Czy Ty aby nie przeceniasz swojego wpływu na nią ??

Piszesz, ze jedynie akceptujesz fakt jej przebywania w Twom otoczeniu ze względu na dzieci.
A ona o tym wie...

Czyli dajesz jej wolna rękę samemu się ograniczając .
Na jak długo ?

Za chwile będziesz jedynie bankomatem a ona pofrunie do swojego księcia.
I nie będziesz miał wpływu na jej decyzje.

Przebywanie dzieci w domu w którym rodzice są emocjonalnie od siebie daleko, jest dla nich tak samo destrukcyjne jak formalny rozwód rodziców .

Robisz z się siebie cierpiętnika , ale efekt z tego żaden .
Rozwiedź się z nią , zanim ona to zrobi, albo działaj z nadzieja na zbudowanie od nowa Waszej rodziny .

Trwanie w marazmie niczego dobrego nie przyniesie .

Witaj Zwyczjany,
Zawsze smutno czyta się nową historię, przepełnioną bólem, rozczarowaniem,złością i całym tym potwornym bagnie.
W związku z osobą która nas zdradziła dobre jest tylko to,że możemy się kiedyś od niej uwolnić.Moim zdaniem im szybciej tym lepiej.Mniej ran na sercu,mniej zrytej psychiki.
Tą energię lepiej spożytkować na siebie i chłopców niż szarpać się następne lata w niepewności ,walce o odbudowanie siebie i kontroli zdradzającej.
Z tego co opisujesz popłynęła chyba uczuciowo,gdy coś jest silniejsze od niej,nie umie,nie chce tego skończyć? tak to wygląda.
W przypadku osób zdradzających ,nie okazujących skruchy i naprawy związku nie ma miejsca na refleksję oni myślą swoimi popędami, kierują nimi impulsy, a nie rozum.Liczyli by się raczej z rodziną,mężem/żoną i dziećmi. W tych głowach jest wielki chaos i bałagan.
Takie osoby gadają jedno, robią co innego i o wszystkim zaraz zapominają, w większości dalej robią swoje - a my później ich analizujemy robiąc takim po prostu dobrze WYBACZAJĄC.
To tak jakbyśmy próbowali z pijanym rozmawiać i się wczuwać w jego stany.A po co?
Po co tkwić w takim związku który będzie najbliższe miesiące może lata wyniszczać Cię od środka ?
Ja osobiście wyznaję zasadę ,że na kłamstwach,zdradzie,cierpieniu i bólu z którego rozdzierają nas zdradzacze-nic się nie zbuduje.Wyżera nas od środka skutecznie i sukcesywnie wszystko co najlepsze mamy w sobie.
Nawet jakbyś dowiedział się od niej że wielce żałuje - jaką w sumie wartość ma taka informacja? czy ból nagle zniknie? nie,bo to Ty poniesiesz największy koszt.
Teraz pewnie szaleje w Tobie ogrom emocji,są teraz jak dzikie konie.Nie są wyjaśnieniem, które pomoże Ci iść do przodu, to raczej zadanie dla Ciebie do rozwiązania dla Twojej silnej woli by wyciągnąć z tego dobre wnioski i pójść dalej.
Dlatego moja rada.
Przetraw w sobie to wszystko czy podołałbyś ewentualnie jej nawróceniu,czy dasz radę to ogarnąć.



Przyjaciół już zapewne pozyskałeś,bo wiele osób tutaj jest z Tobą blisko całym sercem,każdy to przeszedł
Spokój znajdziesz w sobie, wsłuchaj się w siebie ,co chcesz i potrzebujesz a znajdziesz go
Piękne chwile? przyjdą masz je we własnym sercu i rękach.Piękne chwile nie zależą od nikogo,są w Tobie.Odnajdą się
To, czego boimy się najbardziej, jest z reguły tym, co właśnie powinniśmy zrobić.
Życzę Ci mądrych decyzji i zadbaj przede wszystkim o dobre relacje z synami, inwestycja w dzieci jest zawsze najtrafniejsza.
Pozdrawiam cieplutko.

W jakim wieku jesteście i jak wyglądał ten romans?

Witaj Zwyczajny,

popieram moich poprzednikow Nicka i Hestie.

Zajedziesz sie stary...

Zwyczajny nie ma czegoś takiego jak zdrada emocjonalna, tym bardziej że jak pisałeś że doszło do zbliżenia fizycznego. Dałeś po prostu szansę a Twoja żona jej nie wykorzystała. Utrzymywanie takiego związku niby dla "dobra dzieci" jest głupotą, bardziej dzieciom swoim szkodzisz i sobie też. Myślisz że żonka jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki nagle otrzeźwieje? Twoja żonka włażąc siadowi do łóżka to się dobrem dzieci nie kierowała.
Czas poukładać wszystko i zakończyć to co już nie istnieje.
Miej honor chłopie.

Jeszcze dopytam - kiedy to wszystko się wydarzyło?
Żona wniosek z tęgo co piszesz zaangażowała się w romans, nie tylko seksulanie ale i emocjonalnie. Najpewniej naciska na sąsiada bo liczy na jego deklaracje. Na tym etapie nie ma szans na budowanie - ona jest w tamtej relacji, mentalnie.

Kto by się tam pytał o pozwolenie, kiedy można za darmo sprawić sobie taką "frajdę"

Nie ujedziesz za długo na tym paliwie... Na razie dajesz gazu, emocje napędzają i jest power ale to minie rędzej czy później i okaże się, że z fajnej bryki został już tylko rozklekotany i potłuczony szrot. Tak jak pisali przedmówcy - nie warto.

Trudno o piękne chwile, kiedy dzieli się życie z kimś, kogo się nie chce... Chcesz dokonać olbrzymiego poświęcenia dla dobra swoich dzieci, pytanie tylko, czy dasz radę nieść każdego dnia ten wór pełen niechęci, odrazy i pewnie też nienawiści. Na ile miesięcy/lat starczy Ci sił? I co będzie, jak ich zabraknie?

Zamęczysz się,wyznacz granice.
byłeś urabiany od jakiegoś czasu
Emocjonalnie jest z nim to już wiesz,tylko jak to możliwe mając 2 letnie dziecko,ma za dużo czasu ? Długo to trwa?

A "gdy emocje już opadną, jak po wielkiej bitwie kurz", weź usiądź i odpowiedz uczciwie samemu sobie i dzieciom...
Po co z nią mieszkam skoro jest już tylko "matką moich dzieci"?

No weź się odrobinę szanuj i szanuj swoje dzieci...
A nawet ją...
I się z nią faktycznie, fizycznie rozstań.
Bo inaczej to za chwilę zabraknie Ci determinacji i będziecie tak żyć "do usranej śmierci", podgryzając sobie nawzajem gardła...
I ucząc przy tym dzieci jak wygląda "prawdziwe życie, w równie prawdziwej rodzinie".

Zwyczajny nie chcę Cię dobijać ale masz pewność,że synowie są Twoi, szczególnie młodszy.Może tatuś mieszka za płotem a ty się zadręczasz.Wiem kochasz ich ,nie wyobrażasz sobie życia bez nich,no i najważniejsze oni nie są niczemu winni.Dobrym ojcem możesz być nie będąc mężem tej pani.

Kolega Zwyczajny powiedział co wiedział i zwyczajnie się zwinął :niemoc

Sąsiada może jeszcze gipsują



Pozwoliłem a teraz pretensje do garbatego że ma dzieci proste



I chyba już znalazł