Czytam Wasze opisy zdrad. Wszystkie są bardzo podobne, ale jednak inne. Chciałem przedstawić moją historię. Liczę na pomoc. Jesteśmy małżeństwem od 14 lat, znamy się jakieś 16. Ja 38lat, żona 41, dwie córki 14 i 6lat. W związku układało się różnie, raz lepiej raz gorzej. Nie było awantur, czasami kłótnie, po których zawsze potrafiliśmy się pogodzić. Było mnóstwo przyjemnych chwil. Nazwałbym to standardowym małżeństwem. Przeżyliśmy razem tragedię (śmierć), która nas bardzo scementowała. Było to 7 lat temu. Od tej pory wspieraliśmy się i byliśmy dla siebie ważni. Później urodziła się druga córka, co jeszcze bardziej nas zbliżyło. Postawiłem się w roli 100% ojca. Nie było mi z tym źle. Żona długo nie pracowała... jakieś 4 lata. W końcu znalazła "satysfakcjonującą" pracę, 1,5 roku temu. Praca w korporacji (imprezy firmowe, szkolenia itd). Wspierałem i trzymałem kciuki jak mogłem. Odciążałem w wielu domowych obowiązkach. Między nami było wtedy całkiem dobrze. Staraliśmy się wychodzić gdzieś razem, bardzo często sms'y: kocham cię, tęsknię .. itp. Częste wyznania, przytulanie się i rozmowy na różne tematy. Było dobrze. Na początku grudnia 2016, impreza firmowa. Jest to początek romansu mojej żony. Od tej pory, przestałem ją poznawać. Ciągłe wypominania, złość, stała się nagle innym człowiekiem. W święta niepotrzebna awanturka. Nic nie da sobie wytłumaczyć, wszystko moja wina i to ja jestem najgorszy. Pomyślałem:Ok, zaczęła kolejny kurs, pewnie stres, nowe wyzwanie stąd ta zmiana. Staram się bardziej, żeby miała w miarę komfortowo. Żona coraz częściej wychodzi w weekendy. Zawsze ma dobre alibi, które nie budziło moich zastrzeżeń. Na początku lutego szykujemy się na koncert, ale żona najpierw chce porozmawiać. Rozmawiamy o rozwodzie!!! Że ona podjęła taką decyzję, że się nie dogadujemy i chce być SAMA i odpocząć od związku, że była już u adwokata. Co jest? Skoro było jej tak źle, dlaczego nic nie mówiła. Fakt, przestała mówić, że kocha ale nie powiedziała, że jej źle, że chce coś naprawiać. Przestało zależeć, stałem się nieatrakcyjny... W połowie lutego zacząłem coś podejrzewać. Zaczęła bardziej dbać o siebie, litry perfum nowe ciuchy i telefon przyspawany do ręki. Byłem pewien, że mam doprawiane rogi, jak znalazłem paragon na bieliznę i przez przypadek odczytałem sms od "kolegi". Szybka rozmowa i tłumaczenia, że to tylko kolega, że przecież by mnie nie zdradziła, że nie myśli o żadnym związku a ona chce się tylko rozwieść i być sama. Następnego dnia ona wyskakuje na imprezkę, na której przesadziła z wódą. Ok 7 rano budzą mnie smsy że nie wróciła wcześniej bo jest z kimś kogo bardzo kocha i to dobry człowiek i nie mogła już wytrzymać !!!! Kurwa, o co chodzi, szok totalny. Po powrocie... awantura, tłumaczenia i w ogóle. Ja załamany i zbity totalnie. Jednak staram się wziąć w garść. Wiem, że nie mogę działać pod wpływem emocji. Lecę do psychologa, zabezpieczam finanse i nalegam na złożenie papierów rozwodowych, załatwiam adwokata. Kilka dni później jadę z kolegami na parę dni na narty. W tym czasie gach zostaje przedstawiony starszej córce!!! Oczywiście wszystkie koleżaneczki też już go znają. Piekło w domu straszne. Wszystkiemu jestem winny ja, wszystko przeze mnie, jaki to byłem podły i zły mąż i ojciec. Ciągłe wypominania spraw sprzed 10, 12 a nawet 15 lat.Że już 8 lat temu chciała się rozwieść. I że to moja wina, że zdradziła. Jak bardzo mnie nie kocha, nie szanuje i gardzi mną. Kurwa, baba w rui jest nieobliczalna i zrobi wszystko, żeby wybielić swoje kurewstwo. Obgaduje mnie wszędzie, gdzie się da. Jeszcze nie znam mechanizmu dlaczego tak robi. Przecież powinna być szczęśliwa "bo kocho". Bezczelnie wychodzi do niego wieczorem i wraca w nocy. A ja w tym czasie z dzieciakami w domu. Matrix do potęgi. Dziesiątki tysięcy sms'ów, które ranią i nie pozwalają żyć normalnie. W marcu nalegam na jej wyprowadzkę, bo tak dalej nie da się żyć. Awantura za awanturą. W końcu na początku kwietnia udaje mi się wywalić ją z mieszkania. Niech nażrą się swoją "miłością". Młodsza córka zostaje ze mną, starsza trochę mieszka u matki trochę u mnie. Oczywiście jak jest u matki, gach jest częstym gościem. To taki krótki opis mojej sytuacji domowej. O gachu wiem, że ma żonę i dwuletnie dziecko. Jest młodszy do mojej jeszcze żony o 8 lat. Pracują w jednej firmie. Jego żona nic nie wie o kochance. Ja jeszcze nic nie powiedziałem. Jak myślicie, co powinienem teraz jeszcze zrobić? Czekać cierpliwie? W moim przypadku szokująco krótki jest czas od zauroczenia do decyzji o rozwodzie i pozostawieniu rodziny - niewiele ponad 2 miesiące. 14 lat małżeństwa skończyło się jedną imprezką. Nie wiem czy wróci, czy mogę na coś liczyć. Jeśli tak to kiedy. Czy w ogóle to chciałbym żeby wracała.... Niestety kontakt utrzymywać muszę. Najgorsze, że strasznie zły jestem na nią i czasami nie potrafię odpuścić, żeby jej nie naubliżać. Ehh..