Logowanie
Nie zarejestrowny?
Kliknij tu by się zarejestrować.
Kliknij tu by się zarejestrować.
Zapomniałeś hasła?
Zamów nowe tutaj.
Zamów nowe tutaj.
Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
Kaita madzia2013 monia26021984 OnaTaPani pepsi1804 poul29 savior29| szalona20122012 | 19. Kwiecień |
| parasol | 19. Kwiecień |
| @hurricane | 19. Kwiecień |
| naniby1 | 19. Kwiecień |
| DzieciakSalut | 19. Kwiecień |
Przegrana | 00:30:02 |
|
Crusoe | 00:47:25 |
|
Matsmutny | 00:48:29 |
|
BartekP | 00:54:59 |
|
bardzo smutny | 01:14:05 |
Hej wszystkim,
do wczoraj nie wiedziałam o istnieniu tego portalu. A teraz jestem w tak ogromnym szoku, że chciałam znaleźć ludzi w podobnej sytuacji do mojej.
Po prostu muszę się wygadać..
Poznałam swojego chłopaka, gdy oboje mieliśmy po 15 lat. Byliśmy bardzo młodzi, ale się w sobie zakochaliśmy. Byliśmy gówniarzami, wiem, ale czuliśmy, że jesteśmy bardziej dojrzali niż otaczające nas środowisko; Było nam ze sobą świetnie. Tak przeleciało 5 lat. Teraz mamy po 20, a mój chłopak mnie zdradził; Nie wiem, co mam zrobić.
Nie byłam na to kompletnie przygotowana. Zawalił mi się świat. Już nie pamiętam, jak to jest żyć bez niego. Wszyscy dookoła się zdradzali, ale myślałam- nas to nie dotyczy. Nie my- my się przecież kochamy ponad wszystko.
Zawsze mówił mi, że mnie kocha, całował, przytulał, 2 lata temu zaczęliśmy ze sobą współżyć. Nic nie wskazywało na to, że coś pójdzie nie tak. Mówił o ślubie, że chce mieć ze mną dzieci, że nie wyobraża sobie beze mnie życia, a jeśli kiedykolwiek cokolwiek mu "odpali" i mnie zdradzi, to będzie ostatnią świnią i nie umiałby tak żyć, że by się przyznał i odszedł, bo nie chciałby mnie ranić.
No i stało się- zmienił pracę, poznał koleżankę. Wiedziałam, że go zaczepia. Że go podrywa, sam mi to powiedział, że musi coś z tym zrobić, bo czuje się niezręcznie. Reszta znajomych z pracy też to widziała, więc w końcu spotkał się z nią i powiedział jej, że jest zajęty i że ma dać mu spokój. Dała mu spokój.
Dwa tygodnie później zaczęłam rozmawiać ze swoim chłopakiem na temat przyszłości- od przyszłego roku akademickiego ja będę na studiach dziennych (w tym roku nie mogłam pójść), on studiuje zaocznie i pracuje na cały etat. Zastanawialiśmy się, jak to pogodzić.
Powiedział mi, że nie chce żyć na odległość. Że go to przerasta, że potrzebuje bliskości, że nie chce być samotny. Ja mu powiedziałam, żeby nie histeryzował- może się wprowadzić do mnie, będzie miał bliżej do pracy, kwestie finansowe też zostały omówione- moi rodzice byli skłonni nam pomóc, mieszkania nam nie są w stanie kupić, ale zapewnić nam mieszkanie u nich, jak najbardziej. Problem pojawił się w tym miejscu, że mój chłopak strasznie nie lubi mojego ojca. Ja w sumie też, bardzo zranił moją matkę- zdrady, romanse, oszustwa. No i w końcu powiedział, że nie będzie u mnie mieszkać, bo nie chce być "na łasce mojego ojca".
Miał wybór- albo żyć ze mną i z moim ojcem, albo w takim razie się rozstać, skoro nie chce żyć ze mną na odległość, co jest w sumie zrozumiałe, bo sama nie chciałabym tak żyć. I powiedział, że musi się zastanowić, że generalnie jest mu ciężkor30;
Wiem, że było mu ciężko- w szkole miał zaraz sesję, z pracy okazało się, że mogą go zaraz wylać, i nie widywaliśmy się za często. Ale według mnie nic nie usprawiedliwia tego, co zrobił.
No więc, gadał, że mu ciężko, że nie chce życ na odległość, że musi porozmawiać z kimś innym niż ja, kimś obiektywnym. I co zrobił? Najpierw pisał z nią smsy O NAS, o tym co go boli, potem rozmawiali 2 h przez telefon, a następnego dnia się z nią spotkał w kawiarni na parę godzin. Siedzieli i rozmawiali, głównie o mnie i o nim. Mówił jej wszystko, co go boli, że JA nie mam dla niego czasu, że nie chce dać mu dziecir30; Tylko, że kwestię dzieci omówiliśmy na samym początku- zaakceptował to. Z resztą co jakiś czas do tego wracałam, jakbym się chciała upewnić, że dalej to akceptuje. Mówił, że to ja jestem dla niego najważniejsza i że to akceptuje. Myślałam, że na kawie się skończyło. Mówiłam mu, jak mnie to boli, że jak miał problemy, to zamiast mi się wypłakać, wypłakał się jejr30; Akurat jej, kiedy wiedział, że ona się w nim podko****e.
Nakrzyczałam na niego, że uważam że to nie fair zachowanie, i że dopóki nie zrozumie że zrobił źle, to nie wiem o czym mamy rozmawiać. Że ja nie chce być dziewczyną na pół etatu. Dałam mu tydzień na określenie się, czego tak naprawdę chce- czy się w niej zakochał? Czy może tylko z nią rozmawiałr30; Mówił, że nie widział w tej rozmowie nic złego. Jeszcze potrafiłam to przełknąć. Ale ok, dałam mu tydzień. A po tygodniu mówi mi, że się z nią przespał. Tak po prostu.
Nie dość, że zdradził mnie emocjonalnie, bo otworzył się przed nią jak książka, to na dodatek się z nią przespał. Nie wiem nawet, czy żałuje. Powiedział mi, że nawet jeśli żałuje, to nie potrafi po tym wszystkim ze mną być, bo mnie zranił. Tak jak kiedyś mi powiedzial, że jeśli zdradzi, to mnie zostawi- tak to zrobił.
A ja nie mogę w to uwierzyć. Naprawdę w naszym związku nic takiego złego się nie działo. Sypialiśmy ze sobą, mogliśmy o wszystkim porozmawiać, przynajmniej z mojej strony. A on poszedł do innej. Na moje pytanie, dlaczego, nie potrafił mi odpowiedziećr30;
Zdradził mnie. Nawet jeśli obydwoje staralibyśmy się to odbudować, czy jest sens? Jesteśmy młodzi, tzn myślę teraz o sobie- nie mam wobec niego żadnych zobowiązań, nie mamy ślubu, dzieci. Skoro zdradził przed wspólnym życiem, przed ślubem, to dlaczego po też miałby tego nie zrobić? To jest jakiś nowy sposób na rozwiązywanie problemów? A poza tym, co takiego złego się działo? Dopero weszliśmy w dorosłość, te problemy które on ma, są jakby codziennością- z brakiem pieniędzy i pracy boryka się spora część z nas. Ale czy to jest powód?
Mówi, że się od siebie odsunęliśmy. Ale ja jakoś tego nie kupuje. Ja się nie odsunęłam, to on się odsunął. Ale nie potrafię wyrzucić tych 5 lat do kosza, a z drugiej strony nie wyobrażam sobie, że za każdym razem jak pojawi się najmniejszy problem, on pójdzie do innej. Nie zasługuję na tor30;
Cytat
Sama już znasz odpowiedź i sama to zdiagnozowałaś. Twój chłopak został upolowany w sposób najbardziej klasyczny pod słońcem. Pojawiła się w jego życiu ta inna, on się jej spodobał - więc najłatwiej było się zbliżyć do niego, stając się jego zaufaną przyjaciółką, powiernikiem, a na koniec kochanką.
Masz to szczęście, że rozpad związku jaki doświadczasz, nie obarcza Cię dodatkowymi problemami takimi jak podział majątku, alimenty na dzieci, itd...
Możecie sobie powiedzieć tylko "cześć, fajnie było przez te lata - ale nie możemy już być razem, ty chłopie tak zdecydowałeś."
Boli? Wiem! Ale lepiej teraz - niż kiedyś, z pełnym bagażem życia.
Jak tu potem komuś zaufać
Cytat
Wcale bym się nie zdziwiła, gdyby powodem dotrzymania tej obietnicy była owa koleżanka, baaardzo dobrze nim się teraz opiekująca
oszukana20, zamknij ten rozdział. Bardzo dobrze kombinujesz:
Cytat
Gdyby uznał zdradę za nic nieznaczący jednorazowy wyskok,błagałby na kolanach o wybaczenie i prosił o szansę...a tu co?... nic,cisza z jego strony.Chyba,że się obudzi po kilku tygodniach czy miesiącach,tylko czy warto czekać? ...nie jest łatwo przekreślić 5 lat bycia razem,ale dla niego jak widać, niezbyt trudno,w dodatku w tak paskudny sposób...ból przemija,zostaną wspomnienia,które kiedyś wyblakną.
Zaczniesz studiować,będą nowe znajomości...życie potoczy się dalej bez niego.
Jeśli wybaczysz,będziesz musiała nauczyć się z tym ciężarem trwać,co nie jest miłą perpektywą i nie życzę Ci tego.
Komentarz doklejony:
perspektywą - miało być.