Witajcie Nie jest to pierwszy mój post na tym forum. Poprzedni był jakieś 10 lat temu ale zniknął gdzieś w odmetach. Próbowałem go odszukać ale niestety nie udało się. Tamta historia była typowa. 2 lata o ślubie... I bum... 5 lat trwało nim się pozbierałem... Nadal jesteśmy razem. Tamten gość zniknął... Trauma została. Choć psycholog dał mi dopiero szansę na normalne życie. Okazało się że moja żona postawiła na drugie rozdanie. Jakieś 5 lat temu. Przeprowadzka... Duży remont... Dużo pracy i problemy z kasą... I pojawił się nr 2 na liście. Dużo starszy. Znałem go. Zaczęły się smski. Rozmowy. Mimo że nigdy nie była za sportem to nagle na basen zaczęła chodzić. Jak się domyślacie, lipa. Kulminacyjnym wydarzeniem był wyjazd na wakacje do koleżanki do Francji. Ja zostałem "na dzieciach" (by the way - mamy dwójkę). Oczywiście wszystkiemu zaprzeczyła mimo że słyszałem że razem planują a kilka tygodni później koleżanka będąc w Polsce, pchnięta wyrzutem sumienia przyznała że byli oboje. Oczywiście płacz i wyrzuty z obu stron. Już nawet byłem spakowany i miałem odejść. Wyjechałem z miasta... Ale ciągle miałem przed oczami oczy mojego niewiele rozumiejacego 3 letniego syna kiedy wychodziłem. Nie dałem rady. Wróciłem po paru godzinach. W trakcie mojej nieobecności dzwoniła i pisała żebym wrócił. Nawet Pan nr 2 dzwonił żeby mnie zapewnić że nic ich nie łączy... Zaczęło się jakoś układać... Myślałem że będzie dobrze. Idiota... Akcja kolejna była w lutym 2017. Wyjazd na ferie z dzieciakami. Fajny hotel z basenem w fajnym mieście. Zaczęło się fajnie. Razem chodziliśmy na basen, po mieście. I nagle stwierdziła że pojedzie do galerii i pochodzi po sklepach sama bo my się nudzimy z nią... Wróciła zła... Nie wiem na co i dlaczego. Po czym jak ja byłem na basenie o A przesiadywała w barze hotelowym. Ostatniego wieczoru (na jej życzenie przedłużongo o jedną noc) po powrocie z basenu zastałem ja w towarzystwie jakiegoś obcokrajowca który też się zatrzymał w tym hotelu. Przysiadłem się. Zaczęliśmy rozmawiać i nagle okazało się że on by z chęcią miasto w nocy zobaczył. I co? Szybko stwierdziła że go doprowadzi. Byłem po paru piwkach. Wróciła po blisko 4 godzinach. Oczywiście awantura... Oczywiście nic się wg niej nie wydarzyło... Po duch miesiącach na jej telefonie znalazłem konwersacje jak to lubią sobie w oczy patrzeć. Niestety tylko zdołałem przeczytać. I tak powstał Pan nr 3... Po tym znowu jakoś się uspokoiło. Aż znalazłem jej bilingi... Okazało się że jak tylko wychodzę z domu to ona dzwoni do Pana nr 2... Przyspieszając, teraz pracują razem... Tydzień temu w jej telefonie znowu znalazłem ciekawostkę... Pan nr 2 pisze że ja kocha... Ona jego też... Powiedziałem jej o tym... Awantura... Propozycja rozwodu... Na spokojnie powiedziała że nie wie dlaczego on jest. Ze może z niego zrezygnować jeśli między nami się poprawi. Jak się domyślacie nie uwierzyłem... Z niego nie zrezygnuje. Pewny jestem tego. Nadal będzie pisać i nie wiadomo co jeszcze. Mnie mówi że chce ze mną być a on nie jest niczym z czego może zrezygnować. Nie wiem co mówi jemu... Jestem już tym zmęczony. Mam dość tego wszystkiego... Tylko są dzieci i wiem że nie będę miał ich cały czas przy sobie po rozwodzie. Musze mieć teraz twarde dowody. Muszę znaleźć. Żeby mieć atut w razie czego... Poczytałem trochę to forum i wiem że muszę być teraz "przezroczysty". Ciężko to zrobić bo są emocje... Mam dużo w głowie... Za dużo... Nie wiem jak mam z nią rozmawiać. Na zwykle stwierdzenie że jest mi źle jest atak... Mimo że nie piszę dlaczego. A zaznaczę że mam teraz ciężka sytuację poza tym wszystkim. Pewnie napiszecie że głupi jestem że jeszcze przy niej jestem że nie pogoniłem dawno tego. Ale mialem nadzieję...