Witam wszystkich serdecznie,
Szukałem porad o zdradzie, tym jak sobie z tym radzić i w ten sposób trafiłem na to forum. Chciałem podzielić się z Wami moją "ciekawą" historią i lekcją życia jaką dostałem/dostaje od ok 8 miesięcy, ale do rzeczy..
Z moją, hm lepiej brzmi byłą żoną (rozwodu jeszcze nie mamy) znamy się od 12 lat, od ślubu minęło 7 lat, mamy 4 letniego synka, byliśmy zgodnym? małżeństwem, z chwilami lepszymi i gorszymi. Otóż żona po skończeniu studiów długo nie mogła znaleźć pracy, wpadliśmy w delikatne problemy finansowe gdyż z jednej pensji trzeba było opłacić kredyt na mieszkanie itd..
Dokładnie rok temu, chrzestny naszego dziecka a prywatnie mąż najlepszej przyjaciółki mojej żony, zaproponował nam wyjazd do Anglii, mieszkanie w jego domu i ogólną pomoc w odnalezieniu się w nowych warunkach. Z racji tego, że miałem w prace w Polsce zdecydowaliśmy, że żona leci z dzieckiem a ja przylecę po 2-3 miesiącach (musiałem kurs przeszkolenie w Polsce). Przez pierwszy miesiąc często rozmawialiśmy, pisaliśmy i nagle nastąpiło dziwne ochłodzenie między nami, coraz częściej mówiła, że nie dogaduje się z przyjaciółką. Podczas jednej z rozmów odniosłem wrażenie, że chce mi coś powiedzieć ale nie wie jak. I tu moje podejrzenia się potwierdziły. Po ok 3 dniach, dostałem sms od niej, że mnie nie kocha, chce rozwodu i że się zakochała. Pierwsza moja myśl, że to jakieś żarty, że to nie dzieje się naprawdę, gdyby tego było mało po kolejnych dwóch dniach dostałem sms od chrzestnego naszego syna o treści "kocham ją".
Nie wiedziałem co robić, cały świat zawalił mi się w ciągu kilku dni.. Gdyby tego było mało przez miesiąc nie oddzywaliśmy się w ogóle do siebie aż tu nagle po miesiącu, telefon od niej: "że to wszystko były żarty, że w ten sposób chciała mnie zmobilizować do szybszego przylotu itd..", dałem sobie czas na przemyślenia, może faktycznie tak było? przez kolejny miesiąc regularnie rozmawialiśmy i w tym czasie nastąpiło kolejny przełom.. żona wynajęła z nim dom, tłumacząc to, że on od dawna chciał zostawić swoją żonę i robi to dla świętego spokoju, pomyślałem ok..
Gdy przyleciałem do Anglii, żona odebrała mnie z lotniska, wszystko było jak gdyby nigdy nic, ale z racji tego iż jestem dobrym obserwatorem swoje widziałem, np: przy obiedzie siadała obok niego, gdy on wychodził do pracy ona była nie swoja - zagubiona, nawet spaliśmy w osobnych pokojach.
I nadszedł punktu kulminacyjny, o poranku zacząłem czytać wiadomości informacyjne na jej laptopie, gdy kończyłem rzucił mi się w oczy folder FOTKI UK na pulpicie, a na zdjęciach oni, na spacerach, czułe pocałunki, fotki o których wolałbym zapomnieć i nigdy ich nie widzieć.. Przez dwa dni dusiłem to w sobie, czułem się albo nawet się nie czułem, w końcu to były dwie najbliższe mi osoby. Po tym czasie poszedłem z nią na spacer i zapytałem czy chciała by mi coś powiedzieć, zgrywała głupią że nie ma nic ważnego do powiedzenia.. Gdy wspomniałem jej o zdjęciach, popłakała się i zaczęła mówić o wszystkim.. o tym że sypia z nim, o poronieniu i o tym że go kocha i jest szczęśliwa..
Do tej pory czuję się oszukany, nie mieszkamy już razem. Mój stan psychiczny i emocjonalny sięgnął wtedy dna, pojawiły się problemy ze snem i zdrowiem, szukanie przyczyny, od tamtych wydarzeń mija 5 miesięcy, jest ze mną już dużo lepiej, chodź nadal jest to świeża sprawa i bardzo bolesna, zwłaszcza, że muszę się z nią kontaktować ze względu na synka. Ona nadal mieszka w Anglii a ja wróciłem do Polski.Przetrwałem ten czas dzięki przyjaciołom i nie dlatego, że mogłem się wygadać, dlatego, że byli i nie dawali mi okazji do tego abym za dużo myślał. Jednego czego tylko się boję to to, czy kiedykolwiek będę w stanie zaufać kobiecie i nie chodzi o to, że wszystkie kobiety wrzucam do jednego worka - o nie - po prostu ta sytuacja pozostawiła we mnie ślad,bardzo trwały..