Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
benia34 Darecki grzegorz28 mocca oszustka
pogorzelec rafex Shoggies Starbuck whiteangel WislawWozniak| martunia35 | 21. Kwiecień |
| nika310 | 21. Kwiecień |
| Pawel42 | 21. Kwiecień |
| orgo25 | 21. Kwiecień |
| telawiwjafa | 21. Kwiecień |
zona Potifara | 00:33:31 |
|
Pogubiony | 01:11:49 |
|
#
poczciwy | 02:56:41 |
|
Saddest | 03:53:35 |
|
mrdear | 04:47:00 |
Witam serdecznie,
Nie przypuszczałabym że kiedyś wejde na taki portal, że kiedys mój ukochany mnie zdradzi!:(
Jesteśmy dopiero 3lata po slubie, mamy wspaniałego synka...niestety mój mąż mnie zdradził z naszą wspolna koleżanką. Najgorsze że nie potrafi rozmawiać na ten temat, nie przeprosił, nie powiedział żebym zaufała że wszystko się ułoży. Codziennie są awantury bo proszę go o pomoc psychiczna,wsparcie, rozmowe, przytulenie, wytłumaczenie,plan na przyszłość...... Dla niego jakby się nic nie stało, jest twardy jak głaz, nie potrafi nawet mnie przytulić...a niedawno byłam jego całym światem.Jak to strszanie boli!Nie wiem jak sobie z tym poradzić, bo ON nie zachowuje sie odpowiedzialnie i nie potrafi powiedziec czego w życiu chce:( Jestem załamana......ja się staram po zdradzie a on odwrócil się ode mnie*(Niby chciałby dobrze,ale jak może być..mam udawać że nic się nie stało i czekać aż łaskawie zacznie być partnerem................Pomóżcie
Nawet nie wiem jak zacząć... wiem, teoretycznie najlepiej od początku, ale nawet nie wiem dokładnie gdzie ten początek...
Poznaliśmy się na początku studiów, jakieś 10 lat temu. Zaczęliśmy się spotykać, zamieszkaliśmy razem, pobraliśmy się 7 lat temu.
Rok po ślubie miało miejsce pierwsze zdarzenie, które już wtedy powinno dać mi do myślenia chyba... ona wyjechała na wakacje na obóz sportowy. Tam poznała młodszego od siebie o jakieś 5 lat kolegę (wtedy jeszcze licealistę) on się w niej zakochał, było dużo telefonów, rozmów, ja oprócz zakomunikowania że nie bardzo mi się to podoba tolerowałem ten stan rzeczy po zapewnieniu mnie że to przecież dzieciak i ona nie robi nic złego.
Tutaj wtrącę, że z tytułu wykonywanej pracy jestem czasem poza domem (w sensie nocuję poza domem)
I kiedyś ona zaczęła mocno wypytywać o jakiś konkretny dzień czy będę w domu czy znowu na wyjeździe itd. itp. bo ona chce zrobić imprezę dla koleżanek - takie babskie pogaduchy nocą itp. Wzbudziło to moje podejrzenia. Wróciłem wieczorem, ale ponieważ nie chciałem żeby to było ewidentnie że ją sprawdzam to zadzwoniłem spod bloku że musiałem wrócić bo zapomniałem jakichś materiałów. Wszedłem do góry. W domu nikogo nie było. Jej tłumaczenia dziwne i pokrętne, że była koleżanka ale wyszła itd. itp. Sprawdziłem - to był on, wystarczyło sprawdzić billing telefonów z tego wieczora. Ale nie zrobiłem afery, ba nawet ostatecznie wtedy nie powiedziałem jej że wiem, że to on.
Nie wiem czy do czegoś doszło czy nie. Wiem że uciekł przede mną na wyższe piętra...
Kontakty z nim się zakończyły, no może nie w 100% ale ograniczyły się na tyle że wiedziałem że nic się nie dzieje.
I tak przez jakiÅ› czas.
Dopóki nie pojawił się kolega z pracy. Starszy o 2-3 lata kolega po fachu, dobry jej znajomy, pracujący w innym mieście. Pojechała tam na praktyki, z oszczędności zamieszkała w mieszkaniu które on wynajmował razem z innymi studentkami - tyle że ich nie było bo akurat wyjechały na wakacje.
I tam prawie na pewno do czegoś doszło. Prawie - bo miałem tylko poszlaki - jakiś fragment rozmowy na gg, kilka sms i to że nie uprawiając seksu ze mną jakiś czas (mieliśmy mały kryzys w małżeństwie) znalazłem opakowanie tabletek, które po sprawdzeniu okazały się tabletkami "po".
Ona po powrocie od niego wyjechała na 3 miesiące do Kanady. Po powrocie rozmawialiśmy długo, ja powiedziałem jej że wiem o tym co się stało - ona oczywiście zaprzeczyła. Ja nie miałem żadnych dowodów, bo to co przeczytałem było tylko w mojej głowie, a na tabletki też nie miałem żadnych dowodów... Kiedy powiedziałem że wiem również o tym 1. gościu i jego ucieczce z mieszkania przede mną - już nie zaprzeczyła...
Ale koniec końców zostaliśmy razem. Ja nie drążyłem tematu, kontakty z tamtym gościem się raczej urwały, mała kontrola billingów wskazywała na spokój...
No i etap trzeci, aktualny.
znajomi z którymi dość dobrze się "kumplowaliśmy" - wspólne imprezy, grille, sylwester, wyjścia na miasto. One się razem widywały, ja i on się razem też dobrze dogadywaliśmy.
Po jakimś czasie okazało się że oni mają duże problemy w związku. Niby na zewnątrz nic nie było widać, ale w środku kipiało...
i nagle czerwona lampka - on i moja żona zaczęli się często widywać. Niby u niej w pracy - ze względów zawodowych, ale znacznie częściej niż wcześniej.
Ja nadal dość często wyjeżdżam, więc przygotowałem się odpowiednio, znowu kontrola telefonu, komputera, maili.
Przyjechałem wieczorem - on siedzi u nas w domu. Zadzwoniłem - niby z trasy - żeby pogadać, powiedziała że jest sama, że kładzie się spać. chwilę pogadaliśmy, ona skończyła bo "była zmęczona".
Drzwi były zamknięte w sposób który nie pozwalał mi ich samodzielnie otworzyć. Chwilę zajęło im otworzenie ich.
Tłumaczenie: on przyjechał bo ma problemy w małżeństwie, a moja żona mu pomaga. Kiepskie jak na smsy typu: "nie mogę o Tobie przestać myśleć" czy "Nie mogę już się Ciebie doczekać" i odpowiedź "ale nie obiecuj sobie zbyt wiele dziś wieczorem bo jestem niedysponowana"
Spakowałem kilka swoich rzeczy i powiedziałem że daję jej kilka dni na przemyślenie tego czego chce. On w międzyczasie zaczął się ubierać mówiąc że jestem chyba śmieszny twierdząc że oni razem... Ja na to że jeśli sobie tego życzy to mogę to udowodnić - zdębiał, zamilkł, wyszedł. Ona się tłumaczyła, że przecież oni tylko rozmawiali o jego problemach. Ja wyszedłem. Zdruzgotany, załamany, rozszarpany.
Wyszedłem, bo nie miałem ochoty na jej szantaże emocjonalne, że się zabije, że nie może beze mnie żyć...
On stał samochodem w uliczce obok, na tyle głupio że go zobaczyłem jak odjeżdżałem...
Ona dzwoniła do mnie, nie odbierałem. Nagrywała się na pocztę. Nie oddzwaniałem, nie odpisywałem na smsy. Prawie nie spałem tej nocy.
Następnego dnia w pracy - ona dzwoniła, odebrałem, ale rozmawiałem raczej krótko i bez emocji, że będę za kilka dni, że nie mamy na razie o czym rozmawiać. Ona utrzymywała że już wie czego chce, że chce być tylko ze mną, żebym wrócił, że porozmawiamy.
Wytrzymałem tak do wieczora. Wróciłem. Ona się nie przyznała do niczego, no może że spotykali się zbyt często i że powinna mi powiedzieć, ale to tylko dlatego że ich małżeństwo jest w tak złym stanie. Okazało się że jego żona jest w ciąży i że rzekomo moja żona odwodziła go od pomysłu rozstania w tym momencie.
Ponieważ wydawała się być w naprawdę złym stanie, wiedząc o tym że za jakiś czas ma bardzo ważny projekt w pracy - takie jej być albo nie być, postanowiłem jej dać szansę. Wiedząc że mnie okłamuje, ale nie potrafiłem inaczej. Nie potrafiłbym.
Ale rozpocząłem pełną inwigilację - maile, smsy, wszystko co się dało.
Ona skrzętnie poinformowała go o tym, że już jest lepiej, ale nie będą mogli się chwilowo spotykać, więc tylko sms, mail, telefon.
Spotkali się kilka dni później - tylko na spacer ale jednak.
Trwało to tak kilka tygodni. Do jej "ważnego dnia w pracy". Okazało się że wszystko poszło po jej myśli - ma szansę na pewien staż, który da jej dobry start w zawodzie za kilka lat, ale musimy zmienić miejsce zamieszkania. Po tym dniu oświadczyłem jej, że musi wybrać - ja albo on. Powiedziałem jej, że wiem o ich spotkaniach, o mailach. Nie mówiłem że znam ich treść.
Ona nadal nie przyznawała się do romansu, choć już nie próbowała zaprzeczać.
Wróciliśmy z wyjazdu do domu - ona... poinformowała go o naszej rozmowie, ograniczyła kontakty, ale nie zerwała ich. Zmieniła za to email do kontaktu z nim. Ja nie miałem siły na ostateczne rozstrzygnięcia, bo miałem sajgon w pracy, a uznałem że co ma wisieć nie utonie...
Trwało to jeszcze chwilę do czasu kiedy zorientowała się że ja czytam ich korespondencję (serwer rejestrował każde wejście na pocztę i w końcu zauważyła że oprócz niej loguje się jeszcze ktoś). Zapytała mnie czy to robię, odpowiedziałem że tak. Na to ona zaczęła mnie przepraszać, że była głupia, że chce tylko mnie, że on się nie liczy itd. itp.
To było jakieś 2,5 miesiąca temu.
Zostaliśmy razem. Ponieważ ona zmieniała pracę - przeprowadziliśmy się. Oni już kontaktu nie mają - przynajmniej przez żaden kontrolowany przeze mnie kanał, ale sądząc po ostatnich ich mailach, raczej już kontaktu ni będzie.
Tylko co z tego - skoro ja nie wiem czy chcę w tym tkwić? Ona wydaje się byc bardzo przekonywująca w tym, że chce ze mną być. Niby jest ok - ale... nie ufam jej wcale. nie potrafię. I to nie tylko w sprawach "związkowych", ale też w zwykłych codziennych...
Jest jakiś problem z seksem, bo ponieważ kolega nie był orłem intelektu, to raczej trudno zakładać że to był powód ich spotkania. - no może lepiej wygląda fizycznie, w sensie jest typem mięśniaka, a ja typem miśka z nadwagą. Ale to tylko pogłębia problem seksu - no bo chyba musiał być niezły w te klocki. Choć z drugiej strony ona nigdy nie narzekała na seks ze mną, ale teraz mocno zwątpiłem, bo może od zawsze kłamała w tej kwestii...
Nie wiem czy jest ze mną bo mnie kocha, czy tylko dlatego że daję jej lepsze zabezpieczenie finansowe i bytowe - bo w końcu tamtemu właśnie rodzi się dziecko...
Trudno i ciężko mi z tym wszystkim, bo kocham ją i chciałbym z Nią być, ale nie wiem czy potrafię się jeszcze zaangażować, tak zatopić się na choćby 90%, bo o 100% to nawet już nie marzę...
Witam
Trafiłem tu chyba jak większość szukam odpowiedzi na pytanie i za cholerę nie znajduje.
Otóż tez padłem ofiara zdrady.Zona zdradziła mnie i "bawiła" się w to trochę ponad 6 miesięcy.
Mniej więcej wszystko już sobie wyjaśniliśmy ale czy wszystko ?
Potrzebował bym tu rady kobiet (facetów tez) gdyż ciężko mi zrozumieć ta pleć.Choć zawsze uważałem ze coś tam rozumie.
Jednak to co słyszę w domu to jest jakaś bajka chyba a może nie ?
Do rzeczy:
Byla zdrada zona skruszona wręcz nienawidząca siebie.Nie mogąca patrzeć na mój ból (tak mówi) biorąca cala winę na siebie i sadze ze nie
blefuje.Długie rozmowy od południa nawet do bladego świtu,wyjaśnienie,tłumaczenie itd.
I teraz coÅ› co mnie zastanawia czy jestem robiony w balona czy tak kobiety maja ?
Zona twierdzi ze nie wie dlaczego zdradzała,ze gościa nie kocha i nie kochała, ze nic nie czuła i nie czuje.Poza nienawiścią
Bo uważa ze to on ja sprowokował ,ze komplementował,ze namawiał aż uległa itd.A i w domu się nie układało jak powinno.
Ze imponował jej i tylko tyle.Ze nie umiała odmówić.Nie miała wyrzutów sumienia wracając do domu po spotkaniach.
Nie myślała o tym, nie analizowała żyła z dnia na dzień.Nie zdawała sobie sprawy z ogromu całego zajścia.I żyła
myślą, ze nic się nie wyda.Do tego nawet nie stosowała antykoncepcji,nie przejmowała się tym gdzie jak i z kim.
Jak można tak się zatracić ?Tak bez uczucia bez myślenia ?
Dodam ze staram się wybaczyć i zrozumieć, ale jakieś to absurdalne dla mnie jest.Kocham żonę i ona mnie tez
a przynajmniej tak twierdzi.
Gdy się dowiedziałem ona strasznie go broniła chciałem powiedzieć jego zonie o tym.Po czasie odpuściłem
Za to teraz zona tego chce poinformować jego żonę , jak ja tego nie zrobię to zrobi to ona.Raz sumienie dwa zemsta.
Proszę mi powiedzieć czy można nie wiedzieć co się robi ? Nie zastanawiać się ? Nie myśleć o tym nie analizować ?Czy po prostu zona mnie kłamie, aby zostać ze mną bo stabilizacja bo spokój.Czy medycyna zna takie przypadki ?
Czy ja jestem tak w tym zamieszany ze nie myślę już logicznie.
Za wszelkie opinie i rady w celu wyjaśnienia mi "babskiego" rozumowania dziękuje.
Chętnie tez odpowiem na wasze ewentualne pytania.
Witajcie,
długo zastanawiałem się czy moja sprawa a w zasadzie obecna sytuacja jest godna umieszczenia na tym portalu i czy warto zawracać nia Wam głowę :-(
Przejdę do sedna. jestem z moja kobietą juz prawie 5 lat, jesteśmy zaręczeni i wspólnie mieszkamy. Niedawno dostała posadę jako pracownik mundurowy i po 6 miesiącach została skierowana na 3-miesięczne szkolenie z zakwaterowaniem. Na dodatek ma za "kolegów" ok 250 facetów. Kontakt między nami jest wyłącznie poprzez sms. Moich połączen nigdy nie odbiera... Postanowiłem sprawdzić biling. Otóż jakim zaskoczeniem dla mnie był fakt że w ciągu dnia oraz późnym wieczorem prowadziła częste rozmowy z 1 facetem (kilka połączeń+kilkanaście sms`ów). Ja od pewnego czasu dostaję same baty: że nie dbam o dom czyli niedokładnie sprzatam mieszkanie ponieważ gdzieś w kabinie prysznicowej znalazła niedoczyszczone miejsce. Dodatkowo ostatnio gdy do niej podjechałem wracając z trasu - dostałem OPR, że jestem nieogolony, w bluzie i że tym samym nie jestem godzien iść z nią na pizzę... do centrum handlowego!!! Jakiś czas temu gdy pakowała się na wyjazd do ośrodka szkolenia po weekendzie spędzonym w domu, o godzinie 23-cie dostała sms`a z tekstem "dziękuję za całusa, w przyszlości poprosze większego"... Oczywiście kłótnia była gorąca. Stwierdziła, że kolesiowi tylko "puściła" całusa w stylu Monroe. Twierdzi, że mnie nie zdradziła, że jestem tym jedynym itd. jestem zdruzgotany, nie wiem co mam myśleć. Dodam że seks od pól roku to tak co 3 tygodnie... Pomóżcie proszę. Może sam przesadzam z tym wszystkim a może to oznaki początku rozłamu???
Witam, myślałam że nigdy mnie to nie spotka. Byłam pewna że mój mąż nigdy mi tego nie zrobi, nie on. A jednak. Mija 6 lat od naszego ślubu. Życie mi sprawiło nie lada niespodziankę.
Mąż zdradził, (zdradza?) mnie z koleżanką z pracy. Mamy dwójkę dzieci 5 i 1,5 roku. Nie wiem co robić. Ona jest od niego starsza i ma 6 swoich dzieci, wpadli razem ale ona zobiła sobie skrobankę. Jest od niego starsza o 5 lat (ma 37 lat). Mąż twierdził zawsze, że głupi jest ten kto romansuje w pracy, patrząc na swoich kolegów. Nie minęło kilka lat i to samo zrobił. Nie wiem od czego mam zacząć, gdzie szukać winy i początku kryzysu. Czy to że skupiłam całą swoją uwagę na dzieciach , to teraz mam za to płacić. Mąż zamykał się w sobie i tak trwaliśmy w ciszy coraz więcej i dłużej. Potem zauważyłam, że pracując na II zmianę co piątek wychodził na "piwo" z kolegami po pracy. Ale wracał coraz później. Pewnego razu powiedział mi że się wypalił, to było tuż przed chrzcinami naszej córeczki. Wtedy coś we mnie pękło i zaczęłam go "zauważać" i myśleć też o swoich-naszych potrzebach. Dodam, że nie mamy nikogo do pomocy przy dzieciach. Mieszkamy 300 km od rodziny-dziadków. Sami nigdzie nie mogliśmy nigdy wyjść. Wtedy uświadomiłam sobie jak bardzo kocham mojego męża, jak każdy jego dotyk sprawia mi przyjemność. Sądziłam i podświadomie wmawiałam sobie że on nie ma nikogo, że tego nie mógł by mi zrobić.
Po m-cu dowiedziałam się o niej, o aborcji. To był bardzo trudny okres dla mnie, w końcu zaczęliśmy ze sobą rozmawiać, otworzyłam się. Niestety po kilku dniach mój mąż zamykał się w sobie i wszystko wracało. On nie umie się przede mną otworzyć. Jak go pytałam czy coś się dzieje, kwitował że wmawiam sobie i jemu. On nie umie z nią skończyć. Trwa to już pół roku. Ona chyba widzi w nim dobrą partię i nie chce odpuścić. Ma 6 dzieci, 3 z mężem, 3 z drugim partnerem. Te dzieci są raczej wynikiem nieskutecznej antykoncepcji niż miłości. Wpadła z moim mężem mając spiralę. Nie jesteśmy zamożni ale narzekać też nie powinniśmy. Jest mi bardzo ciężko, bo mój mąż bardzo kocha dzieci. Mówi że mnie też kocha ale nie może ze mną być bo mnie za bardzo skrzywdził i chce się ukarać będąc sam. Ale ja mu nie wierzę, bo już dwa razy mi tak mówił, wyprowadził się ale z nią i tak się spotykał. ona naweł pomagała mu szukać mieszkania. Dzisiaj nawet stwierdził, że cała ta sytuacja w domu, w rodzinie i w pracy jest już i tak zła że nigdy nie będzie normalnie, że jest już potępiony to po co ratować i się męczyć. Niech pozostanie tym złym i ma za swoje. On cały czas wraca do tego że ja mu tego nigdy nie zapomne. Wiem że będzie mi trudno ale jak nie będzie się starał i wierzył w to że się może udać to się napewno nie uda. Na to potrzeba czasu i chęci naprawienia tego wszystkiego. A twierdzi przy tym, że mnie kocha. Mam tak zagmatwaną sytuację. Nie wiem czy chciałby iść na terapie. Wydaje mi się że on już postawił kropkę nad i. Powiedział mi że szuka mieszkania, że chce się wyprowadzić. Moim zdaniem taki obrót sprawy daje mu swobodę do kontaków z kochanką. Mimo tego że się wypiera że z nią też nie będzie. Już miała miejsce taka sytuacja.
Czy ja mam mu pozwolić odejść, tak bardzo mnie to boli. Nie mogę patrzeć na dzieci jak bardzo je krzywdzi, straszy syn już reaguje dziwnie w sytuacjach kryzysowych. Dochodzi do tego że nie chce ojca wypuścić z domu samego, chce razem z nim. Odechciewa mi się wszystkiego, czy starczy mi sił?
Witam,jestem z chłopakiem od 4 lat i bardzo go kocham,chce założyć z nim rodzine,mieć dom,dzieci,ale podczas wakacji dopuściłam sie zdrady. Sama nie wiem jak mogłam do tego dopuścić,pozwolić na to. Może dlatego że byłam tam okropnie samotna, a on od lat do mnie świrował. Sama nie wiem co on miał takiego w sobie że mnie tak do niego ciągło ale dopuściłam się kilku pocałunków,przytulania,dotyków...itp. ale nie przespałam się z nim. Tego nie mogłabym zrobić mojemu chłopakowi ale i tak zrobiłam zbyt wiele. Spotykalismy się codziennie,przesiadywalismy do późnych godzin nocnych.Było mi ciężko wracac do Polski a po powrocie tesniłam za nim, jednoczesnie kochając chłopaka.Bardzo go kocham i nie chce go stracic.Mam ogromne wyrzuty sumienia,nie wiem jak bede z tym żyć.Oczywiscie po powrocie powiedziałam chłopakowi o pocałunku i tylko o tym. Miał ogromny żal tymbardziej ze zna tego cłopaka. Nie mogłam powiedzieć co dokładnie się wydarzyło bo wtedy napewno by mi nie wybaczył i mnie zostawił. A ja zdałam sobie sprawe jak wielką krzywde mu wyrządziłam i nie chce go stracić. Z wakacyjną miłościa postanowiłam urwać na dobre kontakt bo chce o tym zapomnieć i postanowilismy ze to co się stało tego lata zostanie naszą tajemnicą.Prosze o odpowiedz jak mam teraz życ i co robić bo kompletnie sobie z tym nie radze i nawet nie mam sie komu wygadać a tak żałuje...
Kategorie
* wszystkie
mam ochotÄ™ na coÅ› innego (edytuj)
piątek, 22 października 2010 14:58
i mąż też. "Zaskocz mnie" mówi, jednocześnie dzwoniąc w środku nocy do innej. No cóż zaskoczona jestem ja, ale .... dziwnie mnie to podnieca. To Nowe. Inne. Nieznane. Intrygujące. Jak sobie z tym poradzę?
Liczba klientek telefonicznych zaskakującyh nagminnie męża, urosła do trzech. Liczba balsamów, par majtek i perfum w mojej skromnej garderobie również się powiększa. Spadają natomiast kilogramy co bardzo mi jest na rękę. W głowie zawierucha, miedzy udami iskry, pomiędzy mną a mężem sex sex sex. Im bliższe ciała tym dalsze dusze. Gra pozorów trwa.
Prawda wyszła na jaw. Przed kinem. Na seans nie poszliśmy. Było Nas za dużo o telefon do zaskakującej klientki. Czas dla mnie zrównał się z czasem dla niej. Weszła już w jego głowę, serce a nocnymi rozmowami do łóżka. Gdzie ja byłam - w pracy. Nauka dla mnie ..... nigdy więcej nie doładuję mu komórki:)
Ciąg dalszy pożycia małżeńskiego - jesteś kochanie najważniejsza. Piękny komplet biżuterii w prezencie. Sex, sex, sex, w którym pocałunki świadczą o istnieniu wcześniej innych ust, a dotyk o znajomości anatomii, ale nie mojej . Zwrot w moim sercu i głowie o 180 stopni. Budzą się zmysły. Wartości zmieniają miejsce. Mąż stał się narzędziem, komórka z klientkami pożywką, życie wyborem. Zaczynam czuć się jak kot. Jeszcze taki kocio nieporadny, ale z zadatkiem na drapieżnika. Na razie mruczę...
Więc dobrze, poznam prawdę o sexie. Rozpoczynam odkrywanie prawdy o mocy ud, piersi, spojrzenia i słów. Uczę się czarować - od zaraz. Rozbudzam rządze własne i gaszę je w spojrzeniach innych mężczyzn. Zmieniam wygląd, garderobę, uczesanie, zapachy. Dotykam karku męża odwróconego we śnie tyłem do mnie i cierpliwie czekam na odzew. Jego brak jest jak wystrzał z pistoletu. Start, drzwi otwarte...... i co zrobię z wolnością?
Hej!
Mój przypadek jest dziwny. Będąc1,5 roku z chłopakiem miałam 3 sytuacje z jego strony gdzie czułam, że mnie zdradził - wypierał się i kłamał w żywe oczy, lecz to czułam.
Po okresie 5 miesięcy od jego spotkania z byłą(nie pierwszego) spotkałam się z innym. Nie chciałam by wyszło, jak wyszło... ale znaleźliśmy się w łóżku. Takie spotkania powtarzały się częściej. Lecz nie żałowałam i nie żałuję.
Nie jestem już z tamtym chłopakiem, a ostatnio dowiedziałam się, że moje przypuszczenia były prawdziwe. Zdradził mnie wiele razy ze swoją byłą i nie tylko, a za każdym razem, gdy czułam,że to robi i chciałam porozmawiać zmieniał temat i odwracał wzrok mówiąc, że mnie bardzo kocha i nigdy nie zdradzi.
Po tym doświadczeniu boję się zaufać mężczyźnie z którym obecnie układam sobie życie, choć on też miał podobne przeżycia z kobietą.
Jedno wiem napewno - nigdy nie wyznam mu prawdy,że kiedykolwiek zdradziłam. I mam nadzieję, że nigdy w życiu nie spotka mnie ta przykrość. jaką sprawiał mi tamten facet.
To nie zdrada seksualna. Ale czuję się zdradzona. Mam 20 lat. Poznaliśmy się w liceum. Ja byłam w pierwszej on w trzeciej klasie. Ja-niewyróżniająca się niczym. On-najprzystojniejszy chłopak w szkole. Jesteśmy ze sobą 3 lata. Jesteśmy. Bo nie umiem go zostawić po tym co zrobił. 16 października chciał jechać z kolegami na bilard. Zgodziłam się, Bo dlaczego nie? Co jest złego w grze? Nic. No właśnie. Zawsze mu ufałam. Nie mieliśmy problemów. Przed wyjściem pytał mnie czy mu ufam. Oczywiście, że tak. Pisaliśmy cały czas. Mówił że są na bilardzie. Więc byłam spokojna. Następnego dnia w niedziele prosił bym przyjechała. Miał mi coś ważnego do powiedzenia. Od samego poczatku płakał. Wiedziałam, że coś jest nie tak. Wiedziałam, że stało się najgorsze. Jak to z koegami upili się wszyscy. Każdy poderwał jakąś laskę, a że on mnie'kocha' siedział sam przy stoliku. Poszedł do baru. Podeszła do niego jakaś dziewczyna powiedziała mu, że jest bardzo przystojny i pyta sie go cz y pali. Powiedział że nie. Ale ona go wyciągnęła i poszli. Usiedli na schodach. Wypaliła papierosa, przyciągneła go do siebie i całowali się .. ;(( Opowiedział mi wsyzstko ze szczegółami tyle ile pamiętał. Tłumaczy się cały czas tym, że byli strasznie pijani z kolegami i dał się ponieść. Ale ja nie wierze. Nie potrafię mu zaufać, i nie potrafię go zostawić. Tak bardzo go kocham. Tylko z nim wiąże moje plany życiowe. Od dawna marzę żeby mi się w końcu oświadczył. a on mi zrobił taki numer. Wszyscy go bronia. Od zawsze. Za to ja od opczątku jestem ta zła. Zazdrosna. Nie pozwalam mu jeździć nigdzie z kolegami. A ja ? a ja bałam się. Znam świat, wiem jakie są kobiety ! (nie obrażając niektórych). i doszło w końcu do tego. Wiedziałam że to się kiedyś stanie. Nie umiem z tym zyć. Mam nawet myśli samobójcze ale co to da? Mówi, że jestem dla niego najważniejsza. Nie wierze. Nie jestem w stanie mu juz uwierzyć. Zawiodłam się bardzo. Gdybym spotkała tą dziewczynę to bym ją zabiła. Nie umiem z tym żyć. Nie potrafię. :( Byliśmy takim idealnym związkiem. Nie myślałam, że on taki zakochany we mnie, kładący mi cały świat do stóp, zrobił coś takiego ;-(
PiszÄ™ jako osoba zdradzajÄ…ca…
MogÄ™ zostac przez Was potÄ™piona, ale pragnÄ™ szczerej odpowiedzi na pytanie co siÄ™ ze mnÄ… dzieje… dlaczego jest tak, że zdradziÅ‚am najcudowniejszego faceta na Å›wiecie, osobÄ™ która miaÅ‚a być moim mężem, mieliÅ›my tyle wspólnych planów…
Poniżej historia opowiedziana w kilku zdaniach:
PoznaliÅ›my siÄ™ jeszcze w liceum, to byÅ‚a nasza pierwsza miÅ‚ość. OczywiÅ›cie po drodze byÅ‚y jakieÅ› lekkie potkniÄ™cia, czasem siÄ™ kłóciliÅ›my ale bardzo kochaliÅ›my. StaraliÅ›my siÄ™ naprawiać rzeczy które nas denerwowaÅ‚y i stworzyć coÅ› (przynajmniej wg mnie) wyjÄ…tkowego. I mówiÄ…c szczerze udawaÅ‚o nam siÄ™ to. MieszkaliÅ›my razem, dogadywaliÅ›my siÄ™. ByÅ‚ moim ideaÅ‚em. Po 6 latach, przeprowadziliÅ›my siÄ™ do nowego miejsca, zaczęły siÄ™ problemy. WydawaÅ‚o mi siÄ™ że wszystko wylatuje mi przez palce, że on tak naprawdÄ™ już mnie nie kocha, nie spÄ™dzaliÅ›my ze sobÄ… czasu, wciąż byÅ‚y kłótnie. Moje życie przestaÅ‚o być takie jak poprzednio, oprócz pracy zwaliÅ‚o mi siÄ™ na gÅ‚owÄ™ masÄ™ spraw i dom z którym nie mogÅ‚am sobie dać rady. On (w moich oczach) nie pomagaÅ‚ mi, caÅ‚y czas mnie oskarżaÅ‚ o rzeczy których nie dawaÅ‚am rady zrobić, nie zdążyÅ‚am. To byÅ‚y drobnostki takie jak brak obiadu, nie wyprasowane pranie, brak zakupów , nie podjechanie gdzieÅ›… ale byÅ‚o ich tyle że… DoszÅ‚o do tego że po pracy leciaÅ‚am do domu, staralam siÄ™ zrobić jak najwiÄ™cej i nawet jak wszystko byÅ‚o ok. to, z lÄ™ku przed tym że on wejdzie do domu i znawu znajdzie coÅ› co nie jest tak jak chciaÅ‚, baÅ‚am siÄ™ usiąść. StaÅ‚am w salonie czasem kilkadziesiÄ…t minut i czekaÅ‚am aż wróci żeby zobaczyÅ‚ że naprawde coÅ› robie. CzuÅ‚am siÄ™ niedoceniona i niekochana. Moje życie polegaÅ‚o tylko na pracowaniu, praniu, gotowaniu , sprzÄ…taniu i czekaniu na mojego mężczyznÄ™. Dodam tylko że on oprócz pracy robiÅ‚ to co lubiÅ‚, miaÅ‚ swoje hobby i wiÄ™kszość wieczorów na nie poÅ›wiÄ™caÅ‚. Próby znalezienia czegoÅ› co moglibyÅ›my zrobić razem zawsze koÅ„czyÅ‚y siÄ™ na niczym, on przecież nie miaÅ‚ czasu bo miaÅ‚ swoje hobby,i dlaczego miaÅ‚by z niego rezygnować? W koÅ„cu coÅ› we mnie pÄ™kÅ‚o postanowiÅ‚am że ja też mogÄ™ robić coÅ› fajnego, i zaczeÅ‚am uczyć siÄ™ jeździć na nartach. SprawiaÅ‚o mi to ogromnÄ… radość. Weekendy które zazwyczaj spÄ™dzaÅ‚am na sprzÄ…taniu lub siedzeniu u teÅ›ciowej zamieniÅ‚am na wypady na narty. PoznaÅ‚am fantastyczne osoby i zauroczyÅ‚am siÄ™ w facecie w którym nie powinnam. Każda próba namówienia mojego narzeczonego na natry koÅ„czyÅ‚a siÄ™ wymówkÄ… wiÄ™c jeździÅ‚am sama, lub z nowo poznanymi osobami. PoznaÅ‚am mężczyznÄ™ który poÅ›wiÄ™cal mi czas, doceniaÅ‚ to czym siÄ™ zajmuje zawodowo, a pyzatym byÅ‚ „wolny” (w sensie duchowym),bez problemów dnia codziennego, czyli odwrotność tego co miaÅ‚am w domu… Nie ukrywam że siÄ™ zauroczyÅ‚am. SpotykaliÅ›my siÄ™ jakiÅ› czas, wydaje mi siÄ™ ze ok. 2 miesiÄ™cy , no i poszyliÅ›my raz do łóżka. Po tym zdarzeniu nie mogÅ‚am siÄ™ pozbierać, miaÅ‚am ogromne wyrzuty sumienia w stosunku do mojego narzeczonego, zerwaÅ‚am kontakt z „kochankiem” (nie lubie tego sÅ‚owa ale nie wiem jak inaczej go okreÅ›lić) i przeprowadziÅ‚am poważnÄ… rozmowÄ™ z narzeczonym. PowiedziaÅ‚am ze nie chce takiego zwiÄ…zku że to koniec. StwierdziÅ‚am że chce być sama, poukÅ‚adać sobie w gÅ‚owie czego tak naprawdÄ™ oczekuje. Ale mój narzeczony mnie zaskoczyÅ‚, powiedziaÅ‚ ze mnie kocha, że nie wyobraża sobie życia beze mnie itd. ZostaliÅ›my razem. StaraÅ‚am odnajdywać siÄ™ w nim to co podobaÅ‚o mi siÄ™ w „kochanku”, namawiaÅ‚am na wyjazdy i robienie czegoÅ› razem. W miarÄ™ nam siÄ™ to udawaÅ‚o. ByÅ‚o momentami ciężko ale wszystko zmierzaÅ‚o ku lepszemu. Gdy już byÅ‚o zupeÅ‚nie fajnie napisaÅ‚ do mnie maila „kochanek” WracaÅ‚ wÅ‚aÅ›nie z za granicy do miejsca w którym mieszkam i prosiÅ‚ czy mogÅ‚abym pomóc mu w różnych kwestiach (sprawy wyÅ‚Ä…cznie sÅ‚użbowe) . OczywiÅ›cie zgodziÅ‚am siÄ™. PoszliÅ›my na kawe pogadaliÅ›my, pomogÅ‚am zaÅ‚atwić rózne żeczy, znowu kawa, potem ze sobÄ… pisaliÅ›my, opowiadaÅ‚am mu o narzeczonym, on mi o swojej byÅ‚ej dziewczynie… Dla mnie nic co miaÅ‚oby jakiekolwiek znaczenie, tym bardziej że nie byÅ‚o w tym żadnych uczuć. TrwaÅ‚o to może 2 tygodnie, w 3 tygodniu zaczÄ…Å‚ mi pisać wiadomoÅ›ci pt tÄ™sknie, chciaÅ‚bym ciÄ™ zobaczyć itp. Nie za bardzo mi siÄ™ to podobaÅ‚o, wiÄ™c poprosiÅ‚am żeby tego nie robiÅ‚. Widocznie nie w dość stanowczy sposób ponieważ nadal pisaÅ‚, a ja żeby nie byÅ‚o mu przykro,niezrÄ™cznie, gÅ‚upio (nie wiem jak to zazwac) staraÅ‚am siÄ™ odpowiadać wymijajÄ…co, troche Å›miaÅ‚am siÄ™ z niego np. podrywaczu idź poszukaj sobie jakiejÅ› maÅ‚olaty itp. ByÅ‚ to poniekÄ…d flirt na który siÄ™ godziÅ‚am, choć nie wiem czemu. Nie planowaÅ‚am z nim żadnej przyszÅ‚oÅ›ci, nawet nie chciaÅ‚am iść z nim do łóżka, tak jak pisaÅ‚am wczeÅ›niej nie byÅ‚o tutaj żadnej miÅ‚oÅ›ci. Zaczęłam chować telefon w domu z obawy przed tym że mój narzeczony zobaczy jakiegoÅ› smsa. OczywiÅ›cie po tylu latach zwiÄ…zku od razu zorientowaÅ‚ siÄ™ że jest coÅ› nie tak. ZabraÅ‚ mi komputer, telefon i zaczÄ…Å‚ szperać. ZnalazÅ‚ jakiegoÅ› maila, smsa i zaczÄ…Å‚ pytać. KÅ‚amaÅ‚am i kÅ‚amaÅ‚am… baÅ‚am siÄ™ że dowie siÄ™ o zdradzie sprzed 6 -7 miesiÄ™cy i że mnie zostawi. W koÅ„cu wszystko wsyszÅ‚o na jaw… to czego żaÅ‚ujÄ™ że wszystko wyszÅ‚o pod przymusem. Nie wystarczyÅ‚y mu moje przeprosiny i zapewnienia ze nić miÄ™dzy nami w ostatnim czasie nie byÅ‚o. Å»e caÅ‚kowicie zerwÄ™ z nim kontakt. ZabraÅ‚ mi telefon i pisaÅ‚ z „kochankiem” smsy podajÄ…c siÄ™ za mnie,prosiÅ‚ mnie żebym do niego zadzwoniÅ‚a i powiedziaÅ‚a ze to koniec – tak zrobiÅ‚am. Nadal mi nie wierzy i prawdopodobnie nasz zwiÄ…zek siÄ™ rozpadnie… Kocham go, nie wyobrażam sobie życia bez niego.