajomych, którzy do psychologa chcieli iść, nie poszedłby do psychologa. Nie otrzymałam w porę pomocy, kiedy po ślubie usiadłam i powiedziałam, że nie ogarniam zachowania matki, poszłam do psychologa. Nie wspomniałam o problemach w związku, mówiłam tylko o matce, o jej nowych zachowaniach. To była moja pierwsza styczność z psychologiem, wierzyłam, że jestem w rękach specjalisty i to mi pomoże. Z perspektywy roku, po kontakcie z innymi psychologami (w sprawach małżeństwa) mam ogromne wątpliwości co do tej terapii, chociaż jest to uznany specjalista. To mnie dołuje. Żałuję tego roztrząsania problemów z koleżankami, przestałam to robić. Jednak mój mąż wiedział o tym fakcie i jak aktualnie twierdzi, godził się na to. Czy tak powinno być? Rozumiem, że dziecko to nie zabawka. Zawsze jednak chciałam dziecka. Obawiałam się tego, ale chciałam. Myślę, że mam w sobie duże pokłady miłości, myślę że czułabym się spełniona w tej roli. Pierwszy raz od dawna czułabym się w jakiejś roli spełniona. Nie twierdzę, że chcę dziecka teraz natychmiast, ale chciałabym mieć tego świadomość, że chociaż jest dużo do przepracowania, oboje tego chcemy i kiedyś to się spełni.
Cytat
Byłam okropną egoistką, czułam się jakby zniknął cały świat. Paranoicznie bałam się, że on mnie zostawi, bo źle mnie traktuje. Czułam, że wszystko się rozpada, całe moje życie. Wiem, podporządkowanie matce wygrało z nim. Mogłam się postawić i przeżyłabym tę burzę, ale nie czułam mentalnego wsparcia mojego partnera w tej kwestii, a było mi ono niezbędne. Mam do siebie o to ogromne pretensje. Kiedy spotykałam się z tamtym, w zasadzie w całym tym okresie, czułam, że nie panuję nad niczym, nie docierało do mnie, jaką krzywdę mu wyrządzam. Totalna głupota i egoizm.
Cytat
Psycholog, z którym się konsultowałam, stwierdził, że to banał i nie można tak uogólniać. Ja na chwilę obecną uważam, że można tak bardzo pogubić się w życiu (które od zawsze nie wyglądało jak powinno, chodzi o mechanizmy wyniesione z domu), że kochałam, ale tak wiele we mnie siedziało, że przysłoniłam to wyłącznie myśleniem o sobie. Uważam również, że każdy ma prawo do błędu i jeśli żałuje i chce się zmienić, powinien otrzymać szansę, chociaż próbę.
A jednoczesnie strasznym tchorzem...
Ty bys chciala radykalnych zmian w calym "swoim swiecie" i w samej sobie, ale najlepiej "szybko, plynnie i bezbolesnie".
I zeby j3dnak w duzym stopniu "pozostalo tak jak jest"
No tak sie nie da...
Smierc obecnej Ciebie i nowonarodzenie to (jesli w ogole nastapia), bedzie cholernie bolesnym i zmieniajacym wsystko procesem.)
Nabałaganiłaś w życiu swoim, ale i innych strasznie. Teraz czas posprzątać, ale miej świadomość, że niektórych plam nie da się wywabić.
Paradoksalnie największą krzywdę zrobiłaś sobie, powoli to do Ciebie dociera, ale kulminacja wstrętu do samej siebie jeszcze przed Tobą. W przypadku gdy nie uda Ci się uratować małżeństwa, które notabene dla mnie jest nieważnie zawarte to dopiero wtedy otworzą Ci się szerzej oczy na całą prawdę o sobie.
Za jedno należy Cię jednak pochwalić - zaczynasz zdawać sobie sprawę z głupoty jaką sobie i innym wyrządziłaś, to niewątpliwie pozytyw w tym wszystkim. Teraz trzeba zrobić kolejny krok a uwierz, że pracy nad sobą masz na lata.
Niestety wpływu na męża już nie masz żadnego, on tego nigdy nie zapomni. Pytanie jednak czy jest o czym zapominać bo głębszej relacji między Wami ja w tej opowieści nie dostrzegam. Co z tym zrobicie zależy tylko od Was, każdego z osobna.
Pierwszy krok to izolacja od toksycznej relacji z matką. Niestety to wybór lepszego zła, ale jedyny, który może Cię wyprowadzić na prostą, jeśli tylko będziesz zdeterminowana aby te prostą osiągnąć.
Zdrady zadośćuczynić się nie da, ale można z niej dużo wynieść dla siebie, i to każda ze stron.
Związek w tej chwili nie jest na pierwszym miejscu a to dlatego, że nigdy go pomiędzy Wami nie było. To co tworzyliście to jakaś imitacja związku, proteza rodziny.
Życie dało Ci ogromną szansę uporządkowania swojego życia
, czy z niej skorzystasz Ty, mąż, Wy to już inna sprawa.
Ludzie popełniają błędy, tak było jest i będzie i to nie jest najważniejsze i najgorsze. Najważniejsze co z tym później zrobią.
Cytat
I to Ci powiedział psycholog? To czy to jest banał nie on decyduje ale osoba zdradzona i to jego stwierdzenie tak jakby częściowo usprawiedliwiało zdradę. Oczywiście może robi to na Twój użytek.
Cytat
I w tym momencie nadal to robisz - znowu ja na pierwszym miejscu.
Cytat
Tylko że Ty nie popełniłaś błędu tylko zdradziłaś nie umniejszaj tego nazywając to inaczej bo zdrada to o wiele coś poważniejszego niż błąd, błędem było wynosić do koleżanek wasze problemy małżeńskie a Ty zdradziłaś go z facetem częściowo emocjonalnie jak i fizycznie. I tak każdy ma prawo do błędu ale przecież nie do zdrady. Przecież Ty już otrzymałaś szansę:
Cytat
byliście na terapii, byli psychologowie trwało to miesiącami i mąż podjął decyzję ze chce odejść a Ty chcesz go zatrzymać - znowu Twoje ja -miałaś/mieliście szansę i on on chce odejść. Musisz się z tym pogodzić. I tak zrobił sporo inny mógłby trzasnąć drzwiami i odejść bez słowa a on:
Cytat
Na siłę go nie zmusisz do zostania, Ty chcesz się zmienić ok ale nie rób tego dla niego, zrób dla siebie.
Terapeuci / specjaliści- ważne by mieć kogoś kto pomaga, kto wspiera, kto pracuje nad nami... podejmuje trud jednak, gdy chwilowo coś staje się trudne pachnie pięknym przesunięciem odpowiedzialności - to jedna z figur w Twoim życiu obecnie można przełożyć odrobinę (większą odrobinę ) odpowiedzialności - wtedy jakby Twoja spada... schematy schematami ale wcześniej matka, mąż, kochanek bo chciał jednego, teraz specjaliści ... za moment forum... kiedy TY ?
Kochanek - na moment lek, na moment lekarstwo... wow ten sam schemat... ale jednak chciał tylko jednego... rozmiękczałaś zakończenie bo dużo wiedział - a może z powodu prostego schematu... lęku przed odpowiedzialnością - brak jego to brak figury, na którą można przenieść odpowiedzialność??? teraz jest niepotrzebny... mamy nowe figury...
Mąż - zaplątał się figura, obiekt, będący... zależny od Ciebie emocjonalnie - zapewne mocno poraniony bo nie umie zamknąć toksycznego związku... przed nim wiele pracy bez względu czy będziecie czy nie będziecie razem.
Ty - zagubiona zdecydowanie, zaburzona niby już coś widzisz ale raczej bliżej Ci do ślepca niż widzącego pełną paletą barw. Co dalej - praca, praca, praca jeszcze raz praca. Proste rady nic nie dadzą czy zerwiesz kontakt z matką, kochankiem, mężem, czy spłodzisz z nim czy innym dzieckiem - nic to nie zmieni.... tkwisz w schematach.. tu jest praca na wieloletnią terapię... choć raczej jesteś na etapie przełożenia winy na psychologów... ale o tym już było... Pracuj bo potrzebujesz pomocy... nie decyduj teraz (matka, dziecko, mąż), bez pośpiechu nie jest na to czas... nie masz prawa jednak wymagać by on został... ma prawo się chronić... Ty chroniąc go.. siebie... dziecko może innego partnera nie zaprzestań pracy... bo oszukujesz siebie/manipulujesz sama sobą.
Ofiary nie interesuje rozwiązanie problemów, które generuje, bo straciła by możliwość manipulacji. Gdzie tylko może doszukuje się Kata, bez którego nie potrafi żyć. Toksyczna postawa Kata jest bardziej widoczna, Ofiary jest ukryta. Biedna, skrzywdzona Królowa dramatu dalej prowadzi swoją grę Ofiary szukając przyczyn i usprawiedliwień swojego postępowania u wszystkich tylko nie u siebie;