Co Ci podpowiedzieć skoro niewiele napisałaś ?
Długo jesteście razem,?
był wcześniej w związkach dłuższych niż kilka nocy?
Miał problemy ze znalezieniem partnerki?
Wasz seks wcześniej dawał mu satysfakcję?
Proponowł(dawał do zrozumienia) że chciałby spróbować z Tobą czegoś innego?
Oprócz seksu jak jest między wami?

To ja już wiem jak upokorzyć kobietę

To kolejny wątek, w którym masturbowanie urasta do rangi przestępstwa. Czy to rzeczywiście aż taka zbrodnia? Bo sama zacznę świrować gdy robię sobie dobrze. A mam przecież męża! Brzydkie filmy też oglądam.
A jak ktoś się kocha w ten sposób, że patrzy jak się partner pieści? To źle? Albo ja jestem taka wyuzdana, nienasycona?
niezbytnia a co cię konkretnie upokarza w tej masturbacji? Może od tego, że mężowi suszysz głowę wiecznym potępieniem tego co robi (a jak dla mnie masturbacja to nic złego, o ile nie jest się uzależnionym) zszedł właśnie do podziemia? Może awanturami zrobiłam z niego zboczonego dewianta dlatego nie chce z tobą rozmawiać?
Można mieć związek bez deficytów, a jednocześnie się masturbować. Można kochać drugą osobę i się masturbować.
I dołączam się do pytania Nox. Jak było z waszym pożyciem seksualnym. Bo być może tak wiało nudą i schematem (po ciemku na misjonarza w dni nieparzyste), że mąż stwierdził, że lepiej zrobić sobie samemu dobrze, niż znów mieć seks do bólu utarty i bez urozmaicenia.

A ja trochę humorystycznie, odwdzięcz się tym samym jemu ale bez ukrywania się taka scenka "mąż wraca a Ty robisz sobie dobrze" ciekawe jak by zareagował

Komentarz doklejony:
tylko go czasem dopuszczaj

Komentarz doklejony:
nie dopuszczaj miało być

Wybaczcie ten chaos w wypowiedzi. Strasznie trudno mi było się w goóle zebrać do napisania o tym.
Jesteśmy razem prawie 6 lat. Od ponad roku po ślubie cywilnym, w styczniu tego roku przypieczętowani ślubem kościelnym.
Od zawsze było między nami wielkie pożądanie. Seks był dla obojga jedną z podstaw związku. On nigdy nie traktował tego przedmiotowo i zawsze czułam się w tej relacji wazna. Owszem, czasem sygnalizował pewne zachciewajki, i starałam sie mu na nie pozwalac. Nigdy nie narzekał na brak satysfakcji. Jedyne czego mu brakowało to inicjatywy z mojej strony. Pracowałam więc nad tym ciężko i przełamałam swoje bariery. Potrafe uwieść mojego męza. Możliwe jednak, że jest rozczarowany faktem, ze rzadko robię dla niego jakies niespodzianki erotyczne (np. striptiz). Może rzeczywiscie jestem nudna, moze to rutyna. Miałam nadzieje, ze pomożecie mi to zrozumieć. Nie zgodze sie natomiast na bycie jedyna winną, ponieważ to mój kochany odsuwa sie ode mnie i nie jest szczery.
Mąż miał przede mną siedmioletni związek, potem miedzy pierwsza dziewczyna a mną, juz tylko seks bez zobowiązań. Zawsze mi jednak powtarzał, ze ze mna miał najlepszy seks, choć nigdy nie pytałam, bo porownywanie z innymi nie lezy w mojej naturze. Chce dodac, ze łatwo urazic jego ego. Potrafi sie obrazic, ze bywam mało roamtyczna i wtedy szantazuje mnie własnie seksem. Mozna by rzec, ze stosuje sztuczki, ktore od lat przypisuje sie kobietom.
A jak jest na co dzien? Roznie Czesto jest mi źle. Maz zawiodł mnie pare razy w zyciu. Nie chce go jednak oczerniac, ani bronic. Nie czuje sie jakos bardzo nieszczesliwa w tym małzenswie i kocham meza. Mogłabym sobie wysnic inny model zwiazku, ale wybrałam mezczyzne, o ktorym od początku wiedziałam, ze jest trudny i zamkniety. Zeby Wam to jakos naswietlic: maz jest małym egoistą, jest leniwy (wyłącznie w kwestii obowiązków domowych) i umie odwracać kota ogonem. Potrafi mnie zdenerwowac jak nikt na swiecie. Wychował sie w rodzinie, gdzie matka usługuje mezczyznie i ten patriarchat mimowolnie próbuje przenosić na nasze zycie. Oczywiscie walcze z tym i dlatego często sie ścinamy. Gdy jednak ja nie gderam i staram sie nie spuszczac nosa na kwinte, jest dobrze. Sam nigdy nie wszczyna awantur i cieszy sie spokojem. Nie znosi krzyku, wiec wyłącznie normalną rozmową mozna z nim dojsc do porozumienia.
Tak poza tym, mam wrazenie, ze to jest własnie juz ten typ, ktory jak zdobedzie to przestaje sie starac. Obawiam sie, ze jemu się po prostu wydaje, ze ja mu wszystko wybacze. To tylko takie poczucie, ktore czasem daje o sobie znac.
A co do tej nieszczesnej masturbacji. Nie robie mu awantur, bo wiem, ze to delikatna sprawa. Ale jesli na tyle sie wstydzi lub boi przyznac, ze kłamie, to coś jest nie tak. Skąd oge wiedziec, że nie ukrywa czegos więcej? I w takim razie jak moge go zrozumiec? Jak mogłabym poprawiac nasze stosunki intymne, jesli nie wiem jakie ma oczekiwania? I czuje upokorzenie nie dlatego, ze "wali konia", ale dlatego, ze woli to ode mnie. Jestem przecież obok. Nie dąsam sie i nie odmawiam. Nie robie wykretow. A on mnie odtrąca i zaniedbuje na rzecz robótek munualnych. Mam swoje potrzeby, ktore są niezaspokajane i nic dziwnego, ze bywam sfrustrowana. Zdarzyło mi się, że mąż odmówił mi seksu... tak jakbym dostała obuchem w głowę.
W jakis sposob czuje sie zdradzona, bo nawet jesli to nie jest zdrada, to może jakaś jej lżejsza wersja. I jeszcze dodam, ze nie brzydze sie filmow porno i chetnie bym z zmezem podrasowała seks niejednym takim, ale skoro on zamiata problem pod dywan, to nawet o tym niewie, an aile moge byc jeszcze gotowa. Napisałam tu, bo mam 31 lat. Kocham męża. Jestem szczesliwą matką. Jednak prawda jest taka, ze jesli miezy dwojgiem ludzi załamuje się sfera seksualna, to związek jest juz tylko równią pochyłą. I jesli tak jest u mnie to wole to zrozumiec teraz, niz obudzic sie za kilka lat w tym samym, martwym punkcie.

Niezbytnia, seks a samozaspokajanie się to dwie różne sprawy. Czy Tobie zdarzało się mastrubować odkąd jesteś z mężem?
Jeśli tak to na pewno wiesz, że taka zabawa samej ze sobą nie oznacza, że partner Cię nie interesuje i nie ma najmniejszych powodów do obaw.
Jeżeli Ty sama się nie masturbujesz i nigdy tego nie robiłaś to wtedy zupełnie nie wiesz o co chodzi i nie rozumiesz masturbacji męża.

Generalnie masturbacja to naturalna rzecz. Nie jest to żadna forma seksu z kimś, a więc nie jest to zdrada.

Mąż się ukrywa bo wyczuwa, że Tobie nie pasuje jego masturbacja skoro zadajesz pytania itd.
Jednocześnie on wie, że Cię nie zdradza i nie robi nic złego więc czemu miałby jej zaprzestać.

Musisz sama w swojej głowie tą sprawę poukładać, zamiast ścigać męża z chusteczkami.


Błahostka - do zdrady potrzebna jest druga kobieta, wzbudzająca zainteresowanie męża. W tej sytuacji jesteście tylko Wy dwoje więc nie jest to żaden krok do zdrady.

W tej materii chyba żadna z koleżanek tu nie wyjaśni. Ja przynajmniej spróbuję. Jest tu na forum podobny wątek, więc nie chcę się powtarzać, ale rozwinę temat:
http://www.zdradzeni.info/news.php?re...owstart=20

Czy zdarzyło mi się kiedyś odmówić seksu żonie, czym z pewnością ją uraziłem?
Niestety tak. Pracowałem nad dość trudnym algorytmem, miałem w myślach wszystko poukładane, chciałem by mi skrypt który pisałem zadziałał, byłem tuż, tuż skupiony od rozwikłania pewnego problemu, gdy... usłyszałem: chodź już do łóżka.:rozpacz Logicznie więc odpowiedziałem: "nie teraz kochanie". :szoook Obuch? Tak... przez zupełny brak zrozumienia, że facet jest zadaniowcem - jest coś na tapecie, to nic innego nie może tego zmienić, nawet seks!

Z drugiej strony, seks bywa wyczerpujący, czasem gorzej się po nim myśli, więc gdy stoimy przed wyzwaniami intelektualnymi, czy tak jak sportowcy przed meczem - zero seksu! Jest zadanie do zrealizowania, jak się uda - seks może być dopiero wtedy, jako satysfakcjonujący, a nieprzeszkadzający w osiągnięciu celu!

Podsumowując, czasami jest tak, że nie powinno się traktować odmowy seksu jako coś śmiertelnie poważnego i groźnego - po prostu, warto zrozumieć drugą stronę, uznać, że czasami jej pasje czy praca - czynią ją szczęśliwą, więc nie brać tego do siebie i się tym katować. Po prostu - czasami tak mamy.

Był kiedyś taki żart, gdzie dziewczyna się katuje, bo mąż z nią nie rozmawia, taki smutny, zero seksu - i ona sobie buduje jakiś ogromny gmach hipotez, że to może przez to, że utyła, czy coś innego - a jemu... motor się popsuł, i nie wie dlaczego nie odpala. Dla nas facetów - taka zagadka to dramat na tygodnie, aż do naprawienia.

Drugi dramat - to stres - jesteśmy słabo odporni na sytuacje niekomfortowe. Powiedzmy, że w robocie coś poszło nie tak, ktoś nas zrugał, zapłaciliśmy mandat złapani przez Policję - wierz mi, że są to sytuacje, po których jako mężczyźni czujemy się SŁABI.

A słaby mężczyzna, który czuje się podle - nie ma ochoty na seks, po prostu nie ma.
Inna sytuacja - zrobisz awanturę, opitolisz, zwiesi głowę będąc taki malutki - tu również nie licz na seks.

Aby był seks w związku, my samce musimy być z siebie zadowoleni, musimy mieć poczucie siły. Tymczasem, gdy żona dość często chce nas zdominować, czy pojawi się gderanie - to nasze samopoczucie i nasze zadowolenie z siebie leży i kwiczy.
Niezadowolony z siebie mężczyzna, traci ochotę na seks.

Kwestia robótek manualnych też nie bierze się znikąd. Sam stosunek, jak twierdzą naukowcy trwa od chwili do 11 minut, średnia to około 5 minut. Tak krótka penetracja rzadko kiedy pozwoli Ci uzyskać satysfakcję - prędzej jej brak, plus to bolesne napięcie, które nie zostaje rozładowane.

Facet myślący, czytający, oglądający - o ile nie jest egoistą, dość szybko dochodzi do wniosku, że aby było w związku ok - potrzebna jest tzw. gra wstępna, czyli trochę romantycznej zabawy, pieszczoty, zakończonej dopiero finałem.

Nie da się pieścić kobiety, która pięć minut wcześniej narzekała na nas. ochrzaniała, była pretensjonalna - nie da się i już, nawet nie stanie nam.

Potrafimy za to kochać kobietę, która chce dać się kochać - sama gotowość do seksu że nie odmówi, to trochę za mało.

Nie chcemy się kochać z kimś, kto dawno się nami nie zachwycał!

I teraz tak jak spekuluję, mąż ma dwie opcje na rozładowanie się seksualne:
a/ potrafi zacisnąć zęby, o pomimo pozbawiania go gderaniem męskości, pomimo ochrzaniania czy narzekania, stara się jak może w grze wstępnej, by zostać jednak bohaterem w swoim domu, i zaspokoić swoją żonę.
Ale weź, całuj się np. z kochanym pieskiem, który przed chwilą dotkliwie Cię pogryzł - nie da się, awykonalne. Tak samo z seksem - awykonalne. Gdyby przed chwilą mąż Cię zlał - też nie miałabyś ochoty z nim na seks.

b/ powiedzmy, że mąż nie został zdołowany w pracy ani przez Ciebie. Ale jak nie ma w łóżku fantazji i odrobiny perwersji, to wybacz, egoista kombinuje tak: muszę jako facet doprowadzić żonę do szczytowania, wiem nawet jak (lub mu się wydaje).
Ale to jest ciężka praca :szoook, a jak już uda się kolanka rozchylić, i uda się wejść - to... konstrukcja męskiego penisa jest tak skonstruowana, jak i sam proces stosunku, że aby facet doszedł, muszą nastąpić tzw. ruchy frykcyjne główki penisa.

Teraz opcje:
1. dziewczyna jest fajnie ciasna, ale on nie może tego opanować i po 3 minutach - łup, kończy - poczucie katastrofy, frustracja, poczucie niemęskości - w sumie: dramat. Jak jeszcze żona wykpi - powstają urazy psychiczne i niechęć do takiej formy seksu. Woli się nie kompromitować w łóżku Unika więc seksu, woli sam ze sobą to robić. Zrobi sam ze sobą, wyładuje jąderka - więc kombinuje, że jak będzie z Tobą, to wytrzyma dłużej, bo napięcie mniejsze. A za próbę bycia męskim samcem - obrywa.

W dawnych czasach rzymskich, pewien poeta, Owidiusz - pisał, by kochanek najpierw zgubił swą energię z niewolnicą, idąc po drodze do swej kochanki, by był doceniony w kunszcie miłosnym :brawo

2. dziewczyna jest duża, a on ma dość małego penisa. Źle mu z tym, bo nie czuje się dobrze dopasowany w środku. Tu pomagają rozmaite pozycje, gdy żona chce mu w tym pomóc.

3. ma złe nawyki z młodości. Problem może polegać w tym, że zanim Cię poznał - zabawa z samym sobą była jedynym pozytywnym doświadczeniem seksualnym. Gwarantowała samodelikatność, co jest ważne - bo zbyt mocne ruchy frykcyjne są bolesne, za delikatne nic nie znaczą, * niepotrzebne skreślić. A gdy on jest w Tobie, to może chciałby być, albo robić to powoli, a wtedy Ty wołasz mocniej - i, robi się to w sposób wymuszony i szybko i boleśnie kończy. Albo odwrotnie.

Jesteście na tyle młodym małżeństwem, że wbrew pozorom te kwestie dobrania się w kwestii upodobań, wcale nie są takie proste - inaczej ktoś taki jak seksuolog padł by z głodu i na życie nie zarobił.

To, że dostrzegasz problem i chcesz go pokonać, to pierwszy krok do sukcesu. Drugi krok powinien wykonać on, zgadzając się pójść najpierw bez Ciebie do seksuologa. A potem razem, lub osobno - niech to będzie facet specjalista.

W skrócie, pewnie dowiesz się tam co jest absolutną prawdą, że nie powinnaś tego co robi mąż brać do siebie i się tym zadręczać, ale fajnie by było, by poprzez zrozumienie grupy problemowej, byś chciała to zmienić z korzyścią dla siebie.

Ale tu musi zadziałać wyobraźnia i chęć na wzajemne zabawy w łóżku - bez tego, bez wyzbycia się pewnej pruderii - to się może nie udać. Problem z którym być może trzeba się zmierzyć jest taki, że jego zabawa jest zabawą, którą on lubi bo:
a/ jest sam dla siebie delikatny tak jak lubi (niestety, te dawne nawyki),
b/ zabawa nie trwa jak w Tobie tych statystycznych kilku minut, ale może trwać dłużej, bo sam i bez presji wykazania się, może to przerywać i wydłużać czas zabawy,
c/ nie ma stresu z zabezpieczaniem się, lub może nie lubi gumek.

Jak wygląda u Was kwestia seksu oralnego? Usta kobiety są zawsze delikatniejsze...

Stara metoda też powinna być dobra, czyli "niewolnik w łóżku".
Grafik - i jednego dnia Ty jesteś na jego kosmate życzenia, rezygnując z satysfakcji, a kolejnego dnia - on jest Twoim niewolnikiem i robi tylko to, na co Ty masz ochotę. Każ mu nawet kupić wibrator! Tu można kombinować z jakimś "cieplej zimniej" - poszukując techniki, czy jesteśmy w stanie spełnić się perfekcyjnie w łóżku, odgadując wzajemnie, co kto lubi. Bo nie od razu Rzym zbudowano...

Niezbytnia,
Czy tylko ja mam takie wrażenie, że odmowa mężczyźnie to dla większości kobiet najbardziej naturalna rzecz pod słońcem. On oczywiście nie dostaje obuchem w głowę i nie czuje się upokorzony czy sfrustrowany ewidentnym dowodem, że kobieta go nie pragnie, a więc nie kocha Potem ma jeszcze wymagania, żeby niewolnik wyrzucił śmieci i że ją olewa
A te, które dopuszczanie do siebie traktują jako element jakiejś gry, same kręcą na siebie bicz;

A obecna sytuacja nie wzięła się z powietrza, tylko z wzajemnych relacji, prawdopodobnie egoistycznej mentalności Kalego kobiety i chęci podporządkowania faceta za wszelką cenę;
Ha, ha..facet kłamie ?? z taką kobietą nie ma innego wyjścia, można jeszcze się rozstać, co korzystne nie jest;


Wydaje mi się, że ten związek na śnie oparty jest głównie
Wiedziałam i wybrałam to co chciałam, więc jaki problem ?

Dziękuję Wam za zainteresowanie tematem, za odpowiedzi, a wręcz rozebranie problemu na czynniki pierwsze.
Dopełniając moją wypowiedź:
- Nie masturbuję się, bo nie mam takiej potrzeby, przez co rzeczywiście pewnie nie rozumiem o co z tym chodzi. Nie, że nigdy tego nie robiłam, ale odkąd poznałam męża jakoś nie czułam potrzeby.
- Z seksem oralnym nie mamy problemów, nie mam oporów.

Zdaję sobie sprawę, że mogę mieć wpływ na zachowanie męża i jestem bardzo Wam wdzięczna, że zechcieliście się nad tym zastanowić. Chcę jeszcze tylko zaznaczyć, że nie należę do świętoszek-miłośniczek pozycji misjonarskiej, po ciemku i pod kołdrą najlepiej. Nie jestem tez typem jędzy ( z zamiaru przynajmniej), która znęca się nad chucią partnera. Napisałam do Was właśnie dlatego, żeby nie atakować jego, nieco się uspokoić i nabrac gotowości do konstruktywnej rozmowy. Emocje opadły, bo udało mi się spojrzeć na dylemat Waszymi oczami, dzięki czemu skłonności mego męża stały się dla mnie bardziej normalne.

A co do terapii, niestety mąż jest przeciwnikiem. Wątpię, żeby poszedł, bo musiałby przyznać, że coś jest nie tak...

Postaram się to wszystko sobie poukładać w głowie i wówczas dopiero zaprosić do współpracy męża.