Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
arkadius1970 DoMeL inaccessible Julia_ madziunia84 prelude sylwus| Aika | 27. Kwiecień |
| qwerqw | 27. Kwiecień |
| Naimad | 27. Kwiecień |
| Maniek | 27. Kwiecień |
| green_man | 27. Kwiecień |
bardzo smutny | 01:16:20 |
|
123sprawdzam | 02:22:52 |
|
#
poczciwy | 03:17:46 |
|
Crusoe | 03:37:05 |
|
Kalinka93 | 04:10:58 |
Witam serdecznie,
Historia zaczyna się w grudniu 2011. Wtedy moja dziewczyna zaczęła mieć "wątpliwości", które, jak się potem okazało, miały na imię Adam.
W grudniu zaczęły się ciężkie tematy, o tym czym jest miłość i czy istnieje itd. W końcu powiedziała, że pojawił się ktoś inny, ale zapewniała, że ja jestem tym jedynym, że ona to wie, że poradzi sobie z tym. Przed sylwestrem poprosiła mnie o czas, a ja się zgodziłem.
Przerwa właściwie trwała ponad 2 miesiące. W jej trwaniu mieliśmy sporadyczny kontakt, przyjechała do mnie kilka razy (kochaliśmy się podczas tych spotkań). W końcu nie wytrzymałem, pod koniec lutego oznajmiłem, że już tak dłużej nie mogę (to był koszmarny czas). Ona wpadła w panikę, powiedziała, że nie mogę tak mówić, że ją kocham i że ona chyba też mnie kocha. Przyjechała, powiedziała, że już wie i że chce być ze mną.
Jednak coś mi nie dawało spokoju, pytania co robiła w tym czasie, kim jest tajemniczy przyjaciel. Męczyło mnie to i w końcu udało mi się natrafić na jej korespondencję. Przeczucie od razu mi powiedziało kogo mam szukać. Czytanie tego to była trauma, linijka po linijce...zdradziła mnie z nim kilka razy. Zaczęło się.
Zadzwoniłem, powiedziałem, że wszystko wiem, że to koniec, a ona panika, kłamała do samego końca, że to nieprawda. Na drugi dzień przyjechała, sceny nie z tej ziemi.
Twierdziła, że to był największy błąd jej życia, że zanim do mnie wróciła, to tamtego odprawiła, że już wiedziała, że to ja. Załamała się i to realnie, była w fatalnym stanie. Po długich przemyśleniach doszedłem do wniosku, że trzeba jej dać szansę, kocham ją bardzo.
Od marca próbujemy to odbudować. Ale jest mi ciężko. Nie mam z kim o tym porozmawiać. Zanim z nią byłem, już byłem osobą nieufną, to teraz wyobrażacie sobie jak ciężko mi jest odbudować zaufanie. Ale chcę to zrobić, mimo wszystko, wiem, że ją kocham i udowodniła przez ten czas, że ona mnie też. Jednak są takie dni (na szczęście coraz ich mniej), że wymiękam, wszystko wraca, mam wątpliwości czy dobrze zrobiłem..
Jeśli ktoś podjął się takiego wyzwania to proszę o jakieś wsparcie, radę..jak to ułożyć na nowo, jak mamy pracować, jak odbudować zaufanie (jeśli jest w ogóle jakiś środek na to). Ona zaczęła mówić o ślubie itd...też się wkręciłem w tę ideę, ale nadal we mnie siedzi ten ból.
Z góry dziękuję za odpowiedzi.