Witam, Pisze tu pierwszy raz i mam nadzieję iż ktoś z was pomoże mi z moim problemem. Otóż cała historia jest dosyć świeża i ciągle mnie prześladuje. Jestem w związku małżeńskim od 5 lat i ostatnio coś się zepsuło miedzy nami. Byłem typem imprezowicza i często zdarzało mi się wychodzić do kolegów na jakieś pijaństwa co bardzo się nie podobało mojej żonie. Często ją zaniedbywałem, nie zwracałem uwagi na jej wygląda itp. Można powiedzieć iż wkradła się do naszego związku monotonia: praca, dom, opieka nad dzieckiem, sen i od nowa. Ona zawsze chciała to jakoś rozwinąć ale ja wolałem jak ktoś do nas wpadł i lekkie pijaństwo później kac i ewentualnie wspólna niedziela z zona i od nowa tydzień. Zona mi mówiła ze jestem nie czuły ze tylko jedno w głowie ale nie brałem tego poważnie. Zawsze ja kochałem i uważałem iż mimo wszystko ona mnie również. Nigdy jej nie zdradziłem i jestem jej wierny lecz ja lubiłem się wyluzować po tygodniu pracy w gronie znajomych i piciu niż spędzania czasu z nią. Zaznaczam odrazu, nie było to zawsze tak, zdarzało się nam wyjść do kina, teatru, wyjazdu na weekend itp. Jak widać to za mało dla niej. Jak to określiła moja teściowa kiedyś, moja żona daje dużo od siebie ale tez dużo wymaga. I teraz historia właściwa. Jakiś czas temu moja zona wyszła na noc do koleżanki na jakieś winko itp. miały być same, co się później okazało był tam pewien chłopak który zawrócił jej w głowie. Była bajerka ze jest śliczna jakiś drobny prezent itp. Oczywiście wiedział ze jest żonata ale nie przeszkadzało mu to. Bo jak stwierdził nie zasługuje na nią. No i od tego momentu moja żona się zmieniła. Jest oschła, seksu praktycznie nie ma, przytulanie na niby itp. Oczywiście zacząłem drążyć tematu i dowiedziałem się o nim i jak później się okazało powiedziała ze z nim nie spała ale ze zdradziła mnie emocjonalnie. Zabolało bardzo. Namawiałem żeby nie robiła nic pochopnie żeby to przemyślała że wiem ze jestem zły. Podziałało, powiedziała ze przekreśla to grubą kreską i nie pisze do niego więcej. Niestety tak pięknie nie jest. Otóż od kilku dni dalej jest to samo, tłumaczy to ze musi mnie od nowa pokochać, ze musi korzystać z życia, że ma wielkiego doła, musi się spełniać itp. Teraz praktycznie wychodzi codziennie sama na wieczór i wraca nad ranem do domu. Mówi ze musi nadrobić stracony czas. Zrozumiałbym to ale coś nie daje mi spokój, przeczuwam ze chodzi ciągle o tego chłopaka. Niby na początku wyłączyła telefon żeby nie mieć z nim kontaktu, FB też już chciała kasować ale nie zrobiła tego a tel włączyła ponownie. Była taka sytuacja, ze jak włączyła telefon to oczywiście lawina smsów i humor od razu się jej poprawił, oczywiście powiedziała że nie jest to związane z nim. Sam nie wiem co robić nie widzimy się od rana do późnego popołudnia, praktycznie nie mam możliwości sprawdzenia co robi podczas dnia ( ma możliwość robienia sobie przerw w pracy kiedy chce ) a moje myśli to tylko że ona się z nim widzi albo rozmawia przez tel. Mówi żebym dał spokój ale gdybym nie drążył tematu to bym się nie dowiedział w ogóle o nim. Często zwala to na jej kryzys, że potrzebuje czasu, że może lepiej żyć oddzielnie. I już sam nie wiem co mam robić. Z jednej strony może rzeczywiście nie pisze i ona się czuję żle że została olana a może dalej to kontynuuje. Oczywiście rozmowy na jego tematu od razu wywołują u niej wściekłość. Co robić, czekać ?? dać jej czas czy drążyć temat, wspólnie go rozwiązać ?