Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...
Aika
Asiajoasia green_man kroliczek15 Maniek mariusz75 nadalkocham Naimad Olka28 qwerqw shayla| paranoiks | 28. Kwiecień |
| Melodi000 | 28. Kwiecień |
| lukas300000 | 28. Kwiecień |
| bee | 28. Kwiecień |
| malenka639 | 28. Kwiecień |
Roszpunka19 | 01:44:13 |
|
#
poczciwy | 02:17:05 |
|
Crusoe | 02:20:04 |
|
Obito | 02:28:29 |
|
mrdear | 03:37:43 |
Witam.
Z moja partnerka bylismy razem od 8 lat. Pare lat temu wyjechalismy za granice. Zaczelismy wszystko od nowa. Dom , nowe otoczenie, znajomi. Z biegiem czasu zaczely pojawiac sie przyzwoite pieniadze. Partnerka zawsze uwazala mnie za inteligentnego, przystojnego goscia bedacego wartosciowym czlowiekiem. Gdy zaszla w ciaze przesiadywala w domu. Po urodzeniu dziecka tak juz zostalo. Tyralem jak wol dbajac jedynie o posiadanie pracy i pomoc przy dziecku.Za namowa tesciowej spalem w osobnej sypialni a partnerka z dzieckiem. Nie wiedziec czemu bylo tak przez 2.5 roku.Dom calkowicie zdominowany przez dziecko. Dodam iz nie posiadam zadnej rodziny i w momencie narodzin dziecka poswiecalem kazda wolna chwile na spedzenie czasu z corka. Partnerka twierdzila ze jestem dobrym czlowiekiem i super tata. Dziecko przepadalo za mna. Z czasem zaczela sie depresja. Zaczely sie zale. Wyszukiwanie powodow do klotni. Odreagowywanie na mnie swego przemeczenia i frustracji.Przymykalem na to oko sadzac ze minie. Po powrocie z pracy partnerka uciekala od razu na gore poswiecajac czas na odpoczynek od dziecka.W weekendy coraz czesciej postanawiala spedzac czas sama zostawiajac nas z dzieckiem sam na sam od rana do wieczora. Moje propozycje spedzenia czasu w trojke lub spedzenia czasu wieczorem razem zawsze napotykaly sprzeciw argumentujac to przemeczeniem i tym ze mozesz isc sam ja mam dziecko caly czas przy sobie. W pewnym momencie partnerka postanowila zaczac umawiac sie z kolezankami. Ufalem jej. Wyjscia zaczely sie coraz czesciej. Po rozmowie z tesciowa uslyszalem ze corka tez ma prawo zyc i odsapnac. Wyjscia stawaly sie coraz czestrze a na moj wyraz zaniepokojenia zawsze slyszalem zebym sie nie martwil , ze ona potrzebuje zlapac powietrze. Po pewnym czasie zaczely sie proby wywolywania awantur na sile, okazywanie mi pogardy. Krytykowanie mojego wygladu, zanizanie mojej wartosci. Potrafila w progu gdy wchodzilem z pracy mowic mi ze smierdze lub sugerowac ze jestem brudasem. Czulem ze trace rodzine, jedyna rzecz ktora mialem na swiecie.Po pewnym czasie zaproponowala mi separacje na zasadzie odpoczynku od siebie. Nie chcialem sie na to zgodzic , mialem zle przeczucia. Zaczela coraz czesciej wychodzic zachowujac sie nie jak 36 letnia matka malego dziecka ale jak jakas nastolatka. Potrafila chodzic po domu sluchajac muzyki z telefonu na caly glos. Dodam iz przed narodzinami dziecka bylismy bardzo blisko i nigdy tak sie nie zachowywala. Manifestowala mi swa obojetnosc. Caly czas wolny spedzalem jedynie z 3 letnim dzieckiem a ona byla gdzies tam obok. W koncu ponowila probe rzekomej separacji nie pozostawiajac mi wyboru, musialem sie wyprowadzic. Jak sie pozniej okazalo na jednej z dyskotek poznala faceta mlodszego od siebie o 5 lat. Ja majac ukochana rodzine bywalem w sumie kazdego dnia z wizyta teskniac za dzieckiem. W lodowce juz pare dni po wyprowadzce znajdowalem piwa i inne nietypowe rzeczy. Na pytania o te rzeczy odpowiadala ze kolezanka zostawila. Jakis czas pozniej odkrylem ze ona ma romans z tym facetem.W rozmowach podkreslala klamiac iz jak musialo byc zle skoro woli byc samotna z dzieckiem w pustym domu. Wzbudzala we mnie poczucie winy. Zalamalem sie na powaznie. Caly swiat runal. Staralem sie z tym pogodzic jakos. Dodam iz cale zycie to ona byla o mnie szalenie zazdrosna mimo iz nie dalem jej powodow do zazdrosci. Na krotko przed poczatkiem kryzysu zapewniala mnie ze nigdy mnie nie zostawi. Prosila nawet bym mniej pracowal bo my juz mamy oszczednnosci. Dala mi poczucie zludnej stabilizacji zyciowej. Gdy juz zaczalem sie przyzwyczajac do mysli to zaraz po walentynkach zaproponowala iz mozemy sprobowac byc razem. Niestety oferta przestala byc aktualna gdy goscila swoja mame ktora nigdy mnie nie lubila.I znowu wrocilismy do punktu wyjscia. Nasze relacje byly poprawne , czasem nawet bardzo dobre. Twierdzila iz juz sie z nikim nie spotyka i czas pokaze mooze kiedys wrocimy do siebie. Bawila sie mna. Grala na uczuciach. Bylem na kazdy telefon bo wiedziala ze tesknie, ze dziecko za mna teskni. Bylem niesamowicie zwiazany z corka. Jakies 3 tygodnie temu przed wylotem do polski napominala o wspolnej przyszlosci w polsce, o tym ze zobaczy czy teskni dajac mi pewna nadzieje. Zapraszala tez do polski twierdzac iz wrocimy razem. Pewnego dnia dzien przed jej wylotem dziecko szalenie chcialo zebym zostal i spal z nia. Nastepnego dnia mialy leciec na miesiac. Ona odmowila. Jak sie pozniej okazalo wieczorem zobaczylem faceta pukajacego do drzwi.Zastanawiam sie jak mozna kogos tak oszukiwac. Jak mozna kogos zapraszac na wspolny urlop do polski by ponownie lub caly czas go zdradzac. Tym razem zabolalo 100 razy bardziej niz na poczatku. Ze sprawa sie rypla powiedziala twardo ze nie moja sprawa z kim sie widuje i ze odcina sie ode mnie. Jest juz 3 tygodnie w polsce a ja z dzieckiem widzialem sie moze raz na komunikatorze. Dziecko non stop pyta czemu nie przylece. Przezylem takie zalamanie ze 3 tygodnie lezalem chory w lozku. Doszla jakas infekcja , antybiotyki itd. Probowalem porozmawiac z jej rodzina. Bezskutecznie. Jak sie okazalo jej rodzina wierzy swiecie ze bylem leniem, nierobem i nie poszanowalem rodziny. Zastanawiam sie czy zawsze tak jest ze obwinia sie druga strone? Dlaczego ona oczernila mnie tak do swojej rodziny? Zeby sie wybielic? Pytam bo w glowie mi sie to nie miesci. Tyle ile wlozylem w ten zwiazek, pracowalem, okazywalem serca. Dla nich jakbym umarl. Czy to jest normalne zachowanie? Przeciez wszystko co wiedza to od corki to czego dowiedzieli sie przez telefon. Czemu nikt nie dal mi przedstawic swojej wersji ?
Z tego co zauważyłem w życiu jest tak że im więcej z siebie dajesz tym bardziej dostaniesz kopa w tyłek . Czasem dobrze sobie odpuścić. A kobiety to umieją tak przedstawić sytuację że trudno w nią nie uwierzyć.
Was jako rodziny już nie ma, przyjedź do Polski złóż papiery rozwodowe i zakończ ta farsę, dopuściłeś teściową do decydowania o "swojej" rodzinie i masz tego efekty. Zrobiłeś coś bardzo złego a mianowicie wlazłeś żonie w d.pę a tego nie wolno robić, tu zawiniłeś.
Dlaczego chcesz się tłumaczyć obcym ludziom? przecież nic Ciebie z nimi nie wiąże jedyną Twoją rodzina jest córka i...już. Nawet żonę możesz wymienić
Wracaj do kraju zadbaj o kontakty z dzieckiem(sądownie) i żyj dla siebie a nie dla kogoś, bo zobacz co Ci z tej tyry przyszło nawet nikt nie chce z Tobą gadać.
Przyznaj się że podejrzewałeś żonę o romans wcześniej ale nie chciałeś tego przyjąć do świadomości, prawda? Dopiero musiałeś zobaczyć gacha pukającego do domu żeby w to uwierzyć?
Napisz jeszcze że wysyłasz jej pieniądze albo że nadal ona ma dostęp do konta gdzie wkładasz pieniądze to będzie komplet.
Cytat
bo np jest silnie kontrolująca i próbuje nadzorować cudze relacje, w tym wypadku Twoje z teściami, czy też i dzieckiem? stąd usilnie w nich miesza;
taki typ, który nie daje innym budować własnych, tylko musi wsadzić swoje trzy grosze pomiędzy?
Cytat
w sumie miałeś już przedsmak tego zachowania, w postaci działań teściowej i na dobrą sprawę, już wtedy powinieneś był postać granice; sorry "mamusiu", ale to ja decyduje, gdzie, z kim i kiedy śpię, a "mamusia" teraz grzecznie pójdzie do siebie;
czemu jesteś taki uległy względem osób kontrolujących? czemu nie chronisz własnych granic? stałoby się coś złego, jakbyś komuś, kto wchodzi w Twoją przestrzeń, powiedział "nie"?
Cytat
normalne nie jest, ale jest u wielu ludzi bardzo częste;
uległością się przez to nie przebijesz; sam widzisz do jakiego punktu Cię ta uległość zaprowadziła
Cytat
problemem nie jest przecież to co wiedzą od córki, ale to, że im samym nie zależy na obiektywnej ocenie
zdaj sobie z tego sprawÄ™;
to dlatego ocenÄ™ sytuacji opierajÄ… na wersji jednej strony, bo z jakiegoÅ› powodu jest to dla nich wygodne i jest im to do czegoÅ› potrzebne;
może to być równie dobrze jakiś strach przed samotną starością i próba uziemienia dziecka, jak najbliżej przy sobie, przez generowanie mu problemów, a tym samym uzależnienie go, czy znużenie byle jakim życiem i szukanie na siłę "atrakcji" w nim. itp.
skoro im na tą chwilę obiektywna ocena rzeczywistości nie jest potrzebna, to będziesz im ją narzucał i ich zmuszał do czegoś czego nie chcą i sam się z tym szarpał?
jeśli ktoś nie chce na coś spojrzeć obiektywnie, wiarę daje tylko jednej stronie, drugie nawet nie dopuszcza do głosu, to znaczy, że o coś gra dla siebie i jednostronne widzenie się tej osobie z jakiegoś powodu opłaci; taka osoba nie chce dobrych rozwiązań, chce rozwiązań egoistycznych, pod siebie;
a Ty chcesz taką osobę przekonać do swoich racji i przedstawić swój punt widzenia?; dyskutować z nią o swoich potrzebach, kolidujących w jej mniemaniu z jej potrzebami ? :cacy
Cytat
Bo jej nie potrzebujÄ…, na tÄ… chwilÄ™.
Na ten czas odgrywają własną komedię, w której chcą odegrać określone role, by zaspokoić jakieś swoje rzeczy.
Otwórz oczy , rozejrzyj się dookoła i zdaj sobie sprawę z tego, że tak działa wiele osób.
Tylko w świecie rzeczywistym możesz dobrze rozwiązać ten problem, więc ściągnij te różowe okulary jak najprędzej