Cześć. Moja historia sięga około 2017 roku a być może wcześniej.
Małżeństwem jesteśmy od prawie 20 lat. Mamy dwójkę dzieci. Nasze małżeństwo było udane, oczywiście zdarzały się kłótnie, ale bardzo szybko się godziliśmy.
Moja żona i ja (oboje około 40) zawsze się dogadywaliśmy, mieliśmy do pewnego czasu wspólne plany, mimo zupełnie innych zainteresowań.
Ona jest mega atrakcyjną kobietą- tak 10/10. I nie piszę tego, bo to moja żona. Taka mała anegdotka: jak ją poznałem w czasie studiów i przedstawiłem najlepszemu kumplowi, o skwitował to krótko - "gdzie taką d***ę znalazłeś".
Z drugiej strony mi też niczego nie brakuje, więc pod tym względem mamy prawie status quo.
Do rzeczy. W 2018 roku zrobiłem coś czego nigdy wcześniej nie miałem w zwyczaju. Wziałem telefon mojej żony i zobaczyłem smsa od jej siostry, w którym było napisane "czy ja się niczego nie domyślam". Moim błędem było to, że po chwili zadzwoniłem do szwagierki z zapytaniem o co chodzi? Ona odpowiedziała, żebym to sobie wyjaśnił z żoną i się rozłączyła, Gdy Kaśka wróciła zrobiłem jej kulturalną awanturę podczas, której wzięła telefon i w łazience sprowadziła go do ustawień fabrycznych :(.
W tamtą niedzielę, ja- gość który alkohol pił dosłownie kilka razy w roku, wytrąbiłem całą śliwowicę przywiezioną z gór pewnie 2 lata wcześniej. Przez około tydzień lub dwa w domu była gęsta atmosfera. Ona najpierw zaprzeczała, poźniej przepraszała, obiecywała, że tylko mnie kocha. Mówiła, że tylko się przytulali (i to nie w łóżku). Ja w miedzyczasie dowiedziałem się kim on jest. Okazało się, że to kolega z pracy, ale pracujący około 70 km od naszego miasta. Charakter pracy Kaśki był taki, że obsługiwała klientów w promieniu 200 km, więc widywali się często. Zadzwoniłem do niego na spokojnie, bez przekleństw, żeby wyjaśnić sytuację. Uwierzcie, w czasie 5 minutowej rozmowy on mnie przepraszał chyba 10 x. Wiem, że był w związku i planowali dziecko.
Nie mam informacji jak długo się spotykali, ale minimum poł roku. Najlepsze było to, że większość rodziny od strony żony o tym wiedziała, tylko trzymali gęby na kłódkę.
Po jakimś czasie Kaśka zmieniła pracę (niestety zostając w branży) i teoretycznie nie miała styczności z gościem. A tu po roku TADAM, jej firma przejęła jego firmę, razem z częścią pracowników. Szlag by trafił. Przyjałem to w umiarkowanym spokojem, bo przepracowałem to wszystko i starałem się żyć normalnie dla dobra rodziny.
Problem powrócił jakies 1,5 roku temu. Żona zaczęła zarabiać duże pieniądze. Kwoty jakie potrafiła wydawać na kosmetyki, ciuchy, kosmetyczki szły w tysiącach. U mnie niestety po covidzie branża mocno poszła w dół co odczułem finansowo. Zaczęło się od kłótni o pieniądze. Nie pieniądze na normalne życie, bo te starałem się zapewnić, ale w grę wchodziły egzotyczne wycieczki, czy zmiana auta na nowe. Tłumaczyłem jej, że nie jestem w stanie w chwili obecnej temu sprostać. Zona zaczęła sie ode mnie odsuwać, poniżać, wytykać i krytykować zupełnie za wszystko. Począwszy od wyglądu, gdzie nigdy nie miała zastrzeżeń. Porównywała mnie do innych, kończąc na każdej podjętej przeze decyzji. Ja od kilku lat przejałem na siebie większość prac domowych i opieki nad dziećmi, ale tego nie zauważała.
Wiem, że w chwili obecnej znów z kimś romansuje.
W pracy jest jedną z kilku kobiet, a facetów jest kilkudziesięciu. Było kilka sytuacji, gdzie ewidentnie mnie oszukała. Wiem, że niby będąc w pracy spędziła 2 godziny w restauracji i wróciła stamtąd z kwiatami (rzekomo sama sobie kupiła), drugi przypał to niby całodzienna delegacja do innego miasta, gdzie trasa to w sumie 400 km a moja ukochana w tym dniu przejechała około 50 km (dzień wcześniej jechałem jej autem i pamiętam przebieg). Wróciła do domu o 19 bardzo zmęczona + było klika innych ewidentnych wałków, o których nie będę pisał. Ponadto zmieniła hasło do telefonu i komputera.
Mimo tego komórkę ma wiecznie przyklejoną do tyłka.
Mnie traktuje w domu jak najgorszego wroga, mimo że staram się stwarzać pozory normalnego życia.
Ostatnio powiedziałem jej, że niszczy mnie jako człowieka i nie wiem ile będę w stanie wytrzymać. Nie zrobiło to na niej wrażenia. Puentą rozmowy było to, że jak mi się nie podoba. mogę się wyprowadzić.
Tak to wygląda na dzień dzisiejszy. Jestem optymistycznie nastawionym facetem. Potrafię dużo znieść, ale ostatnio mam obniżone samopoczucie i nie chcę wpaść w depresję. Z Kaśką od 2 tygodni się nie odzywamy. Ja śpię w salonie i gdy na jedną noc wrociłem do sypialni, następnego dnia usłyszałem po co przychodzę do jej łóżka!!! ( a po to, że na kanapie jest mi średnio wygodnie).
Staram się nie wszczynać awantur, ale każda nasza rozmowa zmierzająca do wyjaśnienia tematu konćzy się kłótnią. Chciałbym tego oszczędzić dzieciom, ale zauważyłem, że ostatnio z tego wszystkiego się odpalam.
Dziś żona wyjechała na firmową integrację, więc pewnie będzie się działo. Ja zostałem na weekend z dziećmi.
Ręce mi opadają, nie chce mi się już o nią walczyć.
Z drugiej strony mamy 2 dzieci i kredyt na dom...