Rozwód jak wojna 2 Rozwód jak wojna Ostrzeżenia - forum ogólne Użytkownik RozwojZUchem Relatywizowanie aspołecznych ...| Rozwód jak wojna 2 |
[0] |
benia34 Darecki grzegorz28 mocca oszustka
pogorzelec rafex Shoggies Starbuck whiteangel WislawWozniak| martunia35 | 21. Kwiecień |
| nika310 | 21. Kwiecień |
| Pawel42 | 21. Kwiecień |
| orgo25 | 21. Kwiecień |
| telawiwjafa | 21. Kwiecień |
zona Potifara | 01:48:55 |
|
Pogubiony | 02:27:13 |
|
#
poczciwy | 04:12:05 |
|
Saddest | 05:08:59 |
|
mrdear | 06:02:24 |
u mnie cd...
Poza tym, kieruję się jednak zasadą "zrobiła to raz, zrobi kolejny" - to tylko kwestia czasu.
Wiem, że niszczę swoje prywatne życie, cierpię lecz mam swoją męską dumę, godność, zasady i wolę ich się trzymać, niż przeżyć kolejne rozczarowanie. Tymbardziej, że wciąż mogę sobie pogadać z nią tylko o pogodzie. I zaufanie, a właściwie jego brak. Jak chce odbudować zaufanie skoro nie potrafiła mimo szansy pzryznać się do prawdy, wyzerować liczniki i zacząć od początku? Widocznie jednak tamto jest ważniejsze od szczerości.
Czytałem tutaj wpis marswieta (chyba), że wybaczyła i jest ok. Ale dlaczego jest ok? bo, jak pisze, mąż wywalił CAŁĄ prawdę i sam dąży do rozmowy, nawet na te ciężkie tematy. Naprawdę chce to naprawic.
Jak żyć dalej "po"
przyjąłem jedno założenie nie wierzyć jej, i tak kiedyś zdradzi.
I tak jest bardzo ciężko . Huśtawki emocjonalne okupione nieprzespanymi nockami "puszczają" po około 3 latach. Te codzienne. Te potężne. Te mniejsze jeszcze teraz są. Ale to raczej jużsporadyczne. Ciężko żyć obok siebie. Ciężko jeździć razem na wczasy, wiedząc, że byćmoże druga osoba chciałaby być tutaj z kochankiem... Ciężko z seksem. Mam czasami odruchy wymiotne, ale jestem tylko facetem Każdy potzrebuje seksu, a jeszcze nie zacząłem sobie nikogo szukać. A zacznę. Bo od około roku (jak pisałem w innym poście) historia zaczyna zataczać kręgi. Brak seksu i rozmów, obojętność. Już to przerabiałem i wię czym to było spowodowane. Może już ma kochanka???
Nie kontroluję nikogo. Bez sensu jest zakładanie czegośtam, śledzenie, nie da się upilnować,. Po co się palić tym psychicznie. Jak chce to zrobiś, to zrobi. Nikt nie jest w stanie upilnować drugiej osoby. Tutaj to już kwestia świadomości I tyle w temcie.
Życzę dużo odporności i odwagi tym, którzy zdecydowali się być razem, ale osobno, niekoniecznie wybaczając. To ciężkie doświadczenie... W chwilach zwątpienia zawsze sobie powtarzam "jest, jak jest. Mój wybór", a dzieci wkrótce będą duże
Cytat
kris,
jest jak jest, to słowa pogodzonego z losem...dobrze, 5 lat szarpania nie poszło na marne.
Skoro nie możemy zmienić przeszłości, nagiąć rzeczywistości do swoich wyobrażeń i pragnień, jedyne co nam pozostaje jest pogodzić się z faktami, nie budować iluzji...by nie szarpać się dłużej.
Choć prawda jest bolesna, to jednak jest wartością samą w sobie. Wiesz jak jest, wiesz kim ona jest i kim ty jesteś. Z taką wiedzą, z wyciągniętymi wnioskami z przeszłości można próbować żyć, niekoniecznie idąc tą samą ścieżką. Choć może nie jest łatwo płynnie przeskoczyć z utartych ścieżek na inne, te nieznane, to jednak pomału dochodzi się do wniosku, że na tej znanej ścieżce nic nowego już człowieka nie spotka, że wszystko się opatrzyło, spowszedniało, jakoś straciło swój urok i czar wyjątkowości.
Zmiany muszą przyjść naturalnie, płynnie, wszak trzęsienie ziemi już było.
Miesiac czasu było dobrze .. później znowu komputerek, czaty ( a dla mnie w miedzyczasie mania spziegowania - jak wracalam do domu to byle jego telefon do raka złapac - czego w zyciu bym nie zrobila przez 6 lat zwiazku) ... "Smacznego kochanie" - od kochanki sms jak obiad nakładałam, dziwne nr w telefonie Jak napisałam na jeden to odpowiedx - sam sie oferował - daj mu q-wo a nie bedzie nikogo szukał
Rozpacz nie do opisania .. Upiłam sie i jednym tchem mu wszystko wyrzuciłam Na koniec powiedzialam,że ma spadać Że będe szczęśliwa, że i tak mnie na ulicy nie pozna tak sie zmienie pozytywnie, że będe miała dzieci Odpowiedział że tego mi z calego serca życzy
W życiu mnie takiej nie widział - zrobiłam focha, spałam na kanapie, nie odzywałam sie, nie robiłam zakupów - czekałam az on wykaze inicjatywe .. i wykazał Za plecami szukał mieszkanka dla swojej nowej ukochanej i jej dzieci
Pojechałam sobie na wczasy .. po wczasach znowu rozpacza Pisałam do niego zeby wrocil Błagałam - zrobiłam z siebie niezla idiotke W miedzyczasie "włamałam" sie do jego poczty - pełno gołych zdjec kobiet, sam skayp mi wyskoczył jego (nawet nie wiedziałam ze to ma) - w nerwach powysyłam jego rozmowy obecnej ukochanej (az wstyd cytowac co tami pisal) .. znowu sie nie odzywałam
Ktoregos dnia zadzwonił - co u mnie (okazało sie ze sie kłocili i pojechała do swojego rodzinnego miasta) - olałam go że wszystko ok, ze robie prawo jazdy czy cos chce jeszcze - odpowiedział że rozłączyłam Podobno za 1,5 h juz po nia jechał
A teraz ... żal, smutek, wspomnienia, niedowierzanie 8 pieprzonych m-cy
Wybacz ale przez pięć lat pielęgnujesz w sercu traumę nie wybaczyłeś i już chyba nie wybaczysz szczerze nie widzę sensu wspólnego mieszkania obok po co dla dzieci ? a myślisz że dzieci nie widzą co sie dzieje między wami .Spakuj albo siebie albo ją i sie rozrańcie choćby dla własnego zdrowia psychicznego .
Cytat
Czytałam sobie z boku ten wątek. Takizly rozsądnie to ujął. Cofnęłabym się w czasie do początku, kiedy dowiedziałeś się o wszystkim. Czy nie myślisz, że popełniłeś błąd ? Nie dałeś szansy ani jej ani sobie na " wyśpiewanie " szczegółów zdrady. To powinno być załatwione w pierwszej kolejności. Nie gniewaj się ale dostaję białej gorączki, jak czytam ludzi którzy zamiast dać nauczkę i pokazać miejsce w szeregu zdradzaczowi, dostają jakiegoś amoku i wynagradzają go za swoje uczynki np. jak w Twoim przypadku kwiatami, wczasami i czym tam jeszcze. Z tego amoku obudziłeś się zbyt późno.Mam swoją teorię na temat i tu zaznaczę - drobiazgowej - wiedzy o zdradzie.Warto znać jej tyle,aby nie popsuć swojej własnej psychiki, jeśli chce się dać szansę oczywiście. Za późno zacząłeś dochodzić do roztrząsania problemu. Można było najpierw to załatwić i odpuścić a potem dać sobie czas na analizę i wyciszenie. Potem decydować co dalej.
Teraz jest po fakcie.
Żyjecie obok siebie, bo żadne z was nie wyciągnęło wniosków z tego co się stało. Nic nie zostało z waszego związku i nie zależy wam na nim. Dzieci chcą rodziców szczęśliwych, wtedy i one są szczęśliwe. Tkwić w czymś co jest fikcją a nie rodziną, na pewno nie wpłynie pozytywnie na ich rozwój.
Co do Twojego założenia jakie przyjąłeś " i tak kiedyś zdradzi " niestety możesz mieć rację. O ile już się nie spełnia.
Cytat
W moim odczuciu Kris dał jej szansę, której nie wykorzystała. Pisze przecież o tym.
Dla mnie sytuacja jest jasna. Nie doszukuję się w tej historii jakiegoś drugiego dna i nie będę dzielić włosa na czworo.
Case study Krisa zawiera już wszystko. Więc po co maglować i zadręczać go pytaniami o dawanie szansy i motywy pozostawania Krisa w domu obok niewiernej.
Jak sam napisał dzieci. A może jest jeszcze coś z czym niekoniecznie chce się dzielić tutaj z nami. Może to względy finansowe może inne i tylko znane Krisowi. Jego wola i jego prawo. Ja na prawdę nie będę do tego dochodzić.
Ważne, żeby żył swoim życiem, odciął się od niewiernej. Na jakość swojego życia ma wpływ tylko i wyłącznie on. A mnie nic do tego, dlatego nie komentuję motywów pozostawania w 4 ścianach z (nie)żoną.
Mnie historia Krisa dała dużo do myślenia. Trzymaj się Kris i dziękuję za Twój wpis
Cytat
kris0103 napisał kilkakrotnie, że motorem napędowym pozostawania w takim skrzywionym układzie są dzieci. Pytanie tylko, i na to powinien sam sobie odpowiedzieć, czy warto: dla nich, dla siebie (kolejność przypadkowa) i czy jest świadom, na co się porywa?
Cytat
Wydaje mi się jednak, że kris jeszcze do końca nie rozumie, kiedy mówimy o dobru dzieci.
I żeby nie było...pochodzę z rodziny przynajmniej podobnej, jeśli nie niemal identycznej, jak ta, którą chce stworzyć autor swoim dzieciom. Ech...już nawet wspominać mi się nie chce...
Ale kto wie...może kris będzie potrafił coś, czego moi rodzice i, patrząc na portalowe historie, inni nie potrafili...
paniscus. Tubylcy polują na nie w ten sposób, że wiercą otwór w
drzewie. Otwór ma mieć taką wielkość, żeby małpa mogła z trudem włożyć do niego rękę. Potem do tego otworu wkłada się orzech i czeka. Małpa przychodzi, widzi orzech, więc wkłada rękę, żeby go wziąć. Ale jak chwyci orzech, jej ręka zaciśnie się w pięść i już nie jest w stanie jej wyjąć z tego otworu, więc zaczyna się szarpać. Wtedy przychodzi myśliwy i chwyta małpę...Oczywiście, jeśli małpa byłaby mądra, to wypuściłaby orzecha i mogłaby uciec. Ale wtedy straciłaby swojego orzecha.
Nie ma niczego złego w małpie, myśliwym, ani orzechu. Złe jest przekonanie, że traci się, wypuszczając coś z ręki."
Kris0103, a Ty co wybierasz : orzech czy życie?
rekonstrukcja - szkoda mi tych biednych zwierzaków.
Marny koniec, a wszystko dla orzecha.
Cytat
Kris0103, cóż, każdy ma niezbywalne prawo, żeby zmarnować sobie życie w imię różnych szczytnych celów np. dobra dzieci. W moim odczuciu, kończy się to fiaskiem, bo dzieci świetnie wyczuwają, czy rodzice kochają się czy nie. Ale tak, jak napisałam w komentarzu do Twojego poprzedniego postu, podejrzewam, że panicznie bałeś i boisz się utraty kontaktu z synkiem w razie rozstania z partnerką. Szkoda, że jednak nie podjąłeś ryzyka. Jest duża szansa, że partnerka nie utrudniałaby Ci kontaktów, chcąc mieć czas dla siebie. A tak, męczycie się we dwójkę: Ty zabetonowałeś się w poczuciu swojego żalu, krzywdy i odrzucenia. A ona? tak jak poprzednio szuka "miłości" na boku. Zobacz, że pomimo deklaracji, że tylko "mieszkacie", nie jest Ci obojętnym fakt, że ona pewnie znowu ma kogoś. Zastanawiam się, jak ta sytuacja wpływa na Twój szacunek wobec samego siebie. Gdybyście rozstali się wcześniej, prawdopodobnie złe emocje już zdążyłyby opaść, i budowałbyś swój świat z kimś innym. Ciągle jeszcze masz szansę...