boże, czytam od wczoraj rożne historie , przeraża to wszystko:( musze podzielić się swoją historią, przepraszam ale będzie długa i za błędy ortograficzne jej towarzyszące:( smutek i leki kierują mną. A wiec... od 8 lat no prawie 8 lat byłem w związku z moją kobietą, teraz ex w co nie wierzę było różnie, wzloty i upadki ale docieraliśmy się i jakoś to życie pchaliśmy do przodu. Bardzo rzadko umiałem powiedzieć co tak na prawdę czuje do niej choć kochałem nad życie i nadal kocham, miałem trudności w okazywaniu miłości, wolałem powiedzieć rzadziej ale prawdziwie niż często i sztucznie i tak żyliśmy. Pewnego razy dopadł nas kryzys ten co często dopada młodych, kasa i problemy z jej brakiem. Tuz przed świętami dostałem propozycje od siostry Ex by dorobić na budowie w Berlinie, krótki wypad na około 1 miesiąc i pewna dość spora suma, bez zastanowienia przyjełem propozycję i pojechaliśmy ja i mój szwagier bo się na budowlance zna w trakcie tej mojej przygody w stolicy Niemiec dostawałem smsy od ex, że wybiera się na impreze/dyskoteke i te informację dość często się pojawiały, byłem strasznie zły, ja tutaj ona się świetnie bawi. Pare razy powiedziałem że nie życzę sobie by chodziła na te balangi ale nie słuchała, myślę sobie ok:( po jakimś czasie dostałem info od niej, że juz ma dość takiego życia i że zrywa ze mną, że wybiera życie imprezowe na które często jej nie pozwalałem bo byłem i chyba nadal jestem zazdrosny z czym do dziś walczę. Błagałem ją by tego nie robiła ale chęć zabawy/alkoholu/adoratorów była większa niż życie ze mną. Nie poddawałem się i zabiegałem o nią, smsy, przyznanie sie do błędów jakie popełniałem ale nic nie skutkowało, nie dawała mi żadnej nadziei, wybrała koleżanki i nocne życie:( Walkę odpuściłem po wiadomości że kogoś spotkała i że jest szczęśliwa nie będąc ze mną. Płakałem nocami, dniami ale nie mogłem nic zrobić. Minęło około 5 miesięcy gdy mnie zostawiła i nagle telefon, właśnie co znalazłem nową prace w można powiedzieć w zawodzie, byłem zdumiony i chyba szczęśliwy, że sie odezwała, poprosiła czy mógłbym się z nią spotkać i czy mogę przyjechać do niej, szczęśliwy powiedziałem, że tak, nadzieje wróciła bo nigdy nie przestałem ją Kochać:)Po pracy pojechałem do niej, do jej domu rodzinnego w którym mieszkała z mama bo ojciec zdradzał i się wyprowadził. Pamiętam, że siedziała na łóżku zapłakana i przykryta kocem, rozmawialiśmy dość długo, przepraszała, że tak postąpiła ze mną, powiedziałem ok, rozumiem , każdy popełnia błędy:( ale mówi, że ma mi cos jeszcze ważnego do powiedzenia, mówię wal śmiało - jestem w ciąży!!! pamiętam, że zacisnąłem kciuki i czekałem aż powie, że to moje dziecko:( ale nie, okazało się, że została wykorzystana przez swojego nauczyciela ze studiów, płakałem wtedy razem z nią. Mówię i co, gdzie on teraz jest, odpowiedziała, że wyrzucił ją z domu, kolejny płacz, mówiła, że nie chce być ojcem i je zostawił:( Miną jakiś czas podczas którego nawiązaliśmy kontakt, smsy, spotkania i postanowiłem wrócić, pomóc bo cały czas ja kochałem. Opiekowałem się ja i dzidziusiem który lada chwila miał się narodzić, byłem przy niej cały czas, miłość wróciła z mojej i jej strony. Urodziła przepiękną córeczkę, no masakra jak cudna:) żyliśmy razem, pokochałem ja całym sercem, była moim oczkiem w głowie i tak zostałem jej tatą, dodam DUMNYM TATĄ:) wszyscy w koło się dziwili, czemu wróciłem- przecież zdradzała i że nie jest warta mnie, nie słuchałem tego, zakochałem się w niej i małej. Lecz to co było kiedyś wróciło z podwójna siłą, ZAZDROŚC, BRAK ZAUFANIA, LĘKI, CZASEM BRAK SZCZUNKU ale wzajemny do siebie:( lecz żyliśmy i byliśmy rodziną, wyjazdy wspólne, wakacje wszystko jak w normalnej rodzinie CÓRKA, MAMA, TATA:) nie wiedziałem, że tak mogę pokochać biologicznie nie swoje dziecko, nie wiedziałem w te wakacje postanowiłem, że na Święta Bożego Narodzenia oświadczę się pod choinką:)no i się stało, pażdziernik tego roku, ja chory na zapalenie oskrzeli zrzucam węgiel na zimę(pamiętam każdą sekundę tego dnia) po czym kładę się spać wraz z córeczka. W nocy budzi mnie EX, była godzina koło 23:30 i oznajmia, że idzie zapalić przed dom z kolegą, znam go wiec mowie ok. Po jakimś czasie się budzę ale jej nadal nie ma, wstałem ubrałem się by sprawdzić gdzie jest a jaj nie było, po godzinie wróciła i się zaczęło. Kłamstwo goniło kłamstwo ale na ten wieczór odpuściłem nie miałem sił, rano dotarłem do informacji które zrujnowały mi dotychczasowe Zycie. Spotykała się wieczorami z jakimś kolesiem, pisała z nim, że już mnie nie kocha, wyprowadziłem się w 1 minucie, zostawiając ex i co najgorsze małą, boli jak strasznie boli!!! Wszyscy widzieli co się ze mną dzieje, jak cierpię, jak nie umiem sobie z tym wszystkim poradzić, alkohol/depresja/smutek/żal/lęki i tak cały czasr30; Podczas tego stanu i chyba też przez niego straciłem prace, kolejny cios, prawo seriiL Zacząłem dostrzegać, że staczam się po równi pochyłej, widząc, że sobie nie radzę poszedłem na terapię do psychologa, uświadomiłem sobie, że wina leży zawsze po obu stronach i się zaczęłoL Postanowiłem walczyć o nie ile mam tylko sił, żeby nigdy nie powiedzieć sobie, że nie zrobiłem wszystkiego, udowodniłem jej, że chcę się zmienić, że KOCHAM JE NAD ZYCIE, udowodniłem jej jakie błędy popełniałem będąc z nią, ten BRAK ZAUFANIA, ZAZDROŚC, ZABORCZOŚĆ, jedyne co dostałem to te słowa- JUŻ CHYBA NIE KOCHAM, ŻE MOGŁO TO BYĆ PRZYZWYCZAJENIE, ŻE BYŁO JEJ ŁATWO ŻYĆ ZE MNĄ(KASA) to bolało najbardziej, ŻE POTRZEBA JEJ CZASU NA PRZEMYŚLENIA, a ja cały czas do przodu, proźba o wspólna terapie, kwiaty, przeprosiny, wkładałem kawał serducha w to wszystko by ratować rodzinę, ona nadal to samo ŻE CHYBA NIE KOCHA, dodawała często, że teraz ma koleżanki chodzi na imprezy, alkohol i znów to samo ADORATORZY, koszmar powrócił z przed 4 lat i tak to trwało. Ponad miesiąc temu delikatnie poddałem się, uznałem , że zrobiłem więcej niż mogłem, postanowiłem poczekać na znak od niej by mi dała sił na kolejna walkę o nie! Nic takiego nie nastąpiło ale czekałem i popadałem w gorsze gówno. Jedyny odzew jaki dawała to czy podjadę z nią do sklepu, czy zawiozę jej mamę do szpitala, czy odbiorę ją i małą z zoo i tylko tyle. Wszystkiemu sprostałem, byłem na każde zawołanieL Czekanie na jej znak trwało od 6 grudnia do wczoraj gdy ktoś mi powiedział, że zamieściła na facebooku(ulubiony portal, spędzała na nim 12h dziennie) że od 31/12/2013 jest w nowym związku, SZOKKK. A ja czekałem i miałem nadzieje, że się odezwie i da nam szansę, jak można tak traktować rodzinę, którą się zbudowało w bólu i cierpieniuL Post kieruje do wszystkich którzy maja cos mądrego do dodania, jak się zachowywać, co zrobić, czy walczyć nadal, czy się poddać. Tu gdzie mieszkamy to mała społeczność, siedzę w czterech ścianach przed lękiem by je nie spotkać, co miałbym wtedy córeczce powiedzieć, jak miałbym się zachować, czy można w tak krótkim czasie wskoczyć w inny związek(mineły zaledwie troszkę ponad 3 miesiące) a ona już jest z kims innym Prożba, nie piszcie bym znalazł sobie jakies zajęcie, hobby, ja to wiem ale jest mi ciężko cokolwiek zrobić nawet żyć mi się nie chcę. I obelgi typu że frajerem jestem, i ze się nie wchodzi dwa razy do tej samej rzeki, PROSZĘĘĘĘ Przepraszam za pisownię