O jego zdradzie dowiedziałam się 2 lata temu i dalej nie potrafię się z tym uporać. W tym roku obchodzimy 15 rocznicę ślubu. Jego kolega nie mógł już dłużej tego, że się z nią spotyka ukrywać i o wszystkim mi opowiedział.
Zaczęło się od tego, że jego syn z pierwszego małżeństwa miał problemy i zasugerowałam żeby zamieszkał z nami. Miałam wtedy wizję szczęśliwej rodziny, która ze wszystkim sobie poradzi. Mój mąż jednak widział to inaczej. Z poczucia winy zaczął się wyłącznie skupiać na swoim synu a nas całkowicie odrzucił. Gdy mu zwracałam na to uwagę to się ze mną kłócił i znikał na noc z domu. Gdy do niego pisałam nic nie odpisywał. Takie sytuacje coraz częściej się pojawiały a gdy ze mną rozmawiał coraz częściej wspominał o tym, że powinniśmy się rozstać. Ja błagałam by od nowa spróbować a jemu to zupełnie wisiało. Zauważyłam też że coraz bardziej dba o siebie i że nie życzy sobie bym dotykała jego telefonu. Byłam jak chodzący wrak przez ta sytuację. W nocy nie spałam a w dzień się zamartwiałam. Nie jadłam zbyt wiele przez co bardzo schudłam. Zaczęłam chodzić do psychologa by pomógł mi nasz zwiazek uratować. Zmieniłam swoje zachowanie i okazywałam mu mocniej swoje uczucia lecz to w niczym nie pomagało. Zmianę w jego zachowaniu dopiero wyprowadzka zmieniła bo żal mu było tego że nas traci. Po 2 tygodniach wrócił do domu a miedzy nami się super układało i właśnie wtedy dowiedziałam się o niej. Kobiecie moich koszmarów, która odkąd nas poznała zawsze do mojego męża nawet przy mnie się zalecała a on wiedząc że jestem o nią mega zazdrosna na złość mi zrobił i poszedł z nią jako osoba towarzysząca na wesele by Wszyscy którzy nas znają go widzieli. Upokorzył mnie ogromnie swoim zachowaniem. Mało tego gdy zażądałam by zakończył z nią znajomość to stwierdził że zachowuje się jak gówniara bo to jest wyłącznie jego koleżanka. Prawie rok z nim o nią walczyłam bo twardo nie chciał z niej zrezygnować. Dopiero gdy w jego telefonie ich wiadomości przeczytałam i bez uczucia ani łez wyrzuciłam go z domu w jednej sekundzie zablokował ją wszędzie i błagał bym ostatnią szansę mu dała. Głupia byłam że się na to zgodziłam bo wszystko co mi o ich relacji opowiadał to kłamstwo było i teraz powoli na jaw wychodzi. Widzę że się bardzo stara i że mu na nas zależy ale mimo to nie potrafię zapomnieć o tym co było i że on jednak coś dla niego znaczyła skoro tak bardzo nie chciał z niej zrezygnować. Żałuję, że się z nim nie rozstałam odrazu wtedy gdy się o nich dowiedziałam bo dziś byłoby to za mną a tak ciągle o nich myślę i nie potrafię sobie z tym poradzić